Θαυμαστό γεγονός μέ τήν Παναγία

Από το εξαντλημένο βιβλίο «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ» τον μακαριστό πατρός Βασίλειο Μπάμια, εκδοσις Σωτήριον Σχοινά τον Βόλον, άναδημοσιεύουμε λίγες σελίδες πού αναφέρονται σε ιερά όνειρα τον πιστό και ενάρετο χριστιανό κ. Ευάγγελο.

Το πρώτο μου όνειρο, πάτερ, ήταν η ευλογία της Υπεραγίας Θεοτόκου, της προστάτιδος των χριστιανών και πάντων τών μετανοούντων αμαρτωλών, μεσίτρια στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν και Θεόν της και σωτήρα μας. Πόσα καλά απολαμβάνει παρά του Θεού ο κόσμος, διά της μεσιτείας της Υπεραγίας Θεοτόκου! Και πόσα δεινά εμποδίζει από τον κόσμο η πρεσβεία της! Δοξασμένο και προσκυνητό ας είναι το όνομά της εν μέσω ημών και εν πάση γενεά. Πρεπόντως ψάλλει ο μέγας ύμνητής Δαυίδ" 

«Μνησθήσομαι του ονόματος σου έν πάση γενεά και γενεά» (Ψαλμ. 44, 17). Και «ιδού γάρ από του νύν μακαριούσί με πάσαι αί γενεαί» (Λουκ. α'46-48). Ή Θεοτόκος το έλάλησεν έν ψυχική άγαλλιάσει πρός τήν Ελισάβετ, μητέρα του τιμίου Προδρόμου. Εις τούς έπικαλουμένους το όνομά της το πανάγιον ας είναι πάντοτε βοηθός.

Ένα βράδυ ενεφύσησε η Παναγία Παρθένος εις το πρόσωπό μου, κατ’ όναρ και με σταύρωσε διά κηρίου ανημμένου κατά πρόσωπον τρεις φορές. Πολλά, πολλά οφείλω εις τήν Κεχαριτωμένη, την οποία δοξάζω και προσκυνώ.

Λίγο μακρυά από το σπίτι μας είναι ένα ελαιόκτημα, εντός του οποίου είναι ένα μικρό παρεκκλησάκι τιμώμενο στό όνομα της Παναγίας, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εκεί υπάρχει μία εικόνα της Παναγίας, βρεφοκρατούσης τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Εγώ είχα την καλή συνήθεια να πηγαίνω να προσκυνώ την Παναγία, άναβα το καντηλάκι της, θύμιαζα με λιβάνι, σκούπιζα το εκκλησάκι από μικρό παιδί. Δεν ξέρω τώρα, τά κάμνουν αυτά τά παιδάκια της εποχής μας, όπως εμείς μικρά τρέχαμε να καθαρίσομε τα έξωκκλησάκια και να προσευχηθούμε; Εάν και τώρα γίνεται αυτό, χαρά στα παιδάκια αυτά, η Παναγία θα είναι πάντοτε στον βίο τους κοντά τους ημέρα και νύκτα και θα τά προφυλάγει από κάθε κίνδυνο. Θα είναι φύλακας και βοηθός τους. Και εύχομαι αυτά πού σάς διηγούμαι να τά φυλάξουν και να τα πράττουν όλα τα παιδάκια και οι γονείς τους. Η πίστης μας είναι αγία και μεγάλη.

Λοιπόν εγώ θα ήμουν έως 22 ετών, είχα έλθει με άδεια από τον στρατό της Μικράς Άσίας' τότε ήσαν τά ελληνικά στρατεύματα στην Μικρά Ασία το 1920. Όταν έληξε ο καιρός της άδειάς μου, επήγα αφ’ εσπέρας και προσεκύνησα την Παναγία, παρακαλούσα δε να πάω στον προορισμό μου και με την βοήθειά της, να επιστρέφω γερός και καλά, διότι ήταν καιρός πολέμου. Το ίδιο βράδυ κατά την ώρα τού ύπνου βλέπω όνειρο, πώς ευρίσκομαι στο εκκλησάκι της Παναγίας και προσκυνούσα την ιερά της εικόνα, η οποία ήταν εις μία θέσι ύψηλά, εντός θυρίδας' έκαμα τρεις μετάνοιες και σηκώθηκα, πλησίασα την αγία εικόνα της Παναγίας και ασπάσθηκα χαμηλά την εικόνα της, στο κάτω μέρος, κάτω από την μέση της Παναγίας.

 Όταν επήγα να σηκώσω την κεφαλή μου για να αποσυρθώ προς τά πίσω, είδα παραδόξως ότι κατά την ώρα πού την ασπαζόμουν η Παναγία είχε εκτείνει το δεξί της χέρι (έξω από το τζάμι) εις σχήμα ευλογίας άνωθεν της κεφαλής μου και με ευλογούσε. Εγώ χάρηκα πολύ, δεν με είπε κανένα λόγο, μόνον το χέρι της είδα και ξύπνησα σκεπτόμενος την καλοσύνη της και την ευλογία πού μου έδωσε. Την επομένη αναχώρησα εις Μικρά Ασία με μεγάλη πίστη και ελπίδα, ότι όχι μόνον θα με φυλάξη στον πόλεμο και θα επιστρέφω καλά και γερός, αλλά η ευλογία της ισχύει για όλη μου την ζωή, την οποία αισθάνομαι και την δοξάζω.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΛΥΤΡΩΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ. 2013 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/01/blog-post_32.html