«Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη καί ὅποιος μένει στήν ἀγάπη, μένει ἐν τῷ Θεῷ καί ὁ Θεός μένει ἐν αὐτῷ».

«Πολλοί ἀπό τούς Χριστιανούς ἀπέκτησαν χαρίσματα θεραπείας διαφόρων ἀσθενειῶν καί χαρίσματα προφητείας, ἐπειδή ὅμως δέν ἔφτασαν στήν τέλεια ἀγάπη δημιουργήθηκε σ᾿ αὐτούς πόλεμος καί ἐπειδή ἀμέλησαν ἔπεσαν σέ παραπτώματα. Ἄν ὅμως κάποιος φτάσει στήν τέλεια ἀγάπη, αὐτός εἶναι δεμένος καί αἰχμαλωτισμένος στή χάρη τοῦ Θεοῦ».

(Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου,

Ὁμιλίες πνευματικές,

Ὁμιλία ΚΣΤ΄, ΕΠΕ-Φ 7, 417)

«Καί ἐάν ἔχω ὅλη τήν γνώση... δέν ἔχω ὅμως ἀγάπη δέν εἶμαι τίποτε».

(Α΄ Κορ. ιγ΄: 2)

«Ἐκεῖνος πού καταξιώθηκε καί ἔλαβε τό χάρισμα τῆς γνώσεως, ἔχει ὅμως ἐναντίον ἀνθρώπου λύπη ἤ μνησικακία ἤ μίσος, εἶναι ὅμοιος μ᾿ ἐκεῖνον πού τρυπᾶ τά μάτια του μέ ἀγκάθια καί τριβόλια. Γι᾿ αὐτό ἡ γνώση ἔχει ἀνάγκη ἀπαραίτητα ἀπό τήν ἀγάπη».

(Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ,

400 Κεφάλαια περί ἀγάπης,

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ Β΄, 97)

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό: «ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ»