Ὑπόθεση
Θ΄(9)
«ΛΟΓΟΙ
ΚΑΙ
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΑΓΙΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ»
Ἀπό
τό βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Στίς
μοναχές πού εἶχαν συγκεντρωθεῖ κοντά
της, ἡ ἁγία Συγκλητική ἔλεγε: «Ἐναντίον
τῶν ἐχθρῶν πρέπει νά ὁπλιζόμαστε μέ
κάθε μέσο, γιατί καί ἀπό ἔξω ἐπιτίθεται,
καί ἀπό τά μέσα πολεμοῦν. Καί ὅπως
ἀκριβῶς τό πλοῖο ἄλλοτε καταποντίζεται
ἀπό τά ἐξωτερικά κύματα καί ἄλλοτε
βουλιάζει ἐπειδή κάνει μέσα νερά, ἔτσι
καί ἡ ψυχή: ἄλλοτε κινδυνεύει ἀπό τίς
ἐξωτερικές ἐπιθέσεις τῶν πνευμάτων
καί ἄλλοτε προδίδεται ἀπό τούς
ἐσωτερικούς λογισμούς. Πρέπει λοιπόν
καί τίς ἐξωτερικές ἐπιθέσεις τῶν
πνευμάτων νά ἐπιτηροῦμε, καί τά ἐσωτερικά
πάθη νά ἀνιχνεύουμε, τά ὁποῖα ἐκδηλώνονται
μέ τούς λογισμούς.
Καί κυρίως γιά τούς
λογισμούς νά ἐπαγρυπνοῦμε, γιατί
συνεχῶς ἐπιτίθενται καί μᾶς ὁδηγοῦν
στήν ἀπώλεια χωρίς νά τό καταλάβουμε.
Γιατί σέ περιπτώσεις ἐξωτερικῆς
τρικυμίας πολλές φορές φωνάζουν οἱ
ναυτικοί καί τούς σώζουν πλοῖα πού
βρίσκονται κοντά· ὅταν ὅμως ὑπάρχει
κάποιο ρήγμα καί οἱ ναυτικοί τύχει νά
κοιμῶνται, μπαίνει θάλασσα καί χωρίς
νά εἶναι τρικυμία καί βυθίζει τό πλοῖο.«
»Ἑπομένως,
ἡ προσοχή μας πρέπει νά εἶναι πιό ἔντονη
στόν ἀγώνα κατά τῶν λογισμῶν. Γιατί ὁ
ἐχθρός, καθώς θέλει νά γκρεμίσει τήν
ψυχή σάν ἕνα σπίτι, ἤ τήν καταστρέφει
ἀπό τά θεμέλια, ἤ ἀρχίζει ἀπό τήν ὀροφή
καί τήν κατεδαφίζει ὅλη, ἤ μπαίνει ἀπό
τά παράθυρα, δένει πρῶτα τόν οἰκοδεσπότη
καί ἔπειτα λεηλατεῖ τά πάντα.
Θεμέλιο
εἶναι τά καλά ἔργα, ὀροφή
ἡ πίστη, παράθυρα
οἱ αἰσθήσεις· μέ ὅλα μᾶς πολεμᾶ
ὁ ἐχθρός. Γι᾿ αὐτό ἐκεῖνος
πού θέλει νά σωθεῖ πρέπει νά εἶναι ὅλος
μάτια.«
»Σέ
αὐτόν τόν κόσμο δέν μποροῦμε νά εἴμαστε
ἀμέριμνοι. Ἡ ἁγία Γραφή λέει· “Ἄς
προσέχει νά μήν πέσει ὅποιος νομίζει
ὅτι στέκεται καλά στά πόδια του”1.
Ἡ ζωή μας εἶναι μιά θάλασσα. Ἄλλα
μέρη τῆς θάλασσας ἔχουν ὑφάλους, ἄλλα
εἶναι γεμάτα θηρία, ἐνῶ ἄλλα εἶναι
γαλήνια καί μέ λίγο κύμα. Ἐμεῖς
θεωροῦμαστε ὅτι πλέουμε στά γαλήνια
μέρη αὐτῆς τῆς θάλασσας, ἐνῶ οἱ
κοσμικοί στά ἐπικίνδυνα. Καί ἐμεῖς
πλέουμε μέρα, καθώς ὁδηγούμαστε ἀπό
τόν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης2,
ἐνῶ ἐκεῖνοι πλέουν νύχτα, καθώς ἄγονται
καί φέρονται ἀπό τήν ἄγνοια. Πολλές
φορές ὅμως εἶναι ἐνδεχόμενο ὁ κοσμικός,
καθώς βρίσκεται στό σκοτάδι καί τήν
κακοκαιρία, νά φωνάξει, νά μείνει ἄγρυπνος
καί νά σώσει τό σκάφος του, ἐνῶ ἐμεῖς
πού βρισκόμαστε σέ γαλήνη, νά βυθιστοῦμε
ἀπό ἀμέλεια, ἐπειδή ἀφήσαμε τό πηδάλιο
τῆς ἀρετῆς. Αὐτός λοιπόν,
πού νομίζει ὅτι στέκεται ὀρθός, ἄς
προσέχει νά μήν πέσει. Γιατί
ὅποιος ἔπεσε μιά φροντίδα ἔχει, νά
σηκωθεῖ· αὐτός ὅμως πού στέκεται, ἄς
προσέχει νά μήν πέσει».
συνεχίζεται....
Τέλος
καί
τῇ
Τρισηλίῳ
Θεότητι
κράτος,
αἶνος
καί
δόξα
εἰς
τούς
αἰῶνας
τῶν
αἰώνων.
Ἀμήν.
τόμος
γ΄
Ἐκδόσεις:
«
ΤΟ
ΠΕΡΙΒΟΛΙ
ΤΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΑΣ
»
Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις «
ΤΟ
ΠΕΡΙΒΟΛΙ
ΤΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΑΣ
», γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
1Α΄
Κορ. ι΄ : 12.
2Ἐνοεῖ
τόν Χριστό. Πρβλ. Μαλ. 3 : 20 καί ἀπολυτίκιο
Χριστουγέννων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου