Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα Δ’

ΔΙΑΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΧΘΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ;

 Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ

οἱ ἀναφερόμενοι κατὰ καιροὺς

ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα

Δ’

 
    Τὰ ονόματα τῶν ὡς μασόνων ἀναφερομένων κατὰ καιροὺς κληρικῶν ἀπὸ τοὺς τέκτονες εἰς τὰ διάφορα ἔντυπά τους, εἶναι, συνήθως, ἀπὸ τὰ βαρύτερα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἕνα τέτοιο ὄνομα εἶναι ἐκεῖνο τοῦ ἐθνομάρτυρα (καὶ σημερινοῦ Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας) Χρυσόστομου Σμύρνης¹.
Τὸ θέμα αὐτὸ ἔχει συζητηθεῖ ἄλλοτε πολὺ στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο»- κι ὄχι μόνο. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ὅμως ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν ἔχει ὡς Ἅγιο στοὺς κόλπους της δὲν μᾶς πέφτει ἕτερος λόγος. Κατὰ τὴν τελικὴ κρίση ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὁ παντογνώστης καὶ παντεπόπτης Τριαδικὸς Θεὸς θὰ ἔχει τὸν ὕστατο, ἐγκυρότατα ἀλάνθαστον λόγο, καλύπτων ὅλους ἐμᾶς μὲ τὸ – ἐν δικαιοσύνῃ! – ἀπέραντο ἔλεός Του.  
Ὀλίγαι πληροφορίαι διὰ τὴν ἁγιοκατάταξιν τοῦ ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης
Χάριν τῆς ἱστορίας καὶ μόνο, θὰ θέλαμε τώρα ἐδῶ νὰ δώσουμε λίγες πληροφορίες γιὰ τὴν πορεία ἁγιοκατατάξεως τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης. Ἀπ’ ὅσα ξέρουμε.
Τὴν κίνηση γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξη ὤθησαν μερικοὶ ἐκλεκτοὶ συμπατριῶτες μας, ἀπόγονοι τῶν προσφύγων τῆς πολύπαθης Σμύρνης μας. Ἕνας λοιπὸν δραστήριος χριστιανὸς τῶν Ἀθηνῶν ἄκουσε τότε ἀπὸ τὸν ράδ. Σταθμὸ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας τὴν ἀνακοίνωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ν. Σμύρνης, διὰ τῆς ὁποίας ἐκαλοῦντο οἱ ἔχοντες ὅποια στοιχεῖα περὶ τῆς ζωῆς καὶ τῆς (ἐθνωφελοῦς) δράσεως τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης νὰ τὰ καταθέσουν στὰ γραφεῖα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ν. Σμύρνης, προκειμένου νὰ προχωρήσει ἡ ἁγιοκατάταξη.
Ὁ χριστιανὸς ἔτσι ἐκεῖνος ὑπακούοντας, μὲ φρόνημα ἐκκλησιαστικό, στὴν προτροπὴ τοῦ τότε Μητροπολίτου Ν. Σμύρνης, συγκέντρωσε ὅλα τὰ σχετικὰ στοιχεῖα, διὰ τῶν ὁποίων οἱ μασόνοι ἰσχυρίζοντο ὅτι ὁ ἀείμνηστος ἐκεῖνος ἱεράρχης ἦταν μασόνος καὶ μὲ αὐτὰ συνέθεσε τρεῖς ὅμοιους φακέλους.
∆ιὰ τοῦ συνεργάτου του, μακαρίτη τώρα, Κωνσταντίνου Κατσιάπη ἔστειλε τοὺς φακέλους αὐτούς, ἕνα στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἄλλον στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ν. Σμύρνης καὶ τὸν τρίτο ἔστειλε στὸν ἀείμνηστον Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀπὸ τοὺς θερμοτέρους κληρικούς μας, ποὺ ἐπιθυμοῦσαν τὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ ἡρωικοῦ ἐθνομάρτυρα. Ὅταν ὅμως ὁ Καντιώτης ἐδιάβασε ὅσα ἰσχυρίζοντο οἱ μασόνοι περὶ τῆς μασονικῆς εἰσδοχῆς τοῦ Χρυσοστόμου, ἄλλαξε γνώμη. Τὸ πρᾶγμα κοιμήθηκε γιὰ λίγα χρόνια.
Ὥσπου ἀργότερα, διὰ συντόνων ἐνεργειῶν παντὸς ἐνδιαφερομένου, τὸ ζήτημα αὐτὸ ἐπανῆλθε καὶ ἡ ἁγιοκατάταξη ἔγινε. Ἔτσι ἔχει τὸ πρᾶγμα. Ἐγνώριζαν δηλαδὴ οἱ ἁγιοκατατάξαντες τὸν Χρυσόστομο τί περιεῖχε ὁ τριπλὸς ἐκεῖνος φάκελος. Τὰ ἀξιολόγησαν, συνεκτίμησαν τὴν ὅλη κατάσταση, κυρίως τὸ ἐκχυθὲν αἷμα τοῦ Χρυσοστόμου (κατὰ τὸ ἔτος 1922) χάριν τοῦ ποιμνίου του καὶ προχώρησαν εἰς τὸ ἔργον τους.
Σήμερα, ὁ ἐθνομάρτυρας Χρυσόστομος Σμύρνης τιμᾶται ὡς ἕνας ἐκ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Αἱ πνευματικαὶ ἀσχολίαι τοῦ ἀρχιδιακόνου Σμύρνης Βασιλείου Παπαδοπούλου, τοῦ μετέπειτα Μητροπολίτου Φλωρίνης!
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας, μαζὶ μὲ τὴν δικαιολογημένη χαρὰ τῶν Σμυρναίων ἐπικρατοῦσε ἐκεῖ καὶ μεγάλη ἀκαταστασία, στρατιωτικὴ καὶ πνευματική. Τί, δηλαδή;
-Πέραν τῶν ἀπαραιτήτων 12.000 ἀνδρῶν τῆς φρουρᾶς Σμύρνης
ὑπῆρχαν στὴν πόλη καὶ 3.000 κοπανατζῆδες, εὑρισκόμενοι ἀδικαιολογήτως μακρὰν τῶν σκληρῶν μαχῶν τοῦ Μετώπου².
-Ἐπίσης σὲ μερικὰ φιλόξενα τῆς Σμύρνης σαλόνια, ἀλλὰ κι ἀλλοῦ, οἱ πνευματιστές (μέντιουμ κ.λπ.) ὀργάνωναν, στὸ ἡμίφως, πνευματιστικὲς συνεδρίες (ἦταν τότε τῆς μόδας αὐτά), κατὰ τὶς ὁποῖες ἐκαλοῦντο ἐκ τοῦ ὑπερπέραν «τὰ πνεύματα», νὰ δώσουν, ἐρωτώμενα ἀπὸ τὸ μέντιουμ, τὶς «προφητεῖες» τους γιὰ τὸν πόλεμο!
Καὶ τί ἔλεγαν τὰ πονηρὰ αὐτὰ πνεύματα;
∆ιετύπωναν ψευδεῖς καὶ καταστροφικὲς «προφητεῖες», ὅτι ὁ Στρατός μας ὄχι μόνο θὰ νικοῦσε στὰ μέτωπα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀλλὰ καὶ ὅτι θὰ κατελάμβανε καὶ αὐτὴν τὴν Κωνσταντινούπολη³!
Τὰ θλιβερὰ ἀποτελέσματα τοῦ πολέμου ἐκείνου εἶναι γνωστά...
Ἔ, λοιπόν, μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πνευματιστικὸ κλῖμα κινούμενος καὶ ὁ ἀρχιδιάκονος τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, ἀρχιμανδρίτης Βασίλειος Παπαδόπουλος, συνέγραψε ἕνα βιβλίο, πνευματιστικῆς κατευθύνσεως! Τὸ βιβλίο δὲ ἐκεῖνο τὸ ἀφιέρωσε στὸν Μητροπολίτη του, Χρυσόστομο Σμύρνης, κυκλοφορήθηκε μάλιστα καὶ μὲ ἐπίσημη σφραγῖδα τῆς Μητροπόλεως!
Ἰδοὺ ἀκριβῶς τί διαβάζουμε εἰς τὸ ἐξώφυλλο καὶ τὰ παράφυλλα αὐτοῦ τοῦ βιβλίου: «Βασιλείου Παπαδοπούλου, Ἀρχιδιακόνου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Σμύρνης, ΨΥΧΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ. Μελέτη πρώτη ΕΙ∆ΩΛΑ ΖΩΝΤΩΝ –Γνῶθι Σαὐτόν. Ἐν Σμύρνῃ, 1921.  Τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ἁγίῳ Σμύρνης κυρίῳ κυρίῳ Χρυσοστόμῳ Ἀνατίθεται. Πᾶν ἀντίτυπον δέον νὰ φέρη τὴν ὑπογραφὴν τοῦ συγγραφέως καὶ τὴν σφραγίδα τῆς Ἀρχιδιακονίας…»!
 
Τὸ βιβλίον ἐκεῖνον πέφτει εἰς χεῖρας ∆ανιὴλ τοῦ Κατουνακιώτου. ∆ριμύτατα σχόλια κατ’ αὐτοῦ…
Τὸ πνευματιστικῆς τάξεως αὐτὸ βιβλίο τοῦ  ἀρχιδιακόνου τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, τοῦ Βασιλείου Παπαδοπούλου ἔρχεται εἰς χεῖρας ∆ανιὴλ τοῦ Κατουνακιώτου, συγγράψαντος ἐν συνεχείᾳ βιβλιάριον ἐκ σελίδων 24, διὰ τοῦ ὁποίου ἀντικρούει τὶς πνευματιστικὲς διδασκαλίες αὐτοῦ, διὰ λόγων πνευματικῶν, καὶ ψέγει ἰσχυρῶς τὸν συγγραφέα του.
Ὁ πλήρης τίτλος τοῦ βιβλιαρίου ἐκείνου ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΣ, ἤτοι Ἀναίρεσις τῶν «ΨΥΧΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ» Βασιλείου Παπαδοπούλου Ἀρχιδιακόνου Σμύρνης, ὑπὸ ∆ανιὴλ Μοναχοῦ Ἁγιορείτου. Τύποις Ν. Χριστομάνου–Μοσέζη–Ἀναγνώστου, Θεσσαλονίκη ὁδὸς Φράγκων 20, 1922. (Ἔγραφον ἐν Κατουνακίοις τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω ἐκ τοῦ Ἡσυχαστηρίου τῶν ἐν Ἄθῳ Ἁγίων Πατέρων τῇ 20 Ἰανουαρίου 1922. ∆ανιὴλ Μοναχός, Ἁγιογράφος-Λαυριώτης)».
 Μασόνος καὶ Μητροπολίτης μαζί!;
Ποιὰ λοιπὸν ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐξέλιξη τοῦ Βασιλείου Παπαδοπούλου, τοῦ ἄλλοτε ἀρχιδιακόνου τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης; Μὰ ἔγινε ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης!... Ἀλλὰ καὶ μασόνος ὁμοῦ ἦταν, ὅπως ἐπισημότατα δηλώνουν οἱ Τέκτονες! Νὰ τὸ δοῦμε μαζί, ἔτσι ὅπως τὸ διαβάζουμε σὲ τεκτονικὸ ἔντυπο:
Παπαδόπουλος Βασίλειος, Μητροπολίτης Φλωρίνης- Ἐορδαίας-Πρεσπῶν…
Τὸ 1914, βρέθηκε στὴ Σμύρνη ὡς Ἀρχιδιάκονος κοντὰ στὸν Ἀδελφὸ [μασόνο] Χρυσόστομο Καλαφάτη () Μετὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Σμύρνης ἔρχεται ὡς πρόσφυγας στὴν Ἀθήνα καὶ διέμενε στὴν ὁδὸ Ἀπόλλωνος, ὡς ἀναφέρει ὁ πίναξ τῆς Στοᾶς «Μέλης».
Τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως, μὲ ἐντολὴ τοῦ ἀδελφοῦ μας [μασόνου κι αὐτοῦ!] Πατριάρχου, τότε, Μεταξάκη τὸν διόρισε διάδοχον τοῦ Χρυσοστόμου(…). Τοῦ δόθηκε ὁ τίτλος Τοποτηρητὴς Ἐπίσκοπος Σμύρνης, μὲ τὸν ὁποῖο βρίσκεται γραμμένος στὰ ἀρχεῖα τῆς Σεβασμίας Στοᾶς «Μέλης» τῆς Σμύρνης μαζὶ μὲ ἄλλα μεγάλα ὀνόματα λογίων καὶ ἐπιστημόνων τῆς Σμύρνης οἱ ὁποῖοι βρέθηκαν πρόσφυγες στὴν Ἀθήνα (…).
[Πολὺ ἀργότερα] βρίσκεται στὴ Φλώρινα ὡς Φλωρίνης, Ἀλμωπίας, Ἐορδαίας, Ἔξαρχος τῆς Ἄνω Μακεδονίας…
(Αὐτὰ διαλαμβάνονται στὸ «Τεκτ. ∆ελτίον» ἔτους 1993, τεῦχος 42-43, σελ 9-11). Στὸν μητροπολιτικὸ θρόνο Φλωρίνης τὸν διαδέχθηκε ὁ μακαριστὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης.
 Τὰ ὀνόματα τῶν ὡς μασόνων ἀναφερομένων ἀπὸ τοὺς μασόνους κληρικῶν μας εἶναι πολλά…
Θὰ ἀναφέρουμε μερικά, χωρὶς λεπτομέρειες, ἔτσι ὅπως τὰ βρίσκουμε εἰς τὰ διάφορα κατὰ καιροὺς τεκτονικὰ ἔντυπα, ἀρνούμενοι, βεβαιότατα, νὰ τὰ πιστέψουμε:
- Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰωακεὶμ ὁ Γ ́ (1834-1912), τεκτονικὸ δελτίο Πυθαγόρας, 1969, τ. 86, σελ. 181.
- Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος, ὁ λεγόμενος Παγκώστας (1764-1833), Πυθαγόρας 1969, τ. 86, σελ. 181.
- Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Βενέδικτος (1892-1980), μετὰ φωτογραφίας αὐτοῦ ὡς ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν μέσῳ τῶν μασόνων τῆς Στοᾶς «Ἀδελφοποίησις» τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ ἀναφορὰ δι’ αὐτὸν ἔχει ὡς ἑξῆς: «Παπαδόπουλος Βενέδικτος, Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου. Ἐγεννήθη ἐν Προύσσῃ τῷ 1892 καὶ κατοικεῖ ἐν Ἀθήναις (Ἐρεχθέως 18). Ἐμυήθη εἰς τὸν Α ́ Συμβολικὸν Βαθμὸν τὴν 11 Μαρτίου 1930, εἰς Β ́ τὴν 27 Μαΐου 1930 καὶ εἰς Γ ́ τὴν 27 Μαΐου 1930» (Πηγή: «Σεπτὴ Στοὰ «Ἀδελφοποίησις» ὑπ’ ἀρ. 65, ΕΠΕΤΗΡΙΣ τεκτονικοῦ ἔτους 1930-1931, Ἀθῆναι 1931, σελίδες 40, 41, 49 – καὶ ἀλλοῦ πολλὲς φορές).
-Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ∆ωρόθεος (1888-1957), Τεκτονικὸν ∆ελτίον 1967, τεῦχος 71, σελ. 62.
- Πρώην Αὐστρίας Χρυσόστομος Τσίτερ (1903-1995), τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, 1997, τεῦχος 58, σελ. 49, 175.
- Ἐπίσκοπος Ρεθύμνης καὶ Αὐλοποτάμου ∆ιονύσιοςΚαστρινογιαννάκης (1882-1896) (τῆς Στοᾶς «Μίνως»), (φερόμενος ὡς ὁ μυήσας τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο!), Πυθαγόρας, 1986, τ. 16, σελ. 222 καὶ 180 χρόνια του Ἑλληνικοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ 1811-1991, σελ 134.
-∆ωρόθεος Νικηταΐδης ἀρχιμανδρίτης (τῆς Στοᾶς «Ἀθηνᾶ»), τεκτονικὸ περιοδικὸ Ἀθηνᾶ, τεῦχος 2, 1882, σελ. 28 καὶ Πυθαγόρας 1986, τ. 16, σελ. 222.
- Ὁ Κεφαλληνίας ∆όριζας (1893-1901), ὁ Καστορίας Ἰωακεὶμ Λεπτίδης (1911-1931), ὁ Παροναξίας Χερουβὶμ (1890-1952), τέκτονες, ποὺ «μὲ πάθος ἤσκησαν τὸν τεκτονισμόν»,  Τεκτονικὸν ∆ελτίον, ἔτους 1970, τ. Μαρτίου-Ἀπριλίου, σ. 134.
- Ὁ Σάμου Εἰρηναῖος (1878-1963), Τεκτονικὸν ∆ελτίον, 1967, τ. 74, σελ. 194.
- «Ὁ ἀδελφὸς πάτερ Μέανδρος», Πυθαγόρας, 1929, τ. 10, σελ. 398.
- Ἐπίσκοπος Θηβῶν Ἱερώνυμος Βλαχάκης (1901-1909), Πυθαγόρας, 1924, τ. 10, σελ. 717.
- Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος ∆αμασκηνὸς(1891-1949), Πυθαγόρας, 1994, τ. 48-49, σελ. 202.
- Ἐπίσκοπος Γρεβενῶν Αἰμιλιανὸς (1877-1911), «κατὰ παράδοσιν τέκτων», Πυθαγόρας, 1984, τ. 7, σελ. 133.
- Νικάνωρ Κανελλόπουλος (1886-1939), ἀρχιμανδρίτης -Αἴγυπτος. Ὑπῆρξε συνιδρυτὴς καὶ «Σεβάσμιος» τῆς ἐκεῖ λειτουργούσης Στοᾶς «Σιών»… (Πηγή: Τεκτονικὸν ∆ελτίον, ἔτους 1967, τεῦχος 73, σελ. 142-159 καὶ μὲ πολλὲς φωτογραφίες!). Ἄξιον προσοχῆς εἶναι ὅτι ὁ τέκτων αὐτὸς κληρικός, μαζὶ μὲ τὸν χριστιανικό του σταυρὸ φοροῦσε -ταυτοχρόνως - «τὸ περιλαίμιον τοῦ Σεβασμίου [προέδρου] τῆς Σεπτῆς Στοᾶς «Σιών», ὡς καὶ τὰ λοιπὰ τεκτονικά του διάσημα»!Φρίκη…
 Κάτι ἀκόμη, «φρέσκο» καὶ ἀπίστευτον! -Ἦταν μασόνος καὶ ὁ μητροπολίτης τοῦ Οἰκ. μας Πατριαρχείου, Μητρ. Γέρων Ἐφέσου Χρυσόστομος (Κωνσταντινίδης);
Ἔτσι ἐπισημότατα ἀνακοινώνουν οἱ τέκτονες εἰς τὸ περιοδικό τους.
Νὰ τὸ πιστέψουμε καὶ τοῦτο ἢ ὄχι; ∆ιότι ἐπιπροσθέτως τὸ σεβαστὸ ἐκεῖνο πρόσωπο εἶχε, ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν, ὑψηλότατες θέσεις εἰς τὴν πορεία τῆς εὐρύτερης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας!
Ἂς δοῦμε τί ἀκριβῶς ἀποκαλύπτουν οἱ Τέκτονες (στὸν «Πυθαγόρα», ἔτους 2012, τεῦχος 102, σελ. 245):
«Χρυσόστομος (Αἰμίλιος) Κωνσταντινίδης (Ἀντεπιστέλλον μέλος). Γεννήθηκε τὸ 1921 στὸ Σκουτάρι Κωνσταντινουπόλεως. Σπούδασε στὴν θεολογικὴ σχολὴ Χάλκης, διδάκτορας τῶν πανεπιστημίων Ρώμης καὶ Στρασβούργου. Καθηγητὴς τῆς θεολογικῆς σχολῆς Χάλκης τὴν περίοδο 1951-1971. Τὸ 1961 τιτουλάριος ἐπίσκοπος Μύρων. Τὸ 1991 Μητροπολίτης Γέρων Ἐφέσου. Πρόεδρος τῶν ∆ιασκέψεων Ρόδου καὶ Σαμπεζὺ Γενεύης. Ἀντιπρόεδρος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν. Καθηγητὴς Θεολογικῶν Σχολῶν. ∆ιδάκτωρ Πανεπιστημίου. Μέλος τῆς ∆ιεθνοῦς Ἀκαδημίας Θρησκευτικῶν Ἐπιστημῶν…
Καὶ - ὤ, Ὕψιστε! -, συνεχίζουν οἱ Τέκτονες γιὰ τὸ ἴδιο πρόσωπο:
-Μέλος τῆς Στοᾶς Ἁρμονία. Μέλος τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου βαθμοῦ διὰ τὴν Ἑλλάδα. Ἀπεβίωσε τὸ 2006».
Ἡμέτερο –τοῦ ἐρευνητῆ– σχόλιο;
- Οὐδέν.
Ὅλα τὰ σχόλια εἶναι γιὰ τοὺς ἀναγνῶστες μας, ἐπισκόπους, πρεσβυτέρους, διακόνους, μοναχοὺς καὶ εἰς πάντα ὀρθόδοξον λαϊκόν, συμπεριλαμβανομένων, βεβαιότατα, καὶ τῶν συμπαθέστατων νεωκόρων μας...
Ἀρκετὰ λοιπὸν μὲ τὰ ὀνόματα τῶν φερομένων ὡς μασόνων, ἀπὸ τοὺς τέκτονες, κληρικῶν μας. ∆ὲν βρίσκουμε ἄκρη.
 Αἱ ἐπ’ αὐτῶν ἐνστάσεις τῶν εὐλαβῶν χριστιανῶν μας, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν…
Ὅταν διαβάζουν αὐτὰ τὰ πράγματα (τὰ ὀνόματα) οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, δὲν πιστεύουν στὰ μάτια τους. Καὶ κάνουν πολὺ καλά, κατ’ ἀρχήν. Καὶ ἔχουν τὸ δίκιο τους. ∆ιατυπώνουν ἔτσι ἐνστάσεις, ἡ κυριότερη ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι, ὅτι,
-Ψέματα λένε οἱ μασόνοι!
…∆ιότι μόνο πεθαμένων ὀνόματα ἀναφέρουν καὶ ὄχι ζώντων, γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν καὶ νὰ διαψεύσουν, ἐνδεχομένως.
Ἔτσι λέγουν οἱ περισσότεροι -καλῆς πίστεως- εὐλαβεῖς χριστιανοί μας. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ μερικοὶ ἄλλοι, ποὺ θέλουν νὰ «κουκουλώσουν» τὰ πράγματα. Νὰ τὰ σκεπάσουν, γιὰ νὰ μὴ «σκανδαλίζεται» -δῆθεν- «τὸ ποίμνιο τῶν προβάτων»!
(Στὸ ἑπόμενο, τί ἀπαντοῦν ἐπ’ αὐτοῦ οἱ τέκτονες)

Σημειώσεις:
1. Τεκτ. Περιοδικὸ «Πυθαγόρας», ἔτος 1997, τεῦχος 58/59, σελ. 88-92.
2. Στὸ βιβλίο, Ἡ Δίκη τῶν Ἕξ - Τὰ ἐστενογραφημένα πρακτικά, σελ. 309, Ἀθῆναι, ἔκδ. Πρωίας, 1931.
3. Πνευματιστοῦ Κύρκα Δημάρατου «Προρρήσεις τῆς Χαραυγῆς τοῦ Ἀνθρωπισμοῦ περὶ τοῦ Μέλλοντος τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἀνθρωπότητος», δημοσιευθεῖσαι τὸ 1921-’22, σελ 12, 33. Ἐπίσης, Θεοδοσίου Ἁγιοπαυλίτου, «Ὁ Πνευματισμός, τὸ Βδέλυγμα τῆς Ἐρημώσεως (ἀχρονολόγητο, στὴν Ἀθήνα) ὅπου ἐκεῖ ἀναφέρεται ὅτι: «Διὰ τὴν Μικρασιατικὴν συμφορὰν ὑπαίτιος ὑπῆρξεν ἡ πνευματιστικὴ ἐργασία τῆς οἰκογενείας Δημάρατου. Ὁ ἱδρυτὴς τῆς Κινήσεως αὐτῆς Κύρκας Δημάρατος ἐψεύδετο ἀσυστόλως, μεταδίδων ψευδεῖς προφητείας...».
4. Τεκτ. Περ. Πυθαγόρας,1997, τεῦχος 58, σελ. 49.

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Από τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016)

 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον       www.egolpion.com
29   ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ  2016

Read more: http://www.egolpion.com/04E19751.el.aspx#ixzz47tlTaD2V