«Γιά τήν πίστη καί τήν ἀπιστία»

Πίστη σημαίνει παραδέχομαι, ἀφήνω στήν ἄκρη τήν λογική καί τόν ἐγωισμό μου. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔδωσε τόν ἑξῆς ὁρισμό γιά τήν πίστη: Πραγμάτων ἔλεγχος, μή βλεπομένων. Ὑπάρχουν δύο εἴδη πίστης: Ἡ νεκρά καί ἡ ζωντανή πίστη. Ἡ νεκρά πίστη χαρακτηρίζει τόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο πού πιστεύει, χωρίς νά πράττει π.χ. δέν ἐξομολογεῖται, δέν νηστεύει, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν ἔχει καμμία ὠφέλεια ἡ πίστη του, γιατί ἡ σωστή πίστη πηγάζει ἀπό τήν ὀρθοπραξία. Καί ὁ σατανᾶς πιστεύει, ἀλλά δέν κάνει ἔργα. Ἀντίθετα, ἡ ζωντανή πίστη χαρακτηρίζει τόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο, πού πιστεύει καί ἔχει ἔργα πίστης.Γιά νά προχωρήσει μία βάρκα, χρειάζονται δύο κουπιά: Τό ἕνα κουπί γράφει πίστη καί τό ἄλλο κουπί γράφει ἔργα. Ἄν ἐμεῖς τώρα ἔχουμε μόνο τό ἕνα κουπί, ἡ βάρκα δέν θά μπορέσει νά προχωρήσει, ἀλλά θά παραμείνει στάσιμη, περιστρεφόμενη γύρω ἀπό τόν ἑαυτόν της. Ρωτᾶς τόν ἄλλο, πιστεύεις; Καί βέβαια πιστεύω, σοῦ ἀπαντάει. Καί θά σέ παραπέμψει νά πᾶς νά δεῖς στό σπίτι του, τίς εἰκόνες πού ἔχει, τά χριστιανικά βιβλία, τήν καντήλια κ.λ.π.

Ὅμως τά ἔργα σέ ἐμᾶς δέν ὑπάρχουν καθόλου ἤ ἄν ὑπάρχουν δέν γίνονται μέ τόν τρόπο πού ὑπέδειξε ὁ Χριστός, ἀλλά σύμφωνα μέ τό μυαλό μας. Καί ἄν τοῦ πεῖς, ὅτι δέν πιστεύει ὀρθά, θά σέ παρεξηγήσει κιόλας. Οἱ ἄνθρωποι δέν πιστεύουν σωστά.

Πᾶς στόν ἕναν καί σοῦ λέει: Ναί, πιστεύω σέ μία ἀνώτερη δύναμη.

Πᾶς στόν ἄλλον καί σοῦ λέει: Ναί, πιστεύω στό Θεό.

Πᾶς στόν ἄλλον καί σοῦ λέει: Ναί, πιστεύω στό Χριστό, πού ἦταν ἕνας ἀναμορφωτής, ἕνας κομμουνιστής, ἕνα μεγάλο πρόσωπο, πού κήρυξε πράγματα πρωτόγνωρα.

Ὅλοι οἱ παραπάνω, πᾶνε στήν κόλαση, γιατί καί ὁ διάβολος πιστεύει, πιό καλά ἀπό αὐτούς, ἀλλά δέν κάνει ἔργα. Ὁ ἄνθρωπος, γιά νά εἶναι ὀρθή ἡ πίστη του, πρέπει νά πιστεύει ἐκεῖνο πού δογμάτισε ὁ ἄγγελος στίς μυροφόρες, ὅταν πῆγαν στόν τάφο τοῦ Χριστοῦ καί τόν βρῆκαν κενό: Στόν Ἰησοῦ, Τόν Σταυρωμένο, Τόν Ναζωραῖο, Τόν Ἀναστάντα. Σέ Αὐτόν πρέπει νά πιστεύει ὁ ἄνθρωπος!

Ἡ πίστη στόν ἄνθρωπο, εἶναι σάν τό ραβδί τοῦ τυφλοῦ. Ἄν ὁ τυφλός στόν ἐγωισμό του, πετάξει τό ραβδί του καί πεῖ, δέν μοῦ χρειάζεται, τότε ἤ σέ κανένα λάκκο θά πέσει ἤ θά τόν πατήσει κανένα ἁμάξι καί εἶναι ὁ πρῶτος ὑποψήφιος γιά τά κοιμητήρια. Τό ἴδιο πρᾶγμα παθαίνει καί ὁ ἄνθρωπος, πού ἀπορρίπτει τήν πίστη του πρός τό Θεό.

Αὐτός πού γνωρίζει καί νιώθει ὅτι εἶναι ταλαίπωρος, φτωχός καί ἐλεεινός ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, αὐτός πιστεύει σωστά.

Γιά ἐκείνους πού δέν πιστεύουν, ὁ πανταχοῦ παρών Θεός, εἶναι ἁπανταχοῦ ἀπών.

Ὅλα τά πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι μέ καταπληκτική ἀφέλεια. Πιστεύει ὅτι τό νερό πού πίνει στή βρύση δέν εἶναι δηλητηριασμένο, ὥστε τό πίνει χωρίς νά τό ἐξετάσει μικροβιολογικά, πιστεύει καί πίνει, πιστεύει καί τρώει, πιστεύει καί παίρνει τό φάρμακο, πιστεύει στόν ἰατρό καί χειρουργεῖται, πιστεύει στό ἀεροπλάνο καί ἐπιβιβάζεται, πιστεύει ὅτι αὐτό πού θά σπείρει, σέ λίγο καιρό θά τό θερίσει, πιστεύει στό δάσκαλο ὅτι β καί α κάνουν βα. Πιστεύει στά πάντα καί ἔτσι προχωρεῖ. Ὅταν ὅμως φτάσει στό θέμα τῆς πίστης στό Χριστό, ἐκεῖ λέει: Ἄ, αὐτό ἄστο, δέν Τόν πιστεύω, αὐτά εἶναι παραμύθια. Αὐτά εἶναι γιά τούς ἀφελεῖς ἀνθρώπους, λένε, ἐγώ ἔχω γνώση! Τί γνώση ἔχεις, μπορεῖς νά μοῦ πεῖς; Ποιός τρυπάει τά μαλλιά σου σάν μακαρόνι; Ἔχει λύσει ὁ ἄνθρωπος κανένα μυστήριο πού τόν περιβάλλει; Πῶς γίνεται ἡ γυναῖκα ὅταν γεννήσει, τό στῆθος της νά βγάζει γάλα κατάλληλο γιά τό μωρό; Ποιός ἔφτιαξε τά κόκκαλα μέσα σου; Ἔχεις ἀκούσει ποτέ κανένα συνεργεῖο νά δουλεύει μέσα σου; Ἀλλά ὁ διάβολος δέν ἀφήνει τόν ἄνθρωπο νά τά φιλοσοφήσει ὅλα αὐτά, δέν τόν ἀφήνει νά πιστέψει στό Χριστό, τή στιγμή πού ὅλη ἡ ζωή του εἶναι μία διαρκής πίστη, ἐκτός ἀπό τήν πίστη στό Χριστό.

Οἱ ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν, δέν πρέπει νά λέγονται ἄπιστοι, ἀλλά εὔπιστοι. Καί αὐτό γιατί, ἀπορρίπτουν τήν μία καί μοναδική Ἀλήθεια, τό Χριστό, γιά νά πιστέψουν καί νά ἀποδεχτοῦν 999 ψέματα. Θαύματα νά δοῦνε, πάλι δέν θά πιστέψουνε. Ἐδῶ ὁ Ἁγιασμός πού δέν χαλάει ποτέ καί ἀποτελεῖ ἕνα διαχρονικό θαῦμα, θά ἦταν ἀρκετό ὄχι μόνο νά πιστέψουν, ἀλλά καί νά ἔχουν γνώση τοῦ Θεοῦ, χειροπιαστά πράγματα. Ἀλλά.... τίποτα πάλι!

Παράδειγμα: Κάποτε ὁ ἄπιστος Γάλλος φιλόσοφος Ντιντρέ, ἀπέκτησε ἕνα κοριτσάκι. Ἡ γυναῖκα του, ἦταν μία πολύ καλή καί πιστή Χριστιανή. Μιά μέρα ὁ φιλόσοφος, εἶπε στήν γυναῖκα του: Ἄς κάνουμε μία συμφωνία. Ὥσπου τό παιδί μας φτάσει τά 15 χρόνια, θά τό διαπαιδαγωγήσεις ἐσύ. Ἔπειτα θά μοῦ τό ἀφήσεις σέ μένα, γιά νά τοῦ πῶ, τίς δικές μου συμβουλές, ὥστε ἡ κόρη μας στή συνέχεια νά διαλέξει μόνη της, ποιό δρόμο θά ἀκολουθήσει στή ζωή της. Ἡ γυναῖκα του, τό δέχτηκε. Μιά μέρα καί ἀφοῦ ἡ κόρη τους εἶχε κλείσει πιά τά 15 της χρόνια, πῆγε ἡ γυναῖκα στόν φιλόσοφο Ντιντρέ καί τοῦ λέει: Σοῦ παραδίδω τήν κόρη μας, στά χέρια σου ἀπό ἐδῶ καί πέρα. Ὅμως ὁ Ντιντρέ ἔπεσε σέ βαθύ συλλογισμό καί ὕστερα ἀπό λίγο, λέει στήν γυναῖκα του: Ὄχι, ἄλλαξα γνώμη! Δέν βλέπω κανένα λόγο, νά τίς ἐκθέσω τίς δικές μου ἰδέες. Αὐτές ἄς μείνουν γιά μένα. Γιατί ἐσύ μοῦ μεγάλωσες μιά κόρη στοργική, μέ ἄδολη καρδιά, φωτισμένη. Ἁπλά ἤθελα μόνο νά τήν εὐλογήσω καί νά τήν συγχαρῶ! Βλέπετε; Ἀκόμα καί αὐτοί οἱ ἄπιστοι, μπροστά στά σωστά ἀποτελέσματα τῆς πίστεως τῶν Χριστιανῶν, σηκώνουν τά χέρια ψηλά. Κατάλαβε ὁ Ντιντρέ, ὅτι οἱ δικές του θεωρίες, δέν θά μποροῦσαν νά κάνουν ἕνα τέτοιο ἄνθρωπο. Γιατί ἄραγε; Γιατί ὅλες οἱ μορφώσεις καί ὅλες οἱ θεωρίες μιλοῦν στό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτή εἶναι καί ἡ διαφορά μεταξύ τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ὅλων τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί θεωριῶν τοῦ κόσμου.

Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς δέν ἦταν ἄπιστος, ἀλλά δύσπιστος. Πῶς ἀποδεικνύεται αὐτό; Ὁ Χριστός μετά τήν Ἀνάστασή Του, ἐμφανίστηκε στόν Θωμᾶ καί δέν τοῦ εἶπε: Θωμᾶ γιατί εἶσαι ἄπιστος; Ἔλα ψηλάφησε τά χέρια μου, γιά νά πιστέψεις, ἀλλά τοῦ εἶπε: Θωμᾶ, ψηλάφησε τά χέρια μου, γιά νά μήν γίνεις ἄπιστος. Καταλάβατε; Πάντως δέν ἀναφέρει ἡ Γραφή, ἄν ὁ Θωμᾶς τόλμησε νά βάλει τό χέρι του, στά χέρια τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός τό Θωμᾶ δέν τόν μακάρισε, διότι εἶδε μέ τά μάτια του, τίς τρῦπες στά χέρια τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστός μακάρισε αὐτούς πού θά πιστέψουν, χωρίς νά δοῦν. Γιατί ὅταν δεῖς, δέν εἶναι πιά πίστη, ἀλλά γνώση καί ἡ γνώση δέν ἀμοίβεται, ἐπειδή ἐκβιάζει τρόπον τινά νά παραδεχθεῖς τήν πραγματικότητα. Ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι Θωμάδες, θά θέλαμε νά εἴμασταν στήν θέση τοῦ Θωμᾶ, γιά νά πιστέψουμε. Ὁ ἁγιασμός, τό Ἅγιο Φῶς, τό Μῦρο τῆς Παναγίας Μαλεβῆς, τά ἄφθαρτα λείψανα τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνα καί τοῦ ἁγίου Γερασίμου εἶναι μερικά ἀπό τά πολλά θαύματα, πού συμβαίνουν σήμερα καί πού εἶναι ἱκανά ὄχι μόνο νά πιστέψουμε, ἀλλά καί νά ἔχουμε γνώση περί τοῦ Θεοῦ!

Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος εἶναι δύσπιστος, ἀλλά καλοπροαίρετος, ὁ Θεός συγκαταβαίνει καί βοηθάει τόν ἄνθρωπο αὐτό στήν πίστη του, γιά νά μήν πάρει λάθος δρόμο. Κάτι τέτοιο ἔγινε καί μέ τόν Ἀπόστολο Θωμᾶ.

Παράδειγμα: Μιά μέρα τοῦ Δεκεμβρίου, στό Ἀλβανικό μέτωπο, ἡ μάχη βρισκόταν στό ἀποκορύφωμά της. Σέ ἕνα ἀπό τά χαρακώματα, ὑπῆρχε καί ἕνας Ἀθηναῖος δικηγόρος, ὁ ὁποῖος παρίστανε τόν ἄπιστο. Οἱ στρατιῶτες βρίσκονταν σέ κατάσταση χαλάρωσης καί συζητοῦσαν μεταξύ τους. Ὁ δικηγόρος προσπάθησε νά κάνει κάποια μαθήματα ἀπιστίας στούς ἄλλους στρατιῶτες, πουλώντας τους φθηνή ἐξυπνάδα. Ἀργά τό ἀπόγευμα, ξανάρχισε ἡ μάχη καί ἕνα βλῆμα ὅπλου, χτύπησε τό δικηγόρο στό πλευρό καί τόν ἄκουσαν τότε ὅλοι, πού ἦταν μαζί στό χαράκωμα, νά φωνάζει μέσα στόν πόνο του: Παναγία μου! Παναγία μου, σῶσον με! Σέ λίγο ὁ δικηγόρος ξεψύχησε. Οἱ ἄλλοι συγκλονίστηκαν καί δάκρυσαν. Πῆραν ὅμως ἕνα γερό μάθημα, γιά τή ρηχή καί ἐπιπόλαια ἀπιστία, τοῦ δύστυχου δικηγόρου.

συνεχίζεται......

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΟΜΙΛΙΩΝ “

Δημητρίου Παναγόπουλου ἱεροκήρυκος

Ἐκδόσεις:«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/