Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 21-02-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανο. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. γ΄ 10 - 15

γ΄ 10 - 15



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ιη΄ 10 - 14

Ιη΄ 10 - 14



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Συμβουλές σέ ὑποτακτικούς. Ἀσκητικά Ἀββᾶ Δωροθέου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Συμβουλές σέ ὑποτακτικούς. Ἀσκητικά Ἀββᾶ Δωροθέου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.Ὁμιλία στίς 17-12-2008 (Σύναξη γυναικῶν)

http://hristospanagia.gr

Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου: Ἑρμηνεία εἰς τό κατά Λουκάν εὐαγγέλιον (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. 18, 10-14)

• Διατί ο Χριστός ηθέλησε να διδάξει της ταπεινοφροσύνης την ωφέλεια και της υπερηφάνειας την βλάβη με παραβολή και όχι με μια διδαχή Του;
• Πόσα είναι τα είδη της προσευχής;
• Αρκεί κανείς, για να είναι ενάρετος, να απέχει μόνο από το κακό;
• Ποια είναι τα στοιχεία που δηλώνουν την περηφάνεια του Φαρισαίου και την ταπεινοφροσύνη του Τελώνου;

Ἀρετές καί πνευματικές ἐμπειρίες στήν μοναχική παλαίστρα [Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου (1921-1995)]

 

«…Δέν έχω την ευφράδεια του λόγου…

τα ταπεινά αυτά λογάκια που λέω,

τα λέω άπ’ την καρδιά μου…».

(Γερ. Μακρίνα, Διακαινήσιμος 1989)

Η Γερόντισσα Μακρίνα εκοσμείτο με πλείστες αρετές που επήγαζαν από την Χριστοκεντρική βιοτή της και από την γνήσια ασκητική πολιτεία της, αλλά ιδιαιτέρως διεκρίνετο για την εγκάρδια φιλοξενία και την ελεημοσύνη. Βοηθούσε αφανώς και στήριζε ποικιλοτρόπως πολλούς πονεμένους αδελφούς μας που ευρίσκοντο σε ανάγκη και δυσχέρεια. Διαρκώς μας νουθετούσε περί ελεημοσύνης: «Η Παναγία δεν αφήνει. Δίνεις ένα, εκατό δίνει η Παναγία. Όταν έχουμε αυτή την πίστι! Ό,τι δίνουμε από το σπίτι της Παναγίας, είναι όλα ευλογία της Παναγίας. Γι’ αυτό λοιπόν η Χάρι της Κυρίας Θεοτόκου μας ενισχύει και μας βοηθάει».

Όταν ζυμώνανε οι αδελφές, είχε πάρα πολύ μεγάλη χαρά να δίδη ως ευλογία ζυμωτό ψωμί. Κάποτε στον Εσπερινό του Σαββάτου της Τυρινής είχε έλθει μία οικογένεια και η Γερόντισσα, όταν την κατευώδωνε, είπε σε μία μοναχή να τους δώση ενα καρβέλι ψωμί, καίτοι η υπεύθυνη αδελφή την είχε ενημερώσει ότι ήταν το τελευταίο και δεν υπήρχε χρόνος να ζυμώσουν άλλο, διότι θα άρχιζε η Καθαρά Εβδομάδα. Η Γερόντισσα είχε πλήρη εμπιστοσύνη ότι η Παναγία θα οικονομούσε το Μοναστήρι Της και έτσι το τελευταίο καρβέλι δόθηκε.

Μία συνταρακτική πτυχή τῆς ἁλώσεως τῆς Πόλεως, κατά τήν ὁποία συνέβη κάτι ὑπερφυσικό..

*Πάντοτε (και ιστορικά), η μετάνοια των λαών ήταν αυτή που έσωζε και ανύψωνε τους λαούς και η αμετανοησία αυτή που οδηγούσε σε θρήνους και αλώσεις.

Η προστασία του Θεού ήταν ολοζώντανη στο Βυζάντιο, εκδηλουμένη με θαυμαστές επεμβάσεις, όπως στον προχριστιανικό λαό του, τον αγνώμονα Ισραήλ.

Και όπως, όταν εκείνος μετανοούσε από τις θεήλατες μάστιγες, αιχμαλωσίες και λιμούς, τον βοηθούσε με λευκοφόρους Αγγέλους επάνω σε χρυσοχάλινα άλογα να τρέπουν σε άτακτη φυγή τους κατακτητές του (βιβλία Μακκαβαίων), έτσι σήκωνε φουρτούνες και καταπόντιζε αύτανδρα τα πλοία των πολιορκητών του.

Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Μακαρισμός ἔνατος (Μέρος Γ΄)

Μι­λή­σα­με τήν πε­ρα­σμέ­νη φο­ρά γιά τόν ἔνατο μα­κα­ρι­σμό, ἀγαπητοί, ἀλλά δέν τόν ὁ­λο­κλη­ρώ­σα­με, για­τί ὁ χρό­νος μας εἶ­χε ἐ­ξαν­τλη­θεῖ. Σᾶς τόν ξα­να­δι­α­βά­ζω γιά ὑπενθύμηση: «μα­κά­ριοί ἐ­στε ὅ­ταν ὀ­νει­δί­σω­σιν ὑ­μᾶς καὶ δι­ώ­ξω­σι καὶ εἴ­πω­σι πᾶν πο­νη­ρὸν ῥῆ­μα κα­θ’  ὑ­μῶν ψευ­δό­με­νοι ἕ­νε­κεν ἐ­μοῦ. χαί­ρε­τε καὶ ἀ­γαλ­λιᾶ­σθε, ὅ­τι ὁ μι­σθὸς ὑ­μῶν πο­λὺς ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς· οὕ­τω γὰρ ἐ­δί­ω­ξαν τοὺς προ­φή­τας τοὺς πρὸ ὑ­μῶν»^[1].

Αὐ­τά λέ­ει ὁ ἔνατος μα­κα­ρι­σμός. Ἐδῶ, ὅ­πως σᾶς ἔ­λε­γα τήν πε­ρα­σμέ­νη φο­ρά, θέλω νά σᾶς πῶ ὅ­τι σχετικά μέ τήν ἀξία τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν –συζητού­σαμε γι’ αὐτό τό θέμα μιά ἄλλη φορά στίς ἀπορίες πού μοῦ ὑποβάλλετε– συμ­πτω­μα­τι­κά βρῆ­κα ἕνα χαρακτη­ρι­στικό ἀπόσπασμα στόν Ἐ­πί­κτη­το. Αὐτός εἶναι νε­ο­στω­ϊ­κός φι­λό­σο­φος, ἔζησε ἀνάμεσα στόν 5ο καί 12ο μ.Χ. αἰώνα καί κατα­γόταν ἀπό τήν Ἱεράπολη τῆς Φρυ­γίας. Ἦταν θαυ­μά­σι­ος ἄν­θρω­πος, καί λυπᾶμαι πού δέν ἔ­χω και­ρό νά σᾶς πῶ πιό πολ­λά. Θά σᾶς διαβάσω τό κεί­με­νο, γιατί συ­νη­θί­ζω νά λέ­ω τά κεί­με­να, γιά νά ἔ­χου­με μί­α πρό­σβα­ση. Εἶ­ναι πά­ρα πο­λύ ση­μαν­τι­κό νά συνηθίζουν τά αὐ­τιά μας νά ἀ­κοῦν τά ἀρ­χαῖ­α κεί­με­να· εἶ­ναι μί­α θε­τι­κή προ­σφο­ρά· ἀλλά πρέπει βέ­βαι­α νά ὑπάρ­χει καί ἡ ἀ­πό­δο­ση, ἡ με­τά­φρα­ση.

Ὑποκρισία_mp3

Π. Σάββας 2016-02-13_Ὑποκρισία_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-02-2016 (Σύναξη στὴν Κατερίνη).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Δέν ὑπάρχει ἀσυγχώρητη ἁμαρτία, παρεκτός τῆς ἀμετανοήτου...«Μελέτημα 17ον»

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες

τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

151. Ὅταν ἡσυχάζοντας καί ἀγρυπνώντας μελετῶ τίς Θεῖες Γραφές, τότε τά μάτια μου γίνονται δύο βρύσες δακρύων!...

152. Ἡ τέλεια μετάνοια βρίσκεται στήν ἀπόκτηση τῆς ταπεινώσεως, ὁπότε δέν ἔχουμε οὔτε πορνικούς λογισμούς!...

153. Δέν ὑπάρχει ἀσυγχώρητη ἁμαρτία, παρεκτός τῆς ἀμετανοήτου...

154. Γιά νά ὑπομένεις τίς μικρές σου θλίψεις, νά συλλογίζεσαι τίς μεγάλες θλίψεις, πού ὑποφέρουν οἱ ἄλλοι.

Σέ τί διαφέρουν οἱ προτεστάντες ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία;

Οι προτεσταντικές ομολογίες έχουν τόσες διαφορές μεταξύ τους, που είναι δύσκολο κανείς να εξετάσει μία-μία σε τι διαφέρει από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Στη συνέχεια θα παρατεθούν με συντομία οι κυρίαρχες διδασκαλίες των περισσότερων ομολογιών για τα Μυστήρια της Εκκλησίας.

Οι προτεστάντες αρνήθηκαν τα Μυστήρια. Οι περισσότεροι δε δέχονται το Μυστήριο της Ιεροσύνης και κατά συνέπεια και όλα τα Μυστήρια που επιτελεί ο Ιερέας. Αντί να διορθώσουν το παπικό ιερατείο, το διέλυσαν. Αντί να θεραπεύσουν τον άρρωστο, τον σκότωσαν. Αντί για ειδική Ιεροσύνη δέχονται μόνο τη γενική Ιεροσύνη.

Στην Καινή Διαθήκη έχουμε ειδική πράξη χειροτονίας (με επίθεση των χειρών). Όπως στο Χρίσμα ερχόταν το Άγιο Πνεύμα, έτσι κι εδώ (Α’ Τιμ. 4,14 και 5,22 και Β’ Τιμ. 1,6). Οι απόστολοι εξέλεξαν το Ματθία ως αντικαταστάτη του Ιούδα, αν και δεν ήταν μαθητής του Χριστού (Πράξ. 1,20-26). Αυτό φανερώνει ότι το αποστολικό αξίωμα δεν ήταν προσωπικό, και γι’ αυτό οι απόστολοι το μετέδωσαν στους διαδόχους τους, στους επισκόπους.

Διδαχές π. Εὐσεβίου Γιαννακάκη (1910-1995)

Η μεγαλύτερη δύναμις στην υδρόγειο σφαίρα είναι η Χάρις του Θεού. Να είμαστε αχόρταγοι για τη θεία Χάρη. Να μη χορταίνουμε Όταν έρχεται η θεία Χάρη, θα στεκόμαστε με αυτοσυγκέντρωση, αυτοέλεγχο , προσευχή. Με τη συνεχή προσπάθεια η κάθε ψυχή , με θέληση αγαθή και με τη χάρη του Θεού, προάγεται και προκόπτει στην αρετή και στην αγιότητα. Όποιος αγωνίζεται κατά της αμαρτίας, γράφει τις ωραιότερες σελίδες στο βιβλίο του Θεού. Γιατί όλα γράφονται εκεί.

ΠΑΤΗΡ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ. Ἐδῶ πέρασε ὁ Χριστός μας γιά τελευταία φορά, γιά νά σταυρωθεῖ,...σερνόμενος ἀπό τούς στρατιῶτες μέ μανία!".