Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 23-02-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανο. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Καθολικαί Επιστολαί Πέτρου Β΄ κεφ. β΄ 9 - 22

β΄ 9 - 22

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ιγ΄ 14 - 23

Ιγ΄ 14 - 23




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ θέωση καί τά τρία στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Πατερικὴ Θεολογία, π. Ἰωάννου Ρωμανίδη,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Ἡ θέωση καί τά τρία στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Πατερικὴ Θεολογία, π. Ἰωάννου Ρωμανίδη, 20ο Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία στίς 30-11-2014
(Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ἡ πιό εὔκολη ἁμαρτία. Ἀββᾶ Δωροθέου

 Η πιο εύκολη αμαρτία

Ξέρεις πόσο μεγάλη αμαρτία είναι να κρίνεις τον πλησίον; Παραγματικά, τι μπορεί να είναι βαρύτερο απ’ αυτό; Τι άλλο μισεί τόσο πολύ και αποστρέφεται ο Θεός σαν την κατάκριση; Όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ αυτήν.   Και όμως λένε ότι από αυτά τα μικροπράγματα φτάνει κανείς σ’ αυτό το τόσο μεγάλο κακό. Από το να δεχτεί μια μικρή υποψία για τον πλησίον, από το να λέει: «Τί σημασία έχει αν ακούσω τι λέει αυτός ο αδελφός; Τί σημασία έχει αν πω και εγώ αυτόν τον λόγο; Τί σημασία έχει αν δω που πάει αυτός ο αδελφός ή τι πάει να κάνει αυτός ο ξένος»; Αρχίζει. ο νους να αφήνει τις δικές του αμαρτίες και ν’ απασχολείται με τη ζωή του πλησίον.

Μέ τή σιωπή, τήν ἀνοχή καί τήν προσευχή ὠφελοῦμε τόν ἄλλον μυστικά

Όσιος Πορφύριος

Όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας να μην αγαπούν τον Θεό, στενοχωρούμαστε. Με τη στενοχώρια δεν κάνουμε απολύτως τίποτα. Ούτε και με τις υποδείξεις.
Ούτε αυτό είναι σωστό. Υπάρχει ένα μυστικό· αν το καταλάβουμε, θα βοηθήσομε.
Το μυστικό είναι η προσευχή μας, η αφοσίωσή μας στον Θεό, ώστε να ενεργήσει η χάρις Του. Εμείς, με την αγάπη μας, με τη λαχτάρα μας στην αγάπη του Θεού, θα προσελκύσουμε την χάρη, ώστε να περιλούσει τους άλλους, που είναι πλησίον μας, να τους ξυπνήσει, να τους διεγείρει προς το θείο έρωτα.

Ή, μάλλον, ο Θεός θα στείλει την αγάπη Του να τους ξυπνήσει όλους. Ό,τι εμείς δεν μπορούμε, θα το κάνει η χάρις Του. Με τις προσευχές μας θα κάνομε όλους άξιους της αγάπης του Θεού.

Παραπονέθηκε ὁ Ἅγιος, γιατί τόν ἔβαλε ὁ μοναχός ἀνάποδα!

Αγίου Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου (Λόγοι Β’)

Ένας μοναχός ετοίμασε μία εικόνα του Αγίου Νικολάου, για να την δώσει ευλογία σε κάποιον. Την τύλιξε με καλό χαρτί και την έβαλε σε ένα ντουλάπι, μέχρι να την δώσει…

Αλλά χωρίς να το προσέξει, την έβαλε ανάποδα… Σε λίγο άρχισε να ακούγεται μέσα στο δωμάτιο ένας κρότος. Κοίταζε ο μοναχός από δω, αποκεί, να δει από πού ερχόταν αυτός ο κρότος… «τακ-τακ-τακ»· δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Τελικά όταν πήγε κοντά στο ντουλάπι, κατάλαβε ότι ο κρότος έβγαινε από εκεί. Το ανοίγει και βλέπει ότι ο κρότος έβγαινε από την εικόνα. «Τι να έχει η εικόνα; λέει· για να δώ». 

Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Μακαρισμός ἔνατος (Μέρος Δ΄)

Χθές, γιά παράδειγμα, γι­ορ­τά­ζα­με τή μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Χα­ρα­λάμ­πους, πρός τι­μήν τοῦ ὁ­ποί­ου ἀ­νή­κει ὁ να­ός ὅπου βρι­σκό­μα­στε. Ξέ­ρετε τί θά πεῖ νά σοῦ κά­νουν ἐκ­δο­ρά, νά σέ γδέρ­νουν, νά σοῦ βγά­ζουν τό δέρ­μα, καί νά χαί­ρε­σαι; Εἶ­ναι κα­τα­πλη­κτι­κό! Μά δέν πο­νᾶ;

Ἄν­θρω­πος εἶ­σαι, καί βέβαια πο­νᾶς· ἀλ­λά κά­που ὁ πό­νος σβή­νει μέ­σα στήν ἀ­γά­πη καί στή χα­ρά τοῦ Χρι­στοῦ. Εἶ­ναι κα­τα­πλη­κτι­κό! Ὅ­λοι οἱ Μάρ­τυ­ρες εἶ­χα­ν χα­ρά. Δέν ὑ­πῆρ­ξε κα­νείς Μάρ­τυ­ρας πού νά μήν εἶ­χε χα­ρά. Καί ἄν ὁ Χρι­στός ἔ­πα­θε, τό­τε καί γιά τόν πι­στό ἡ χα­ρά θά βγεῖ μέ­σα ἀ­πό τά πα­θή­μα­τα, μέ­σα ἀ­πό τόν δι­ωγ­μό, τόν ὀ­νει­δι­σμό καί τή δυ­σφή­μι­ση πού μπο­ρεῖ νά τοῦ κά­νουν οἱ ἄλ­λοι.

Καί τό θαυ­μα­στό ξέ­ρε­τε ποι­ό εἶ­ναι; Τούς μα­θη­τές τοῦ Χρι­στοῦ –δι­α­βά­ζου­με στίς Πρά­ξεις, στό 5ο κε­φά­λαι­ο– τούς συ­νέ­λα­βαν, τούς ἔ­βα­λαν φυ­λα­κή, ἐ­πει­δή κή­ρυτ­ταν ἐ­κεῖ στήν αὐ­λή τοῦ να­οῦ τοῦ Σο­λο­μῶν­τος, καί ἀφοῦ τούς ἔ­δει­ραν ἀ­νε­λέ­η­τα, τούς ἔ­βγα­λαν ἀ­πό τή φυ­λα­κή καί τούς πα­ράγ­γει­λαν νά μή κη­ρύσ­σουν τό ὄνο­μα τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ! Ἀλλά, ὅπως γρά­φει στό βι­βλί­ο τῶν Πρά­ξε­ων: «Οἱ μὲν οὖν ἐ­πο­ρεύ­ον­το χαί­ρον­τες ἀ­πὸ προ­σώ­που τοῦ συ­νε­δρί­ου, ὅ­τι ὑ­πὲρ τοῦ ὀ­νό­μα­τος αὐ­τοῦ κα­τη­ξι­ώ­θη­σαν ἀ­τι­μα­σθῆ­ναι»^[1]. Αὐτοί λοιπόν, οἱ μα­θη­τές, ἔ­φυ­γαν ἀ­πό τό συ­νέ­δριο, γεμᾶτοι χαρά γιατί κα­τα­ξι­ώ­θη­καν –ὄ­χι ἀ­ξι­ώ­θη­καν, ἀλλά κα­τα­ξι­ώ­θη­καν !– νά ἀ­τι­μα­σθοῦν γιά χάρη τοῦ ὀνόματος τοῦ Χρι­στοῦ!

Ὅποιος ἀγαπᾶ τήν εὐχή, ἀγαπᾶ καί τή μοναξιά, διότι ἐκεῖ βρίσκει τό Χριστό νά συνομιλήσει. «ΜΕΛΕΤΗΜΑ 19ον»

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες

τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

170 . Ἡ παντοτινή μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν εἶναι τό φῶς τῆς ψυχῆς καί μᾶς προφυλάσσει ἀπό τά πάθη!...

171 . Οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι παίρνουν μορφές ἁγίων καί τίς δείχνουν κατά τήν διάρκεια τοῦ ὕπνου στίς ψυχές γιά νά τίς χαροποιοῦν, ὅταν ὅλη τή μέρα περνᾶμε μέ ψυχωφελεῖς σκέψεις!...

172 .Ὅποιος τή μέρα μελετᾶ καί σκέπτεται κακά καί αἰσχρά ἔχει ἐπισκέψεις, κατά τή διάρκεια τοῦ ὕπνου, τούς κακοποιούς δαίμονες, πού θλίβουν καί ταλαιπωροῦν τήν ψυχή!...

Βίος Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Νεομάρτυρα τοῦ Βυζαντινοῦ

Η επέτειος του μαρτυρικού θανάτου του Άγιου Θεοδώρου του Βυζαντίου γιορτάζεται στις 17 Φεβρουαρίου με μεγάλο σεβασμό, με ιεροπρέπεια και κατάνυξη σε όλη τη Μυτιλήνη.

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Νεομάρτυρας ο Βυζαντινός εορτάζει στις 17 Φεβρουαρίου

Τα παιδικά χρόνια του Νεομάρτυρα Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου

Ο Νεομάρτυρας Θεόδωρος ο Βυζάντιος, πολιούχος άγιος της Μυτιλήνης ανήκει στην εκλεκτή χορεία των γενναίων στρατιωτών του Χριστού που θυσίασαν τη ζωή τους

στην ομολογία της Πίστεως στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Γεννήθηκε το έτος 1774 στο Νεοχώρι Βυζαντίου και ήταν παιδί ευσεβών ορθοδόξων Χριστιανών. Ο πατέρας του ονομαζόταν Αναστάσιος και η μητέρα του Σμαραγδή. Η ευλογημένη αυτή οικογένεια έκτος από τον Θεόδωρο είχε και άλλα δυο παιδιά, τον Αντώνιο και τον Γεώργιο,που είχαν διαπαιδαγωγηθεί χριστιανικά. Ο Θεόδωρος έζησε τα παιδικά του χρόνια με χριστιανικά βιώματα.

Ὁ Ἅγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς γιά τήν συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος

«Όλοι θέλομε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα. 
Άλλο η συμφιλίωσις των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν' αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν! 
Συγχρόνως όμως μας διατάζει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της.

Ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας μας εἶναι σπαρμένος μέ ἀγκάθια …

  

“Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια και πονάμε και ματώνουμε· αλλά υπομονή και θα έλθη η ευλογημένη ώρα, που οι πόνοι και τα αίματα θα γράψουν τα ονόματά μας στο βιβλίο της ζωής!