Περί πνευματικοῦ ἀγῶνα, Ἁγίου Σιλουανοῦ, 3ο Μέρος.’Αρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί πνευματικοῦ ἀγῶνα, Ἁγίου Σιλουανοῦ, 3ο Μέρος.’Αρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία στίς 08-03-2009
http://hristospanagia3.blogspot.gr

«Ἁπλοποιεῖστε τή ζωή σας γιά νά φύγει τό ἄγχος, Ἁγίου Παϊσίου»

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:https://www.youtube.com/watch?v=gLBhVtGU8y8

Συνεχίζουμε σήμερα μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα τό θέμα γιά τό ἄγχος, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐλευθερία. Εἴχαμε ἀναφέρει ὅτι μία πηγή ἄγχους γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι οἱ διάφορες θλίψεις, οἱ διάφορες ἐξωτερικές καταστάσεις, οἱ ὁποῖες δέ μᾶς ἀρέσουν, γιατί εἶναι ἀντίθετες μέ τήν ἄνεση, μέ τή φιλαυτία καί τήν καλοπέρασή μας. Στή ρίζα βέβαια αὐτοῦ τοῦ ἄγχους εἴναι πάντοτε ἡ ἀπιστία ἤ τουλάχιστον ἡ ὀλιγοπιστία.

Μία ἄλλη αἰτία ἄγχους, παρεμφερής καί αὐτή, εἶναι ἡ πολυτελής καί πολύπλοκη ζωή, ἡ ὁποία ἔχει ὡς αἰτία της τήν ἀνασφάλεια πού νιώθουν οἱ ἄνθρωποι, τήν ὀλιγοπιστία καί τήν ἀπιστία, τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό, από τήν ἐμπιστοσύνη στή Θεία Πρόνοια καί τόν στηριγμό στίς δικές μας ἀνθρώπινες δυνάμεις, οἱ ὁποῖες εἶναι πολύ ἀνεπαρκεῖς, πολύ φτωχές καί πολύ ἀδύναμες στό νά ἱκανοποιήσουν αὐτές τίς πολύπλοκες ἀπαιτήσεις πού δημιουργοῦμε στόν ἑαυτό μας, διότι σάν νά ἐξαρτῶνται τά πάντα ἀπό μᾶς, πρέπει νά φροντίσουμε γιά ὅλα.

Γιατί ἀξίζει νά ὑπομένουμε δοκιμασίες καί δυσκολίες;

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ὑπομένη γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καὶ μαρτύριο, πλημμυρίζει ἡ καρδιά του ἀπὸ θεία ἡδονή. Τὸ ἴδιο, καὶ ὅταν συμμετέχη στὸ Πάθος τοῦ Κυρίου. Ὅσο δηλαδὴ σκέφτεται ὅτι ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ πονάει, τόσο ἀνταμείβεται μὲ θεία ἀγαλλίαση. Πονάει‐ἀγάλλεται, πονάει‐ἀγάλλεται. Καὶ ὅσο περισσότερο πονάει, τόσο μεγαλύτερη χαρὰ ἔχει. Νιώθει σὰν νὰ τὸν χαϊδεύη ὁ Χριστὸς καὶ νὰ τοῦ λέη: «Μὴ στενοχωριέσαι, παιδάκι μου, γιὰ μένα».

Μιὰ ἀδελφὴ ἔλεγε:

Ἐσύ δέν ξέρεις τί ἔχεις στό σπίτι σου. Θά ξέρεις γιά τόν Θεό;

(Ένα θαυμαστό γεγονός από τον βίο του Αγίου Πορφυρίου)

Επισκέφτηκε έναν καθηγητή μου κάποιος Έλληνας από την Αμερική. Όταν μίλησαν, του λέει ο καθηγητής: «Πάμε να γνωρίσεις έναν άγιο Γέροντα». Εκείνος αρνιόταν. Λέει: «Δεν ξέρω. Δεν θέλω τους παπάδες. Οι παπάδες έχουν κάνει … έτσι την Εκκλησία». Ο καθηγητής μου του απαντάει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ετούτος είναι διαφορετικός παπάς. Του λέει: «Τέλος πάντων. Έλα μαζί μου και μη μιλάς/ απλώς έλα για παρέα». Του λέει ο άλλος: «Εντάξει. Θα έρθω για παρέα».

Όταν ήρθαν στον Γέροντα μιλούσε ο καθηγητής, ενώ ο άλλος καθόταν κι άκουγε.

Ὁ Χριστός ζητάει ταπείνωση καί ὁ Πάπας ζητάει «πρωτεῖο»! (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

          ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 17 Ἀπριλίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΖΗΤΑΕΙ «ΠΡΩΤΕΙΟ»!

1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, εἶναι ἡ τελευταία Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, γιατί ἡ ἄλλη Κυριακή, ἡ Κυριακή τῶν Βαΐων, μᾶς εἰσάγει στήν Ἁγία καί μεγάλη Ἑβδομάδα, στό Πάθος τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά γιά τό Πάθος τοῦ Χριστοῦ προ-εἰσαγωγικά μᾶς μιλοῦσε καί τό σημερινό Εὐαγγέλιο. Ἔλεγε γιά τόν Χριστό, πού πηγαίνει στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου θά παραδοθεῖ στά χέρια τῶν ἀρχιερέων καί γραμματέων καί θά τόν καταδικάσουν σέ θάνατο καί θά τόν παραδώσουν στούς ἐθνικούς. Θά τόν ἐμπαίξουν καί θά τόν μαστιγώσουν καί θά τόν φτύσουν καί θά τόν σταυρώσουν, ἀλλά τήν τρίτη ἡμέρα θά ἀναστηθεῖ.

«Ὅταν περιπέσομε σέ θλίψη, σέ ἀπόγνωση καί ἀπελπισία, τότε πρέπει νά κάνομε ὅ,τι ἔκανε καί ὁ Δαβίδ»

Ἅγιος Ἡσύχιος

«Συμβουλές γιά τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων

καί τήν ἐνάρετη ζωή...»

135. Ὅταν περιπέσομε σέ θλίψη, σέ ἀπόγνωση καί ἀπελπισία, τότε πρέπει νά κάνομε ὅ,τι ἔκανε καί ὁ Δαβίδ, δηλαδή νά ξεχύνομε τήν δέησή μας μπροστά στό Θεό καί νά ἀναγγέλλομε τή θλίψη μας στόν Κύριο¹. Πρέπει νά ἐξομολογούμαστε στό Θεό, ἐπειδή μπορεῖ μέ σοφία νά ρυθμίσει τίς ὑποθέσεις μας καί νά ἐλαφρώσει τή θλίψη μας, ἄν μᾶς συμφέρει, καί νά μᾶς γλυτώσει ἀπό τήν ὀλέθρια καί καταστρεπτική λύπη.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Στή Λέσβο ὁ Πάπας καί οἱ ἄλλοι ἄθεοι. Ὅλοι κερδίζουν, χαμένη ἡ Ὀρθοδοξία

ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ Ο ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΘΕΟΙ.

ΟΛΟΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ, ΧΑΜΕΝΗ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

1. Πνευματικὸς ξεσηκωμὸς ἐναντίον τοῦ πάπα τὸ 2001

Δὲν μᾶς ἔφταναν τὰ ἄλλα πνευματικὰ φαρμάκια καὶ δηλητήρια, μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς πότισαν καὶ μᾶς ποτίζουν οἱ πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί μας ἡγέτες· μᾶς ἔλειπε ὁ πάπας, γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν δόση καὶ νὰ αὐξήσει τὴν στενοχώρια καὶ τὴν θλίψη μας.

Ἤθελαν νὰ βεβαιωθοῦν οἱ δικοί μας ἄθεοι, ὅσοι περιλαμβάνονται μέσα στὸν ὅρο αὐτὸ κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ἂν μετὰ ἀπὸ δεκαπέντε χρόνια ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν πρώτη ἐπίσκεψη πάπα στὴν Ἑλλάδα, τὸν Μάϊο τοῦ 2001, ἐξακολουθοῦν οἱ Ἕλληνες νὰ ἔχουν ἰσχυρὸ ἀντιπαπικὸ φρόνημα, ὅπως φάνηκε τότε. Ἦταν τέτοιος ὁ πνευματικὸς ξεσηκωμὸς γιὰ τὴν λανθασμένη ἀπόφαση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐκ μέρους πολλῶν ἀρχιερέων, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πλήθους μοναστηριῶν ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀνδρικῶν καὶ γυναικείων, πανεπιστημιακῶν, σωματείων καὶ χιλιάδων λαοῦ ποὺ πλαισίωσαν ὅλες τὶς ἀντιπαπικὲς ἐκδηλώσεις, ὁμιλίες, ἀγρυπνίες, συγκεντρώσεις, ὥστε στὴν κυριολεξία, ὅταν δυστυχῶς ἦλθε ὁ πάπας, τὸν ἔκρυψαν στὰ συνοδικὰ καὶ ἀρχεπισκοπικὰ μέγαρα, φοβούμενοι τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν.

Ε΄ Κυριακή Νηστειῶν (Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας)-Θυσία μοναδική καί ἀνεκτίμητη

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ἑβρ. θ΄ 11-14

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Μάρκ. ι΄ 32-45

ΘΥΣΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ

1. Ὁ «προσφέρων καὶ προσφερόμενος»

   Εἶναι μοναδικὴ καὶ ἀνεκτίμητη ἡ θυσία ποὺ προσέφερε ὁ Θεάνθρωπος Κύριος γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Σ’ αὐτὴ τὴ θυσία καὶ τὰ ἀγαθὰ ἀποτελέσματά της ἀναφέρεται ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή. 

   Ὅταν ὁ Χριστὸς ἦλθε στὴ γῆ, ἀνέλαβε ὡς Ἀρχιερεὺς νὰ προσφέρει τὴ μόνη λυτρωτικὴ θυσία καὶ νὰ ἐξασφαλίσει τὰ ἀγαθὰ ποὺ προσδοκοῦσαν οἱ ἄνθρωποι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν νὰ τὰ βροῦν. Διότι οἱ θυσίες ποὺ προσέφεραν ἀδυνατοῦσαν νὰ τοὺς ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὴν ἔνοχη συνείδηση καὶ νὰ τοὺς χαρίσουν τὴν ἄφεση καὶ τὴ σωτηρία. Ὁ Χριστὸς ὅμως αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπέτυχε ὡς «ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν». Διότι ὡς ὁ μόνος Ἀρχιερεὺς εἰσῆλθε στὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων «διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς», δηλαδὴ μέσα ἀπὸ μιὰ ἀνώτερη καὶ τελειότερη σκηνή, ποὺ δὲν κατασκευάστηκε ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων· αὐτὴ ἡ τέλεια σκηνὴ εἶναι τὸ σῶμα Του, ποὺ ἔγινε κατοικία τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ τὸ ὁποῖο, ἐπειδὴ συνελήφθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, δὲν προερχόταν ἀπὸ τὴν κτίση αὐτή, ἀλλὰ ἀποτελοῦσε νέα πνευματικὴ κτίση.

Ἡ εὐωδιάζουσα κάρα τῆς γερόντισσας Μακρίνας Βασσοπούλου

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/04/blog-post_9.html