Εἰσαγωγική Ἐπιστολή. Ἀββᾶ Δωροθέου.Ἔργα ἀσκητικά. 2ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Εἰσαγωγική Ἐπιστολή. Ἀββᾶ Δωροθέου.Ἔργα ἀσκητικά. 2ο Μέρος.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 03-07-2016
(Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι , Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης)

http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 22-07-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ιστ΄ 1 - 16

ιστ΄ 1 - 16

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Η΄ 1 - 3

Η΄ 1 - 3

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Σε περίπτωση αδυναμίας ανάγνωσης των αναγνωσμάτων ακολουθήστε τα επόμενα δύο βήματα:

1. πατήστε ΔΕΞΙ ΚΛΙΚ στην κάθε εικόνα 

2. επιλέξτε ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΕ ΝΕΑ ΚΑΡΤΕΛΑ

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ - Περί φιλαργυρίας

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος μᾶς λέγει γιά τήν εἰκόνα τοῦ φιλάργυρου ἀνθρώπου «Ὁ νοῦς του σκοτίσθηκε, ἡ καρδιά του πωρώθηκε κι ἡ ψυχή του ἔχει διαφθαρεῖ. Ὁ,τιδήποτε τό καλό εἶχε ἀποκτήσει στήν ψυχή του μαύρισε ἤ χάθηκε ἐντελῶς.

Εἶναι ἄσπλαγχνος, ἄπονος, ἀσυμπαθής καί ἀνελεήμονας, τά πάθη τοῦ πλησίον του δέν συγκινοῦν τήν ἀναίσθητη καρδία του. Ἡ δυστυχία τῶν ἀδελφῶν του δέν συγκινοῦν τά σπλάγχνα του, κανένα δέν σκέπτεται, δέν φροντίζει, δέν λυπᾶται, κανένα δέν συμπαθεῖ. Ἄν ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων χαθεῖ ἀπό πεῖνα, οἱ ἀποθῆκες του δέν θά ἀνοίξουν. Τήν δυστυχία τῶν ἄλλων θεωρεῖ εὐκαιρία γιά τήν ἐπαύξηση τοῦ πλούτου του. Πλεονέκτης καί ἄπληστος ἐπωφελεῖται ἀπό τίς δυστυχίες τῶν ἄλλων καί χαίρει γιά αὐτές περισσότερο ἀπό ὅσο γιά τίς εὐφορίες τῆς γῆς καί τόν πλοῦτο τοῦ πλησίον του»1.

Ὁ γέροντας Παΐσιος μιλώντας γιά τήν εὐγνωμοσύνη πού πρέπει νά προσφέρουμε στόν Θεό, ἔλεγε «Μερικοί λένε “πιστεύω ὅτι ὁ Θεός θά μέ βοηθήσει”, καί ἀπό τήν ἄλλη προσπαθοῦν νά μαζεύουν χρήματα, γιά νά μή στερηθοῦν τίποτε.

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΩΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΟΝΤΑΙ. " Ὅτι ἐκεῖνοι πού δέ διεξάγουν πόλεμο μέ τόν ἑαυτό τους, ἐνάντια στά πάθη τους, τίς κακίες καί τίς ἁμαρτίες τους, ἀναπόφευκτα τό διεξάγουν ἐνάντια στό Θεό καί τούς ἀνθρώπους γύρω τους."

Με το Ευαγγέλιο του ο Κύριος Χριστός δίδαξε τούς ανθρώπους πώς να πολεμούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Ώστε πολεμώντας τον εαυτό τους να εξευγενιστούν, να καλλιεργηθούν, να γαληνεύσουν, να χαριτωθουν, και ακόμα να θεωθούν. Γι’ αυτόν τον πόλεμο, και μόνον γι’ αυτόν, σχεδίασε τη μόνη αποτελεσματική στρατηγική και τακτική.

Και έδειξε με εξαιρετικό τρόπο, πώς πρέπει να είναι οι άνθρωποι για να μη φθάνουν στον πόλεμο μεταξύ τους ή εναντίον τους. Δεν ισχυρίστηκε ότι δε θα υπάρχει πόλεμος, αλλά μας δίδαξε πώς θα απαλείψουμε τις αιτίες του πολέμου. Όμως με το προορατικό Του πνεύμα είδε πώς δε θα θελήσουν όλοι οι άνθρωποι να Τον ακούσουν, και γι’ αυτό το λόγο θα ξεσπάσουν πολλοί πόλεμοι. Θα ακούσετε πώς γίνονται πόλεμοι ή πώς προετοιμάζονται πόλεμοι. 

Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου στήν Ἱ.Μ. Ὁσίου Γρηγορίου

Διηγείται ο Γέρων Ησύχιος ο Γρηγοριάτης († 1896-1999).

 

Κατά τό 1916, λόγῳ τοῦ πολέμου, ἐμαστίζετο ὁ κόσμος ἀπό τήν πεῖνα καί τήν φτώχεια. Τότε στό Μοναστήρι μας, ὑπῆρχε ἄλεσμα μόνο γιά μία παρασκευή ψωμιῶν.

Γι᾿ αὐτό καί οἱ μοναχοί π. Χρύσανθος καί π. Μιχαήλ, κατέβηκαν στήν ἀποθήκη νά κοσκινίσουν τό τελευταῖο σιτάρι, νά τό ἀλέσουν καί νά ζυμώσουν τό τελευταῖο ψωμί. Ἐνῶ συζητοῦσαν μεταξύ τους γιά τήν δυστυχία πού γρήγορα θά τούς ταλαιπωροῦσε, παρουσιάσθηκε ξαφνικά μπροστά τους ἕνας ἀσπρογένης παπποῦς.

Τούς εἶπε:

-Εὐλογεῖτε Πατέρες, τί κάνετε;

Ἀρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος, Κίνδυνος γιά τούς Ὀρθοδόξους ἡ «μετασυνοδική μεταπατερική μεταδοτική νάρκωσις»

Κίνδυνος για τους Ορθοδόξους η «μετασυνοδική μεταπατερική μεταδοτική νάρκωσις» 

 

Γράφει o Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος

Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα

 

Μερικά πράγματα δεν θα χρειαζόταν να λέγονται διότι, θεωρείται, πως οι επίσκοποι της Εκκλησίας βρίσκονται «επί σκοπόν»,  για να βλέπουν, να αντιλαμβάνονται και να ενημερώνουν το ποίμνιό τους.  Φτάσαμε όμως σε εκείνο που είχε συμβεί στην παλαιά διαθήκη (Αριθμ. 22, 22-35), όταν ο «προφήτης» Βαλαάμ αντί να αποπέμψει τους απεσταλμένους του Βαλάκ, που του έστειλε δώρα προκειμένου να καταρασθεί τον λαό του Θεού, εκείνος επειδή προσπάθησε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, χρειάστηκε να ομιλήσει ο γάιδαρός του! Και ενώ υποτίθεται ότι ο Βαλαάμ ήταν αυτός που έβλεπε τον Θεό και μιλούσε εξ Ονόματος Του, τελικά αντί του «προφήτου» ομίλησε ο γάιδαρός του, διότι αυτός ήταν, «ο αληθώς ορών». Ομολογουμένως, έχει βαρύ τίμημα η απόφαση σε κρίσιμες στιγμές. Και είναι επιλογή ευθύνης, ο Ποιμένας της Εκκλησίας  όταν αντιληφθεί να χειμάζεται το λογικό του ποίμνιο να πάρει θέση. Αν ενημερώσει, θα προκληθεί βέβαια σάλος. Κάποιοι, “καθώς πρέπει” θα σκανδαλισθούν. Ίσως, να θεωρηθεί και τρελός. Είναι δύσκολο να καταγγείλει την παρανομία την ώρα που άλλοι κάνουν τα στραβά μάτια.

Μικρή εὐλογία τοῦ Ὁσίου Παϊσίου

Η πνευματική αγάπη είναι ανώτερη από την αγάπη που έχουν τα κατά σάρκα αδέρφια, γιατί συγγενεύει κανείς από Χριστό, κι όχι από μάνα. Όσοι έχουν αυτή την αγνή (αρχοντική) αγάπη, είναι γεμάτοι από καλωσύνη, γιατί μέσα τους έχουν το Χριστό και στο πρόσωπό τους ζωγραφισμένη την θεότητα. Αδύνατον είναι φυσικά να έλθει η αγάπη του Χριστού μέσα μας, εάν δεν βγάλουμε έξω τον εαυτό μας από την αγάπη μας, και να την δώσουμε στον Θεό και στις Εικόνες Του και να δινόμαστε πάντα στους άλλους, χωρίς να θέλουμε να μας δίνονται οι άλλοι.

Όσοι πονάνε πολύ και για την σωτηρία όλου του κόσμου και βοηθάνε με τον τρόπο τους (αγωνιζόμενοι) και εμπιστεύονται τον εαυτό τους ταπεινά στα χέρια του Θεού, αυτοί νιώθουν και την μεγαλύτερη χαρά του κόσμου, και η ζωή τους τότε είναι μια συνεχής δοξολογία, γιατί φτερουγίζουν εσωτερικά σαν άγγελοι, δοξολογώντας μέρα-νύχτα τον Θεό.

Τό πρῶτο ἄνοιγμα τῆς λάρνακας τοῦ Ἁγ.Ἰωάννη Μαξίμοβιτς

 Το Σάββατο στις 2 Ιουλίου το 1966 ο Άγιος έφυγε από αυτή την ζωή. Είχε πάει στο Σιάτλ μαζί με την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας του Κούρσκ. Μόλις τελείωσε την Θεία Λειτουργία και αφού πέρασε 3 ώρες προσευχόμενος μέσα στο ιερό πήγε στο δωμάτιο του να ξεκουραστεί, κάθισε στην πολυθρόνα του και στις 4 παρά δέκα το απόγευμα κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο ήρεμα χωρίς πόνο. 

 Ακούστηκε ένας θόρυβος και όταν μπήκαν μέσα τον βρήκαν κάτω πεσμένο από την πολυθρόνα του και όπως λένε προγνώριζε την ημέρα του θανάτου του εκ των προτέρων και ήξερε ότι ο θάνατος του πλησιάζει και είχε προετοιμαστεί όπως οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας.

Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης καί ὁ καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης σέ ὀρθόδοξη συνάντηση στή Μολδαβία γιά τή Σύνοδο τῆς Κρήτης

Στρογγυλή Τράπεζα στο Κισινάου της Μολδαβίας για τη Σύνοδο της Κρήτης 12/07/2016. Συμμετείχαν ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ο  καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης, ο μοναχός Σεραφείμ και ο π.  Ματθαίος Vulcanescu.

http://aktines.blogspot.gr/2016/07/o_16.html

Ἡ πρωινή προσευχή πρέπει νά προηγῆται τῆς ἐργασίας

Να έρχεσθε εδώ με μεγάλη προθυμία και να αναπέμπετε στο Θεό των όλων τις πρωινές σας προσευχές και εξομολογήσεις , να Τον ευχαριστήτε για τα αγαθά  που σας έχει χαρίσει και να Τον παρακαλήτε να λάβετε μεγάλη βοήθεια για να μπορέσετε κατόπιν να τα διατηρήστε, και έτσι μετά την αναχώρησί σας από εδώ να αρχίζετε ο καθένας  την εργασία σας με κάθε ευλάβεια. Ο ένας ας πηγαίνη στην χειρωνακτική εργασία, ο άλλος στη στρατιωτική του υπηρεσία και ο άλλος στις πολιτικές του ασχολίες∙ ο καθένας με φόβο και αγωνία να αρχίζη την εργασία του και έτσι ας διανύη τον καιρό της ημέρας, σαν να οφείλη το εσπέρας να έρθη πάλι εδώ και να αποδώση λόγο στον Κύριο και να ζητήση συγνώμη για τα πταίσματά του.

Πετυχαίνουμε τήν αἰώνια ζωή μέσα ἀπό τόν ἑκούσιό μας θάνατο.

Όποιος δεν θυσιάζει τον εαυτό του "ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν" χάριν και της παραμικρής αρετής, ή δεν δίνει αίμα προκειμένου να λάβει πνεύμα, δεν πρόκειται ποτέ να επιτύχει την αρετή. Έτσι έκανε τα πράγματα ο Θεός με τη θεία προνοητική Του δύναμη: