Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 09-09-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. δ΄ 22 - 27

δ΄ 22 - 27

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Β΄ 18 - 22

Β΄ 18 - 22

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Ἡ ὑπακοή εἶναι ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης. Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης. Π. Σωφρονίου. 18ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Ἡ ὑπακοή εἶναι ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης. Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης.
Π. Σωφρονίου. 18ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-05-2015
(Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι στόν Ἱ.Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Δάκρυα κατανύξεως

Ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

Μέσα στά θεόπνευστα κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Στουδίτη, ἀνάμεσα στίς ἄλλες θαυμάσιες διδαχές του, βρέθηκε γραμμένο καί τοῦτο: «Ἀδελφέ, νά μήν κοινωνήσεις ποτέ σου τά Ἄχραντα Μυστήρια χωρίς δάκρυα». Αὐτό τό φύλαξε ὁ ἴδιος σ᾿ ὅλη του τή ζωή, γι᾿ αὐτό τό δίδαξε καί σέ μᾶς. Ἀλλά μόλις τ᾿ ἄκουσαν μερικοί, ὄχι μόνο λαϊκοί ἀλλά καί μοναχοί ὀνομαστοί στήν ἀρετή, παραξενεύτηκαν καί εἶπαν: “Ἐμεῖς λοιπόν πρέπει νά μένουμε σχεδόν πάντα ἀκοινώνητοι, γιατί εἶν᾿ ἀδύνατο νά κοινωνοῦμε κάθε φορά μέ δάκρυα”.

Ἀκούγοντας τους ἐγώ ὁ ἄθλιος, ἀποτραβήχθηκα κι ἔκλαψα πικρά.

Ἀλλοίμονο στή τύφλωση καί τήν ἀναισθησία τους! Ἄν φρόντιζαν νά ἔχουν ἀδιάλειπτη μετάνοια, δέν θά τό ἔλεγαν ἀδύνατο. Ἄν εἶχαν καρπούς πνευματικούς, δέν θά ἦταν ἀμέτοχοι σ᾿ αὐτό τό θεῖο χάρισμα. Ἄν ἀποκτοῦσαν γνήσιο φόβο Θεοῦ, θά παραδέχονταν πώς μπορεῖ κανείς νά κλαίει ὄχι μόνο ὅταν κοινωνεῖ, ἀλλά πάντα.

Η ΜΟΝΑΧΗ ΧΡΙΣΤΟΝΥΜΦΗ ΜΠΑΡΜΠΑΡΑ. "Ἀξιώθηκε νά ὁραματισθεῖ τήν Παναγία τήν Βουρνιώτισσα στήν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένο τό ὁμώνυμο μετόχι τῆς Μονῆς καί ἡ ὁποία τῆς εἶπε ἐπιτακτικά: «Κατοικῶ στό Κεχροβούνι νά παραμείνεις στό κελί σου ἔως ἐσχάτης σου ἀναπνοῆς».

Γεννήθηκε το 1910 στην Σύρο και το βαπτιστικό της όνομα ήταν Άννα. Είχε 4 ακόμη αδέλφια εκ των οποίων ο ένας ήταν ο ευλαβής και ενάρετος Ιερομόναχος Νικόδημος στον Άγιο Παντελεήμονα της Σύρου.

Η νεαρή Άννα διακρινόταν για την ευστροφία, την καλοσύνη, την συμπαράστασή της στους ενδεείς όπως και για την εργατικότητά της. Συνήθιζε μάλιστα να κουβαλάει πέτρες και υλικά για το χτίσιμο της Ιεράς Μονής της Αγίας Βαρβάρας στην Σύρο, βοηθώντας το μοναδικό εργάτη πού εξυπηρετούσε την Μονή, κάποιον Ιωάννη.

Στο Κεχροβούνι έφθασε το 1938 και κατοίκησε στο κελί της Προηγούμενης Θεοφανούς Βιδάλη. Μεγαλόσχημη όμως την έκανε η Ηγουμένη Ευπραξία Βασιλικού, επειδή η Προηγούμενη είχε γεράσει πολύ και κινείτο με δυσκολία.

Ἅγιος Ἀρσένιος Καππαδόκης: «Κράτησε τά λεφτά σου· ἡ πίστη μας δέν πουλιέται»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ», του Αγίου Γέροντος Παϊσίου.

Ο Πατήρ Αρσένιος χρήματα φυσικά δεν δεχόταν ποτέ, ούτε και έπιανε στα χέρια του. Συνήθιζε να λέγη: «Η πίστη μας δεν πουλιέται».

Επί παραδείγματι: Πήγαν κάποτε από τις Τσαχιρούδες μία Τουρκάλα νεόνυμφη δαιμονισμένη, με αλυσίδες δεμένη, στον Χατζεφεντή, για να την διαβάση. 

Επειδή ήταν έγκλειστος εκείνη την ημέρα, οι συγγενείς της βασανισμένης ψυχής παρακάλεσαν τους επιτρόπους να μεσολαβήσουν, για να τους δεχθή, διότι, παρόλο που την είχαν και δεμένη, δεν μπορούσαν και πάλι να την συγκρατήσουν. Ο Πατήρ τους δέχθηκε και έκανε νόημα για να την λύσουν. Μόλις λύθηκε όμως η δαιμονισμένη, όρμησε στον Πατέρα Αρσένιο, του άρπαξε το ένα του πόδι και το δάγκωνε. 

Μέ σιωπή ἤ μέ θυμό;

Μέ σιωπή ἤ μέ θυμό;

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Ὁ ὅσιος γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής σέ ἀπαντητική του ἐπιστολή (1), σχολιάζοντας τό πάθος τοῦ θυμοῦ,  γράφει: ‘‘…Ὅταν σοί ἔλθῃ θυμός, κλεῖσε τό στόμα δυνατά καί μή ὁμιλήσῃς εἰς τόν ὑβρίζοντα ἤ ἀτιμάζοντα ἤ ἐλἐγχοντα ἤ πολυειδῶς σε πειράζοντα ἄνευ λόγου’’. 

Αὐτά συμβουλεύει σέ δόκιμο μοναχό, δηλαδή, αὐτοσυγκράτηση, γιά τίς περιπτώσεις ἐκεῖνες, πού ἡ καρδιά του κινδυνεύει νά καταληφθεῖ ἀπό θυμό ἐξ αἰτίας προσβολῶν, ὕβρεων και γενικῶς ἀπρεποῦς συμπεριφορᾶς ἄλλων μοναχῶν ἀπέναντί του.

Γιά τόν θυμό, ὅμως, πού εἶναι δυνατόν νά γεννηθεῖ μέσα μας σέ περιπτώσεις δαιμονικῶν ἐπιθέσεων ἤ σέ ἀπόπειρες αἱρετικῶν νά ἀλλοιώσουν τήν Πίστη μας, ὁ ὅσιος γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής προτείνει ἐντελῶς ἀλλιώτικη τακτική. Στήν ἴδια ἐπιστολή γράφει ἐπί λέξει τά ἑξῆς: ‘’Ὁ θυμός καθ’ ἑαυτόν εἶναι φυσικός. Ὅπως τά νεῦρα στό σῶμα. Εἶναι καί αὐτός νεῦρον ψυχῆς. Καί ὀφείλει νά τόν μεταχειρίζεται ὁ καθείς ἐναντίον τῶν δαιμόνων, ἀνθρώπων αἱρετικῶν, καί παντός κωλύοντος ἀπό τήν ὁδόν τοῦ Θεοῦ’’.

Πῶς ἐμφανίστηκε τό Ἅγιο Μύρο στήν Παναγία Μαλεβῆ

π. Ιωάννης Σουρλίγγας

Η θαυματουργός εικών, όπως εκ παραδόσεως γνωρίζομεν, είναι μία από τις εβδομήκοντα εικόνες που εζωγράφισε ο ευαγγελιστής Λουκάς. Την εικόνα αυτή την έφεραν μαζί τους οι κάτοικοι του Αγίου Όρους που ήρθαν και εκατοίκησαν εδώ στην Κυνουρία. Ο ερχομός των εδώ αναφέρεται εις το 28ον κεφάλαιον του Τυπικού του Τσιμισκή το έτος 971.

Η εικόνα ήταν στο πρώτο Μοναστήρι εκεί ψηλά στους Κανάλους. Μετά το τραγικό τέλος των μοναχών που απέθαναν από το πολύ κρύο και την ένταση του αέρα, η εικόνα έφυγε μόνη της και ήρθε εις την θέσιν που είναι σήμερα.

Εκεί υπήρχαν πολλά βάτα. Η εικόνα έκατσε μέσα στα βάτα και δίπλα της έκαιγε ένα καντήλι. Τι καντήλι ήταν αυτό; Ήταν καντήλι θεϊκό που εφώτιζε τη νύχτα τη θέση που ήταν η εικόνα. Τρεις φορές πήραν την εικόνα και την πήγαν στην θέση της στους Κανάλους και πάλι έφευγε και πήγαινε πάλι μέσα στα βάτα με το θεϊκό φως να την φωτίζει.

Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ "Λόγος εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου"

[νεοελληνικὴ ἀπόδοσις]

1. Ἐλᾶτε ὅλα τὰ ἔθνη, κάθε ἀνθρώπινη γενιά, καὶ κάθε γλῶσσα, καὶ κάθε ἡλικία, καὶ κάθε ἀξίωμα, νὰ γιορτάσουμε μὲ ἀγαλλίαση τὴν γέννηση τῆς παγκόσμιας χαρᾶς. Γιατὶ ἂν οἱ εἰδωλολάτρες, μὲ ψεύτικα δαιμονικὰ παραμύθια ποὺ ξεγελοῦν τὸ μυαλὸ καὶ σκοτεινιάζουν τὴν ἀλήθεια, κι᾿ ἂν ἀκόμα προσφέροντας ὅ,τι εἶχαν καὶ δὲν εἶχαν τιμοῦσαν γενέθλια βασιλιάδων, ποὺ τοὺς τυραννοῦσαν σ᾿ ὅλη τους τὴ ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει ἐμεῖς νὰ τιμοῦμε τὴν γέννηση τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἀνώρθωσε ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ποὺ ἄλλαξε τὴν λύπη τῆς πρώτης μας μητέρας, τῆς Εὔας, σὲ χαρά; Ἐκείνη ἄκουσε τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ: «Μὲ πόνους νὰ γεννᾷς τὰ παιδιά σου». Αὐτή: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη». Ἐκείνη: «Στὸν ἄνδρα σου ἡ ὑποταγή σου». Αὐτή: «Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου». Τί ἄλλο λοιπὸν ἀπὸ λόγο νὰ προσφέρουμε στὴν Μητέρα τοῦ Λόγου; Ὅλη ἡ κτίση ἂς γιορτάσει μαζί μας κι᾿ ἂς ὑμνήσει τὸν ἁγιασμένο καρπὸ τῆς ἁγίας Ἄννας. Γιατὶ γέννησε στὸν κόσμο παντοτινὸ θησαυρὸ ἀγαθῶν, δηλ. τὴν Παναγία. Μὲ τὴν μεσολάβηση τῆς Παναγίας ὁ Πλάστης ξανάπλασε πρὸς τὸ καλύτερο ὁλόκληρη τὴν πλάση, μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ. 

Ὁ καθένας θά δοξαστεῖ κατά τό μέτρο τῆς ἀγάπης του!

Ἅγιος Σιλουανός

 

Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τήν ἐντολή νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ἐλευθερία: ἡ ἀγάπη γιά τό Θεό καί τόν πλησίον.  Ἐδῶ βρίσκεται καί ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἰσότητα.  

Στήν κοσμική τάξη εἶναι ἀδύνατο νά ὑπάρξει ἰσότητα – αὐτό ὅμως δέν ἔχει σημασία γιά τήν ψυχή. Δέν μπορεῖ νά εἶναι ὁ καθένας βασιλιάς ἤ ἄρχοντας, πατριάρχης ἤ ἡγούμενος ἤ διοικητής. Mπορεῖ ὅμως ὁ καθένας, σέ ὅποια τάξη κι ἄν ἀνήκει, ν' ἀγαπάει τό Θεό καί νά εἶναι εὐάρεστος σ' Ἐκεῖνον – κι αὐτό εἶναι τό σπουδαῖο. Καί ὅσοι ἀγαποῦν περισσότερο τό Θεό στή γῆ, θά ἔχουν περισσότερη δόξα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί θά εἶναι πιό κοντά στόν Κύριο.

Εἰς τὴν κόρην τὴν ἄσπιλον

Η παράσταση της Γέννησης της Θεοτόκου από το καθολικό της μονής Δαφνίου

Ὑμνοῦμέν Σε παρθένε ἁγνὴ Θεοκυῆτορ

δι’ ἧς τὸ θεῖον κάλλος ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ

καὶ πόθῳ γλυκυτάτῳ, κόρη, Σὲ εὐλογοῦμεν.

Γλώσσῃ ἱερωτάτῃ καὶ χείλεσι ἁγίοις

καρδίᾳ ἁγνευούσῃ ψυχῇ καθαρωτάτῃ

ὁμολογοῦμεν πάντες ἁγνὴν Θεοῦ μητέρα.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 08 Σεπτεμβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 08 Σεπτεμβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)