Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 27-09-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. β΄ 21 - γ΄ 7

β΄ 21 - γ΄ 7

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ε΄ 12 - 16

Ε΄ 12 - 16

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ Θεῖος γνόφος καί ὁ γνόφος τῆς ἀπεκδύσεως.Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης. Π. Σωφρονίου. 35ο Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ Θεῖος γνόφος καί ὁ γνόφος τῆς ἀπεκδύσεως.Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης.
Π. Σωφρονίου. 35ο Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-09-2015
(Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι
στόν Ἱ.Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

Τήν Νοερά προσευχή, παρενθετικά, μποροῦμε νά τήν διαιρέσουμε σέ δύο μέρη: τό πρακτικό καί τό θεωρητικό.

Γιά τό πρακτικό μέρος, σέ πέντε – δέκα σελίδες μποροῦν νά δοθοῦν ὅλες οἱ ἀπαραίτητες λεπτομερεῖς πρακτικές ὁδηγίες, πού σχετίζονται μέ τόν πνευματικό καθημερινό ἀγῶνα στήν μονολόγιστη προφορική Εὐχή, δηλαδή, στό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», μέχρις ὅτου θείᾳ Χάριτι, καταστῆ Καρδιακή.

Τό θεωρητικό μέρος, πού ὁδηγεῖ στήν θεία τελείωσι ἔχει τόσο βάθος, τόσο πλάτος καί τόσο ὕψος οὐράνιο, ὥστε ἡ “θεωρητική” πορεία καί “ἀνάβασις” τῆς πνευματικῆς Λατρείας, τῆς Εὐχῆς στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, εἶναι ὄχι μόνον ἰσόβιος, ἀλλά καί ἄπειρος, ἀφοῦ ἡ τελείωσις-θέωσις δέν ἔχει τέλος.

Ἐμεῖς ὅμως πού ζοῦμε μέσα στόν κόσμο μέ τίς τόσες βιοτικές μέριμνες καί πειρασμούς, ΘΑ ἐπιμένουμε κατά τό πλεῖστον στό πρακτικό μέρος μέ τίς τόσες πνευματικές ὠφέλειες, δίδοντες ὅμως καί τήν σχετική “βαρύτητα” στό θεωρητικό μέρος. Ἄλλωστε κατά τούς Νηπτικούς Πατέρας « ἡ πρᾶξις θεωρίας ἐστίν ἐπίβασις».

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ ΥΠΟ ΙΣΙΔΩΡΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ." Φεύγουσα, λοιπόν, βλέπει ὀφθαλμοφανῶς ἕναν λευκογένη ἱερέα μέ ἐξαστράπτουσαν στολήν λαμπρόν, ὁ ὁποῖος τήν ἐρώτησε: πού πηγαίνει. Ἐκείνη ἀπήντησε τήν ἀλήθεια, ὅτι φεύγει ἀπό τήν Μονή. Τότε της λέγει: «Ἐγώ, δέν φυλάγω τό σπίτι μου»; Καί ἔγινε ἄφαντος. "

Η παρουσία του Αγίου εις την Μονήν καί την γύρω περιοχή είναι αισθητή. Εν καιρώ του πολέμου του 1940, μία εκ των τότε μοναζουσών, η Γερόντισσα Σαλώμη Αδαμάκη, νικηθείσα από την ανθρωπίνην αδυναμίαν εφοβήθη τον κίνδυνο των Γερμανών καί απεφάσισε να φύγη. Φεύγουσα, λοιπόν, βλέπει οφθαλμοφανώς έναν λευκογένη ιερέα μέ εξαστράπτουσαν στολήν λαμπρόν, ο οποίος την ερώτησε: πού πηγαίνει. Εκείνη απήντησε την αλήθεια, ότι φεύγει από την Μονή.

 Τότε της λέγει: «Εγώ, δεν φυλάγω τό σπίτι μου»; Καί έγινε άφαντος. Εννόησεν αμέσως ότι ήτο ο Άγιος καί έντρομος εισήλθεν ξανά εις την Μονήν, διηγούμενη εις όλους τό γεγονός.

Ομοίως, η χήρα Δρακούλη μέ τα 6 ανήλικα παιδιά της εκοιμάτο ένα βράδυ του καλοκαιριού εις το κτήμα της, πολύ πλησίον της Μονής, κατά τά δύσκολα μετά κατοχικά χρόνια. Κάποια νύκτα ακούει βήματα βαριά. Ανεσηκώθη καί βλέπει ένα πανύψηλον Ιερέα, λαμπρόν να περπατή εις τό μονοπάτι αργά καί επιβλητικά. Τον παρατηρούσε συγκινημένη μαζί μέ τα ορφανά παιδιά της, τα οποία διηγούνται τό γεγονός εις ημάς μέχρι σήμερον. 

Ἅγιος Παΐσιος: «Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ζῆ πνευματικά, δέν δικαιοῦται τήν θεία βοήθεια.Ὅταν ὅμως ζῆ πνευματικά καί εἶναι κοντά στό Θεό, τήν δικαιοῦται»

- Γέροντα, πολλοί ανησυχούν. Τι θα γίνη με το ένα τι θα γίνη με το άλλο.

- Κοίταξε να δεις. Τώρα ο Θεός, και να ήθελε να μας αφήσει, δεν μπορεί.

- Τι εννοείτε, Γέροντα;

- Να, οι γονείς όταν φέρνουν ένα παιδάκι στον κόσμο, όσο αγωνίζονται να το μεγαλώσουν, τόσο περισσότερο το αγαπούν και το πονούν. Έτσι και ο Θεός, μας έφερε στον κόσμο, αγωνίσθηκε κατά κάποιον τρόπο , μας μεγάλωσε, κουράσθηκε να μας κάνη ό,τι μας έκανε.

Τώρα, και να θέλη να μας αφήση, δεν μπορεί, γιατί μας πονάει, αρκεί εμείς να έχουμε λίγο φιλότιμο. Αν έχουμε λίγο φιλότιμο, δεν θα χάσουμε τον Παράδεισο.

- Γέροντα, είπατε ότι ο Καλός Θεός δεν θα μας αφήση…

- Ναι, ο Θεός ποτέ δεν μας αφήνει. Εμείς Τον αφήνουμε.

Ἐπιστολή Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ στόν Ὑπουργό Δικαιοσύνης Νικόλαο Παρασκευόπουλο γιά τήν ἀποποινικοποίηση τοῦ ἐγκλήματος τῆς βλασφημίας.

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 16^ῃ Σεπτεμβρίου 2016

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή τήν ὁποίαν ἀπέστειλε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ὡς ἀπάντησι εἰς τήν ἐπιστολή τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Νικολάου Παρασκευοπούλου, Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης, Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων μέ θέμα τήν ἀποποινικοποίηση τοῦ ἐγκλήματος τῆς βλασφημίας.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 911                           Ἐν Πειραιεῖ τῇ 15^ῃ Σεπτεμβρίου 2016

Πρός τόν

Ἐξοχώτατο Κύριο

Νικόλαο Παρασκευόπουλο

Ὑπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας

καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων

Εἰς ΑΘΗΝΑΣ

Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργέ,

Μετά πολλῆς τιμῆς ἔλαβα τήν εὐγενῆ ἀπάντησή Σας στήν ἀπό 25/7/2016 ἐπιστολή μου ἡ ὁποία ἀνεφέρετο σέ ἀνακοίνωση τοῦ Ὑπουργείου Σας διά τῆς ὁποίας γνωστοποιεῖτο ὅτι παρεπέμφθη σέ νομοπαρασκευαστική Ἐπιτροπή, ἡ ἀποποινικοποίηση τοῦ ἐγκλήματος τῆς βλασφημίας, μέ τό νομικό λόγο ὅτι «Κατά τό Ποινικό Δίκαιο ἡ ποινή προϋποθέτει τήν τέλεσι πράξης. Ὁ προσδιορισμός τῆς τελευταίας χωρεῖ μέ στάθμιση τῶν ἐμπειρικῶν-ἀποδείξιμων ἀποτελεσμάτων της. Ὡστόσο, στήν περίπτωση τῆς βλασφημίας λείπει ὁποιαδήποτε ἀποδείξιμη ἐνώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια τῆς πράξης. Ἑπομένως, ἡ ἔννοια τοῦ ἐγκλήματος δέν διακρίνεται» πού ἐπαναλαμβάνετε οὐσίᾳ στήν ἀπάντησή Σας, μέ τήν πρόδηλα λανθασμένη ἄποψη ὅτι ἡ προσβολή τοῦ Θεοῦ ἤ τῶν Θείων δέν εἶναι δῆθεν ἀποδείξιμη ἤ νοητή, διότι ἡ διακινδύνευση καί ἡ βλάβη δέν ἀφορᾶ στόν Θεό ἤ τά Θεῖα ἀλλά στήν θρησκευτική εἰρήνη, τό ἔννομο ἀγαθό τῆς ὁποίας διά τῆς κακοβούλου βλασφημίας πλήσσεται. Στήν συγκεκριμένη Ἀνακοίνωση ἡ ὁποία διεδόθη ἀστραπηδόν διά τοῦ ἠλεκτρονικοῦ καί τοῦ ἐντύπου Τύπου δέν διευκρινίζετο σκοπίμως(;) ὅτι διεχωρίζατε τό ἔγκλημα τῆς κακόβουλης βλασφημίας τοῦ ἄρθρου 198 ἀπό τό ἔγκλημα τῆς καθύβρισης θρησκευμάτων τοῦ ἄρθρου 199.

Ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός ταξιδεύει στήν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου καί συνομιλεῖ μέ τους πατέρες τῆς ἐρήμου. Ρωτᾶ τόν Ἀββᾶ Ἰσαάκ γιά τήν ἀξία τῆς ὁλιγόλογης καί σιωπηλῆς προσευχῆς

 

 Για την αξία της ολιγόλογης καί σιωπηλής προσευχής.

ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ.

Οι προσευχές μας πρέπει επίσης να είναι συχνές, αλλά καί σύντομες. Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος, αν αυτές παραταθούν, να καταφέρει ο Εχθρός πού παραμονεύει, να μάς διασπάσει. Γιατί η πραγματική θυσία βρίσκεται ακριβώς σ αυτό πού ο Ίδιος μάς επεσήμανε, όταν μέ τό στόμα του προφήτη Δαυίδ μάς είπε: «Θυσία για τον Θεό είναι τό συντετριμμένο πνεύμα»(Ψαλμ. 50, 19). Εδώ βρίσκεται, η αγνή προσφορά, η «θυσία δικαιοσύνης» (Ψαλμ. 50, 21) καί η «θυσία αινέσεως» (Ψαλμ. 49, 23). Αυτά είναι «τα παχιά σφάγια» καί τα «ολοκαυτώματα σιτευτών ζώων»(Ψαλμ. 65, 15). Αυτή είναι η προσφορά μιας καρδιάς «συντετριμμένης» καί «ταπεινωμένης». Αν προσφέρουμε τις προσευχές στον Θεό μέ τη μέθοδο καί τη θέρμη πού περιγράψαμε, τότε θα μπορούμε να ψάλλουμε, μέ τη βεβαιότητα ότι αυτές εισακούσθηκαν: «Ας είναι η προσευχή μου ενώπιόν σου σαν θυμίαμα καί τα υψωμένα χέρια μου σαν τη θυσία την εσπερινή» (Ψαλμ. 140, 2).

Ἡ Ἱστορία τοῦ Προτεσταντισμοῦ

Τοῦ πατρός Ἀνδρέα Γκατζέλη, ἀπὸ τὸ περιοδικό «Παράκληση»,

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λεμεσοῦ, τεῦχος 79

 

Ὁ Προτεσταντισμὸς κάνει τὴν ἐμφάνισή του στὸ προσκήνιο τῆς Ἱστορίας τὸν 16ο αἰώνα ὡς κίνημα Διαμαρτυρίας ἐναντίον τῶν αὐθαιρεσιῶν τῆς Παπικῆς «Ἐκκλησίας». Μὲ πρωτεργάτη τὸν Λούθηρο, πρωτοεμφανίστηκε στὴ Γερμανία καὶ τὸ ὄνομά του τὸ ἀντλεῖ ἀπὸ τὴ λατινικὴ λέξη "Protestantismus", ποὺ σημαίνει διαμαρτυρία. Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1529, μία ὁμάδα ἀπὸ 6 ἡγεμόνες καὶ 14 πόλεις τῆς Γερμανίας κατέθεσαν στὴ συνέλευση τοῦ Speyer, τὴ λεγόμενη «διαμαρτυρία».

Γιὰ τὴν καλύτερη κατανόηση τῆς διδασκαλίας τοῦ Προτεσταντισμοῦ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γνωρίζουμε τὰ γενεσιουργὰ αἴτια, ποὺ προκάλεσαν αὐτὴ τὴ μεταρρυθμιστικὴ κίνηση καὶ τὰ ὁποία σχετίζονται μὲ τὸ γενικότερο ἐκκλησιαστικὸ καὶ πολιτιστικὸ κλίμα τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης.

Ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Νικόλαος Ματσούκας, στὸ βιβλίο του ποὺ ἔχει τίτλο «Προτεσταντισμὸς» ἀναφέρει... πέντε σπουδαία γεγονότα ποὺ προκάλεσαν τὴ Μεταρρύθμιση τοῦ 16ου αιώνα: 

Δηλώσεις Μητροπολίτου Φιλίππων Προκοπίου καί ἁπλῶν πολιτῶν γιά τά νέα προγράμματα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν

http://aktines.blogspot.gr/2016/09/blog-post_320.html

Προσευχή δίπλα στήν λίμνη. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἡ τροχιά του εἶναι καμπύλη

  Χαιρεκακία είναι το να χαίρεσαι με τα παθήματα των άλλων. Ο χαιρέκακος χαίρεται με το θάνατο του εχθρού του ξεχνώντας ότι όλοι πεθαίνουν. 

Είναι μοχθηρός, η όψη του σκυθρωπή, το βλέμμα του ύπουλο· έχει σφιγμένα τα χείλη και το στόμα του είναι γεμάτο πίκρα.