Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τετάρτης 12-10-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εφεσσίους κεφ. γ΄ 8 - 21

γ΄ 8 - 21

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Η΄ 22 - 25

Η΄ 22 - 25

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Η «Σύνοδος» της Κρήτης_Το χρονικό μιας προμελετημένης εκτροπής_μέρος Α΄_Π. Αθανάσιος Αναστασίου_mp3

Π. Σάββας 2016-10-08_Η «Σύνοδος» της Κρήτης _Το χρονικό μιας προμελετημένης εκτροπής _ μέρος Α΄_Π. Αθανάσιος Αναστασίου_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 08-10-2016 (Σύναξη στὴν Ι. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας ).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Αὐτοκτονία καί ἱεροί κανόνες. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Αὐτοκτονία καί ἱεροί κανόνες. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία π. Σάββα στίς 08-07-2012
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Περί προσευχῆς»

Ἅγιος Νεῖλος

Περί προσευχῆς

9. Νά στέκεσαι ὑπομένοντας τόν κόπο, νά προσεύχεσαι μέ ἔνταση καί ἐπιμονή καί νά ἀποστρέφεσαι τίς φροντίδες καί τίς σκέψεις πού σοῦ ἤρθαν. Γιατί σέ ταράζουν καί σέ θορυβοῦν γιά νά παραλύσουν τήν δύναμη καί ἔντασή σου.

10. Ὅταν σέ δοῦν οἱ δαίμονες ὅτι εἶσαι πρόθυμος νά προσευχηθεῖς ἀληθινά, τότε σοῦ φέρνουν στό νοῦ σκέψεις πραγμάτων δῆθεν ἀναγκαίων καί σέ λίγο σέ κάνουν νά τά λησμονήσεις καί παρακινοῦν τό νοῦ νά τά ἀναζητήσει. Καί ἐπειδή αὐτός δέν τά βρίσκει, στενοχωρεῖται καί λυπᾶται. Ὅταν ξανασταθεῖ στήν προσευχή, τοῦ ὑπενθυμίζουν ἐκεῖνα πού τοῦ εἶχαν βάλει στό νοῦ του καί τά ἀναζητοῦσε, γιά νά στραφεῖ ὁ νοῦς σ᾿ αὐτά καί νά χάσει τήν καρποφόρα προσευχή.

Γιατί ὁ Χριστός δέν εἶπε ὁ ἴδιος ξεκάθαρα ὅτι εἶναι Θεός;

«Ποιοί λοιπόν είναι οι λόγοι για τους οποίους και ο ίδιος και οι Απόστολοι έχουν πει πολλά ταπεινά για αυτόν;

Ο πρώτος λόγος και ο σπουδαιότερος, είναι το ότι αυτός φόρεσε ανθρώπινη σάρκα και θέλει να βεβαιώσει και τους τότε και όλους τους μεταγενεστέρους, ότι αυτό που βλέπεται δεν είναι ούτε κάποια σκιά, ούτε απλώς κάποιο σχήμα, αλλά είναι πραγματική φύση.
Διότι, εάν, μολονότι τόσα πολλά ταπεινά και ανθρώπινα έχουν πει για αυτόν και οι απόστολοι και ο ίδιος για τον εαυτό του, όμως κατόρθωσε ο διάβολος να πείσει μερικούς από τους άθλιους και ταλαίπωρους ανθρώπους να απαρνηθούν την αιτία της κατ’ οικονομίαν ενανθρωπήσεως αυτού, και να τολμήσουν να πουν, ότι δεν έλαβε σάρκα, και έτσι να βλάψουν την όλη υπόθεση της φιλανθρωπίας του Θεού, εάν δεν έλεγε τίποτα από αυτά, πόσοι δεν θα έπεφταν στο βάραθρο αυτό του διαβόλου; Δεν ακούς ακόμη και τώρα τον Μαρκίωνα που αρνείται την κατ’ οικονομίαν ενανθρώπηση του Κυρίου, καθώς και τον Μανιχαίο και τον Ουαλεντίνο και πολλούς άλλους;

Τό παιδί τῆς ὑπακοῆς (Ἀληθινή συγκλονιστική ἱστορία)

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ

 Από το νέο βιβλίο της Νίνας Πάβλοβα ''Η ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ''που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ''Πορφύρα''

Μια μέρα ο πρωθιερέας Βασίλειος Μπόριν από την Βασκνάρβα μάς μίλησε μετά το Μεσονυκτικό για τη Βασιλεία του Θεού, η οποία είναι πολυτιμότερη απ’ όλα τα επίγεια πλούτη και ανώτερη από το καθετί. Τα λόγια του ηλικιωμένου ιερέα μας έκαιγαν με τέτοια δύναμη, που η ψυχή έτεινε προς τα επουράνια.
 Κάποια στιγμή σηκώθηκε μια γυναίκα μια γυναίκα και λέει: – Πάτερ, εμείς σίγουρα επιθυμούμε τα επουράνια, αλλά έχουμε ανάγκη και από φαγητό, ενώ οι τιμές διαρκώς ανεβαίνουν. Το σαλάμι είναι τόσο ακριβό που δεν έχουμε τη δυνατότητα να το αγοράσουμε. Τι να φάμε; – Αλίμονό σας, τρώτε σκουπίδια και ελπίζετε στα σκουπίδια, είπε ο πατέρας Βασίλειος, διακόπτοντας τη συζήτηση. – Να, και εγώ τα ίδια κάνω, παραπονέθηκα σε μία κυρία καθώς βγαίναμε μαζί από το ναό. Δεν σκέφτομαι την Βασιλεία του Θεού αλλά πώς να βρω χρήματα. – Έχετε ανάγκη από χρήματα; με ρώτησε η άγνωστη κυρία, βγάζοντας ταυτόχρονα το πορτοφόλι από την τσάντα. – Όχι, μιλώ για κάτι άλλο. Πήρα ευλογία να αγοράσω ένα σπίτι κοντά στην Όπτινα και δεν μου φτάνουν τα χρήματα. – Δώστε μου την διεύθυνσή σας. Όταν θα έχετε μου τα επιστρέφετε, αν όχι δεν πειράζει.

Μόνιµον προβληµα ὁ χαρακτηρισµὸς τῶν Δυτικῶν «Ἐκκλησιῶν»

Τοῦ πρωτ. π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ

1. Ἡ «καθ’ ἡµᾶς Ἀνατολή»

Ὁ ὅρος «Ἀνατολὴ» ὄχι τόσο στὴν γεωγραφική, ὅσο κυρίως στὴν πνευµατικὴ διάστασή του, ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστὰ σ’ ἀντιπαράθεση πρὸς τὸν ὅρο «∆ύση», ὅταν καὶ αὐτός, ξεπερνώντας τὴν γεωγραφική του σηµασία, προσέλαβε πνευµατικὸ περιεχόµενο.

Ἀνατολὴ σηµαίνει µετὰ τὸ σχίσµα τὸ γεωγραφικὸ καὶ πνευµατικὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς πατερικῆς δηλαδὴ παραδόσεως, ἐνῶ ∆ύση τὸ γεωγραφικὸ καὶ πνευµατικὸ χῶρο τῆς ἀλλοτριωµένης Χριστιανοσύνης, τοῦ Παπισµοῦ καὶ τῆς Μεταρρυθµίσεως. Ἡ Ἀνατολὴ ταυτίσθηκε µὲ τὴ Ρωµαιοσύνη, ἐνῶ ἡ ∆ύση µὲ τὴ Φραγκοσύνη.

Στὴ γλώσσα, συνεπῶς, τοῦ Γένους µας ὁ ὅρος Ἀνατολὴ ἔλαβε πνευµατικὸ περιεχόµενο, χρησιµοποιεῖται δὲ καὶ ὡς ἐπίθετο γιὰ τὸν χαρακτηρισµὸ τῆς Ἐκκλησίας µας (Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία), ἡ ὁποία εἶναι κατὰ τὴν αὐτοσυνειδησία της ἡ µία καὶ µόνη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐπίσης στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα ὀνοµάζεται «Ἀνατολή». Πρβλ. τὸ ἀπολυτίκιο τῶν Χριστουγέννων: «καὶ σὲ γιγνώσκειν ἐξ ὕψους Ἀνατολήν», ποὺ ἀναφέρεται στὸν....

«ἥλιον τῆς δικαιοσύνης» Χριστόν.

Θανατοποινίτες

Γεγονὸς καὶ Σχόλιο: Θανατοποινίτες

Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου

Ἔλαβα τόν τελευταῖο καιρό ἕνα γράμμα ἀπό ἕναν ἀμερικανό θανατοποινίτη πού βρίσκεται σέ φυλακή, στήν Ἀμερική, καταδικασμένος σέ θάνατο ἀπό τήν συμμετοχή του σέ ἔγκλημα.

Μέ συγκίνησε ἡ ἐπιστολή, γιατί δείχνει τήν πνευματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ. Εἶναι «στήν λίστα τῶν θανατοποινιτῶν», μελέτησε διάφορα βιβλία, μεταξύ τῶν ὁποίων τό βιβλίο μου «Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία», καί ὅπως γράφει «ἀπό τήν στιγμή πού τό διάβασα δέν ἤμουν ὁ ἴδιος». Ἀνακάλυψε τήν Ὀρθοδοξία «ὡς τόν ἀληθινό δρόμο γιά τό κυνήγι τῆς ἐσωτερικῆς ἀναζήτησης πού ἔψαχνα». Βαπτίσθηκε Ὀρθόδοξος Χριστιανός, μαζί μέ τήν σύζυγό του, καί τώρα ζοῦν πνευματική ζωή μέ ἐξομολόγηση, καθοδήγηση, προσευχή, θεία Λειτουργία. Διάβασε καί ἄλλα βιβλία μου, ὅπως τήν «Ἰατρική ἐν Πνεύματι ἐπιστήμη», καί ὅπως γράφει: εἶμαι «ἐνθουσιασμένος πού μοιράζομαι μαζί σας τόν καρπό πού ἔφερε τό βιβλίο σας», ἐννοώντας τήν «Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία».

Τά πιό σημαντικά βρίσκονται στό τέλος τῆς ἐπιστολῆς του.

Οἱ ὁμαδικές σφαγές μοναχῶν στήν Μονή Ὀράνκι

Στο κέντρο της Ρωσίας, κοντά στο ποτάμι Βόλγα υπάρχει η Μονή Οράνκι. Ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα. Το 1918 οι κομουνιστές την κατάργησαν και έβαψαν με ασβέστη τις τοιχογραφίες. Εκεί έκαναν στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους μοναχούς, μαζεύοντας περίπου 11.000 Μοναχούς από όλα τα Μοναστήρια της Ρωσίας. Μεταξύ αυτών ήσαν και Ιερομόναχοι, αλλά και έγγαμοι Ιερείς με επικεφαλής έναν Επίσκοπο. Το 1918 ήρθε από τη Μόσχα μια επιτροπή και τους είπε: – Έρχεστε μαζί μας ή όχι; Έχετε 24 ώρες, για να σκεφτείτε. Ο Επίσκοπος, όμως, τους είπε: -Είναι παρά πολύ μέχρι αύριο. Θα σας δώσουμε την απάντηση σε 10 λεπτά. Τότε ο Επίσκοπος στράφηκε προς τους Μοναχούς και είπε: 

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀρνεῖται συνάντηση μὲ Προτεστάντη!

Ὁ κ. Τσολάκης Βασίλειος, Ἀστυνομικὸς ἀπὸ τὴν Ἀριδαία, διηγεῖται: Κάποιος γνωστός μου εἶχε πάει στὸ ἐξωτερικό. Δυστυχῶς ἐκεῖ ἔμπλεξε μὲ Προτεστάντες μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀρνηθεῖ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ γίνει Προτεστάντης. Μιὰ μέρα μὲ ἐπισκέφτηκε στὸ γραφεῖο μου καὶ βλέποντας τὴ φωτογραφία τοῦ π. Παϊσίου μου εἶπε ἔντρομος:

Εἶπε ὁ Γέρων …

Γέροντα, πῶς σώζεται ὁ ἄνθρωπος;  Βαδίζοντας τόν σωστό δρόμο.
 Καί ποιός εἶναι ὁ σωστός δρόμος; Ὁ ἀνήφορος!

  Άγιος Γέρων Παΐσιος