Σελίδες

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

Περί τῆς μετανοίας – ἐξομολογήσεως 2.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Περί τῆς μετανοίας – ἐξομολογήσεως 2.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-07-2006
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Πῶς θά ἑορτάσουμε τά Χριστούγεννα ̎ Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, 1ο Μέρος,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν "ὁμιλία ἐδῶ:̎Πῶς θά ἑορτάσουμε τά Χριστούγεννα ̎

Λόγος ΙΔ΄, Ἁγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, ̎Περί ἑορτῶν ̎. Ἔχει τήν ἑξῆς ἐπεξήγηση ὁ Ἅγιος: «Πῶς δηλαδή πρέπει νά γιορτάζονται, ποιῶν εἶναι σύμβολα τά τελούμενα σ' αὐτές καί ἐναντίον ἐκείνων πού ὑψηλοφρονοῦν κατ’ αὐταῖς. Ἐπίσης γι’ αὐτούς πού ἀξίως ἤ ἀναξίως κοινωνοῦν καί ποιά εἶναι ἡ διαφορά σ’ αὐτούς· πρός τό τέλος, πῶς συνάπτεται κάποιος διά τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό καί πῶς δέν συνάπτεται».
Μᾶς λέει δηλαδή ὁ Ἅγιος μέ λίγα λόγια ὅλο τό περιεχόμενο πού πρόκειται νά ἐκθέσει. «Ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ καί νά κατανοήσει ὅτι δημιουργήθηκε ἐκ τοῦ μή ὄντος καί εἰσῆλθε γυμνός στόν κόσμο, αὐτός θά γνωρίσει τόν πλάστη του καί μόνον αὐτός θά φοβηθεῖ καί θ’ ἀγαπήσει καί γι’ Αὐτόν θά δουλεύει μέ ὅλη του τήν ψυχή καί τίποτε ἀπό ὅσα βλέπει δέν θά προτιμήσει ἀντί Αὐτοῦ». Λέει ὁ Ἅγιος ἡ προϋπόθεση γιά νά βροῦμε τόν Θεό εἶναι νά καταλάβουμε τήν φτώχεια μας καί τήν ἀλήθεια γιά μᾶς. Νά ἔρθουμε δηλαδή σέ μία κατάσταση αὐτογνωσίας καί νά παραδεχτοῦμε ὅτι ἤρθαμε ἐκ τοῦ μή ὄντος.

«Τοῦτος ὁ ὀχτρός εἶναι χειρότερος ἀπ᾿ τόν Τοῦρκο»

..... Οἱ γραμματισμένοι τοῦ Ἔθνους, σκλαβωμένοι στούς μασόνους τῆς Φραγκιᾶς, ἔχουν ὁλότελα στραβωθεῖ, κι ἀντίς νά βλέπουν σ᾿ ὅλα ταῦτα τό μελλοντικό ἀφανισμό τοῦ ἔθνους, τά λογαριάζουν σωστικά. Οἱ ἄντρες πού μᾶς κυβερνοῦν χάσανε τό φῶς τους καί δέν ξέρουν νά ξεχωρίσουν ποιά ἡ διαφορά ἀνάμεσα στό σκοτάδι καί τό φῶς. Ψευτίσαμε τά ζύγια πού ἄλλοτε ζύγισαν τό καλό καί τό κακό, τήν ἀλήθεια καί τό ψέμα. Ὁ διάβολος μέ χίλιες μορφές μᾶς παραστέκει. Δέ λέω πώς ἄν τήν κορόνα τοῦ ἔθνους φοροῦσε ὀρθόδοξος βασιλιᾶς κι ἄν ἡ ἐκκλησία συνέχιζε τόν αἰωνόβιο δρόμο της, πώς θάλειπεν ἡ ἁμαρτία. Ἀλλά λέω πώς θάχαμε τό μέσο νά τήν ξεχωρίζουμε καί νά μήν τήν μπερδεύουμε μέ τό καλό. Τώρα ὄχι μόνο τήν μπερδεύουμε, ἀλλά τό καλό πνίγηκε μέσα στή θάλασσα τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ Χριστοφόρος τόν κοίταξε στά μάτια.

Κάποιος φώναξε. «Σάββα!Σάββα!»


Κάποιος φώναξε

Ο κύριος Σάββας Π. μάς αφηγήθηκε το παρακάτω συμβάν: Θυμάμαι απ’ τά παιδικά μου χρόνια ένα ασυνήθιστο συμβάν. ’Ήμουν μαθητής καί επέστρεφα άπ’ τό σχολείο στο σπίτι. Είχε φοβερή ζέστη καί ξάπλωσα στη σκιά ενός δέντρου. Ξάπλωσα καί κοιμήθηκα. Ξαφνικά ακούω κάποιον να μέ φωνάζει μέ τ’ όνομά μου: «Σάββα! Σάββα!» Ξύπνησα καί απάντησα: «Τί είναι, ποιος φωνάζει»;

"Δὲν εἶναι τέλειος ὀρθόδοξος, ἀλλὰ μισός, αὐτὸς ποὺ νομίζει πὼς ἔχει ὀρθὴ πίστη, ἀλλὰ δὲ συμμορφώνεται μὲ τοὺς θείους κανόνες"

Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἐκκλησιολογικὲς θέσεις το γίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, αὐθεντία καὶ πρωτεῖο" τοῦ Βασιλείου Τσίγκου, καθηγητή τῆς Θεολογικῆς ΑΠΘ 
 
Ὁ ἱερὸς πατὴρ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὑποστηρίζει τὸν ἀχώριστο σύνδεσμο πίστεως καὶ ἔργων. Σὲ μία ἀπὸ τὶς πρῶτες ἐπιστολὲς του θέτει τὸ ἐρώτημα: "πῶς καὶ μὲ ποιὸ τρόπο εἶναι δυνατὸν νὰ παραμένει ὀρθόδοξος αὐτὸς ὁ ὁποῖος δὲν πράττει ὀρθὰ ἔργα  (ποὺ "λοξοεργεῖ"), ὅταν ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἐναντιώνεται λέγοντας ὅτι ἡ πίστις ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὰ ἔργα, καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν ὅσοι σφάλλουν στὸ ἕνα νὰ μποροῦν νὰ ἔχουν καὶ τὸ ἄλλο;".
Ὁ σύνδεσμος ὀρθοδοξίας καὶ ὀρθοπραξίας θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἀδιάλυτος. Ἡ βασικὴ αὐτὴ θεολογικὴ πρόταση δὲ θεωρεῖται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Θεόδωρο ἁπλὰ μία αὐτονόητη ἀλήθεια, ἀλλὰ ἀνάγεται σὲ μία θεμελιώδη προϋπόθεση ἀποδοχῆς ἢ ἀπορρίψεως τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὥστε νὰ ρωτάει τὸν μοναχὸ  Βασίλειο μήπως ἀγνοεῖ ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει ὡς δύο συστατικά του τὴν πίστη καὶ τὰ ἔργα καὶ ἡ ἔλλειψη τοῦ ἑνὸς αὐτομάτως καθιστᾶ ἀνώφελο ἢ μᾶλλον ἄχρηστο το ἄλλο. "Ἢ πάλιν ἀγνοεῖ ἡ τιμιότις σου ὅτι ἐκ δύο συνισταμένου τοῦ χριστιανισμοῦ, λέγω δὴ πίστεως καὶ ἔργου, εἰ θάτερον λείπει, οὐδὲ τὸ ἕτερον ὀνίνησι τῷ ἔχοντι;".

Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων πού μετά ἀπό δύο μέρες γύρισε ἀπό τήν ἄλλη ζωή

Κάτι παρόμοιο έγινε καί μέ τόν όσιο Αθανάσιο τον έγκλειστο, μοναχό της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, πού πέθανε τον 12ο αι., έπειτα από πολύχρονη καί θεάρεστη ζωή. Τό σκήνωμά του ετοιμάστηκε από τούς πατέρες γιά την ταφή, η οποία, όμως, λόγω κάποιου ανυπέρβλητου εμποδίου, καθυστέρησε γιά δύο μέρες.

Τή νύχτα, μετά τή δεύτερη μέρα, ο ηγούμενος της λαύρας είδε στον ύπνο του άγγελο Κυρίου, πού τού είπε:

     Ό άνθρωπος τού Θεού Αθανάσιος έχει ήδη δύο μέρες άταφος, κι εσύ αδιαφορείς γι’ αυτό. Πρωί-πρωί την άλλη μέρα πήγε μέ μερικούς αδελφούς να ενταφιάσει τόν νεκρό. Αλλά τί να δει!

Οἱ ἱστορικές περιπέτειες τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ!


Αποτέλεσμα εικόνας για СВЯТИТЕЛЬ НИКОЛАЙ МИРЛИКИЙСКИЙ (Перенесение мощей)
 Η μελέτη περί των ιερών Λειψάνων του αγ. Νικολάου επ. Μύρων, δημοσιεύθηκε αρχικά στο Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία» Λευκωσίας (φ. 44, 1994, σελ. 97 – 106). Το ίδιο έτος εκδόθηκε σε ιδιαίτερη μονογραφία, μεταφρασμένο στην αγγλική γλώσσα, από το Κέντρο Παραδοσιακών Ορθοδόξων Σπουδών Έτνας Καλιφορνίας (“Concerning the relics of St. Nisholas Archbishop of Myra”).

Το γεγονός της μυροβλυσίας των Λειψάνων του αγ. Νικολάου – αναφερόμενο σ’ όλες τις συναξαριστικές πηγές – υπήρξε αφορμή συγγραφής αξιόλογων έργων (όπως από τον Αυτοκράτορα Λέοντα Στ’ τον Σοφό, τον αγ. Ανδρέα Αρχιεπίσκοπο Κρήτης και τον αγ. Συμεών τον Μεταφραστή), αλλά και αφορμή περιπετειών. Το 808 λ.χ. ο Άραβας Χουμίδ, στρατηγός του Χαλίφη Ελ Ρασίντ, ενώ πολιορκούσε την Ρόδο κατέπλευσε στα Μύρα, με σκοπό να καταστρέψει τα Λείψανα, εξαπατήθηκε όμως και κατέστρεψε άλλη λάρνακα! Κατά τον Χρονογράφο Θεοφάνη, η φοβερή τρικυμία που συνάντησε κατά την επιστροφή και η καταστροφή του στόλου του, αποδόθηκαν σε θαύμα του αγ. Νικολάου.

«Ἄς ἀγαπήσουμε ἀλλήλους»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Τί ἔκανε ὁ Κύριος τῆς ζωῆς μας γιά μᾶς τά ἀσήμαντα, ἀχάριστα καί κακότροπα πλάσματα; Κατέβηκε ἀπό τούς οὐρανούς, φόρεσε τή σάρκα μας, ἔκανε πολλά καί σπουδαῖα θαύματα. Ὑπόφερε, ἔχυσε τό αἷμα Του, πέθανε, κατέβηκε στόν Ἅδη, ἔδεσε τό σατανά, καταπάτησε τήν κόλαση, ἐλευθερώσε τούς δεσμῶτες τοῦ ἅδη καί τούς ὁδήγησε στόν οὐρανό. Ἀναστήθηκε «ἐκ νεκρῶν» γιά νά συναντήσει καί μᾶς μαζί Του.