Ἡ διαστροφή τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ἡ θεραπεία της κατά τήν Ὀρθόδοξη παράδοση.

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία

τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου,

πού ἔγινε στά πλαίσια τῶν κατηχητικῶν ἀναλύσεων τῶν Ὅρων κατ᾽ ἐπιτομήν 225, 226 καί 229 τοῦ Μεγάλου Βασιλείου,

στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικῶν Γλυφάδας,

τό Σάββατο 14-01-2006.

Συνεχίζοντας τίς ὁμιλίες μας αὐτές, μετά ἀπό τή σύντομη ἑορταστική διακοπή, νά εὐχηθῶ σέ ὅλους σας καλή κι εὐλογημένη χρονιά νά ἔχετε. Δέν λέμε χρόνια πολλά, πού εἶναι κάτι πολύ σχετικό γιά τά μέτρα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐφόσον τά χρόνια τά πολλά ἔρχονται σέ μιά, θά ᾽λεγα ἔτσι, διανοητική ἀντιπαλότητα μέ τό στοιχεῖο τῆς αἰωνιότητας, ἀλλά νά ᾽ναι χρόνια εὐλογημένα, πού θά σᾶς ὁδηγήσουν αὐτά τά χρόνια στό χῶρο τῆς αἰωνιότητας. Χρησιμοποιοῦμε τό χρόνο γιά νά φτάσουμε στήν αἰωνιότητα, ὄχι ὁ πολλαπλασιασμός τοῦ χρόνου, πού θά μᾶς κάνει κάτι καλύτερο. Ὅπως λέει καί ἡ Γραφή, «γῆρας τό τίμιον οὐ τό πολυχρόνιον», ἕνας πού καταξιώθηκε ἤ χαριτώθηκε νά ᾽χει χρόνια, πού εἶναι γεροντικῆς ἡλικίας, δέν σημαίνει πού καταξιώθηκε λόγω ἀκριβῶς τῆς χρονικῆς του παρουσίας πάνω στή γῆ, ἀλλά γιά ἐκεῖνο, τό ὁποῖο εἶναι εὐλογημένο κι ἁγιασμένο.

«Ὁ Θεός δέν ἀφήνει τούς πιστούς του»

ὁ Ὅσιος Παπουλάκος

Μή φοβηθῆτε τό διωγμό καί τόν κατατρεγμό, τά σίδερα καί τό βόλι, ὅταν ὅσα πάθετε εἶναι γι᾿ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί νάστε σίγουροι πώς ἔτσι μονάχα σώνετε καί τήν ψυχή σας καί τά παιδιά σας καί τά παιδιά τῶν παιδιῶν σας καί τό γένος καί τόν κόσμο.

Ὁ Θεός δέν ἀφήνει τούς πιστούς του, κι ἀπό κεῖ πού δέν προσμένετε καί τήν ὥρα πού δέν καρτερεῖτε, θά σᾶς φανερωθοῦν οἱ Ἄγγελοι τῆς σωτηρίας. Δεῖξτε ὅση παληκαριά δείξανε οἱ πατεράδες μας στόν Τοῦρκο, γιατί οἱ Λουθηροκαλβίνοι κι ἡ κριματισμένη Ἀγγλία καί τά ὄργανα τους, πού κρατοῦν στήν πατρίδα μας τά κλειδιά τῆς ἐξουσίας, εἶναι πιό ἄπιστοι κι ἀπό τόν Ἰμπραῆμι κι ἀπό τόν Ἀλῆ πασᾶ...

Ὅποιος δέν κοπιάσει...

Διδακτική ιστορία

Λένε για τον Αββά Ησαΐα, πως πήγε κάποτε σε κάποιον κτηματία, που αλώνιζε τα σπαρτά του, και κρατώντας ένα ζεμπίλι του είπε:

– Δος μου, νάχεις την ευχή μου, λίγο σιτάρι. Κι’ αυτός τον κοίταξε καλά-καλά και του απάντησε.

– Γιατί να σου δώσω Γέροντα; Μήπως ήλθες κι’ εσύ να με βοηθήσεις στο θέρο;

– Όχι, του απάντησε εκείνος.

– Τότε πως ζητάς να σου δώσω σιτάρι; του λέει ο κτηματίας.

– Όποιος λοιπόν δεν θερίζει, δεν έχει δικαίωμα σε τίποτα; του απάντησε ο Γέροντας.

– Ναι, Γέροντά μου, σε τίποτε απολύτως, του είπε ο κτηματίας.

Ύστερα από αυτή τη συζήτηση έφυγε ο Αββάς. Οι αδελφοί λοιπόν που τον είδαν να πηγαίνει προς τ’ αλώνι, τρέξανε κοντά του κι’ αφού του έβαλαν μετάνοια τον ρώτησαν.

– Γιατί το έκανες αυτό, Γέροντα;

Φιλοκαλικὴ διάκριση Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως

Τοῦ πατρὸς Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Ἐκ τοῦ βιβλίου «Η ΟΔΟΣ - κείμενα εἰσαγωγικὰ στὴν Ὀρθοδοξία»

Εἶναι γνωστό, ὅτι εἶναι ἀδύνατος ἕνας ἀκριβὴς ὁρισμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς Ἐκκλησίας, διότι ἡ Ὀρθοδοξία - Ἐκκλησία εἶναι Θεανθρώπινο μέγεθος καί, ὅσον ἀφορᾶ στὸ θεῖο στοιχεῖο της, ὑπέρκειται κάθε διανοητικῆς - λογικῆς σύλληψης. Ἂν θὰ θέλαμε, λοιπόν, κατὰ προσέγγιση, νὰ ὁρίσουμε τὴν Ὀρθοδοξία, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε τὸ ἑξῆς: Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Ἀκτίστου στὸν κόσμο καὶ τὴν ἱστορία, καὶ ἡ δυνατότητα τοῦ κτίσματος νὰ ἁγιασθεῖ καὶ νὰ θεωθεῖ. Ἕνας (χριστιανικὸς) Deismus (Deus Creator, sed non Gubernator) εἶναι ὀρθόδοξα καθαρὴ πλάνη. Τὸ Ἄχρονο καὶ Ὑπέρχρονο εἶναι συνεχῶς μέσα στὸν κόσμο καὶ τὸ χρόνο, γιὰ νὰ ἁγιάζει τὸν χρόνο καὶ νὰ τὸν μεταμορφώνει σὲ χρόνο τῆς θείας βασιλείας, σὲ αἰωνιότητα (πρβλ. τὸν λόγο τοῦ ἀπ. Παύλου: «Δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν...

τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν»· Α’Κορ. 15, 53). 

Τά γηρατειά (Ἀρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

The Old Rectory 29 Οκτωβρίου 1967

Αγαπητή Αλεξάνδρα, Ειρήνη σ’ εσένα.

Μετά την αποστολή του τελευταίου γράμματός μου, περίμενα τη δική σου απάντηση· και αυτό είναι λίγο αντίθετο στη συνήθειά μου. Ερωτάς· «γιατί στη συνήθειά σου;». Πράγματι σχημάτισα τη γνώμη ότι μπορώ κάπως να διατηρώ σύνδεσμο και σχέσεις, να ενημερώνομαι για αγαπητούς σε σένα ανθρώπους χωρίς υπερβολικά συχνή αλληλογραφία. Για παράδειγμα, να ανταλλάσσουμε γράμματα δύο-τρεις φορές το χρόνο. Για περισσότερο δεν επαρκεί ούτε η δύναμη ούτε ο χρόνος. Συμμερίζομαι πλήρως τη σκέψη σου ότι, αν τα γηρατειά, η αλλαγή που σβήνει τις φυσικές δυνάμεις, δεν συνοδεύονταν από κάποια πνευματική πείρα, θα ήταν υπερβολικά βαρειά και ταπεινωτικά. Ταπεινωτικά, γιατί ο άνθρωπος χάνει την αυθεντική ανθρώπινη αξία του, μοιάζει εν μέρει με τα άλογα ζώα. Χάνεται όχι μόνο η δράση, η ακοή, αλλά ακόμη και η ηθική του αντίληψη και η διανοητική του γρηγοράδα.

«Ἐγώ εἶπα, θεοί ἐστε»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Προσπάθησε μέ τήν πνευματική σου ὅραση νά δεῖς τό Θεό. Κι ὅταν βρίσκεσαι σέ τέτοια θεωρία, ζήτησέ Του ὅ,τι θέλεις στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί θά τό λάβεις. Σέ μιά μόνο στιγμή ὁ Θεός θά γίνει τά πάντα γιά σένα, γιατί εἶναι Ὕπαρξη ἁπαλή, πάνω ἀπό χρόνο καί τόπο. Τίς στιγμές πού ἡ πίστη σου εἶναι ἀληθινή κι εἶσαι καρδιακά ἑνωμένος μαζί Του, θά σοῦ δώσει ὅλα ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα γιά τή σωτηρία τή δική σου ἤ τοῦ πλησίον σου. Ἐκείνη τή στιγμή ἐσύ θά γίνεις κοινωνός τῆς θεότητας, θά ἑνωθεῖς μαζί Του. «Ἐγώ εἶπα, θεοί ἐστε» (Ψαλμ. Πα΄ : 6), εἶπε ὁ Θεός μέσω τοῦ Ψαλμωδοῦ. Τέτοιες στιγμές δέν ὑπάρχει ἀπόσταση ἀνάμεσα στό Θεό, καί σέ σένα.

Γιά τήν ἐπίδραση τῆς Πρόνοιας τοῦ Θεοῦ.

Στο βίο του ιερού Ιερώνυμου διαβάζουμε γιά τό περιστατικό που έφερε αυτό τό μεγάλο άνδρα στήν πίστη του Χριστού. Ο Ιερώνυμος ήταν παγανιστής καί δεν σκόπευε ν’ αλλάξει πίστη. Σκεφτόταν να γίνει δικηγόρος. Μ’ αυτή την επιδίωξη ξεκίνησε τό ταξίδι του απ’ την Ακβιλαία γιά τή Γαλλία καί την πόλη Τρέβ. Πριν αναχωρήσει απ’ την Ακβιλαία τόν παρακάλεσε ο φίλος του Ρουφίνους (που είχε ήδη βαπτιστεί) να του φέρει απ’ τη Γαλλία δυο βιβλία του φημισμένου θεολόγου Ιλαρίωνα του Πουατιέ: την Ερμηνεία των ψαλμών καί το Βιβλίο περί Συνόδων.

Εἶδε στόν ὕπνο της τά βάσανα τοῦ Ἅδη μία γερόντισσα τῆς μονῆς Γκορίτσκι

Στήν εποχή μας, μια γερόντισσα της Μονής Γκόριτσκι Νιεβίτσι, πού βρίσκεται κοντά στην πόλη Κυριλλώφ της επαρχίας Νόβγκοροντ, είδε κι αυτή στον ύπνο της τά βάσανα του αδη. Επιβεβαιώνοντας την αλήθεια του ονείρου, η δυσοσμία παρέμεινε στην όσφρησή της γιά επτά ολόκληρες μέρες, κατά τίς οποίες δεν μπόρεσε να γευθεί καμιά τροφή.

Λόγος γιά τά πνεύματα-Λόγος γιά τόν θάνατο

Συγγραφέας : Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/11/blog-post_721.html