«Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπευθυνόμενος στίς γυναῖκες συζύγους»,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπευθυνόμενος στίς γυναῖκες συζύγους»

Ὁμιλίαστίς 21-05-2010

Ὁ Ἀβραάμ, ἕνας ἀπό τούς μεγάλους Πατριᾶρχες, εἶχε ἕνα μονάκριβο παιδί πού τό ἔλεγαν Ἰσαάκ. Ὀ Θεός τόν εὐλόγησε σέ μεγάλη ἡλικία καί ἀπέκτησε αὐτό τό παιδί καί φρόντισε νά τό παντρέψει. Ἔδωσε λοιπόν ὁδηγίες στόν δοῦλο του, γιά νά πάει νά βρεῖ νύφη γιά τόν Ἰσαάκ. Μέ ὅρκο μάλιστα δέσμευσε τόν δοῦλο του ὡς ἑξῆς: «Δέν θά πάρεις γυναῖκα γιά τόν γιό μου τόν Ἰσαάκ ἀπό τίς θυγατέρες τῶν Χαναναίων πού στή χώρα τους κατοικῶ, ἀλλά θά πᾶς στό σπίτι τοῦ πατέρα μου, στούς συγγενεῖς μου, νά πάρεις γυναῖκα γιά τόν γιό μου» (Γεν. 24,3).

Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Πρόσεξε τί ἐντολή ἔδωσε ὁ Πατριάρχης στόν δοῦλο του». Νά μήν τό προσπεράσεις, ἀλλά νά καταλάβεις τόν σκοπό καί νά σκεφτεῖς τί ἦταν αὐτό πού φρόντιζαν τόν παλαιό καιρό οἱ Ἅγιοι. Δέν φρόντιζαν νά ἀποκτήσουν οὔτε χρήματα, οὔτε μεγάλο πλοῦτο καί ζῶα καί τόσα στρέμματα γῆς, ἀλλά ζητοῦσαν τήν ὀμορφιά τῆς ψυχῆς καί τόν εὐγενικό χαρακτήρα». Καί εὐγενικός χαρακτήρας εἶναι ὁ Ἅγιος. Αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινά εὐγενής.

«Εἶδε λοιπόν ὁ Ἀβραάμ τήν πονηρία τῶν γυναικῶν τῆς Χαναάν καί ἐπειδή γνώριζε ἀκόμα πόσο καλό πράγμα εἶναι νά ἔχει ἡ γυναίκα τούς τρόπους πού εἶχε καί ὁ ἴδιος, θέλησε νά ἔχει καί τό παιδί του μία ἀντίστοιχη γυναίκα, γι’ αὐτό φροντίζει νά τοῦ βρεῖ γυναῖκα ἀπό τό δικό του ἔθνος, ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ζοῦσαν στήν Μεσοποταμία».

Κι ἐνῶ ἡ Χαναάν βρίσκεται στό σημερινό Ἰσραήλ καί ἡ Μεσοποταμία στό σημερινό Ἰράκ, οὔτε ἡ ἀπόσταση τοῦ τόπου, οὔτε οἱ δυσκολίες τόν ἔκαναν νά ἀδιαφορήσει γι’ αὐτό. Ἐπρόκειτο δηλαδή γιά μεγάλη ἀπόσταση, εἰδικά ἐκείνη τήν ἐποχή, πού οἱ ἄνθρωποι μετακινοῦνταν μέ τά πόδια ἤ μέ τά ζῶα. Εἶχε καί πολλούς κινδύνους, στερήσεις καί θλίψεις ἕνα τέτοιο μεγάλο ταξίδι, ἀλλά χωρίς νά λογαριάσει τίποτα ἀπό αὐτά ὁ Ἀβραάμ, ἔστειλε τόν δοῦλο του ἐκεῖ γιατί ἤθελε νά φέρει μία κοπέλα πού νά ἔχει ὀμορφιά ψυχῆς καί ὄχι πλούτη ἤ δόξα, τά ὁποῖα συνοδεύονται συνήθως ἀπό ἐγωισμό.

«Ὁ Πατριάρχης λοιπόν κάνει αὐτό ἐπειδή φροντίζει γιά τήν ἀρετή τῆς ψυχῆς καί ἐπειδή ἀπέφευγε τήν πονηρία τῶν ντόπιων, ἐνῶ ὅλοι οἱ σύγχρονοι δέν θά μποροῦσαν νά σκεφτοῦν κάτι τέτοιο». Πόσο μιμοῦνται σήμερα οἱ ἄνθρωποι τόν Ἅγιο Ἀβραάμ; Συνήθως παρασυρόμαστε ἀπό τήν ἐξωτερική ὀμορφιά καί ἀπό τά πλούτη. Πολλές φορές ὅμως μέ αὐτά τά κριτήρια ὁ γάμος γίνεται σάν μία ἐμπορική πράξη. Δέν ἀναζητᾶμε τό σπουδαιότερο, πού εἶναι ἡ ὀμορφιά τῆς ψυχῆς, ἠ ἀληθινή εὐγένεια, ἡ εὐλάβεια καί ἡ ἀγάπη στόν Θεό.

Συνεχίζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «ἀλλά κι ἄν ἀκόμα ἡ γυναίκα εἶναι γεμάτη ἀπό ἀμέτρητα κακά, οἱ ἄνθρωποι κοιτάζουν ἕνα πράγμα, τήν ἀπόκτηση χρημάτων καί ὅλα τά ἄλλα τά θεωροῦν δευτερεύοντα». Αὐτό ἰσχύει καί σήμερα. Οἱ ἄνθρωποι ἐνδιαφέρονται γιά τά χρήματα πού ἔχει ὁ ἄλλος, τήν περιουσία του, ἐνῶ εἶναι τιποτένιο καί ἄθλιο πράγμα, τό νά προσπαθεῖ κάποιος νά πλουτίσει μέσα ἀπό αὐτό τό μέγα μυστήριο τοῦ γάμου. Τό μυστήριο τοῦ γάμου εἶναι «εἰς Χριστόν καί εἰς τήν ἐκκλησίαν» (Ἐφ. 5,32). Δηλαδή ἡ σχέση πού ἔχει ὁ ἄνδρας μέ τήν γυναῖκα φανερώνει τήν σχέση πού ἔχει ὁ Χριστός μέ τήν Ἐκκλησία.

«Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι διεφθαρμένος, ἀκόμα κι ἄν ὑπάρχει ἀπερίγραπτος πλοῦτος, γρήγορα θά φτάσει στήν ἔσχατη φτώχεια». Ἕνας ἄνθρωπος πού δέν ἔχει ἀρετή δηλαδή καί χρήματα πολλά νά ἔχει, θά τά χάσει, θά τά σκορπίσει, γιατί δέν ξέρει νά τά χρησιμοποιεῖ σωστά.

«Δέν θά ἔχει κανένα ὤφελος ἀπό τήν περιουσία, ἀφοῦ δέν θά ὑπάρχει ἡ ψυχή πού νά μπορεῖ νά τά διαχειριστεῖ ὅπως πρέπει». Γι’ αὐτό ἔλεγε καί ὁ μακαριστός π. Πορφύριος ὅτι οἱ γονεῖς δέν θά πρέπει νά ἀγωνιοῦν νά ἀφήσουν περιουσία στά παιδιά τους, ἀλλά νά φροντίζουν γιά τήν πνευματική τους περιουσία. Ἄν τούς ἀφήσουν ὑλική περιουσία χωρίς πνευματική, τά κάνουν ἐγκληματίες, γιατί τά παιδιά χωρίς πνευματική περιουσία δέν μποροῦν νά ἀξιοποιήσουν σωστά τά χρήματα. Ἀπό τήν ἄλλη, τά χρήματα εἶναι μία δύναμη, σάν ἕνα πιστόλι, πού ἐπειδή δέν ξέρουν πῶς νά τό χρησιμοποιήσουν, τό κατευθύνουν ἐναντίον τους.

«Εἴδατε πόσο φρόντιζαν τήν παλαιά ἐποχή οἱ ἄνθρωποι γιά νά δώσουν γυναῖκες στά παιδιά τους;». Τό 1800 π.Χ., πού ζοῦσε ὁ Ἅγιος Ἀβραάμ καί ὑπῆρχε τέτοια ἀρετή! Ἐμεῖς σήμερα, 2000 χρόνια μετά τόν Χριστό καί βαφτισμένοι, δέν ἔχουμε διδαχθεῖ ἀπό αὐτούς τούς Ἁγίους καί κάνουμε φοβερά λάθη. Κινούμαστε πολύ ἐπιπόλαια κάνοντας παρορμητικές σχέσεις, πού ὅσο εὔκολα τίς συνάπτουμε, τόσο εὔκολα τίς διαλύουμε. Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνας συγκλονισμός γιά τήν ψυχή, ἡ ὁποία τελικά καταντάει ἀνάπηρη, γιατί κάθε φορά πού πετᾶμε μία σχέση, πετᾶμε καί ἕνα κομμάτι τῆς καρδιᾶς μας.

«Βλέπεις πῶς φρόντιζαν πρίν ἀπό τά χρήματα γιά τήν καλοσύνη τῆς ψυχῆς; Πουθενά συμβόλαια, πουθενά συμφωνίες». Πουθενά ὅλα ὅσα γίνονται σήμερα καί εἶναι ἄξια γιά γέλια, ὅπως οἱ ὅροι στά συμβόλαια! Σήμερα ὁ καθένας θέλει νά ἔχει τήν δική του περιουσία μετά τόν γάμο ἀντί νά εἶναι ὅλα κοινά. Ἔτσι μπαίνει ἕνα ἐμπορικό στοιχεῖο μέσα στήν οἰκογένεια καί ψυχραίνεται ἡ ἀγάπη.

«Σέ κεῖνους ὅμως δέν συνέβαινε τίποτα ἀπό αὐτά. Ἀλλά καί τό μεγαλύτερο καί σιγουρότερο συμβόλαιο ἦταν ὁ χαρακτήρας τῆς κόρης. Πουθενά τύμπανα καί χοροί». Πῶς ἔγινε ὁ γάμος τοῦ Ἰσαάκ μέ τήν Ρεβέκκα, τήν γυναῖκα πού βρῆκε ὁ Ἐλιέζερ τελικά πηγαίνοντας στήν πατρίδα τοῦ Ἀβραάμ τήν Μεσοποταμία; Τήν ἔφερε στή Χαναάν καί ἡ Ρεβέκκα βλέποντας ἀπό μακριά τόν Ἰσαάκ, κατάλαβε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ μέλλων σύζυγός της. Ζήτησε νά τό ἐξακριβώσει καί ὅταν ἔμαθε ὅτι αὐτός εἶναι πού ἐπρόκειτο νά νυμφευθεῖ, ἔβαλε τήν καλύπτρα της, τό μαντήλι μέ τό ὁποῖο σκέπαζε τό κεφάλι της. Τότε ὁ ὑπηρέτης πλησίασε καί διηγήθηκε στόν Ἰσαάκ τό καθετί μέ ἀκρίβεια καί τοῦ ἔδωσε ἀναφορά σχετικά μέ τήν Ρεβέκκα. Βλέπετε μέ πόση σεμνότητα γίνεται αὐτή ἡ πρώτη ἐπικοινωνία τῆς Ρεβέκκας μέ τόν Ἰσαάκ!

Σχολιάζει ὁ Ἰερός Χρυσόστομος: «Ἐδῶ σκέψου ἀγαπητέ ὅτι πουθενά δέν συνέβηκαν ἐκεῖνα τά περιττά καί ἀνόητα πράγματα», πού γίνονται στούς ἀραββῶνες καί στούς γάμους. «Πουθενά διαβολική πομπή, πουθενά τύμπανα καί χοροί, πουθενά τά διαβολικά ἐκεῖνα συμπόσια καί οἱ ὕβρεις, πού εἶναι γεμάτα ἀπό κάθε ἀσχήμια. Ἀλλά κάθε σεμνότητα, κάθε σοφία, κάθε σύνεσις».

Ἀναφέρει τό κείμενο: «Τότε ὁ Ἰσαάκ ὁδήγησε τήν Ρεβέκκα στήν σκηνή τῆς μητέρας του, τῆς Σάρας. Τήν πῆρε γιά γυναίκα του καί τήν ἀγάπησε καί ἔτσι παρηγορήθηκε γιά τόν θάνατο τῆς μητέρας του» (Γεν. 24,67). Ἡ Σάρα ὅταν γέννησε τόν Ίσαάκ ἦταν περίπου 90 ἐτῶν καί μετά ἀπό λίγο βέβαια κοιμήθηκε.

Λέει ὁ Ἅγιος: «Αὐτήν τήν Ρεβέκκα, ἄς τήν μιμηθοῦν καί οἱ ἄλλες γυναῖκες. Αὐτόν τόν Ἰσαάκ ἄς τόν μιμηθοῦν καί οἱ ἄνδρες. Ἔτσι ἄς φροντίζουν νά νυμφεύονται». Βλέπετε μέ πόση σεμνότητα καί πόση περίσκεψη ἔγινε ἡ ἐκλογή, ἡ εὔρεση τῆς γυναῖκας, ἀλλά καί ἡ συνάντηση. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λέει ὅτι «ἀπό τόν Θεό ταιριάζει ἡ γυναίκα στόν ἄνδρα καί ὁ ἄνδρας στήν γυναῖκα» (Παρ. 19,14). Ἄν θέλουμε λοιπόν ἕνα πρότυπο, δέν θά τό ἀναζητήσουμε στό τί γίνεται στήν σημερινή κοινωνία. Θά τό ἀναζητήσουμε στό τί ἔκαναν οἱ Ἅγιοι. Πῶς νυμφεύονται οἱ Ἅγιοι; Γιατί καί ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ γίνεται μετά Πατριάρχης καί αὐτός φωτισμένος Ἅγιος. Καί οἱ γυναῖκες τους εἶναι Ἅγιες, ἡ Ἁγία Σάρα, ἡ Ἀγία Ρεβέκκα. Αὐτούς πρέπει νά μιμούμαστε.

«Γιά ποιο λόγο πές μου, ἀφήνεις ἀπό τήν ἀρχή νά μολυνθεῖ ἡ ἀκοή τῆς κόρης μέ τά αἰσχρά τραγούδια, μέ τήν ἀκατάλληλη ἐκείνη πομπή;». Ἐννοεῖ τά γλέντια πού γίνονταν ἐκείνη τήν ἡμέρα τοῦ ἀραββώνα καί τοῦ γάμου. Δυστυχῶς αὐτά πού γίνονται σήμερα, γίνονταν καί τότε. Βέβαια σήμερα ἔχει φροντίσει ὁ διάβολος καί ἔχει μολύνει τήν κόρη νωρίτερα. Ἀλλά μιλᾶμε γιά τίς κόρες αὐτές πού εἶναι φυλαγμένες καί καθαρές, ὅπως ἡ Ἀγία Ρεβέκκα καί ὅπως πρέπει νά εἶναι καί ἡ γυναίκα καί ὁ ἄνδρας.

«Γιατί ἀπό τήν πρώτη στιγμή φροντίζεις νά μολύνεις τήν παρθενική ψυχή; Δέν γνωρίζεις ὅτι ἡ νεότητα εὔκολα κλίνει πρός τό κακό; Γιατί διαπομπεύεις τά σεμνά μυστήρια τοῦ γάμου»; Πηγαίνουν οἱ ἄνθρωποι στήν Ἐκκλησία, ἀκοῦνε τόσο ὡραῖα ἅγια λόγια καί δέχονται τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιατί μετά διαπομπεύεις τό σεμνό μυστήριο τοῦ γάμου; Βέβαια πολλοί δέν οἰκειοποιοῦνται τήν ἐπίσκεψη αὐτή τοῦ Θεοῦ, γιατί πηγαίνουν στό μυστήριο τοῦ γάμου ἀνέτοιμοι. Ἄν ὅμως κάποιος τό κάνει σωστά, γιατί μετά νά χαλάει αὐτήν τήν ὡραία ἀτμόσφαιρα καί οὐσιαστικά νά προσβάλλει τό μυστήριο μέ τό γλέντι;

«Διαπομπεύεις τό σεμνό μυστήριο τοῦ γάμου. Πρέπει ὅλα αὐτά νά τά ἀπομακρύνεις καί νά διδάξεις ἀπό τήν ἀρχή -ἀπευθύνεται στόν ἄνδρα, πού ὡς κεφαλή τῆς οἰκογένειας, εἶναι ὑπεύθυνος γιά τήν ἀγωγή τῆς γυναῖκας καί τῶν παιδιῶν- τήν σεμνότητα τοῦ γάμου καί νά φωνάξεις ἱερεῖς καί νά σφραγίσεις τήν ὁμόνοια τοῦ συνοικεσίου μέ εὐχές καί εὐλογίες, γιά νά δυναμώσει ἡ σωφροσύνη τῆς κόρης». Ἡ γυναίκα ὡς ̔ἀσθενές σκεῦοςʾ, ὅπως τήν χαρακτηρίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πιό εὔκολα κλίνει στήν ἁμαρτία, εἶναι πιό ἀδύναμη. Ὁπότε θέλει περισσότερη ἐνίσχυση, ὥστε νά φυλαχθεῖ σταθερά στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἔλεγε ἕνας σὐγχρονος Γέροντας ὅτι σέ αὐτά τά κέντρα διασκεδάσεως οἰ γυναῖκες γίνονται πιό αἰσχρές ἀπό τούς ἄνδρες. Γιατί ξεγελιοῦνται πιό εὔκολα ἀπό τόν πονηρό, ὅπως ἐξηγεῖ ἐδῶ, ὡς ἀσθενές σκεῦος. Γι’ αὐτό καί ὁ διάβολος πῆγε πρῶτα καί ξεγέλασε τήν Εὔα.

«Γιατί δέν φροντίζεις νά τῆς δώσεις πρόσθετη χάρη; Καί μέ ὅλα αὐτά πού κάνεις, ἀντί νά εἰσέλθουν στό σπίτι τά ἔργα τῆς ἀρετῆς, εἰσέρχονται ὅλες οἱ πονηριές τοῦ διαβόλου, οἱ ὁποῖες πρέπει νά ἀπομακρυνθοῦν». Θά πρέπει τό ἀνδρόγυνο νά περάσει τήν ζωή του ἑνωμένο μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ἄν ἕνα σπίτι δέν ἔχει γερά θεμέλια, μέ τόν πρῶτο σεισμό πέφτει. Ἔτσι καί ἡ οἰκογένεια, πού εἶναι ἕνα σπίτι πνευματικό, ἕνα μικρό μοναστήρι, ἄν δέν ἔχει γερά θεμέλια, δηλαδή τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, πολύ εὔκολα πέφτει, διαλύεται. Γι’ αὐτό ἔχουμε ὅλον αὐτό τόν κατακλυσμό ἀπό τά διαζύγια στήν ἐποχή μας.

Συνεχίζει γιά τίς συνέπειες τῶν σατανικῶν πομπῶν: «Τότε ὁ Λάβαν -ὁ άνηψιός τοῦ Ἀβραάμ- συγκέντρωσε ὅλους τούς ἀνθρώπους τοῦ τόπου καί ὀργάνωσε συμπόσιο. Ὅταν ὅμως νύχτωσε πῆρε τήν κόρη του τήν Λεία καί τήν ὁδήγησε στόν Ἰακώβ»( Γέν. 29,22-23).

Σχολιάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Εἶδες μέ πόση σεμνότητα ἔκαναν τούς γάμους τους ἐκεῖνο τόν παλαιό καιρό; Ἀκοῦστε αὐτό ἐσεῖς πού συγκινεῖστε ἀπό τίς σατανικές πομπές καί καταστρέφετε τήν ἱερότητα τοῦ γάμου ἀπό τήν πρώτη κιόλας στιγμή. Μήπως εἶχαν τότε αὐλούς; Μήπως εἶχαν κύμβαλα; Μήπως χόρευαν τούς σατανικούς χορούς; Πές μου, γιατί βάζεις στό σπίτι σου τόση καταστροφή καί καλεῖς στό σπίτι σου τούς θεατρίνους καί τούς χορευτές, ὥστε μαζί μέ τήν ἄσκοπη δαπάνη, νά καταστρέψεις καί τήν σύνεση τῆς κόρης σου καί νά κάνεις καί τόν γιό σου περισσότερο ἀναίσχυντο;». Τώρα ὁ Ἅγιος ἀπευθύνεται στούς γονεῖς καί λέει τί γίνεται μέ τά γλέντια τῶν γάμων.

«Γιατί ἀρκετό εἶναι οἱ ἄνθρωποι αὐτῆς τῆς ἡλικίας νά μπορέσουν νά ὑποφέρουν ἤρεμα τήν ταραχή τῶν παθῶν, χωρίς νά ὑπάρχουν καί αὐτές οἱ προκλήσεις». Ξέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης πόσο δύσκολα εἶναι τά πράγματα στήν ἐφηβεία καί στήν νεότητα καί πόσο δύσκολα χαλιναγωγεῖται αὐτό τό σαρκικό πάθος.

«Γιατί ἐσὐ ὁ γονιός δέν φροντίζεις νά διευκολύνεις τό παιδί σου, ἀντίθετα τό σπρώχνεις στήν ἁμαρτία καί τήν ἀκολασία»; Μάλιστα τό κάνουν αὐτό οἰ γονεῖς τήν πιό σημαντική ἴσως ἡμέρα τῆς ζωῆς τῶν παιδιῶν τους, τήν ἡμέρα τοῦ γάμου. Δυστυχῶς ὑπάρχουν γονεῖς πού ἐμποδίζουν τά παιδιά τους νά κάνουν γάμο, μέχρι νά μαζέψουν χρήματα γιά νά κάνουν γλέντι. Πόσο ἀλλοτριωθήκαμε ὡς Χριστιανοί! Δέν πρέπει νά κάνουμε καθόλου γλέντι καί οἱ γονεῖς πρέπει νά ὡθοῦν τά παιδιά νά παντρευτοῦν, ὅσο γίνεται νωρίτερα, μέ σκοπό νά εἶναι πιό εὔκολος ὁ ἀγώνας τους καί νά φτάσουν μέ μεγαλύτερη καθαρότητα στό μυστήριο.

«Ὅταν εἶναι τόσο πολλά αὐτά πού ἀνάβουν τήν φλόγα τῆς ἐπιθυμίας τήν ὥρα πού βλέπουμε καί ἀκοῦμε αὐτά, καί ἀνάβουν περισσότερο τό καμίνι τῶν παθῶν, τότε πῶς δέν θά καταποντιστεῖ ἡ ψυχή τοῦ νέου ἀνθρώπου;». Ἡ φωτιά σβήνει ποτέ μέ βενζίνη; Ὄχι μόνο δέν σβήνει, ἀλλά γίνεται πολύ χειρότερη. Ἡ φωτιά ὑπάρχει ἤδη στήν ψυχή τοῦ νέου, εἶναι ἡ σαρκική ἐπιθυμία. Γιατί ἐσύ ρίχνεις βενζίνη καί τήν ἀνάβεις πολύ περισσότερο;

«Ἐξαιτίας τῶν παθῶν αὐτῶν χάνονται καί ἐξαφανίζονται ὅλα, ἐπειδή ἀπό τήν ἀρχή ἀκόμα ὑποσκάπτεται ἡ σωφροσύνη ἡ ὁποία θά τούς ἑνώνει στό μέλλον». Βλέπετε; Ἡ σωφροσύνη μᾶς ἑνώνει. Γι’ αὐτό καί ὅταν κανείς φυλάξει, ὅχι μόνο μέχρι τήν ἡμέρα τοῦ γάμου, ἀλλά καί μετά τόν γάμο τήν σωφροσύνη, τήν ἁγνότητα, τήν καθαρότητα, αὐτό θά λειτουργήσει σάν ἑνωτικός κρίκος ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναῖκα, ἀλλιῶς ὁ γάμος θά διαλυθεῖ. Οἱ γάμοι πού στεριώνουν εἶναι αὐτοί στούς ὁποίους οἱ νέοι φτάνουν ἁγνοί στόν γάμο καί μετά συνεχίζουν ἔτσι. Γιατί καί μέσα στόν γάμο πρέπει νά ὑπάρχει σωφροσύνη πού εἶναι ἀντίστοιχη ἀρετή τῆς ἁγνότητας. Καί μέσα στόν γάμο πρέπει νά ἀγωνίζεσαι νά χαλιναγωγεῖς τό σαρκικό στοιχεῖο, τό σαρκικό πάθος. Τό γεγονός ὅτι παντρεύτηκες, δέν σημαίνει ὅτι θά ἀφεθεῖς ἀχαλίνωτα στίς σαρκικές ὁρμές. Σκοπός τοῦ γάμου δέν εἶναι νά ἱκανοποιηθοῦν οἱ σαρκικές ὁρμές, ἀλλά ὁ ἁγιασμός καί ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου μέσα ἀπό τήν συζυγία, ὅπου οἱ δύο γίνονται ἕνα, ὅχι μία σάρκα, μία ψυχή, ἀλλά ἕνα πνεῦμα καί βιώνουν αὐτό τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία σωζόμαστε καί ὁ γάμος εἶναι μία μικρή κατ’ οἶκον Ἐκκλησία. Ὅταν λοιπόν γίνεσαι ἕνα μέ τόν ἄλλον, τότε λειτουργεῖ σωστά ὁ γάμος καί τότε σώζεσαι. Ἄν δέν γίνει ἕνα πνεῦμα τό ἀνδρόγυνο καί διαχωρίζουν τήν θέση τους, λειτουργώντας ὁ καθένας ἀναλογα μέ τό τί θέλει, τότε ὁ γάμος γίνεται ἤ μία συμβατική συνοίκηση ἤ τό πιό σύνηθες διαλύεται. Γιατί δέν φροντίζουμε ἀπό τήν ἀρχή γιά την σωφροσύνη, τήν καθαρότητα καί τήν ἁγνότητα.

«Καί πολλές φορές ἀπό τήν πρώτη ἀκόμα μέρα ὁ νέος δέχτηκε τό σατανικό ἐκεῖνο βέλος στήν ψυχή του γιατί κοίταξε μέ ἁμαρτωλό βλέμμα καί ἡ κόρη αἰχμαλωτίζεται ἀπό ὅσα ἀκούει καί βλέπει. Καί ἔτσι ἀπό αὐτήν τήν πρώτη μέρα μεγαλώνουν τά τραύματα καί κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό». Ὅταν πορνεύεις μέ τά μάτια κάνοντας αὐτήν τήν πολύ μεγάλη ἁμαρτία, ὑποσκάπτεις τόν γάμο. Ἄν λοιπόν ἀπό τήν πρώτη στιγμή δέν προσέξεις νά δημιουργήσεις τέτοιες συνθῆκες μέσα στό σπίτι, ὥστε νά διευκολυνθεῖ ὁ ἀγώνας, πολύ εὔκολα ὑποσκάπτεται ὁ γάμος, ἔρχονται τά διαζύγια, μπαίνουν τά τρίτα πρόσωπα καί διαλύεται ἡ ἑνότητα πού φτιάχνει τό Ἅγιο Πνεῦμα.

«Αὐτά τά πράγματα ὑπονομεύουν τήν ὁμόνοια πού ὑπάρχει μεταξύ τους καί ἔτσι μαραίνεται ὁ πόθος τοῦ ἑνός πρός τον ἄλλον. Διότι ὅταν ὁ ἄνδρας σκέπτεται ἄλλη γυναίκα καί τό μυαλό του σκορπίζεται ἐδῶ κι ἐκεῖ καί καθοδηγεῖται ἀπό τόν διάβολο, τότε τό σπίτι θά γεμίσει ἀπό στεναχώριες». Στά γλέντια ἔχουμε τέτοιες προκλήσεις, ὅπως πορνεία μέ τά μάτια καί πολύ εὔκολα μπαίνει τρίτο πρόσωπο.

«Ἄν πάλι πάθει κάτι τέτοιο ἡ γυναίκα, τότε μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι τά πάντα καταστρέφονται ἐκ θεμελίων καί ὑποψιάζονται ὁ ἄνδρας τήν γυναῖκα καί ἡ γυναίκα τόν ἄνδρα». Εἶναι φοβερό αὐτό, νά ὑποψιάζεται ὁ ἕνας τόν ἄλλον ὅτι τόν ἀπατάει, ὅτι δέν τηρεῖ τήν συζυγική πίστη. Γίνεται γάμος χωρίς συζυγική πίστη; Δέν γίνεται.

«Ἀλλά γιατί τοῦ δημιουργεῖς ὅλες αὐτές τίς συνθῆκες πού ὁδηγοῦν στήν ἀπιστία;». Εἶναι πολύ λογικό αὐτό πού λέει ὁ Ἅγιος, γιατί τά γλέντια δημιουργοῦν τίς συνθῆκες, ὥστε νά πέσει εἴτε ὁ ἕνας, εἴτε ἡ ἄλλη στήν ἀπιστία. Γιατί ἐκεῖ χορεύει ὁ σατανᾶς πού ἔχει σκοπό του νά διαλύει τήν ὁμόνοια καί τήν ἀγάπη. Ὅπου μπαίνει ὁ σατανᾶς, ὑπάρχει χωρισμός, ὑπάρχει διχόνοια, ὑπάρχει πόλεμος. Σκοπός καί ἔργο τοῦ σατανᾶ εἶναι νά χωρίζει, νά διασπᾶ. Ἐνῶ τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ εἶναι νά ἑνώνει. Αὐτή εἶναι ἡ θεμελιώδης διαφορά. Ὁ Χριστός λέει θά μπεῖτε στήν Ἐκκλησία καί θά γίνετε ἕνα. Αὐτό προσευχήθηκε καί στήν Ἀρχιερατική Του προσευχή, νά γίνουμε ὅλοι ἕνα.

«Ἐκεῖ λοιπόν πού ἔπρεπε νά ὑπάρχει ὁμόνοια καί ἀγάπη, γιατί «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» (Μαρκ. 10,7), ὅπως λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, αὐτοί εἶναι τόσο χωρισμένοι ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον σάν νά εἶναι ἐχθροί. Μπῆκε στήν ζωή τους ὁ διάβολος καί τούς προξενεῖ τέτοια ζημιά, ὥστε νά γίνονται καθημερινά πόλεμοι καί διαμάχες καί νά μήν ἡσυχάζουν ἀπό αὐτά τά κακά». Φυσικά, πῶς νά μήν ὑπάρχουν διαμάχες σέ ἕνα σπίτι πού ὁ ἕνας ὑποπτεύεται τόν ἄλλον! Ἡ ζωή μετά γίνεται κόλαση.

«Τί θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς γιά τίς περιφονήσεις τῶν ὑπηρετῶν, γιά τίς κοροϊδίες τῶν γειτόνων καί γιά τίς διάφορες ἀσχημοσύνες;». Τότε ἦταν νόμιμο νά ἔχει κανείς ἕναν ὑπηρέτη. Ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι θά τόν κατεξουσιάζεις, θά τόν ἐκμεταλλεύεσαι καί θά τόν περιφρονεῖς.

«Γιατί, ὅπως ἀκριβῶς, ὅταν ἐπαναστατοῦν οἱ κυβερνήσεις, κινδυνεύουν νά καταστραφοῦν κι αὐτοί πού ταξιδεύουν μαζί τους καί τό πλοῖο βυθίζεται ἀναγκαστικά αὔτανδρο, μέ τόν ἴδιο τρόπο ἀκριβῶς κι ἐδῶ ὅταν ὑπάρχει διαμάχη ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναῖκα, φυσικό εἶναι τά κακά αὐτῆς τῆς διχόνοιας νά τά ὑπομένουν καί οἱ ἄλλοι». Στήν ἐποχή μας ἐπαληθεύεται πάρα πολύ αὐτό. Πόσο πληγώνονται τά παιδιά ἀπό ἕνα διαζύγιο ἤ ἀπό μία κακή συμβίωση; Τά περισσότερα παιδιά σήμερα ἔχουν τραύματα ἀπό τούς τσακωμούς πού βλέπουν νά κάνουν καθημερινά οἱ γονεῖς τους. Ἔχουν τραυματιστεῖ οἱ ψυχές τῶν παιδιῶν. Ἐμεῖς ὅμως ἡ νέα γενιά ὅχι μόνο δέν διορθώνουμε αὐτά τά λάθη, ἀλλά κάνουμε ἀκόμα χειρότερα. Κάνουμε αὐτές τίς ἐπιπόλαιες σχέσεις καί τίς συμβιώσεις, οἱ ὁποῖες εἶναι τελείως ἔξω ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί ἀντί νά βροῦμε τόν σωστό σκοπό τοῦ γάμου καί τόν σωστό τρόπο, ὅπως μᾶς τόν διδάσκουν οἱ Ἅγιοι, πηγαίνουμε σέ μία πιό βαθιά κόλαση ἀπό αὐτήν πού ζοῦν οἱ γονεῖς μας. Ὑποφέρουν ἔτσι καί τά παιδιά ἀπό τά διαζύγια καί οἱ παπποῦδες, οἱ γιαγιάδες οἱ ὁποῖοι ἀναλαμβάνουν οἰκονομικά καί ψυχολογικά νά στηρίξουν τό παιδί καί τό ἐγγόνι τους, γιατί κάθε διαζύγιο ἔχει τεράστιο ψυχολογικό κόστος.

«Γι’ αὐτό σᾶς παρακαλῶ, ἔχοντας ὑπόψη σας ὅλα αὐτά, μήν ἀκολουθεῖτε αὐτήν τήν κακή συνήθεια». Ἐννοεῖ τά γλέντια καί τίς διασκεδάσεις πού διώχνουν τήν σωφροσύνη. «Πολλοί προβάλλουν τήν δικαιολογία τοῦ ἐθίμου καί δέν ἀνέχονται νά ἀκούσουν αὐτά πού λέω». Ἔτσι καί σήμερα ὅταν τά λέμε αὐτά στόν κόσμο, τούς φαίνονται πολύ ἐξωπραγματικά καί ἀντιδροῦν. Τό ὄνειρό τους εἶναι νά κάνουν ἕνα γλέντι, νά τό μάθουν ὅλοι καί νά τούς θαυμάσουν γιά τόν γάμο τόν μεγαλειώδη πού ἔκαναν, ἀπό τό ὀποῖο δέν βγαίνει τίποτα. Ὅλα αὐτά εἶναι μία φούσκα πού θά σκάσει καί μάλιστα προκαλοῦν καί κακό, γιατί σέ ὁδηγοῦν στήν κόλαση.

Ὅταν καλέσεις τόν σατανᾶ ποῦ θά πᾶς; Στόν Παράδεισο; Σαφῶς τό λένε οἰ Ἅγιοι ὅτι ὅπου ὑπάρχουν αὐτά τά σατανικά τραγούδια, ἐκεῖ δέν μπορεῖ νά εἶναι ὁ Χριστός, ἀλλά ὁ σατανᾶς. Εἶναι ἕνα διαβολικό ἔθιμο καί κάποιος θά πρέπει νά πεῖ ὄχι σ’ αὐτό τό ἔθιμο. Θά πρέπει νά ἐπωμιστεῖ ὅλο τό κοινωνικό κόστος, ἄς τόν εἰρωνευτοῦν κι ἄς τόν πολεμήσουν. Ἄν θέλει νά λέγεται Χριστιανός καί νά εἶναι μέ τόν Χριστό, θά πρέπει νά τό κάνει.

Ὁ Χριστιανός εἶναι μεγάλος ἐπαναστάτης. Πρέπει νά κάνουμε αὐτήν τήν ἐπανάσταση. Νά ἔχουμε αὐτήν τήν ἐπαναστατικότητα, ἀλλά γιά καλό, ὄχι γιά νά σπάζουμε, νά ρημάζουμε καί νά γινόμαστε ὑποχείριοι τῶν διεστραμμένων. Ὅλα αὐτά τά παιδιά πού ἔσπαζαν καί ἔβαζαν φωτιές στήν Ἀθήνα, οὐσιαστικά ἦταν θύματα. Ἦταν θύματα αὐτῶν πού θέλουν νά καταστρέψουν τήν Ἑλλάδα καί ἐκμεταλλεύονται τήν ἐπαναστατικότητα αὐτῶν τῶν νέων ἐξυπηρετώντας τά δικά τους συμφέροντα. Καρποφροῦνται τά ἀγαθά τῆς Ἑλλάδας πρός ἴδιον ὤφελος. Βέβαια κι αὐτοί ματαιοπονοῦν, γιατί ἡ χαρά δέν εἶναι σ’ αὐτά, ἀλλά γιατί νά πέσουμε στήν παγίδα τους; Γιατί νά μήν δώσουμε τήν ἐπαναστατικότητά μας γιά νά ὐπερασπιστοῦμε τόν νόμο τοῦ Θεοῦ;

Ὁ Θεός εἶναι ἀπόλυτος καί λέει ὅτι μᾶς θέλει ἑκατό τοῖς ἑκατό δικούς Του. Ὅσο κι ἄν αὐτό πάει κόντρα στό ἔθιμο, στό κοινωνικό κατεστημένο, αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ὁ Χριστιανός σπάει αὐτό τό κατεστημένο. Ἄς λένε οἱ ψευτοκουλτουριάρηδες ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε ὀπισθοδρομικοί. Αὐτό δέν ἱσχύει. Ὁ πιό προοδευτικός καί ἐπαναστατικός ἄνθρωπος εἶναι ὁ Χριστιανός, ἀρκεῖ νά ἐπαναστατήσει σωστά, γιά τόν Θεό. Νά κάνει ἐπανάσταστη τῶν ψυχῶν, ἐσωτερική, ἐπανάσταση τῆς ἐξουσίας πού ἔχουμε μέσα μας. Ἡ ἀληθινή ἐπανάσταση εἶναι νά πολεμήσουμε αὐτήν τήν ἐξουσία πού ἔχουμε μέσα μας καί αὐτή εἶναι τά πάθη. Τότε θεωρούμαστε πραγματικά ̔ἀναρχικοίʾ. Χτυπᾶμε τόν δαίμονα πού ἔχουμε μέσα μας καί ὅταν τό πετύχουμε αὐτό, παίρνουμε τό κουράγιο νά βοηθήσουμε καί τό κοινωνικό σύνολο. Κάποιος πού δέν ἔχει ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν κενοδοξία γιά παράδειγμα καί δέν ντύνεται σωστά καί σεμνά γιατί δίνει σημασία στό τί λέει ὁ κόσμος, δέν μπορεῖ νά βοηθήσει οὔτε τόν ἑαυτό του, οὔτε τούς ἄλλους. Ἡ Παναγία φοροῦσε ροῦχα ὥστε νά μήν φαίνεται τίποτα ἀπό τό σῶμα της. Πρέπει κι ἐμεῖς νά μιμοῦμαστε τούς Ἁγίους καί νά σκεφτόμαστε τί θά πεῖ ὁ Οὐρανός γιά μᾶς, ὄχι ὁ κόσμος.

«Μήν ἀκολουθεῖς τήν κακή συνήθεια, μήν λές ὅτι εἶναι ἔθιμο». Ἄς εἶναι ἔθιμο. «Ἀφοῦ ὑπάρχει τόση διαφθορά τῆς ψυχῆς, γιατί ἀκολουθεῖς τό ἔθιμο;». Ἀφοῦ τό ἔθιμο διαφθείρει. Τό ἀκολουθοῦμε ἀκριβῶς γιατί ὑπάρχει αὐτή ἡ ἐξουσία μέσα μας, ἡ κενοδοξία καί δέν τολμᾶμε νά πᾶμε κόντρα σέ ὅσα κάνει ἤ λέει ὁ κόσμος. Κι ὅμως πρέπει νά πᾶμε κόντρα.

«Νά σοῦ παρουσιάσω ἐγώ καλύτερη συνήθεια. Αὐτήν πού εἶχαν οἱ παλαιότεροι. Τότε ἀκόμα πού δέν γνώριζαν καλά τήν Θεία Διδασκαλία». Ἐνῶ δηλαδή ἦταν 1800 χρόνια πρό Χριστοῦ, ἔκαναν πράγματα πού μᾶς δίδαξε ὁ Χριστός μας μετά ἀπό τόσα χρόνια!

Γι’ αὐτό λοιπόν κι ἐγώ ἀπευθύνομαι τόσο στούς μελλόνυμφους, ὅσο καί στούς γονεῖς. Ἄρχισα τόν λόγο ὄχι ἀπευθυνόμενος τόσο στούς μελλόνυμφους, ὅσο στούς γονεῖς γιατί ὅλα αὐτά τά ἔθιμα δυστυχῶς οἱ γονεῖς τά ἀκολουθοῦν κατά κύριο λόγο. Γι’ αὐτό ἐσεῖς νά ἐναντιωθεῖτε στούς γονεῖς σας καί νά ἀρνηθεῖτε νά κάνετε γλέντι στόν γάμο. Πολλές φορές μαλώνουμε μέ τούς γονεῖς μας γιά ἀνούσια πράγματα, γιά τά ὁποῖα δέν πρέπει νά μαλώσουμε. Γιά αὐτό ὅμως πρέπει νά μαλώσετε, γιατί εἶναι σάν νά καλεῖς τόν σατανᾶ γιά νά θεμελιώσεις τό σπίτι σου. Ἔτσι ὅμως τινάζεις τό σπίτι σου στόν ἀέρα.

Ποιό εἶναι τό μέτρο καί τό πρότυπο τῆς συζυγικῆς ἀγάπης; «Ὅπως ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται στόν Χριστό, ἔτσι καί οἱ γυναῖκες νά ὑποτάσσονται στούς ἄνδρες σέ ὅλα». Ὅπως γυναῖκες καί ἄνδρες ὐποτασσόμαστε στόν Χριστό, ἔτσι θά πρέπει καί νά ὑποτάσσεται ὁ ἕνας στόν ἄλλον. «Εἶδες τό μέγεθος τῆς ὑπακοῆς;», ἀπευθύνεται στίς γυναῖκες. «Ἄκουσε καί τό μέγεθος τῆς ἀγάπης», λέει στούς ἄνδρες. Γιά τούς ἄνδρες ἰσχύει καί κάτι πιό δύσκολο: «Οἱ ἄνδρες νά ἀγαπᾶτε τίς γυναῖκες, ὅπως ὁ Χριστός ἀγάπησε τήν Ἐκκλησία. Θέλεις νά σέ ἀκούει ἡ γυναίκα σου, ὅπως ἡ Ἐκκλησία ὑπακούει στόν Χριστό; Φρόντιζέ τήν κι ἐσύ, ὅπως ὁ Χριστός φροντίζει τήν Ἐκκλησία. Εἴτε πρέπει νά δώσεις τήν ψυχή σου γιά τήν γυναῖκα, εἴτε πρέπει νά πληγωθεῖς χιλιάδες φορές, εἴτε πρέπει νά ὑπομένεις καί νά πάθεις ὁτιδήποτε, νά μήν τό ἀποφύγεις. Κι ἄν ἀκόμα πάθεις αὐτά, τίποτα ἀκόμα δέν κατόρθωσες ὅπως ὁ Χριστός. Γιατί ἐσύ τά κάνεις αὐτά, ἐπειδή συνδέθηκες μέ τόν γάμο, ἐνῶ Ἐκεῖνος γιά ἐκείνη πού Τόν άποφεύγει καί Τόν μισεῖ». Κοιτᾶξτε πόσο σοφό εἶναι αὐτό: Ὁ Χριστός θυσιάστηκε γιά τήν Ἐκκλησία, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία δέν Τόν ἀγαποῦσε! Πρίν Τόν ἀγαπήσει ἡ ἀνθρωπότητα δηλαδή, ἦρθε ὁ Χριστός καί σταυρώθηκε. Καί τώρα ἀκόμα παρόλο πού λέμε ὅτι Τόν ἀγαπᾶμε, πόσο πραγματικά Τόν ἀγαπᾶμε; Ἐδῶ εἶναι ἡ μεγάλη διαφορά. Καλεῖσαι νά ἀγαπήσεις τόν σύζυγό σου, ὁ ἄνδρας τήν γυναίκα καί ἡ γυναίκα τόν ἄνδρα, ἀφοῦ ξέρεις ὅτι σέ ἔχει ἀγαπήσει κι ὁ ἄλλος, ὅτι ὑπάρχει ἀμοιβαία ἀγάπη καί ἀνταπόδοση τῆς ἀγάπης συνήθως. Αὐτό δέν εἶναι κάτι σπουδαῖο. Τό πολύ σπουδαῖο τό ἔκανε ὁ Χριστός πού μᾶς ἀγάπησε πρίν Τόν ἀγαπήσουμε.

«Κι ἄν ὁ Χριστός δέν λογάριασε τίποτα, ἔδωσε τά πάντα γιά χάρη τῆς Ἐκκλησίας, πόσο μᾶλλον ἐσύ γιά τόν σύζυγό σου». Δηλαδή ἄν ὁ Χριστός θυσιάστηκε καί σταυρώθηκε, ἔτσι πρέπει κι ἐσύ, ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον.

«Ἡ γυναίκα νά σέβεται τόν ἄνδρα της καί ἀκόμα ἴνα φοβῆται τόν ἄνδρα της». «Ἡ γυνή ἴνα φοβῆται τόν ἄνδρα» (Ἐφ. 5,33) λέει ὁ Ἀπόστολος καί δέν ἐννοεῖ νά φοβᾶται, ἀλλά νά σέβεται. Γιατί ἡ γυναίκα εἶναι δεύτερη ἐξουσία. Ἡ πρώτη εἶναι ὁ ἄνδρας. Αὐτό τό ἔχει ὁρίσει ὁ Θεός γιά νά ὑπάρχει ὁμόνοια μέσα στήν οἰκογένεια. Γιατί ὅταν ὑπάρχουν δύο ἀρχές, ὑπάρχει διχόνοια γιά τό ποιός θά εἶναι πρῶτος. Γι΄ αὐτό ὁ Θεός ἔδωσε μία ἱεραρχία στήν οἰκογένεια.

«Ἀς μήν λοιπόν ζητᾶ ἡ γυναίκα τήν ἰσοτιμία, τήν ἰσότητα». Αὐτό τό πνεῦμα τοῦ φεμινισμοῦ πού καλλιεργεῖται σήμερα ξεκίνησε ἀπό τόν σατανισμό. Αὐτές πού ἦταν φεμινίστριες, ἦταν καί σατανίστριες, μέντιουμ, καθοδηγημένες ἀπό τόν σατανᾶ. Διαμόρφωσαν αὐτό τό κίνημα τοῦ φεμινισμοῦ πού σκόπευε νά διαλύσει τήν οἰκογένεια. Αὐτό τό δράμα ζοῦμε καί σήμερα, νά ἔχει διαλυθεῖ σχεδόν ἡ οἰκογένεια πού εἶναι ὅ,τι ὡραιότερο σάν θεσμός μέσα στήν κοινωνία. Ἄν καταφέρουν τελείως νά διαλυθεῖ ἠ οἰκογένεια, τότε διαλύονται τά πάντα. Γι’ αὐτό καί προβάλλουν τούς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων, τήν ἐλεύθερη συμβίωση κ.λ.π. Δέν εἶναι τυχαῖα παιδιά μου αὐτά, οὔτε τά ζητάει ὁ κόσμος. Αὐτοί οἱ σατανιστές τά πρωθοῦν σκόπιμα γιά νά μήν ὑπάρχει πλέον αὐτό τό κύτταρο. Σκεφεῖτε ἕνα σῶμα τοῦ ὁποίου τά κύτταρα εἶναι διαλυμένα. Τότε πεθαίνει τό σῶμα. Ἡ κοινωνία πεθαίνει, ὅταν διαλυθοῦν τά κύτταρα πού εἶναι οἱ οἰκογένειες. Αὐτό θέλουν κι αὐτοί^. νά ὑπάρξει μία διάλυση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ, ὁπότε μετά νομίζουν ὅτι θα κυριαρχήσουν. Αὐτή ὅμως θά εἶναι καί δική τους ἀπώλεια.

Ἡ γυναίκα δέν πρέπει νά προσπαθεῖ νά πάρει τήν θέση τοῦ ἄνδρα. Ὁ Θεός πού ὅρισε νά ἔχει δεύτερη ἐξουσία δέν τήν ἔχει ὑποτιμήσει. Ἀντίθετα, ὑπάρχει ἰσοτιμία, ἀλλά ὄχι ἰσότητα, γιατί ἄλλος εἶναι ὁ ρόλος τῆς γυναίκας καί ἄλλος τοῦ ἄνδρα. Λέει κάπου ὁ Ἅγιος Ἰωάννης: «Ὑπάρχουν ἔργα πού δέν μπορεῖ νά τά κάνει ἡ γυναίκα, γιατί δέν ἔχει τήν σωματική δύναμη. Αὐτό ὅμως δέν τήν ὑποτιμάει, ἁπλά εἶναι ἄλλος ὁ ρόλος της».

«Οὔτε καί ὁ ἄνδρας νά τήν περιφρονεῖ σάν πρόσωπο πού βρίσκεται σέ ὑποταγή, γιατί εἶναι σῶμα καί ἄν ἡ κεφαλή περιφρονεῖ τό σῶμα, θά καταστραφεῖ μαζί του. Ἀλλά σάν ἀντίρροπο τῆς ὑπακοῆς, ἄς προβάλλει τήν ἀγάπη. Ὅπως ἀκριβῶς ἡ κεφαλή, ἔτσι πρέπει νά συμπεριφέρεται καί τό σῶμα. Τό σῶμα νά τῆς δίνει τά χέρια, τά πόδια καί ὅλα τά ὑπόλοιπα μέλη, γιά νά τήν ὑπηρετοῦν. Καί κείνη πάλι νά φροντίσει τό σῶμα μέ κάθε αἴσθηση πού ἔχει. Τίποτα δέν εἶναι καλύτερο ἀπό αὐτήν τήν συζυγία».

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Ἐρ. : Συμφωνῶ μέ ὅσα λέει ὁ Ἅγιος, ἁπλῶς ἀναρωτιέμαι γιατί ὁ Χριστός πῆγε στόν γάμο τῆς Κανά;

Ἀπ. : Δέν εἴπα ὅτι εἶναι κακό ὁ γάμος. Ἀντίθετα εἶναι πολύ καλό. Ὁ Χριστός μετά πῆγε καί στό τραπέζι. Δέν ἀναφέρεται πουθενά ὅτι εἶχε γλέντι. Ἄλλο τό τραπέζι καί ἄλλο τό γλέντι, τό σατανικό γλέντι. Ἕνα τραπέζι σεμνό μπορεῖς νά τό κάνεις. Δέν τρῶμε κάθε μέρα; Τρῶμε. Εἶναι σατανικό τό τραπέζι; Δέν εἶναι. Σατανικό εἶναι τό νά ξεφύγει κανείς καί νά πέσει στίς ἁμαρτίες, στήν πορνεία μέ τά μάτια καί σ’ ὅλους αὐτούς τούς σατανικούς χορούς. Αὐτά δέν θέλει ὁ Χριστός.

Ἐρ. : Ἀκόμα καί σέ ἕνα τέτοιο ἁπλό τραπέζι δέν πιστεύω ὅτι ὅλοι θά εἶναι σεμνά ντυμένοι ἤ ὅτι δέν θά πέσουν σέ ἁμαρτίες, ὅπως τό κουτσομπολιό, ἡ κατάκριση κλπ.

Ἀπ. : Ἄν γίνει αὐτό, τότε φταῖμε ἐμεῖς. Ἄν ἐμεῖς γίνουμε σεμνοί, θά μᾶς ἀκολουθήσουν καί οἱ ἄλλοι. Ἄν ἐμεῖς γίνουμε αὐστηροί, μέ τήν καλή ἔννοια, ὅπως λέει ὁ Θεός, μετά θά μᾶς ἀκολουθήσουν καί οἱ ἄλλοι. Ἄν δέν εἴμαστε ἐμεῖς σωστοί μετά θά παρασύρουμε κι ἕναν πού θά ἔχει κάποια καλή διάθεση. Ἄν τά ροῦχα καί ἡ συμπεριφορά μας εἶναι σεμνά καί ταπεινά, ὁ ἄλλος πού μᾶς ξέρει, θά ἔρθει. Ἄν ἀντιδράει σέ αὐτό πού ἐκπέμπουμε καί εἴμαστε καί δέν θέλει, δέν θά ἔρθει. Ἄς μήν ἔρθει. Ἐμεῖς δέν ἔχουμε στόχο νά μαζέψουμε πολύ κόσμο. Καί ὁ Χριστός δέν ἤθελε νά μαζέψει πολύ κόσμο, γι’ αὐτό ὅταν Τοῦ εἶπαν ὅτι μέ αὐτά πού ἄκουσε ὁ κόσμος ἔφυγε καί τό εἶδε κι Ἐκεῖνος, εἶπε στούς Ἀποστόλους: «Μήπως κι ἐσεῖς θέλετε νά φύγετε; (Ἰω. 6,67). Ἐλεύθεροι εἶστε. Ἐγώ δέν θά σᾶς πῶ κάτι ἄλλο γιά νά ἔρθετε». Γιατί στήν Ἐκκλησία δέν πᾶμε ὅπως εἴμαστε, ἀλλά ἐν μετανοία καί ἐξομολογήσει. Ἐμεῖς τούς ἀγαπᾶμε καί τούς καλοῦμε ὅλους, ἀλλά μέ κάποιες προϋποθέσεις. Δέν θά ἀνεχτοῦμε νά κάνουμε πορνεῖο τό σπίτι μας, γιά νά ἔρθει πολύς κόσμος. Καί αὐτό πού γίνεται σήμερα στήν Ἐκκλησία πού πηγαίνουν ἄσεμνα ντυμένοι οἰ ἄνθρωποι, εἶναι ἀπαράδεκτο. Μοῦ ἔλεγε μία μοναχή, πώς ὅταν λέει σέ κάποια πού εἶναι ἄσεμνα ντυμένη νά βάλει κάτι πάνω της, θυμώνει. Δέν τό καταλαβαίνει ἤ κάνει πώς δέν τό καταλαβαίνει. Εἶναι μερικές τόσο διεφθαρμένες πού δέν τό καταλαβαίνουν.

Θυμᾶστε, ὅταν ὁ Χριστός ἔκανε τό θαῦμα σέ δύο δαιμονισμένους πού ἦταν γυμνοί καί ὅταν θεραπεύτηκαν, ντύθηκαν ἀμέσως; Γιατί; Γιατί στό μέτρο πού κανείς βγάζει τά ροῦχα του, δαιμονίζεται, ἀνοίγεται στίς δαιμονικές ἐνέργειες. Ὅλες οἱ σατανιστικές τελετές ἔχουν καί αὐτό τό στοιχεῖο τῆς γύμνιας μέσα τους. Ἐπειδή ἀπό πίσω εἶναι ἡ τέχνη τοῦ σατανᾶ, προβάλλεται τόσο πολύ ἡ γύμνια. Ὅσο κανείς ἔχει εὐλάβεια στόν Θεό, τόσο ντύνεται, τόσο φυλάει τόν ἑαυτό του καί μιμεῖται τούς Ἁγίους καί τήν Παναγία. Ἄν αὐτό πού γίνεται στίς μέρες μας ἦταν σωστό, θά τό ἔκαναν καί οἱ Ἅγιοι καί ὁ Χριστός. Ἀλλά καί ὁ Χριστός ἦταν ντυμένος καί ἡ Παναγία καί οἱ Ἅγιοι. Γνωρίζει ὀ Χριστός τήν ἀδυναμία μας σ’ αὐτό τό θέμα καί πόσο εὔκολα παρασυρόμαστε στήν ἁμαρτία. 

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/