Ἡ συμβολή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στό ἔργο τῆς ἐκκλησίας

 

 Στις 30 Ιουνίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τη Σύναξη των Δώδεκα Αποστόλων. Βεβαίως υπάρχουν και οι προσωπικές μνήμες τους σε διάφορες ημερομηνίες του έτους, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται σύμπασα η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας και άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή του κόσμου! Εμείς ως συνειδητό εκκλησιαστικό σώμα γνωρίζουμε την ανεκτίμητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσμο και γι' αυτό με την ευκαιρία της σεπτής τους εορτής τους εναποθέτουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας.

Οι ιερές μορφές τους είναι ιστορημένες σε περίοπτες θέσεις στους ναούς μας και η μνεία και αναφοράς τους στις ιερές ακολουθίες είναι συχνές, διότι αυτοί αποτελούν τη σπουδαιότερη αγιολογική χορεία της Εκκλησίας μας. Χάρη στο δικό τους τιτάνιο αγώνα, τις αφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον. Επισφράγισμα του έργου τους υπήρξε ο εμποτισμός του με το αίμα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν και αυτή τη ζωή τους για τον ευαγγελισμό του κόσμου.

Είναι πάντως γεγονός πως πολλοί χριστιανοί γνωρίζουν ελάχιστα για τα πρόσωπα και το έργο των αγίων Αποστόλων. Η σύντομη αυτή εργασία έχει ως στόχο να κάμει γνωστές τις προσωπικότητες και το έργο τους. Το έχουμε τονίσει πολλές 

φορές πως ο συνειδητός χριστιανός δεν είναι παθητικός οπαδός και ουραγός κανενός αρχηγού, αλλά ενεργό κύτταρο του εκκλησιαστικού σώματος με γνώση, γνώμη και δημιουργική πρωτοβουλία στη ζωή της Εκκλησίας. Έτσι θέλει τον πιστό η αγιοπατερική και ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.

Χαιρετισμοί τῶν ἁγίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου

Ποίημα του εν Αγίοις Πατρός ημών 

Νικόδημου του Αγιορείτου

Τους συν ανθρώποις πριν φανέντας αγγελόφρονας,

και συν Αγγέλοις Θεούς ήδη χρηματίζοντας,

Αγγελικοίς άσμασι και θεοπρεπέσιν,

Αποστόλων τους εξάρχους ευφημήσωμεν,

Ώς σωτήρας των ψυχών ημών υπάρχοντας,

Χαίρε κράζοντες, Πέτρε, Παύλε Απόστολοι.

Άναρχος ών τω χρόνω, αρχήν είληφε χρόνου, ο χρόνων Ποιητής Θεός

Λόγος· και πεμφθείς ημίν προς του Πατρός, Απόστολος άκρος σε Πέτρε δείκνυσι, πρωτόθρονον Απόστολον δι' ο προσαγορεύομέν σε.

Χαίρε, χορού μαθητών ακρότης

χαίρε, Χριστού απορρήτων μύστης.

Χαίρε, Θεολόγων απάντων υπέρτατε

χαίρε, οικονόμων του Πνεύματος πρώτιστε.

Θαῦμα Παναγίας Μαλεβῆς: Ὁ Ἱεχωβᾶς πού ἔγινε προσκυνητής

 Ήταν καλοκαίρι, πλήθος προσκυνητών είχε κατακλείση το καθολικόν της Μονής μας και συνωστίζοντο ποιος θα προσκυνήσει την θαυματουργό εικόνα, την αναβλύζουσα Άγιον Μύρον. 

Ανάμεσα τους ένας άνδρας παρακολουθούσε τα πάντα με μεγάλην περιέργειαν, χωρίς να κάμει ούτε το σημείον του σταυρού, χωρίς ούτε να προσκυνήση, ούτε τίποτα, ο άνθρωπος αυτός ήταν στρατιωτικός.

 

Έφυγε αφού εσωτερικά έκαμε την διαπίστωσιν ότι το Άγιο Μύρο δεν είναι της Παναγίας αλλά ανθρώπινον κατασκεύασμα.

 

Το βράδυ εκείνο που γύρισε στο σπίτι του βλέπει ένα παράδοξο όραμα.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ὅπως γιά τήν ὑγεία τοῦ σώματος κάποιος ψάχνει νά βρῆ καλό γιατρό, ἔτσι καί γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς του θά ψάξη νά βρῆ κάποιον καλό πνευματικό καί θά πηγαίνη σ’ αὐτόν»

 Σήμερα το πιο απαραίτητο είναι να βρουν οι άνθρωποι έναν πνευματικό, να εξομολογούνται, να του έχουν εμπιστοσύνη και να τον συμβουλεύωνται. Αν έχουν πνευματικό και βάλουν ένα πρόγραμμα με προσευχή και λίγη μελέτη, εκκλησιάζωνται, κοινωνούν, τότε δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν σ’ αυτήν την ζωή.

Η ψυχή πρέπει να παρακολουθήται από τον πνευματικό, για να μη λαθέψη τον δρόμο της. Μπορεί να βοηθάη στον αγώνα λ.χ. και η πνευματική μελέτη, αλλά, αν κανείς δεν έχη πνευματικό οδηγό, μπορεί να δίνη δικές του ερμηνείες σ’ αυτά που διαβάζει, και να πλανηθή.

Βλέπεις, και όταν κάποιος πάη κάπου με το αυτοκίνητό του και δεν γνωρίζη καλά τον δρόμο, μπορεί να συμβουλεύεται τον χάρτη, αλλά σταματάει κιόλας και ρωτάει, για να μην πάρη λάθος δρόμο. Ξεκινάει, ας υποθέσουμε, από την Αθήνα να πάη στην Φλώρινα.

π. Ἰωάννης Ρωμανίδης - Οἱ ἄνθρωποι πού δέν βλέπουν τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι φυσιολογικοί

 Η Εκκλησία εις την περιγραφήν του Παύλου ομοιάζει με ψυχιατρικήν κλινικήν. Η αντίληψίς του όμως δια την νόσον της ανθρωπίνης προσωπικότητος είναι πολύ πιό διορατική απ' ό,τι είναι σήμερον γνωστόν εις την σύγχρονον ιατρικήν.

Δια να κατανοήσωμεν αυτήν την πραγματικότητα, πρέπει να ίδωμεν μέσω του Παύλου την Βιβλικήν κατανόησιν της φυσιολογικής και της μη φυσιολογικής καταστάσεως του ανθρώπου.

Ο νοσών άνθρωπος αποκαθίσταται εις την φυσιολογικήν του κατάστασιν, όταν οδηγήται "εις πάσαν την αλήθειαν" υπό του Πνεύματος της Αληθείας, δηλαδή εις την θέαν του Χριστού εν τη δόξη του Πατρός Του (Ιω. 17). Οι άνθρωποι που δεν βλέπουν την δόξαν του Θεού δεν είναι φυσιολογικοί. "Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού" (Ρωμ. 3:23). Με άλλα λόγια ο μόνος άνθρωπος, που εγεννήθη εις την φυσιολογικήν Του κατάστασιν είναι ο Κύριος της δόξης ο Οποίος γεννηθείς σαρκί εκ της Θεοτόκου ανέλαβε εκουσίως τα αδιάβλητα πάθη (τ.έ. πείναν, δίψαν, κόπωσιν, ύπνον, φθοράν, θάνατον, φόβον θανάτου), παρ' ότι ως κατά φύσιν πηγή της ακτίστου "δόξης," καταργεί ταύτα. Η άλλη όψις του εν λόγω θέματος είναι, ότι ο Θεός δεν αποκαλύπτει την δόξαν Του εις τον καθένα, διότι δεν θέλει να κολάση τους μη καταλλήλως προητοιμασμένους με ανιδιοτελή αγάπην. Η έκπληξις των προφητών της Π. Δ., ότι ηδύναντο να ζούν ακόμη, παρ' ότι είδον τον θεόν, και η παράκλησις του λαού προς τον Μωϋσή να ζητήση από τον Θεόν να σταματήση να δείχνη την δόξαν Του, την οποίαν δεν ηδύναντο να υποφέρουν πλέον, είναι εν προκειμένω σαφώς επιβεβαιωτικά.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Οἱ ἄνθρωποι θά ξαναβροῦν τό δρόμο τους, γιατί ὑπάρχει στήν Ὀρθοδοξία τό καλό προζύμι»

 Τὸ καλὸ προζύμι

Ὁ Γέροντας ἀνησυχοῦσε γιὰ τοὺς σύγχρονους ἀνθρώπους, γιατὶ εἶναι ἀδιάφοροι πνευματικὰ καὶ ζοῦν χωρὶς φόβο Θεοῦ καί τήρηση τῶν ἐντολῶν. Ὡστόσο, πίστευε ὅτι δὲν χάθηκαν ὅλα.

Οἱ ἄνθρωποι θὰ ξαναβροῦν τὸ δρόμο τους, γιατὶ ὑπάρχει στὴν Ὀρθοδοξία τὸ καλὸ προζύμι.

Ἔλεγε σχετικά: «Πολλοὶ ἄνθρωποι ζοῦν χωρὶς ἰδανικά. Δὲν πιστεύουν στὴν ἄλλη ζωή. 

Δὲν ἔχουν συλλάβει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Τὸ κακὸ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἔλλειψη πίστης στὴν ἄλλη ζωή.

Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι μοιάζουν μὲ γερὲς μηχανές, ποὺ ὅμως ἔχουν παγωμένα λάδια. Ἔχουν παγωμένη καρδιά. Δὲν χρησιμοποιοῦν τὴν καρδιά τους, γι᾽ αὐτὸ καὶ βασανίζονται. Εὐτυχῶς ὅμως ὑπάρχει καλὸ προζύμι.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος διαβάζει τό Εὐαγγέλιο τῆς Στενῆς Πύλης

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_814.html

Οἱ Ἅγιοι Σέργιος καί Βαρβάρα,γονεῖς τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου τοῦ Σβίρ(+15/28 Ιουνίου)

 Οἱ γονεῖς του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ, Στέφανος καὶ Βάσσα ἦσαν πτωχοὶ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ Μαντέρα, πλησίον τῆς λίμνης Λάν-τογκα, στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ ᾿Ογιάτα, ἑνὸς παραποτάμου τοῦ ποταμοῦ Σβίρ.

 ᾿Απέκτησαν υἱοὺς καὶ θυγατέρας, οἱ ὁποῖοι ἐνηλικιώθησαν καὶ ζοῦσαν πλέον μακρυὰ ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους. ῾Ο Στέφανος καὶ ἡ Βάσσα ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀποκτήσουν ἀκόμη ἕναν υἱό. Προσηύχοντο θερμῶς καὶ ἄκουσαν μία φωνὴ ἄνωθεν: 

«Χαῖρε, ζεῦγος, διότι θὰ γεννήσετε υἱόν, εἰς τοῦ ὁποίου τὴν γέννησιν ὁ Θεὸς θὰ δώση παράκλησιν εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν Του». 

῾Ο ᾿Αμώς, ὁ υἱὸς αὐτὸς τῆς ἐπαγγελίας, μεγάλωνε ὡς ἕνα ἐξαιρετικὸ παιδί. ῏Ηταν πάντοτε ὑπάκουος καὶ εὐγενικός, ἀπέφευγε παιγνίδια, ἀστεῖα καὶ ἄσχημες συζητήσεις, φοροῦσε πτωχικὰ ροῦχα καὶ τόσο ἀδυνάτιζε ἀπὸ τὴν νηστεία, ὥστε προξενοῦσε τὴν ἀνησυχία τῆς μητέρας του.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς πλανεμένους καί βλασφημούντας τήν Ὀρθοδοξία μας

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_729.html

Ἡ ἀφροσύνη τοῦ πλούτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀφροσύνη τοῦ πλούτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-6-2017
(Σύναξη στόν Ἱ. Ν. Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀμπελειῶν Πέλλας)
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἡ ἄσκηση στὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ

 

Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov (Ἐπίσκοπος Καυκάσου καί Μαύρης Θάλασσας)

 

Ἂν διαμένεις σὲ μοναστήρι, ὅπου ὁ ἑσπερινὸς κανόνας τελεῖται μὲ γονυκλισίες στὴν ἐκκλησία, τότε, μόλις μπεῖς στὸ κελλί σου, σπούδασε ἀμέσως νὰ κάνεις τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ. 

Ἂν διαμένεις σὲ μοναστήρι, ὅπου ὁ ἑσπερινὸς κανόνας τελεῖται μέσα στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ χωρὶς γονυκλισίες, τότε μπαίνοντας στὸ κελλί σου, κάνε πρῶτα κανόνα μὲ γονυκλισίες, καὶ ὕστερα ἐντρύφησε στὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ.

 

Ἂν ἀνήκεις σὲ μοναστήρι, στὸ ὁποῖο δὲν ὑπάρχει ἀπὸ κοινοῦ τελούμενος ἑσπερινὸς κανόνας, ἀλλὰ ἐπαφίεται στὸν καθένα νὰ τὸν τελεῖ στὸ κελλί του, τότε, κάνε τὸν κανόνα μὲ γονυκλισίες, ὕστερα διάβασε προσευχὲς ἤ ἐντρύφησε σὲ ψαλμωδίες καὶ τέλος, ἐντρύφησε στὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ. 

 

Στὴν ἀρχὴ προσπάθησε νὰ πεῖς ἑκατὸ φορὲς τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ μὲ προσοχὴ καὶ χωρὶς νὰ βιάζεσαι. Στὴ συνέχεια, ἂν δεῖς ὅτι μπορεῖς νὰ τὴν προφέρεις περισσότερες φορές, πρόσθεσε ἄλλες ἑκατό. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, βλέποντας καὶ κάνοντας κατὰ τὶς ἀνάγκες, μπορεῖς νὰ τὴ λέγεις ἀκόμα περισσότερες φορές. 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος

Ο Απόστολος Παύλος

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

Α΄ Γενικά: Ο Απόστολος Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας μεταξύ των ετών 5- 15 μ.Χ. και πέθανε με μαρτυρικό θάνατο στη Ρώμη μεταξύ των ετών 66-68 μ.Χ. Υπήρξε συγγραφέας των μισών περίπου από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, αναγνωρίσθηκε ως ισαπόστολος, μάλιστα δε με τον Πέτρο ως πρωτοκορυφαίος μεταξύ των Αποστόλων και άγιος. Ήταν μία από τις σπουδαιότερες, αν όχι η σπουδαιότερη, προσωπικότητα της πρώιμης εποχής του χριστιανισμού, υποστηρικτής της παγκοσμιότητας της διδασκαλίας του Κυρίου, πρωτοστατώντας στο κήρυγμα του Ευαγγελίου έξω από τα στενά όρια του Ιουδαϊσμού, δίνοντας στη νέα θρησκεία μια παγκόσμια διάσταση. Για τον λόγο αυτό πήρε το όνομα "Απόστολος των εθνών" και των εθνικών, εκείνων δηλαδή που δεν ανήκουν στον λαό και στη θρησκεία των Εβραίων. Λεγόταν και Σαύλος (Σαούλ) (βλ. Πράξ. ζ΄ 58, η΄ 1 κ.ά.), κατα τη γνωστή τότε συνήθεια των Ιουδαίων της διασποράς να φέρουν εκτός από το ιουδαϊκό όνομα και ένα ομόηχο ελληνικό ή ρωμαϊκό, ιδιαίτερα δε οι Εβραίοι, όπως ο Παύλος, που είχαν την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη.

Β΄ Καταγωγή – μόρφωση: Ασφαλείς πληροφορίες για τη ζωή του Αποστόλου παίρνουμε μόνο από την Καινή Διαθήκη. Μέσα από διάφορα εδάφια των Πράξεων και των Επιστολών, είναι δυνατόν να δώσουμε το περίγραμμα του βίου του Αποστόλου Παύλου πριν από τη μεταστροφή του στον Χριστιανισμό.

Πῶς θά σωθοῦμε-Ὁμιλίες ὀρθόδοξης κατήχησης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ) Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος

http://hristospanagia3.blogspot.com/p/blog-page_27.html

Παναγία ἡ Προδρομίτισσα (Τό συγκλονιστικό θαῦμα τῆς ἀχειροποιήτου εἰκόνας).

Η ρουμάνικη προσωπογραφία της Παναγίας της Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου.

  Αυτή η ιερά εικών της Παναγίας ευρίσκεται εις την Ρουμανικήν Σκήτην του Τιμίου Προδρόμου (σημείωση: στο Άγιον Όρος) και ως ούσα εις αυτήν την αγίαν Σκήτην ονομάζεται ΠΡΟΔΡΟΜΙΤΙΣΣΑ.

Είναι μια εκ των σπανίων εικόνων της ορθοδόξου εκκλησίας, διά τι εζωγραφήθη άνευ χειρός ανθρώπου. Το θαύμα αυτό της αχειροποήτου αγιογραφίας της εικόνος αυτής εγένετο ούτω:

Κατά το έτος 1863 οι κτήτορες της Σκήτης, οι πατέρες Νήφων και Νεκτάριος, επιθυμήσαντες να αποκτήσωσην μίαν ωραίαν εικόνα της Παναγίας, όπως όλα τα αγιορείτικα μοναστήρια, ηύρον εν τω Ιασίω της Ρουμανίας ένα ευσεβή αγιογράφον, καλούμενον Ιορδάκην Νικολάου και παρακάλεσαν αυτόν εν προσευχή και νηστεία την ποθούμενην εικόνα της Παναγίας ζωγραφίζειν.

Ο αγιογράφος συνεφώνησε και, κατά την απαιτούμενην τάξιν, ούτως ήρζατο της Ιεράς τέχνης – καθημερινώς εδιάβαζε τον Παρακλητικόν Κανόνα εις την Υπεραγία Θεοτόκον, ειργάζετο.

Εις την αρχήν εζωγράφισε τα άμφια της Θεοτόκου και του Κυρίου, αλλά, όταν επρόκειτο τα άγια πρόσωπα ζωγραφίζειν, ουδέν επέτυχε. Πονεμένος και θλιμμένος διέκοψε την αγιογραφίαν, εκάλυψεν την εικόνα μετά υφάσματος, εκλείδωσε το εργαστήριον και απεσύρθη εις το δωμάτιον αυτού υπέρ του προσεύχεσθαι εκτενώς.

ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΠΡΕΣΒΕΥΣΑΤΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ! 'Eνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http:// hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 23-6-2017 ἕως 29-6-2017

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Εὐλογεῖτε!

Εἴθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά εὐλογεῖ τή ζωή μας καί ἐμεῖς νά λάμβάνουμε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ ταπείνωση, ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἀγάπη μέσα στήν μία καί μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

ΕΙΘΕ ΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΟΥΝ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ

Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο 

http:// hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http:// hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 23-6-2017 ἕως 29-6-2017

▼  2017 (2150)

• ▼  Ιουνίου (327)
• ▼  29 Ιουν (6)
• Ἡ ἀνυπέρβλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ (Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα...
• Ἡ κακή κρίση πού κάνουμε γιά τίς ξένες ἁμαρτίες λε...
• π. Γεώργιος Καψάνης: Τί μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας Παΐσιο...
• Ἱκεσία στό Ἅγιο Πνεῦμα
• Ἐάν θέλει ὁ Θεός ...

Μητρόπολη Ναυπάκτου: Κριτική στό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ

Ναύπακτος, 26 Ἰουνίου 2017

Συνεργάτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, πού ὑπηρετεῖ ὡς καθηγητής θεολόγος στήν Μέση Ἐκπαίδευση, ἐκπόνησε μιά κριτική στό Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τήν ὁποία παραθέτουμε κατωτέρω, πρός ἐνημέρωσή σας.

*******************

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΣ

1. Μέχρι τώρα δεν έχει δοθεί κανένα επιχείρημα για ποιο λόγο θα πρέπει οι θρησκείες να εξετάζονται παράλληλα και όχι ξεχωριστά.

2. Κάθε προτεινόμενη παιδαγωγική τεχνική του Νέου ΠΣ αφορά ένα θέμα. Συνεπώς, γιατί θα πρέπει τα θέματα να εξετάζονται όλα μαζί, ενώ οι ίδιες οι τεχνικές αφορούν την εμπέδωση και μάθηση ενός πράγματος;

3. Η προχειρότητα παράθεσης υλικού είναι παροιμιώδης, διότι παραπέμπει σε εορτές γεγονότων όπως π.χ τις γιορτές των Εβραίων, χωρίς να έχει μιλήσει ουδέποτε για τα ιστορικά γεγονότα καθαυτά τα οποία διαμόρφωσαν την εορτή. Μιλάει για το εβραϊκό Πάσχα, αναλύει ακόμα και τους συμβολισμούς των πασχαλινών βρωσίμων, χωρίς να έχει αναφερθεί ουδέποτε στα γεγονότα της Εξόδου. Εξορία, Αίγυπτος, Ναός Ιεροσολύμων, ο Προφήτης Ηλίας, ενώ δεν έχει τίποτε ειπωθεί περί αυτών ουδέποτε, αίφνης εμφανίζονται να εξηγούν ως άγνωστες λέξεις το άγνωστο Εβραϊκό Πάσχα.

4. Ενώ σε όλα τα πορίσματα της παιδαγωγικής δίνεται πρωτεύων ρόλος στην εποπτεία, η εννοιολογική ανάλυση ακριβώς επειδή μιλάει για έννοιες και όχι για γεγονότα της ιστορίας, τελικά παραπέμπει σε μια άσαρκη πραγματικότητα, η οποία νομοτελειακά θα καταστήσει το μάθημα το πλέον βαρετό μάθημα του σχολείου. Παράδειγμα το εβραϊκό Πάσχα, όπως τίθεται παραπάνω.

Ἡ ἀνυπέρβλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ (Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Γ΄ Ἐπιστολῶν)

 (Ῥωμ. ε΄ 1-10)

Ἀδελφοί, δικαιωθέντες ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι΄ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ΄ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. 

Οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα· ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν· ἔτι γὰρ Χριστὸςὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν. Μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν· συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν. Πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι΄ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. Εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ.

 

Ερμηνεία

Η σημερινή αποστολική περικοπή ανήκει στα τεμάχια εκείνα που συντελούν στην κατανόηση της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής και μάλιστα της προς Ρωμαίους επιστολής του αποστόλου Παύλου.

Ἡ κακή κρίση πού κάνουμε γιά τίς ξένες ἁμαρτίες λειτουργεῖ ὡς... προφητεία γιά τή δική μας κατοπινή ζωή

Διαβάζουμε στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννη: 

"Ας με ακούσετε, ας με ακούσετε όλοι εσείς οι κακοί κριτές των ξένων αμαρτιών. Είναι αλήθεια, ότι "εν ω κριματι κρίνετε, κριθήσεσθε" (Ματθ. ζ.2). 

Ας είστε βέβαιοι ότι για όσα αμαρτήματα κατηγορήσαμε τον πλησίον είτε ψυχικά είτε σωματικά, θα περιπέσουμε σ αυτά. Και δεν είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά" (λογ.ι 10).

Η διπλή προτροπή του Αγίου Ιωάννου αποκαλύπτει το βαρυσήμαντο του λόγου του. Η κακή κρίση που κάνουμε για τις ξένες αμαρτίες λειτουργεί ως...προφητεία για τη δική μας μετέπειτα ζωή.!!!

Για ότι αμάρτημα κατηγορήσαμε ή κατηγορούμε τον πλησίον μας θα επιτρέψει ο Κύριος στο ίδιο να πέσουμε κι εμεις. Είτε ψυχικό είτε σωματικό. Και είναι απόλυτος. "Δεν είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά" 

Ο ίδιος ο Κύριος βεβαίωσε: "για ότι κρίνετε τον συνάνθρωπο σας, για αυτό θα κριθείτε και σεις". 

Οπότε όποια κακή κρίση κάνουμε για τον συνάνθρωπο μας, τελικώς θα λειτουργήσει ως κακή κρίση και για τον ίδιο μας τον εαυτό.

π. Γεώργιος Καψάνης: Τί μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας Παΐσιος ὅταν τόν εἶδα

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_603.html

Ἱκεσία στό Ἅγιο Πνεῦμα

  Το Άγιο Πνεύμα, που με τρόπο ανέκφραστο εκπορεύεσαι από τον Πατέρα και επισκέπτεσαι διά μέσου του Υιού εμάς τους πιστούς, το Πνεύμα της ζωής και της σύνεσης, το Πνεύμα της αγιοσύνης και της τελειότητας, το Πνεύμα το αγαθό, το σοφό, το φιλάνθρωπο, το γλυκύ, το ένδοξο, που τρέφεις και ποτίζεις συγχρόνως, που ελεείς, που φωτίζεις, που δυναμώνεις, το θείο Πνεύμα της υπομονής,το Πνεύμα που προσφέρεις τη χαρά, την

ευφροσύνη, τη σωφροσύνη, τη σοφία, τη γνώση, την πραότητα, την αμνησικακία, την αμεριμνησία των γήινων πραγμάτων, τη θέαση των ουρανίων, 

το Πνεύμα που διώχνεις την ακηδία, που απομακρύνεις την αμέλεια, που φυγαδεύεις την περιέργεια και την πονηρία, το Πνεύμα που φανερώνεις τα μυστήρια, που είσαι ο αρραβώνας της βασιλείας των ουρανών, η πηγή της προφητείας, ο κρατήρας της διδασκαλίας, το Πνεύμα που καταργείς την αμαρτία, που είσαι η θύρα της μετάνοιας, που δείχνεις σαν θυρωρός την είσοδο σε αυτούς που αγωνίζονται, το Πνεύμα της αγάπης, της ειρήνης, της πίστης, της εγκράτειας, το Πνεύμα του πόθου (της αγάπης προς τον Θεό), που προκαλείς μέσα μας τον πόθο (της ψυχής προς τον Θεό)

Ἐάν θέλει ὁ Θεός ...

 

«Εάν θέλει ο Θεός να πάσχουμε, άρα έχει κάποιον σωτήριο σκοπό, τον οποίον εμείς οι γήινοι δεν μπορούμε να τον προβλέψουμε, ενώ η υπομονή και η μακροθυμία και το ταπεινό της παραδοχής του πειρασμού, πάντοτε, ναι, πάντοτε, θα φέρει κατόπιν σίγουρη ωφέλεια.»

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Πηγή

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_434.html

Πόντῳ ἐκάλυψε Φαραὼ σὺν ἅρμασιν, Κανόνας τῆς Πεντηκοστῆς, Ἑορτοδρόμιο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πόντῳ ἐκάλυψε Φαραὼ σὺν ἅρμασιν, Κανόνας τῆς Πεντηκοστῆς, Ἑορτοδρόμιο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 7-6-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Τρόποι μετανοίας», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ: «Τρόποι μετανοίας»

Ὁμιλία στίς 16-06-2011

Συνεχίζουμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ σήμερα γιά νά ποῦμε γιά τούς τρόπους τῆς μετανοίας. Πῶς δηλαδή κανείς μετανοεῖ;

Ἡ ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου πού νεκρώθηκε -καί ἡ νέκρωση τοῦ ἀνθρώπου γίνεται ἀπό τήν ἁμαρτία- ἐπιτυγχάνεται μ’ αὐτό τό μυστήριο τῆς μετάνοιας καί ἐξομολόγησης. Ἐκεῖ γίνεται ἡ ἀνακαίνιση καί ἡ ἀναγέννηση. Βεβαίως πρέπει νά ὑπάρχει ἡ ἀπόφαση γιά διόρθωση, νά ὑπάρχει ἡ συντριβή, ἀλλά ἡ ὁλοκλήρωση τῆς θεραπείας γίνεται μέ τό μυστήριο. Καί πολλές φορές, γιά νά μήν πῶ πάντοτε, βλέπω αὐτή τήν ἀλλαγή τοῦ ἀνθρώπου μέ τό πού θά ὁλοκληρωθεῖ τό μυστήριο. Ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι μπαίνουν κατηφεῖς, καταθλιμμένοι, πολύ βαρεῖς, βγαίνουν ἀνάλαφροι, χαρούμενοι καί γελαστοί, ὅσο βαριές ἁμαρτίες κι ἄν ἔχουν κάνει. Ἀρκεῖ βέβαια νά εἶναι εἰλικρινεῖς στήν μετάνοια τους καί ἀποφασισμένοι νά ἀλλάξουν ζωή. Τότε νιώθουν καί οἱ ἴδιοι τήν καινούρια ζωή πού βγαίνει ἀπό μέσα τους.

Στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀποτυπώνονται ὅλοι οἱ λογισμοί καί οἱ πράξεις τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, εἴτε καλοί, εἴτε κακοί. Ἀποτυπώνονται τά πάντα. «Καί ἕνα ποτήρι κρύο νερό», λέει ὁ Κύριος, «νά δώσεις, δέν θά χάσεις τόν μισθό σου» (Ματθ. 10,42). Ὁποιαδήποτε πράξη, ὁτιδήποτε κάνουμε ἤ σκεφτόμαστε, ἀφήνει ἕνα ἀποτύπωμα. Ἄν οἱ πράξεις μας καί οἱ σκέψεις μας, οἱ λογισμοί μας, εἶναι καλοί, εἶναι θεάρεστοι, τότε ἡ ψυχή λαμπρύνεται, εἶναι φωτεινή καί αὐτοί οἱ λογισμοί καί οἱ πράξεις εἶναι κοσμήματα. Ἐάν ὅμως εἶναι κακοί, εἶναι ρύποι, ἀμαυρώνουν τό θεῖο κάλλος τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ καί ἡ ψυχή μοιάζει μέ μουτζουρωμένη εἰκόνα. Ἡ κηλίδα τοῦ πονηροῦ λογισμοῦ ἐξαλείφεται μόνο μέ τό μυστήριο τῆς μετάνοιας καί ἐξομολόγησης.

Τρία θαυμαστά γεγονότα πού συνοδεύουν τό γενέθλιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου (24 Ἰουνίου)

  Το πρώτο θαυμαστό γεγονός, είναι ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο μοναδικός άγιος που πρώτα τον γνώρισε ο κόσμος ως Άγιο και έπειτα ως βρέφος. Πρώτα τον γνώρισε ως Προφήτη και έπειτα τον είδε ως άνθρωπο!

Και αυτό γιατί πριν ακόμα βγει από την κοιλιά της μητέρας του, έδειξε την Χάρη που έλαβε από τον Θεό και προφήτευσε προσκυνώντας τον Δεσπότη των απάντων. Σκίρτησε στην κοιλιά της Ελισάβετ όταν η Παναγία την ασπάστηκε. Το σκίρτημα αυτό ήταν ένα προσκύνημα που γέμισε την καρδιά της Ελισάβετ με πνευματική χαρά και ανεφώνησε: ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. (Λκ 1,44) Αμέσως δηλαδή μεταδόθηκε η χάρη που έλαβε ο Ιωάννης στην Ελισάβετ, η οποία άρχισε να κηρύττει εκείνα που ο Ιωάννης ως αγέννητος δεν μπορούσε να πει: καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. (Λκ 1,41-42)

Μητέρα του Θεού, ονομάζει την Παρθένο, σαν να ήξερε ποιον κυοφορούσε μέσα στην κοιλιά της. Γίνεται Προφήτης λοιπόν η Ελισάβετ και αυτό βεβαίως είναι δόξα του υιού της, του Ιωάννη.

 Είναι πράγματι ασύλληπτη η χάρη που δόθηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι:

«Μόλις ἀρχίζω νά διαβάζω τήν εὐχή, ἡ Ἁγία Tράπεζα κυκλώνεται ἀπό θεϊκή φωτιά....Δέν ξέρω τί νά κάνω»

 Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος άλλ' αφανής λευίτης, ο π. 'Ιωάννης. Ήταν έγγαμος, οικογενειάρχης από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας.

Τις καθημερινές εργαζόταν στά χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην Εκκλησία. 

Στη Θεία Λειτουργία σχεδόν πάντοτε ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς.

 

Την ώρα μάλιστα του καθαγιασμού η κατάνυξή του κορυφωνόταν. Οι ψάλτες έψαλλαν το «σε υμνούμε...» όσο πιο αργά μπορούσαν αλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά ή και περισσότερο. 'Έτσι κι εκείνοι επαναλάμβαναν τον ύμνο μέχρι πέντε ή έξι φορές. 

 

Τελικά, πλησίασαν κάποτε τούς επιτρόπους και τούς είπαν το πρόβλημά τους. Εκείνοι με τη σειρά τους το διαβίβασαν στον λειτουργό. 

 

- Πάτερ Ιωάννη, συχνά καθυστερείς την ώρα του καθαγιασμού. Οι ψάλτες και ο λαός έξω σε περιμένουν πολλή ώρα. Δεν μπορείς να λες πιο σύντομα την ευχή, για να μη γίνεται χασμωδία; 

Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ/τη Σάββα Ἁγιορείτη στήν Καλή Σκύδρας μέ θέμα «Σκοπός τῆς ζωῆς ἡ θέωση»

Τήν Δευτέρα 3 Ἰουλίου 2017 καί ὥρα 19.00-20.00 μ.μ., στόν Ἱερό Ναό Τιμίου Σταυροῦ στήν Καλή Σκύδρας τοῦ νομοῦ Πέλλης ὁ Ἀρχιμ/της Σάββας Ἁγιορείτης, θά ἀναπτύξει τό θέμα:«Σκοπός τῆς ζωῆς ἡ θεώση».

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ - Ἡ ἀπολογία καί ἡ νίκη του

 Όταν άρχισε να συντάσσεται ο ενωτικός «Όρος» της Συνόδου της Φεράρα (Ιανουάριος 1438–Ιούλιος 1439), ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, επίσκοπος της Εφέσου (1393–1445), ζήτησε από τον βασιλιά Ιωάννη τον Η΄ Παλαιολόγο (1392–1448) όχι μόνο να μην υπογράψει, αλλά να 

φροντίσει να επιστρέψει πίσω στην Κωνσταντινούπολη με ασφάλεια. Ο αυτοκράτορας τού υποσχέθηκε ότι θα τον επαναφέρει με ασφάλεια στην Πόλη με κάθε επιμέλεια και φροντίδα δική του. Να ήταν άραγε αυτή η υπόσχεση μια εκδήλωση μεγαλοψυχίας από την πλευρά του Ιωάννου του Η΄ του Παλαιολόγου προς τον Μάρκο ή μια κίνηση που απλώς την επέβαλλαν τα πράγματα; Πάντως, δεν ήταν καθόλου εύκολο πράγμα να καμφθεί ο Μάρκος και να υπογράψει. Σαν χαρακτήρας, δεν ήταν ούτε άστατος ούτε δειλός. Αν πάλι ο αυτοκράτορας πίεζε περισσότερο τον σοφό έξαρχο της Συνόδου, δεν θα κατηγορούνταν από το Γένος ότι εκείνη την κρίσιμη στιγμή μεταχειρίστηκε βία για να προδώσει τα ιερά και τα όσια της φυλής; Όπως και να έχει το πράγμα, η ουσία είναι ότι ο βασιλιάς έδωσε στον επίσκοπο της Εφέσου διαβεβαιώσεις τις οποίες λίγο αργότερα τις τήρησε απολύτως. Και αυτό ιστορικά βρίσκεται στο ενεργητικό του, δεδομένου ότι ο Πάπας είχε, όπως θα δούμε και πιο κάτω, την εμπαθή απαίτηση να χαρακτηριστεί ο ομολογητής Μάρκος ως απειθής και να τιμωρηθεί σαν αιρετικός!

Ποιόν ἔχουμε Κύριο: τόν Χριστό ἤ τόν Μαμωνᾶ; (Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Γ΄ Ματθαίου)

 (Ματθ. στ’ 22-33)

Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 

Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί

ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

Περί φόβου Θεοῦ

Μακάριος ο άνθρωπος εκείνος, όστις έχει εν εαυτώ φόβον Θεού. Διότι ούτος προφανώς μακαρίζεται και υπό του Αγίου Πνεύματος: “μακάριος ο ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον”. Διότι τω όντι διαφεύγει πάσαν τέχνην και επιβουλήν του εχθρού. Ο έχων φόβον Θεού ευκόλως απομακρύνει τα διανοήματα του επιβούλου εχθρού. Διότι δεν αιχμαλωτίζει αυτόν πούποτε, και δια τον φόβον, αποβάλλει τας σαρκικάς ηδονάς. Ο φοβούμενος δεν περισπά τον νουν του ένθεν κακείσε, διότι προσμένει τον εαυτού Δεσπότην, μήπως έλθει εξαίφνης και εύρη αυτόν αμελούντα και διχοτομήσει αυτόν. Ο έχων φόβον Θεού δεν μεριμνά, διότι πάντοτε είναι άγρυπνος. Ο φοβούμενος δεν παραδίδεται εις άμετρον ύπνον διότι αγρυπνά και προσμένει την παρουσίαν του Κυρίου αυτού.

Ἅγιος Παΐσιος ἁγιορείτης: «Γιά ὅ,τι εἶσαι, ὅ,τι ἔχεις καί ὅ,τι ἐπιτυγχάνεις, νά εὐχαριστεῖς τόν Θεό»

 Ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι πάντα πρόθυμος νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ὑπερπηδώντας τὰ διάφορα ἐμπόδια. Νὰ ἔχει καὶ ταπείνωση. Διαφορετικὰ ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ ὑπερηφανευθεῖ. 

Ὁ Γέροντας συμβούλευε σχετικά:

Ὅσιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής: «Ἐάν θέλεις νά μήν σέ κυριεύουν οἱ κακές σκέψεις...

Όσιος Μάρκος ο Ασκητής: «Εάν θέλεις να μην σε κυριεύουν οι κακές σκέψεις, να ταπεινώνεις την ψυχή και να καταπονείς το σώμα»

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_810.html

Ἡ ἀληθινή ἑνότητα εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀληθινή ἑνότητα εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-6-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι ζωή στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι ζωή στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ»

Ὁμιλία στίς 08-07-2015

Σκέφτηκα μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά ποῦμε σήμερα μερικά χαρακτηριστικά τῆς ζωῆς μας μέσα στήν Ἐκκλησία. Γιά νά ἐντοπίσουμε αὐτά τά χαρακτηριστικά, θά ἐξετάσουμε τήν ζωή τῶν ἁγίων μας γιατί εἴπαμε οἱ Ἅγιοι εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας καί οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ ἀληθινοί ἄνθρωποι, οἱ φυσιολογικοί ἄνθρωποι. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι πραγματοποίησαν – πραγμάτωσαν τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχουν. Ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχουμε ἔχει τεθεῖ ἀπό τόν Θεό. Εἶναι τό «καθ’ ὁμοίωσιν», νά ὁμοιάσουμε στόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος «κατ’ εἰκόνα» καί «καθ’ ὁμοίωσιν» Θεοῦ. Τό «κατ’ εἰκόνα» εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού ἔχουμε πάρει. Τό «καθ’ ὁμοίωσιν» εἶναι αὐτό πού πρέπει νά γίνουμε, νά ὁμοιάσουμε στόν Θεό σέ ὅσο γίνεται τελειότερο βαθμό, πού σημαίνει νά ἔχουμε μία κοινωνία καί μία ἕνωση μέ τόν Θεό. Ὁπότε ἕνα βασικό χαρακτηριστικό τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ, πού πραγματώνει τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχει, τό «καθ’ ὁμοίωσιν», εἶναι νά ἔχει αὐτή τήν συνεχή κοινωνία μέ τόν Θεό.

- Πῶς γίνεται ἡ συνεχής κοινωνία μέ τόν Θεό;

Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Καί ὄχι μόνο, μέ τό νά εἶναι ὁ νοῦς συνεχῶς στόν Θεό, μέ τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί γενικά ὅλη μας ἡ ὕπαρξη: ὁ νοῦς, ἡ σκέψη, ἡ καρδιά, τά συναισθήματα, οἱ ἐπιθυμίες, ἀκόμα καί οἱ σωματικές μας δυνάμεις, τά πάντα νά δίνονται στήν προσπάθεια νά ἑνωθεῖ καί νά κοινωνήσει ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Θεό. Νά τά προσφέρουμε δηλαδή ὅλα στόν Θεό. Εἶναι οὐσιαστικά ἡ πρώτη ἐντολή. Ρώτησαν τόν Χριστό μας: «Ποία εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ἐντολή μέσα στόν νόμον; Καί ὁ Χριστός ἀπάντησε: νά ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» (Μαρκ. 12,28-30). Ὅλη ἡ προσπάθεια αὐτή φανερώνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος θέλει νά μοιάσει στόν Θεό. Τότε πραγματώνει τόν σκοπό του, ὅταν προσπαθεῖ συνεχῶς νά κατευθύνει ὅλη του τήν ὕπαρξη στόν Θεό.

Αὐτή εἶναι ἡ πιό συχνή ἁμαρτία πού κάνουμε

 Η αμαρτία της γλώσσας είναι η συνηθέστερη και η πιο συχνή αμαρτία. «Ει τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ», λέει οΑπόστολος Ιάκωβος (Ιακ. 3,2).

Όταν ένας μετανοημένος άνθρωπος ξεκινά να βαδίσει τον δρόμο του Θεού – όταν αρχίζει να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού – πρέπει να πασχίζει να αποφύγει να αμαρτήσει με τη γλώσσα.

Αυτός ήταν ο κανόνας που έβαλε στον εαυτό του ο μετα­νοημένος προφήτης Δαβίδ. 

Ιδιαιτέρως μάλιστα υποσχέθηκε να παραμείνει σιωπηλός ενώπιον των εχθρών του: «Αποφάσισα να βάλω φραγμό στο στόμα μου και να μη μιλώ όταν ο αμαρτωλός βρεθεί μπροστά μου» (Ψαλ. 38,1).

Να ένας θαυμάσιος κανόνας για όποιον θέλει να θεραπευτεί από την αμαρτία του. 

Όταν τον κατηγορούν, εκείνος δεν απαντά· όταν συκοφαντείται, παραμένει σιωπηλός.

Πλανερές ὁπτασίες, Ὀλέθριες ἀγγελοφάνειες

 

Σε κάποιον από τους αδελφούς παρουσιάστηκε ο διάβολος, «μετασχηματισμένος σε άγγελο φωτός» (Β΄ Κορ. ια΄ 14), και του είπε: «Εγώ είμαι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και στάλθηκα σε σένα!». 

Εκείνος, του απάντησε: «Πρόσεξε μήπως στάλθηκες για κανέναν άλλον· γιατί εγώ δεν είμαι άξιος!». Και ο διάβολος έγινε αμέσως άφαντος.

Οι Γεροντάδες προειδοποιούσαν, ότι, ακόμη κι αν συμβεί να σου παρουσιαστεί πραγματικός άγγελος, εσύ, μην τον πιστέψεις!

Αντίθετα, ταπεινώσου μέσα σου, λέγοντας: «Εγώ, δεν είμαι άξιος να δω άγγελο, μια που ζω έτσι μέσα στην αμαρτία».

Και για κάποιον άλλον Γέροντα έλεγαν, ότι, εκεί που καθόταν στο Κελλί του κι έκαμνε τον πνευματικό του αγώνα, έβλεπε φανερά μπροστά του δαίμονες και τους ξευτέλιζε.

Βλέποντας, ο διάβολος, τον εαυτό του να νικιέται τόσο πολύ από αυτόν τον Γέροντα, πήγε και του παρουσιάστηκε πάλι, λέγοντας αυτήν την φορά: «Εγώ είμαι ο Χριστός!».

π.Θεόδωρος Ζήσης, Θά ἀναπαυθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι, ἄν καταδικασθεῖ ἡ Ψευδοσύνοδος

 

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

 

ΘΑ ΑΝΑΠΑΥΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΑΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ Η ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

 

1. Ὁλόκληρη ἡ «Σύνοδος» εἶναι ἕνα ἀτόπημα

 

Συμπληρώθηκε ἤδη ἕνα ἔτος ἀπὸ τὴν σύγκληση καὶ λειτουργία τῆς λεγομένης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», ποὺ ἔλαβε χώρα στὴν Κρήτη τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016. Ὅμως ὁ σάλος καὶ ἡ ἀναστάτωση ποὺ προκάλεσε στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἐξακολουθοῦν νὰ ὑφίστανται καὶ νὰ αὐξάνουν, παρὰ τὶς προσπάθειες ποὺ καταβάλλουν οἱ ὀργανωτὲς καὶ οἱ ὑποστηρι-κτές της νὰ τὴν ἐπιβάλουν μὲ διωγμοὺς καὶ ἄσκηση βίας. Ἡ ἀλήθεια ἐπιβάλλεται καὶ γίνεται δεκτὴ ἀπὸ μόνη της· τὸ ψεῦδος χρειάζεται μεθοδεύσεις, σχεδιασμούς, πονηρίες, ἐνίοτε καὶ διωγμούς, γιὰ νὰ γίνει ἀποδεκτό, χωρὶς πάντοτε νὰ τὰ καταφέρνει. Ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτῆς τῆς συνόδου ὡς ψευδοσυνόδου ἀπὸ πολλοὺς εἶναι ἀληθέστατος. Δὲν ἔχει τίποτε ποὺ νὰ τὴν συνδέει μὲ τὶς ἀληθινὲς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· εἶναι μία μεταλλαγμένη, ἀλλοτριωμένη σύνοδος, ξένη παντελῶς πρὸς τὴν συνοδική μας παράδοση, δὲν ἀποτελεῖ συνέχεια τῶν προηγουμένων συνόδων, ὅπως θὰ ἔπρεπε. Ἀντίθετα διακόπτει αὐτὴν τὴν ἑνότητα καὶ συνέχεια, ἔχει πλῆθος κανονικῶν καὶ θεολογικῶν ἀτοπημάτων, εἶναι ὁλόκληρη ἕνα ἀτόπημα, ἐκτὸς τοῦ εὐλογημένου καὶ ἁγιασμένου τόπου τῆς ὀρθοδόξου ἱεροκανονικῆς παραδόσεως καὶ τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων. Γι᾽ αὐτό, τὸ μόνο ποὺ τῆς ἀξίζει εἶναι νὰ ἀπορριφθεῖ καὶ νὰ καταδικασθεῖ.

 

2. Ὀρθόδοξες ἀντιστάσεις

 

Προσπάθησαν πολλοὶ νὰ ἀποτρέψουν τὴν σύγκλησή της, διότι ἀπὸ τὴν προσυνοδικὴ διαδικασία τῆς προετοιμασίας της, καὶ ὡς πρὸς τὸ τυπικὸ μέρος τῆς συγκλήσεως καὶ λειτουργίας της καὶ ὡς πρὸς τὸ οὐσιαστικὸ τῆς θεματολογίας, ἦσαν ἐμφανεῖς οἱ ἀποκλίσεις ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη συνοδικὴ παράδοση.

Λόγος περί ὁμοφυλοφιλίας - θεματικῆς ἑβδομάδας ἔμφυλων ταυτοτήτων καί σχέδιο νόμου γιά τήν ἀναγνώριση τῆς ταυτότητας φύλου

 Μοναχού Ιωάννη

Τα τυχόν λάθη δικά μου, τα ελάχιστα ίσως σωστά του Χριστού μας.

Τα αίτια της ομοφυλοφιλίας (homosexuality) είναι πολλά και ψυχοσωματικά. 

Σύμφωνα με σύγχρονους άγιους (Άγιος Πορφύριος ο Αγιορείτης, Γέροντας Αναστάσιος της ιεράς μονής Κουδουμά στην Κρήτη και άλλους) ο κάθε άνθρωπος ορίζεται σαν ψυχοσωματική οντότητα (30% σωματική και 70% ψυχική).

Η σωματική ανθρώπινη διάσταση αφορά την γονιδιακή κληρονομικότητα των προγόνων μας (κυτταρική μνήμη, D.N.A.). Και η σύγχρονη Γενετική μοριακή βιολογία παραδέχεται αυτό που οι Ορθόδοξοι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν σωματικά αδιάβλητα (=ακατηγόρητα) πάθη, που κληρονομούνται από τους προγόνους στους απογόνους μέσω D.N.A.

 Η χαρτογράφηση του ανθρώπινου D.N.A. που ολοκληρώθηκε σχεδόν απόλυτα, από το 1995-2005 μ.Χ. κατέπληξε όλον τον κόσμο γιατί επιβεβαίωσε ότι τα 24.000 (περίπου) ανθρώπινα γονίδια, που κληρονομούμε άκοντες (=μη θέλοντες) από τις αλλεπάλληλές γενιές των φυσικών μας προγόνων ευθύνονται αμεσότατα για τις ροπές που έχουμε σε γήρας, θάνατο σωματικό, πάθη, διάφορες αρρώστιες (σχεδόν όλες τις αρρώστιες) όλων των σωματικών ανθρωπίνων συστημάτων: κυκλοφορικό, νευρικό, γενετικό κλπ). Μέσα σε αυτές τις κληρονομούμενες γενετικές ροπές, συμπεριλαμβάνονται και τάσεις για εγκληματική και αντικοινωνική παραβατικότητα (ροπή για έγκλημα, για βία, για αλκοολισμό, ναρκωτικά και σεξουαλική διαστροφή).

 Θυμάμαι χαρακτηριστικά, που γεννήθηκαν δυο δίδυμα ετεροζυγωτικά (διαφορετικό ωάριο και σπερματοζωάριο) αγοράκια στην γειτονιά μου –μέσα στην δεκαετία του 1960-1970.

Ὅσιος Παΐσιος: «Σᾶς κούνησε γερὰ δηλαδή! Σᾶς ξύπνησε ὅμως;»

 Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Πατὴρ Παΐσιός μοῦ εἶπε» (σελ: 142) τοῦ Ἀθανασίου Ρακοβαλή

– Γέροντα, στὴν Πάτρα πρὶν ἀπὸ 2 μῆνες ἔκανε σεισμό! Δυνατὸ σεισμό, ράγισαν καὶ οἱ ἐκκλησίες!

– Σᾶς κούνησε γερὰ δηλαδή! Σᾶς ξύπνησε ὅμως;

– Μᾶς ξύπνησε, μᾶς ξύπνησε γέροντα!

– Ὅμως πάλι θὰ κοιμηθεῖτε.

– Ναί, ναί, γέροντα.

– Καὶ ΄δῶ βλέπει κανεὶς τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Γυρίζει τὸ κουμπὶ μέχρι τὸ πέντε, δὲν τὸ γυρίζει παρὰ πάνω, θὰ μποροῦσε νὰ πάει μέχρι τὸ δώδεκα καὶ δὲν θά ἔμενε τίποτα ὄρθιο. Γυρίζει τὸ κουμπί, μέχρι ἐκεῖ ποὺ θὰ ὠφελήσει.

Ὁ τόπος φυλάκισης καί ἀποκεφαλισμοῦ τοῦ Τιμίου Προδρόμου

Ο τόπος φυλάκισης και αποκεφαλισμού του Τιμίου Προδρόμου - Σεβάστεια

Σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από την Ναμπλούς και 79 χιλ.από τα Ιεροσόλυμα,βρίσκεται η βιβλική πόλη της Σαμάρειας,όπου βρίσκονται τα ερείπια του παλατιού του Αχαάβ  βασιλιά του Ισραήλ.

Δίπλα βρίσκονται τα ερείπια του παλατιού του Ηρώδη Αντύπα και από εκεί φαίνεται το αραβικό χωριό Σεβάστεια.

Στον καιρό του Χριστό εδώ είχε την βάση της ρωμαϊκή φρουρά όπου φύλαγε το παλάτι του Ηρώδη.Στο υπόγειο του παλατιού φυλακίστηκε και αποκεφαλίστηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/06/blog-post_49.html?m=1

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης - Τό κακό ἀρχίζει ἀπό τίς κακές σκέψεις

  Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. 

«Κατευοδώσαι ἡμῖν ὁ Θεὸς τῶν σωτηρίων ἡμῶν, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ Θεὸς τοῦ σῴζειν, καὶ τοῦ Κυρίου Κυρίου αἱ διέξοδοι τοῦ θανάτου».Ψαλμός 67, στίχος 21. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Κατευοδώσαι ἡμῖν ὁ Θεὸς τῶν σωτηρίων ἡμῶν, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ Θεὸς τοῦ σῴζειν, καὶ τοῦ Κυρίου Κυρίου αἱ διέξοδοι τοῦ θανάτου».Ψαλμός 67, στίχος 21. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-5-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Ἁμαρτήματα τῆς γλώσσας»

Ἀπό τό βιβλίο «Πορεία πρός τόν οὐρανό»

Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζάντονσκ

Μήν κολακεύεις τούς ἄλλους, ἀλλά νά τούς φέρεσαι μέ ἁπλότητα, ὅπως στόν ἑαυτό σου. Ὅπως τούς φέρεσαι ἐξωτερικά, τό ἴδιο νά αἰσθάνεσαι καί ἐσωτερικά. Ὅ,τι τούς λένε τά χείλη σου, αὐτό νά πιστεύει καί ἡ καρδιά σου.

Ἡ κολακεία καί ἡ ὑποκρισία εἶναι γνωρίσματα μικρῶν ἀνθρώπων, πού στίς καρδιές τους ζεῖ ὁ διάβολος, διδάσκοντάς τους τό ψέμα καί τήν ὑποκρισία γιά τήν ἀποπλάνησή τους.

Μή συμπεριφέρεσαι λοιπόν στόν πλησίον σου πονηρά καί ὕπουλα, γιά νά μήν παραχωρήσεις τόπο τῆς καρδιᾶς σου στό διάβολο, ὁπότε θά σέ κατακτήσει καί θά σέ κάνει δοῦλο του.