Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος ε΄ «Προσευχή»

Τό κύριο ἔργο τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιά νά ὑμνεῖ τό Θεό. Αὐτό εἶναι τό ἔργο πού τοῦ ἀρμόζει. Αὐτό μόνο ἐξηγεῖ τήν πνευματική του ὑπόσταση. Αὐτό μόνο δικαιώνει τήν ἐξέχουσα θέση του μέσα στή δημιουργία. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιά νά λατρεύει τό Θεό καί νά μετέχει στή θεία Του ἀγαθότητα καί μακαριότητα.

Ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι, λαχταράει γιά τό Θεό καί τρέχει μέ πόθο νά ἀνυψωθεῖ πρός Αὐτόν. Μέ τήν προσευχή καί τήν ὑμνωδία εὐφραίνεται. Τό πνεῦμα του ἀγάλλεται καί ἡ καρδιά του σκιρτάει. Ὅσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο ἡ ψυχή του ἀπογυμνώνεται ἀπό τίς κοσμικές ἐπιθυμίες καί γεμίζει ἀπό τά οὐράνια ἀγαθά. Καί ὅσο ἀποχωρίζεται τά γήινα καί τίς ἡδονές τοῦ βίου, τόσο περισσότερο ἀπολαμβάνει τήν οὐράνια εὐφροσύνη. Ἡ δοκιμή καί ἡ πείρα μᾶς ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀλήθεια αὐτή.

Ὁ Θεός εὐαρεστεῖται στίς προσευχές ἐκεῖνες πού προσφέρονται μέ τόν πρέποντα τρόπο, δηλαδή μέ συναίσθηση τῆς ἀτέλειας καί τῆς ἀναξιότητός μας. Γιά νά ὑπάρξει ὅμως τέτοια συναίσθηση, ἀπαιτεῖται τέλεια ἀπάρνηση τοῦ κακοῦ μας ἑαυτοῦ καί ὑποταγή στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ· ἀπαιτεῖται ταπείνωνη καί ἀδιάλειπτη πνευματική ἐργασία.

Ἀναθέστε ὅλες τίς φροντίδες σας στό Θεό. Ἐκεῖνος προνοεῖ γιά σᾶς. Μή γίνεστε ὀλιγόψυχοι καί μήν ταράζεστε. Αὐτός πού ἐξετάζει τά ἀπόκρυφα βάθη τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων, γνωρίζει καί τίς δικές σας ἐπιθυμίες καί ἔχει τή δύναμη νά τίς ἐκπληρώσει ὅπως Αὐτός γνωρίζει. Ἐσεῖς νά ζητᾶτε ἀπό τό Θεό καί νά μή χάνετε τό θάρρος σας. Μή νομίζετε ὅτι, ἐπειδή ὁ πόθος σας εἶναι ἅγιος, ἔχετε δικαίωμα νά παραπονιέστε, ὅταν οἱ προσευχές σας δέν εἰσακούονται. Ὁ Θεός ἐκπληρώνει τούς πόθους σας μέ τρόπο πού ἐσεῖς δέν γνωρίζετε. Νά εἰρηνεύετε λοιπόν καί νά ἐπικαλεῖσθε τό Θεό.

Οἱ προσευχές καί οἱ δεήσεις ἀπό μόνες τους δέν μᾶς ὁδηγοῦν στήν τελειότητα. Στήν τελείωση ὁδηγεῖ ὁ Κύριος, πού ἔρχεται καί κατοικεῖ μέσα μας, ὅταν ἐμεῖς ἐκτελοῦμε τίς ἐντολές Του. Καί μιά ἀπό τίς πρῶτες ἐντολές εἶναι νά γίνεται στή ζωή μας τό θέλημα ὄχι τό δικό μας, ἀλλά τοῦ Θεοῦ. Καί νά γίνεται μέ τήν ἀκρίβεια πού γίνεται στόν οὐρανό ἀπό τούς ἀγγέλους. Γιά νά μποροῦμε κι ἐμεῖς νά λέμε:

«Κύριε, ὄχι ὅπως ἐγώ θέλω, ἀλλ᾿ ὅπως Ἐσύ· “γενηθήτω τό θέλημά Σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς”».

Χωρίς λοιπόν τό Χριστό μέσα μας, οἱ προσευχές καί οἱ δεήσεις ὁδηγοῦν στήν πλάνη.

Συνεχίζεται.....

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό φυλλάδιο τῆς

“Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττικῆς”