Κύπριος Γέροντας πήγαινε να λειτουργήσει σε ένα ξωκλήσι τιμώμενο στήν μνήμη γνωστού Κυπρίου Όσιου. Στον δρόμο, το αυτοκίνητο πού τον μετέφερε μαζί με τον οδηγό του έπιασε φωτιά.
Κατέβηκαν και ετοιμάστηκαν να ανοίξουν τήν μηχανή γιά να βοηθήσουν στήν κατάσβεσή της. Ξαφνικά, πίσω τους σταμάτησε ένα άλλο αυτοκίνητο με δύο νέους, πού τούς είπαν να μην πειράξουν τίποτα, γιατί θα πάθουν ζημιά. Τούς είπαν να αφήσουν το αυτοκίνητο και προθυμοποιήθηκαν να τούς μεταφέρουν εκείνοι στον προορισμό τους. Πράγματι, ό Γέροντας δέχτηκε, γιατί έπρεπε να λειτουργήσει και οι δύο νέοι τούς μετέφεραν στο ξωκλήσι. Σε όλη τήν διάρκεια τη διαδρομής, οι δύο νέοι δεν έλεγαν τίποτα, μόνο ότι κατευθύνονταν στo μοναστήρι του Σταυροβουνίου.
Όταν έφθασαν, ό Γέροντας τούς ευχαρίστησε και τούς ζήτησε τα ονόματα τους γιά να τα μνημονεύσει. Ό ένας πού φαινόταν πιο γνώριμος στον Γέροντα δεν απάντησε. Ό άλλος είπε: Μιχαήλ. Μετά, ξαφνικά, όπως παρουσιάσθηκαν στον δρόμο, έτσι και εξαφανίστηκαν. Ο Γέροντας έμεινε ένεός. Όταν συνήλθε δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι ήσαν οι δύο Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ, οι άγρυπνοι προστάτες και φρουροί μας.
Άπό το βιβλιαράκι «Οι Άγιοι Ταξιάρχαι Μιχαήλ και Γαβριήλ», Άθήναι, 2001.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου