Τό κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τό κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 05-01-2013
(Σύναξη Ἀνδρῶν)
www.hristospanagia.gr

Προτροπές πρός ὀρθόν βίον

Ἁγίας Συγλητικῆς

Παιδιά μου, ὅλοι ξέρουμε, πῶς θά σωθοῦμε, ἀλλά χάνουμε τήν σωτηρία μας ἀπό τήν πνευματική μας ἀμέλεια. Πρέπει λοιπόν, ἀρχικά, νά τηροῦμε μέ ἀκρίβεια τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου» «καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ. 22, 37-39). Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ νόμου καί τό πλήρωμα τῆς χάριτος. Λίγα λόγια, ἀλλά μέ πολλή καί μεγάλη δύναμι. Ὅλες οἱ ἀρετές ἐξαρτῶνται ἀπ᾽ αὐτή, γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἀπ. Παῦλος ὀνομάζει τήν ἀ γ ά π η τέλος τοῦ νόμου. Αὐτή εἶναι ἑπομένως ἡ σωτηρία μας, ἡ διπλῆ ἀγάπη, ἡ ἀρχή καί τό τέλος κάθε καλοῦ ἔργου τῶν ἀνθρώπων.

Ὑπάρχει λύπη ὠφέλιμη καί λύπη καταστρεπτική. Γνωρίσματα τῆς καλῆς λύπης εἶναι ἡ θλῖψι γιά τά δικά μας ἁμαρτήματα, ἡ λύπη γιά τήν ἄγνοια, πού ἔχουν οἱ ἀδελφοί μας καί ὁ φόβος μήπως χάσουμε τήν ἀγαθή προαίρεσι καί δέν φθάσουμε στόν σκοπό τῆς σωτηρίας. Ἐνῶ τῆς ἄλλης, πού δημιουργεῖ ὁ ἐχθρός, εἶναι ἡ παράλογη καί ὑπερβολική θλῖψι, πού οἱ πατέρες τήν ὀνομάζουν ἀκηδία. Τό πνεῦμα αὐτό τῆς ἀκηδίας καί τῆς λύπης, πρέπει νά τό διώχνουμε μέ τήν προσευχή καί τήν ψαλμωδία.

«Ὅταν τυπώνουμε πάνω μας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ....»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ὅταν τυπώνουμε πάνω μας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ μέ τά τρία πρῶτα δάχτυλα ἑνωμένα, ξεκινᾶμε ἀπό τό πάνω μέρος τοῦ σταυροῦ, δηλαδή τό μέτωπό μας, πού εἶναι ἔνδειξη τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἄκτιστη Σοφία.

Τό κάτω μέρος τοῦ σταυροῦ εἶναι τό στῆθος, ὡς ἔνδειξη τοῦ Υἱοῦ πού εἶναι «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» ἀπό τόν Πατέρα, «ἐν τοῖς κόλποις τοῦ Πατρός».

Τό ὁριζόντιο τμῆμα τυπώνεται στούς ὤμους ὡς ἔνδειξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού εἶναι «ὁ βραχίων τῆς δυνάμεως» τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου, ὅπως ἀναφέρεται στό κατά Ἰωάννην (ιβ΄ : 38): «καί βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη;», ἤ στόν Ἰεζεκιήλ (γ΄: 22) «καί ἐγένετο ἐπ᾿ ἐμέ χείρ Κυρίου», δηλαδή τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Ὁ ἱερέας στό Βολόγκντα οἱ δαίμονες καί οἱ ἄγγελοι ἕνα φοβερό γεγονός

Δεν θα ήταν περιττό να υπενθυμίσουμε κι ένα γεγονός σχεδόν σύγχρονό μας: Κοντά στη Βόλογκντα βρίσκεται ένα μεγάλο χωριό, τό Κουμπένσκογε, πού έχει κάμποσους ναούς. Ένας από τούς ιερείς, πού υπηρετούσαν εκεί, αρρώστησε βαριά. Καταλαβαίνοντας ότι πλησίαζε τό τέλος του, ζήτησε να καλέσουν τόν συνεφημέριό του, γιά να εξομολογηθεί. Ξαφνικά, όμως, μέ τρόμο είδε τό κρεβάτι του κυκλωμένο από δαίμονες, πού ετοιμάζονταν ν’ αρπάξουν την ψυχή του καί να την κατεβάσουν στον αδη. Σχεδόν αμέσως εμφανίστηκαν καί τρεις άγγελοι. Ο ένας άπ’ αυτούς στάθηκε δίπλα του καί άρχισε να λογομαχεί γιά την ψυχή του μέ κάποιον αποτρόπαιο δαίμονα, πού κρατούσε ένα ανοιχτό βιβλίο. 
Στο βιβλίο εκείνο ήταν γραμμένα όλα τά άμαρτήματα του ιερέα Στο μεταξύ ήρθε ο συνεφημέριός του.

Περί ὀνοματοθεσίας

Τοῦ Ἱερομονάχου Γρηγορίου Εἶναι σωστὸ νὰ δίνωνται δύο ὀνόματα στὴν βάπτιση;

 

Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο κατ’ εἰκόνα Του (1), καὶ κάθε νέος ἄνθρωπος ποὺ γεννιέται εἶναι μία καινούργια εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἔρχεται στὸν κόσμο στολισμένος μὲ τὰ δικά του ἰδιαίτερα χαρίσματα καὶ γνωρίσματα, μοναδικὸς σὲ σχέση μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους συνανθρώπους του. Αὐτὴ τὴν μοναδικότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἐκφράζει πρωτίστως τὸ ὄνομα ποὺ λαμβάνει ὁ Χριστιανὸς μὲ τὴν ἀκολουθία τῆς Ὀνοματοδοσίας. Τὸ ὄνομα τοῦ ἀνθρώπου «τοῦ δίνει ταυτότητα ὡς πρόσωπο καὶ διαβεβαιώνει τὴν μοναδικότητά του. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία φροντίζει νὰ τοῦ δώση ὄνομα. Δὲν θεωρεῖ τὸ βρέφος ἁπλά ἄνθρωπο, γενικὰ καὶ ἀόριστα, οὔτε σὰν φορέα μιᾶς ἀφηρημένης καὶ ἀπρόσωπης ἀνθρώπινης φύσης…

Ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν Εὐχὴ τῆς ὀνοματοδοσίας ὁμολογεῖ τὴν μοναδικότητα τοῦ συγκεκριμένου παιδιοῦ καὶ ἀναγνωρίζει τὸ θεϊκὸ δῶρο τῆς προσωπικότητός του» (2). Στοὺς ἀρχαίους χρόνους ἡ Ὀνοματοδοσία καὶ ἡ σφράγιση μὲ τὸ σημεῖο τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ γινόταν ὅταν κάποιος δήλωνε τὴν ὁριστική του ἀπόφαση νὰ βαπτισθῆ. Μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ αὐτὸ ἄρχισε νὰ γίνεται τὴν ὀγδόη ἡμέρα ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ παιδιοῦ, ὅπως ἔγινε ἡ ὀνοματοδοσία στὸν Κύριο καὶ στὸν Τίμιο Πρόδρομο (3). Ἡ σωστὴ αὐτὴ τάξη διατηρήθηκε σὲ ὅλη τὴν βυζαντινὴ περίοδο.

Πρός τούς νέους,πῶς νά ὠφελοῦνται ἀπό τά ἑλληνικά γράμματα

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ,
ΠΩΣ ΝΑ ΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Μέγας Βασίλειος

Πολλοὶ λόγοι, ἀγαπητά μου παιδιά, μὲ κάνουν νὰ σᾶς δώσω αὐτὲς τὶς συμβουλές. Πιστεύω ὅτι εἶναι οἱ καλύτερες καὶ θὰ σᾶς ὠφελήσουν, ἂν τὶς κάνετε κτήμα σας. Ἔχω προχωρημένη ἡλικία. Ἀσκήθηκα στὴ ζωὴ μὲ πολλοὺς τρόπους. Γνώρισα ἐπὶ πολλὰ χρόνια τὶς βιοτικὲς μεταβολές, ποὺ συμπληρώνουν τὴν ἀνθρώπινη μόρφωση. Ἔτσι, ἔχω κάμποση πείρα στὰ ἀνθρώπινα πράγματα. Μπορῶ, λοιπόν, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ πρωτομπαίνουν στὸ στάδιο τῆς ζωῆς, νὰ δείξω τὸν πιὸ σίγουρο δρόμο. Ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς συγγένειας, ἔρχομαι εὐθὺς μετὰ τοὺς γονεῖς σας. Γι᾿ αὐτό, σᾶς ἀγαπῶ ὅμοια μ᾿ ἐκείνους. Καὶ σεῖς μὲ βλέπετε σὰν πατέρα σας, ἔτσι θαρρῶ. Ἄν, λοιπόν, δεχθῆτε μὲ προθυμία τὰ λόγια μου, θὰ ἀνήκετε στὴ δεύτερη κατηγορία ἐκείνων ποὺ ἐπαινεῖ ὁ ἀρχαῖος ποιητὴς Ἡσίοδος, γράφοντας ὅτι εἶναι ἄριστος ἄνθρωπος ὅποιος μονάχος του ξεχωρίζει τὸ σωστὸ κι εἶναι καλὸς ἄνθρωπος ὅποιος συμμορφώνεται μὲ τὶς σωστὲς ὑποδείξεις. Ἔνῳ ὅποιον δὲν εἶναι ἱκανὸς νὰ τὸ κάνει αὐτό, τὸν χαρακτηρίζει σὰν ἄνθρωπο ἄχρηστο.

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας εἰς τά Ἅγια Φῶτα.Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου

Ἁγίου  Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου

Μέ τήν γέννησιν λοιπόν ἔχομεν προεορτάσει τά πρέποντα καί ἐγώ ὁ ὁποῖος προεξάρχω εἰς τήν ἑορτήν καί σεῖς καί ὅλα τά ἐγκόσμια καί τά ὑπερκόσμια ὄντα. Ἔχομεν τρέξει μαζί μέ τόν ἀστέρα καί ἔχομεν προσκυνήσει μαζί μέ τούς μάγους, (Ματθ. 2, 10), ἔχομεν φωτισθῆ μαζί μέ τούς ποιμένας (Λουκ. 2, 7) καί ἔχομεν δοξάσει μαζί μέ τούς ἀγγέλους, τόν ἔχομεν δεχθῆ εἰς τάς ἀγκάλας μας μαζί μέ τόν Συμεών (Λουκ. 2, 13 ἑ). Καί τόν ἔχομεν δοξολογήσει μαζί μέ τήν ἀξιοσέβαστον καί σώφρονα ἐκείνην Ἄννα (Λουκᾶ. 2, 36 ἑ ). Καί ὀφείλεται εὐγνωμοσύνη εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἦλθε κατά τρόπον ξένον πρός τήν φύσιν του εἰς τόν ἰδικόν του τόπον, διότι ἐδόξασε τόν ξένον. Τώρα δέ πρόκειται δι᾿ ἄλλην πρᾶξιν τοῦ Χριστοῦ καί δι᾿ ἄλλο μυστήριον.

Δέν ἠμπορῶ νά συγκρατήσω τήν χαράν μου. Νιώθω νά γεμίζω ἀπό Θεόν. Λίγο ἀκόμη καί θά ἀρχίσω νά κηρύσσω τήν εὐχάριστον ἀγγελίαν, ὅπως ὁ Ἰωάννης, ἔστω καί ἄν δέν εἶμαι πρόδρομος, πάντως θά τό κάμω ἀπό τήν ἐρημίαν. Ὁ Χριστός φωτίζεται, ἄς φωτισθῶμεν μαζί του.

Ἑρμηνεία εἰς τόν κανόνα τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων

 Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

       Τροπάριον. Τόν ρύπον ὁ σμήχων τῶν ἀνθρώπων, τούτοις καθαρθείς ἐν Ἰορδάνῃ, οἷς θελήσας ὡμοτώθη ὅ ἦν μείνας, τούς ἐν σκότει φωτίζει Κύριος· ὅτι δεδόξασται.

      Ἑρμηνεία.
Ὁ Κύριος, λέγει, ὁ ὁποῖος καθαρίζει καί ἀποπλύνει τόν μολυσμόν τῆς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων, αὐτός σήμερον ἐκαθαρίσθη εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν διά τοῦ Βαπτίσματος. Τίνος χάριν; Διά τούτους τούς ἀνθρώπους, μέ τούς ὁποίους θεληματικῶς ὡμοιώθη κατά φύσιν γενόμενος ἄνθρωπος, μή τραπείς κατά τήν Θεότητα, ἀλλά μείνας ἐκεῖνο ὅπου ἦτον: ἤτοι τέλειος Θεός· ὅθεν εἶπεν ὁ Θεολόγος Γρηγόριος· «Ὁ μέν γάρ (Χριστός) αὐτοκάθαρσις ἦν, καί οὐκ ἐδεῖτο καθάρσεως, ἀλλά σοί (διά σέ) καθαίρεται, ὥσπερ καί σαρκοφορεῖ, ἄσαρκος ὤν» (Λόγος εἰς τό Βάπτισμα). Οὐ μόνον δέ σμήχει ὁ Χριστός καί καθαρίζει, ἀλλά καί φωτίζει· καθαρίζει μέν γάρ, τό θεῖον προβαλλόμενος ὕσσωπον, καί ὑπέρ χιόνα λευκαίνων τούς τό θεῖον λαμβάνοντας Βάπτισμα· περί ὧν καί ὁ Δαβίδ παρεκάλει πρότερον λέγων· «Ραντιεῖς με ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι» (Ψαλ. ν´ 9). Ὅθεν ὁ Θεολόγος Γρηγόριος λουτρόν ὀνομάζει τό Βάπτισμα, ὡς ἔκπλυσιν (Λόγος περί Βαπτίσματος).
Φωτίζει δέ πάλιν ὁ Χριστός, διότι αὐτός κατά τόν Ἰωάννην (α´ 9) εἶναι τό φῶς τό ἀληθινόν, τό ὁποῖον φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν Κόσμον, ὄχι εἰς τόν αἰσθητόν καί ὑλικόν κόσμον, ἀλλ᾿ εἰς τόν νοητόν ἐκεῖνον τῶν ἀρετῶν· διά τοῦτο πάλιν ὁ Θεολόγος Γρηγόριος φώτισμα ὀνομάζει τό Βάπτισμα (Λόγος περί Βαπτίσματος).

Τό μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀφοῦ ἡ ψυχή εἶναι ἀνώτερη ἀπό τό σῶμα καί ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπό τόν κόσμο ὁ Δημιουργός Θεός, ἐκεῖνος πού προτιμᾶ τό σῶμα ἀπό τήν ψυχή καί τόν κόσμο ἀπό τόν Θεό πού τόν δημιούργησε, αὐτός δέν διαφέρει διόλου ἀπό αὐτούς πού λατρεύουν τά εἴδωλα.

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

http://epanosifi.blogspot.gr/2016/12/blog-post_479.html