Ποιός εἶναι ὁ ἀληθινά λογικός ἄνθρωπος. Ἁγίου Ἀντωνίου. Κεφ. 11-20. Φιλοκαλία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ποιός εἶναι ὁ ἀληθινά λογικός ἄνθρωπος. Ἁγίου Ἀντωνίου. Κεφ. 11-20. Φιλοκαλία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 15-06-2013 (Σύναξη Ἀνδρῶν)

www.hristospanagia.gr

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 22-01-2017

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Α΄ κεφ. δ΄ 9 - 15

δ΄ 9 - 15

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ιθ΄ 1 - 10

Ιθ΄ 1 - 10

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Κυριακή ΙΕ’ Λουκᾶ: Ἡ μετάνοια τοῦ Ζακχαίου (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιθ’ 1-10)

Όποιος θέλει να δει το Χριστό, πρέπει να σκαρφαλώσει πνευματικά, να υπερβεί τη φύση, γιατί ο Χριστός είναι ανώτερος απ’ αυτήν. Είναι πιο εύκολο να δεις ένα βουνό όταν είσαι πάνω σ’ ένα λόφο, παρά όταν βρίσκεσαι σε μια κοιλάδα. Ο Ζακχαίος ήταν κοντόσωμος άνθρωπος. Επειδή ήθελε πολύ να δει το Χριστό όμως, σκαρφάλωσε σ’ ένα ψηλό δέντρο. Εκείνος που θέλει να πλησιάσει το Χριστό πρέπει να εξαγνιστεί, γιατί θα συναντήσει τον Άγιο των αγίων, τον Ιερό των ιερών. Ο Ζακχαίος είχε μολυνθεί από τη φιλοχρηματία και την ασπλαχνία. Έτσι όταν αποφάσισε να συναντήσει το Χριστό, έσπευσε να εξαγνιστεί με μετάνοια και με έργα ελέους. Μετάνοια είναι η απομάκρυνση απ’ όλους τους παλιούς δρόμους που πατούν τα πόδια των ανθρώπων, αυτούς που ακολουθούν οι σκέψεις κι οι επιθυμίες τους, και η επιστροφή σ’ έναν καινούργιο δρόμο: στο μονοπάτι του Χριστού. Πώς όμως μπορεί να μετανοήσει ένας αμαρτωλός αν η καρδιά του δε συναντήσει το Χριστό και δεν αναγνωρίσει την αμαρτωλότητά του; Προτού ο κοντόσωμος Ζακχαίος δει τον Κύριο με τα σωματικά μάτια του, τον συνάντησε εσωτερικά, με την καρδιά του, και μετανόησε για όλες τις πράξεις του.

Οἱ τέλειοι χριστιανοί, ἔχοντας καθαρίσει τά αἰσθητήριά τους, ὅταν κοίταζαν τόν οὐρανό, ἔβλεπαν στόν ἀέρα ἐκεῖνα πού ἐμεῖς δέν βλέπουμε μέ τά σαρκικά μάτια μας.

 «Μας περιμένει φοβερή Κρίση καί τρομερή φωτιά», Λέει ο απόστολος Παύλος, «πού θα καταφάει όσους είναι αντίθετοι στον Θεό. Αν κανείς παραβεί τόν μωσαϊκό νόμο, θανατώνεται χωρίς έλεος, άμα καταθέσουν δύο ή τρεις μάρτυρες. Σκεφτείτε πόσο αυστηρότερη τιμωρία αξίζει εκείνος πού εξευτέλισε τον Υιό του Θεού, πού θεώρησε χωρίς αξία τό Αίμα της νέας διαθήκης, μέ το όποιο εξαγνίστηκε, καί που εξύβρισε το Άγιο Πνεύμα, τό οποίο του δώρισε τη χάρη. Ξέρουμε ποιος είναι Αυτός που είπε, “Σ’ εμένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Κύριος” καί τό άλλο, “Ό Κύριος θα κρίνει τόν λαό Του”. Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια τού αληθινού Θεού».

Ο χώρος ανάμεσα στον ουρανό καί τη γη, ανάμεσα στη «θριαμβεύουσα» Εκκλησία καί τη «στρατευομένη», συνήθως στήν Αγία Γραφή, στα πατερικά συγγράμματα αλλά καί στήν κοινή γλώσσα ονομάζεται αέρας. Θα παρουσιάσουμε, λοιπόν, τόν αέρα αυτόν πού περιβάλλει τη γη καί εκτείνεται από την επικράτεια της μέχρι τό διάστημα, το άγνωστο γιά τούς επιστήμονες διάστημα. Θα εξετάσουμε ότι είναι πιο ουσιαστικό καί πιο αναγκαίο, ότι είναι ωφέλιμο γιά τή σωτηρία μας.

« «Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες» »

Ἅγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα

Ἕνα πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα, πού λεγόταν Θεοδοσία, πρίν γίνει ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1917 ἦταν πλούσια καί βοηθοῦσε τήν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νιέβσκι. Μετά ἡ Λαύρα ἔκλεισε καί οἱ μοναχοί της ἐξορίστηκαν. Συνελήφθη καί ἡ Θεοδοσία καί στάλθηκε στό στρατόπεδο συγκεντρώσεως.

Βγῆκε ἀπό τήν φυλακή τελείως ἄρρωστη, δέν μπόρεσε νά βρεῖ δουλειά γιά νά βγάλει τό ψωμί της καί οὔτε εἶχε σπίτι πού νά μένει. Ἔτσι βαθιά ἀπελπισμένη νόμιζε ὅτι ἔφτασε ἡ τελευταία της ὥρα. Τότε ἦλθε σ᾿ αὐτήν μία ἀπεσταλμένη τοῦ Γέροντα καί τῆς εἶπε:

«Ὁ Γέροντας σέ καλεῖ στή Βίριτσα».

Τί ἔγινε μετά, λέει ἡ ἴδια ἡ Θεοδοσία. «Δέν πίστεψα στά λόγια της καί τῆς εἶπα:

Οἱ Ἐπίσκοποι πρέπει νά εἶναι ὑπεράνω κριτικῆς; (Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν  Πειραιεί  τη 16η Ιανουαρίου 2017 .

ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΚΡΙΤΙΚΗΣ;

          Είναι όντως πολύ ανησυχητικό το φαινόμενο του επισκοποκεντρισμού στις μέρες μας, το οποίο, βεβαίως, δεν έχει σχέση με την περί επισκοπικής διακονίας ορθόδοξη παράδοση της Εκκλησίας μας. Κι’ αυτό διότι εισέβαλλε στην Εκκλησία μας, ως νοοτροπία, η ιεροκρατία του αιρετικού παπισμού, η οποία απορρέει από την απόλυτη «θεϊκή» εξουσία του «Πάπα», ο οποίος «αντιπροσωπεύει» το Χριστό στη γη, ως «Vicarious Christi» και κυβερνά την «εκκλησία», με βοηθούς του τους «κληρικούς» του. Εκκλησία για τον παπισμό δεν είναι το Σώμα του Χριστού, αλλά το ορατό κυβερνητικό σχήμα (πάπας – κληρικοί).

 Ο κυβερνώμενος λαός δεν είναι το ένα σώμα του Χριστού, αλλά κάτι διαφορετικό από τους κληρικούς, γι’ αυτό και του αποστέρησαν να κοινωνεί από το Αίμα του Χριστού, από το οποίο κοινωνούν μόνο οι «κληρικοί». Αυτή η αντιχριστιανική νοοτροπία και πρακτική πέρασε δυστυχώς και στον ορθόδοξο χώρο μας από τη μακροχρόνια δράση των αιρετικών δυτικών (μισιοναρίων) και την συναναστροφή των ορθοδόξων κληρικών και λαϊκών θεολόγων με αυτούς, σπουδάζοντας στα δυτικά πανεπιστήμια. Δεν είναι τυχαίο πως μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, λέγοντας Εκκλησία, εννοεί την Ιεραρχία!

«Ἡ Εὐχή μέσα στόν κόσμο»

π. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

Πρέπει νά εἶναι συνεχής φροντίδα μας τό πῶς θά ἀπαλλάξουμε τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας ἀπό τίς φθοροποιές καί καταστρεπτικές ἐπιδράσεις τῶν διαφόρων παθῶν πού ἔχουμε συσσωρεύσει μέσα μας καί μᾶς ἔχουν αἰχμαλωτίσει.

......

Μέ τήν αἰχμαλωσία τῆς καρδιᾶς ὁ νοῦς θολώνει καί ἀμαυρώνεται τό «κατ᾿ εἰκόνα». Γι᾿ αὐτό καί ἡ σύστασις τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «πάσῃ φυλακῇ τήρει σήν καρδίαν» καί τό «πρόσεχε σεαυτῷ, μή γένηται ρῆμα κρυπτόν ἐν τῇ καρδίᾳ σου ἀνόμημα». Δηλαδή, πρόσεχε μήπως κάποιος κρυφός λογισμός γίνη μέσα στήν καρδιά σου ἀνόμημα, πτῶσις, πάθος καί αἰχμαλωσία.

........

Καί ἐπειδή ὅλοι μας ἔχουμε μέσα μας κάποια πάθη, πού τά ἱκανοποιοῦμε ἄλλος λιγότερο καί ἄλλος περισσότερο, ὀφείλουμε νά νεκρώσουμε τίς ρίζες τους. Οἱ ρίζες ἀχρηστεύονται, ἄν δέν τραφοῦν.

«Θεέ μου! Τό ὄνομά Σου εἶναι ἀγάπη! »

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Θεέ μου! Πόσο μᾶς εὐχαριστεῖ νά βλέπουμε πώς ὁ πλησίον μας μᾶς ἀγαπᾶ καί μᾶς συμπαθεῖ!

Ποιός μπορεῖ νά περιγράψει αὐτήν τή μακαριότητα τῆς καρδιᾶς πού διαπερνᾶται ἀπό τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων πρός ἐμᾶς, ἀλλά κι ἀπό τή δική μου ἀγάπη πρός τούς ἄλλους; Εἶναι ἀπερίγραπτο. Κι ἄν ἐδῶ στή γῆ ἡ ἀμοιβαία ἀγάπη μᾶς εὐφραίνει τόσο πολύ, τότε μέ πόση γλυκύτητα κι ἀγάπη θά ᾿ μαστε πληρωμένοι στούς οὐρανούς, ὅταν θά συγκατοικήσουμε μέ τό Θεό, μέ τή Μητέρα Του, μέ τίς οὐράνιες δυνάμεις καί μέ τούς ἁγίους τοῦ Θεοῦ;

Ποιός μπορεῖ νά συλλάβει καί νά περιγράψει τέτοια εὐτυχία καί μακαριότητα;

ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2016. ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ. 14/10/2016. Π ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ.Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΗΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/01/2016-14102016_1.html

Γιά τό πῶς οἱ άνθρωποι πρέπει νά γίνουν σάν παιδιά, ὥστε νά γίνουν ὑιοί τοῦ Θεοῦ, «ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ., 18:3)

Γιά το πώς οι άνθρωποι πρέπει να γίνουν σάν παιδιά, ώστε να γίνουν υιοί του Θεού, «αμήν λέγω υμίν εάν μη στραφήτε καί γένησθε ως τά παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ., 18:3)

Αυτά λέγει Κύριος και ο λόγος Του είναι άγιος και αληθινός. Τι πλεονέκτημα έχουν τα παιδιά έναντι των μεγάλων;’Έχουν τρία πλεονεκτήματα: την πίστη, την υπακοή καί την συγχωρητικότητα. Τό παιδί ρωτάει τον γονιό του γιά τα πάντα και, ασχέτως του τί απαντά εκείνος, πιστεύει τόν γονιό του. Τό παιδί υπάκουει στον γονιό του καί εύκολα υποτάσσει το θέλημά του στο θέλημα του γονιού του.

 Τό παιδί είναι συγχωρητικό καί, μολονότι προκαλεί εύκολα, συγχωρεί γρήγορα. Ο Κύριός μας απαιτεί καί τά τρία αυτά από όλους τους ανθρώπους, δηλαδή πίστη, υπακοή καί συγχωρητικότητα. Επιθυμεί οι άνθρωποι να πιστεύουν σ’ Αυτόν απροϋπόθετα, χωρίς όρους, όπως ένα παιδί πιστεύει στον γονιό του- καί να είναι συγχωρητικοί ο ένας μέ τον άλλον, αμνησίκακοι, χωρίς να απαντούν στο κακό με κακό.

Διδαχές Ἁγίου Παϊσίου...

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.