Ἡ
ψυχή, που θέλει να μείνει παρθένος και να ἐνωθεῖ με το Θεό, δεν πρέπει
ν' ἀπομακρύνεται μόνον ἀπό φανερά ἁμαρτήματα, ὅπως ἡ πορνεία, ὁ φόνος, ἡ
κλοπή, η γαστριμαργία, η κατάκριση, το ψευδος, η φυλαργυρία, η
πλεονεξία, και τα ὅμοια, ἀλλά πολύ περισσότερο από τα ἀφανή και κρύφια.
Δηλαδή
ἀπό την ἐπιθυμία, κενοδοξία, ἀνθρωπαρέσκεια, ὑποκρισία, φιλαρχία,
δολιότητα, κακοήθεια, μῖσος, ἀπιστία, φθόνο, φιλαυτία, ὑπερηφάνεια και
τα ὅμοια.
Κατά
τη Γραφή, τα ἐσωτερικά αὐτά ἁμαρτήματα εἶναι ἴσα με τα ἐξωτερικά. Γιατί
λέει «Ὁ Κύριος διασκόρπισε ὀστᾶ ἀνθρωπαρέσκων», και «Ὁ Κύριος
ἀποστρέφεται τον αἱμοχαρή και δόλιο ἄνθρωπο», δείχνοντας μ' αὐτό, ὅτι τη
δολιότητα ὁ Κύριος την ἀποστρέφεται ἴσα με το φόνο.
Ἐπίσης
λέει «γι' ἀνθρώπους, που μιλοῦν εἰρηνικά στους ἄλλους, μέσα τους ὅμως
σχεδιάζουν κακά». Και πάλι• «Μέσα στην καρδιά σας συλλογίζεστε πῶς νὰ
διαπράξετε ἀνομίες στὴ ζωή».