Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. 11ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. 11ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 08-08-2013
(Σύναξη καλοκαριοῦ, ἀνδρῶν)
http://www.hristospanagia.gr

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης: « Αὐτὸ εἶναι ὁ ἀνθρώπινος βίος. Ἄμμος ἡ φιλοδοξία, ἄμμος ἡ ἐξουσία, ἄμμος ὁ πλοῦτος, ἄμμος καθετὶ ποὺ ἀπολαμβάνουν σωματικὰ οἱ ἄνθρωποι μὲ κόπο»

«Ἐὰν κάποιος, κυριευθεῖ ἀπὸ τὴν πλεονεξία, καὶ σὰν ἄλλη θάλασσα, ἐπεκτείνει τὴν ὑπερβολικὴ ἐπιθυμία γιὰ τὰ κέρδη, ποὺ τρέχουν μέσα σὲ αὐτὴν ἀπὸ παντοῦ μὲ τρόπο ἄπληστο, αὐτός, βλέποντας πρὸς τὴν πραγματικὴ θάλασσα, ἂς θεραπεύσει τὸ πάθος του.

Γιατί, ὅπως ἐκείνη δὲν ξεπερνάει τὸ ὅριό της, μολονότι δέχεται ἀμέτρητες ποσότητες ὑδάτων, ποὺ εἰσρέουν σὲ αὐτήν, ἀλλὰ παραμένει στὸ ἴδιο σημεῖο, σὰν νὰ μὴν ἔχει προστεθεῖ σὲ αὐτὴν καμία νέα ποσότητα νεροῦ, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν παραμένει στὰ ὅριά του, ἀπολαμβάνοντας τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποία ἀποκτᾶ, δὲν μπορεῖ νὰ συναυξάνει μαζὶ μὲ τὸν πλοῦτο τῶν ἀγαθῶν καὶ τὴ λαιμαργία τῆς ἀπόλαυσης. 

Ἀλλά, ἐνῶ δὲν σταματᾶ ἡ εἰσροὴ τῶν ἀγαθῶν μέσα του, διατηρεῖ στὰ μέτρα τῆς τὴν ἐπιθυμία τῆς ἀπόλαυσης. Ἐφόσον, λοιπόν, δὲν μπορεῖ ἡ ἀπόλαυση νὰ ξεπεράσει τὰ φυσικά της ὅρια, γιὰ ποιὸ λόγο νὰ ἐπιδιώκουμε τὶς πλέον αὐξήσεις τῶν ἐσόδων, τὴ στιγμὴ ποῦ ποτὲ δὲν προσφέρουμε ἀπὸ τὸ πλεόνασμα, τὸ ὁποῖο προκύπτει ἀπὸ τὰ νεότερα κέρδη, προκειμένου νὰ ἐλεήσουμε τοὺς ἄλλους; 

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ὅ,τι ἐμεῖς δὲν μποροῦμε, θὰ τὸ κάνει ἡ χάρις Του»

Μιὰ μοναχή, ποὺ ἤθελε πολὺ τὴν τάξη, εἶπε στὸν Γέροντά της ἀγανακτισμένη:

— Ἡ τάδε ἀδελφή μᾶς ἀναστατώνει στὸ μοναστήρι μὲ τὶς δυσκολίες της καὶ τὸ χαρακτήρα της. Δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ὑποφέρομε.

Κι ὁ Γέροντας ἀπάντησε:

— Ἐσὺ εἶσαι χειρότερη ἀπ' αὐτήν.

Ἡ μοναχὴ στὴν ἀρχὴ ἀντέδρασε καὶ ἐξεπλάγη, ἀλλὰ μετὰ τὶς ἐξηγήσεις τοῦ Γέροντα τὸ κατάλαβε καὶ εὐχαριστήθηκε πολύ. Τῆς εἶπε, δηλαδή, ὁ Γέροντας:

— Ἐνῶ ἐκείνη τὴν κυριεύει τὸ κακὸ πνεῦμα καὶ φέρεται ἄσχημα, κυριεύει κι ἐσένα, ποὺ εἶσαι τάχα σὲ καλύτερη κατάσταση, καὶ σᾶς παίζει καὶ τὶς δύο. Ἡ ἀδελφὴ ἔρχεται σ' αὐτὴ τὴν κατάσταση χωρὶς νὰ τὸ θέλει, ἀλλὰ κι ἐσὺ μὲ τὴν ἀντίδρασή σου καὶ τὴν ἔλλειψη τῆς ἀγάπης σου κάνεις τὸ ἴδιο. Ἔτσι οὔτε κι αὐτὴν ὠφελεῖς κι ἐσὺ βλάπτεσαι.

Μὲ τὴ σιωπή, τὴν ἀνοχὴ καὶ τὴν προσευχὴ ὠφελοῦμε τὸν ἄλλον μυστικὰ.

«Ἅγιε Νικόλαε, νά ἀνέβης μαζί μέ τό νερό, ἐάν θέλης νά σοῦ ἀνάβω τό κανδήλι»

Στην Σκήτη των Ιβήρων, ο Γερο-Νικόλαος από την Συνοδία των Μαρκιανών μου διηγήθηκε για έναν Πατέρα, που είχε και αυτός παιδική απλότητα, ότι κάποτε, όταν είχε στερέψει το πηγάδι τους, είχε κατεβάσει την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο ξηροπήγαδο, με το σχοινί δεμένη από τον χαλκά, και είπε:

Σκέψεις καί προβληματισμοί ἐπί τοῦ κειμένου "ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ"

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Ιεράρχες,

σεπτά μέλη της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος,

ασπαζόμεθα την δεξιάν σας και κλίνοντες γόνυ υιϊκώς, καταθέτομεν στην Αγιότητά σας τον έμπονο προβληματισμό μας, πάνω στο περιεχόμενο του κειμένου προς τον λαό, το οποίο εκδώσατε προς ενημέρωση του ποιμνίου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Άγιοι Ιεράρχες, μας διακατέχει καλή διάθεση και θέληση απέναντι στα γεγονότα. Πολύ πριν τον Ιούνιο του 2016, διαβάζοντας τα προσυνοδικά τότε κείμενα, προσπαθήσαμε να καλλιεργήσουμε την πραότητα και την ησυχαστική προσευχή, προς φωτισμό , πρώτα ημών των αναξίων δούλων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και έπειτα υμών των αναδειχθέντων εις τον ύψιστο βαθμό της Αρχιεροσύνης. 

Δεν αγανακτήσαμε, δεν κινήσαμε ουρανό και γη, συγκρατήσαμε τα πνευματικά μας τέκνα από το να εκδηλώσουν τα όποια συναισθήματα Ιεράς Οργής, τα οποία, φυσικώ τω τρόπω, δημιουργούνται στην καρδιά κάθε πραγματικά πιστού, όταν βλέπει, ότι η Πίστη του κινδυνεύει από επιθέσεις ποικίλων επιβούλων, εχθρών φανερών ή κρυφοδαγκανιάρηδων.

Άγιοι πατέρες, περιμέναμε στην Σύνοδο της Κρήτης να δούμε Μάρκους  Ευγενικούς. Περιμέναμε να δούμε ομολογητές της Πίστεως.  Περιμέναμε να δούμε Επισκόπους όντως ορθοτομούντας τον Λόγον της Αληθείας.

Ἡ ἀποστασία τοῦ νέου Ἰσραήλ ἀπό τόν Σωτήρα στούς ἔσχατους χρόνους θά εἶναι μεγάλη.Τόσο ἐκτεταμένη θά εἶναι ἡ ἀποστασία καί τόσο «θά πληθύνει ἡ κακία» ἐξαιτίας της, ὥστε «ἡ Ἀγάπη τῶν περισσοτέρων θά ψυχρανθεῖ».

Ή αποστασία τού νέου Ισραήλ από τόν Σωτήρα στούς έσχατους χρόνους θα είναι μεγάλη. Σύμφωνα μέ την αποστολική πρόρρηση, πρώτα θα γίνει ή αποστασία καί έπειτα, ώς συνέπεια καί καρπός της, ή εμφάνιση «τού ανθρώπου της αμαρτίας, του υιού της απώλειας» ό όποιος θα έχει τό θράσος να παραστήσει τόν αναμενόμενο Μεσσία καί θα ζητήσει να τόν προσκυνήσουν σάν θεό. Καί θα τόν προσκυνήσουν όσοι θα έχουν προετοιμάσει τόν εαυτό τους γιά την υποδοχή του Αντίχριστου μέ τή φανερή ή μυστική αποστασία από τόν Χριστό. Τόσο εκτεταμένη θα είναι ή αποστασία καί τόσο «θα πληθύνει ή κακία» εξαιτίας της, ώστε «ή Αγάπη των περισσοτέρων θα ψυχρανθεί». Αυτό σημαίνει: Τά σκάνδαλα καί τά παραδείγματα της αμαρτίας θα αυξηθούν τόσο, ώστε θα ελκύσουν στήν αμαρτωλή ζωή αναρίθμητους ανθρώπους. Ή πίστη στον Χριστό θα έχει περιοριστεί σε ελάχιστους, όπως προείπε ό ίδιος ό Κύριος: «Όταν έρθει ό Υιός τού Ανθρώπου, θα βρει άραγε πιστούς στη γή;».

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τετάρτης 08-02-2017

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Καθολικαί Επιστολαί Πέτρου Β΄ κεφ. γ΄ 1 - 17

γ΄ 1 - 17

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ιγ΄ 24 - 31

Ιγ΄ 24 - 31

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Γιατί ἀλλάζει τό ὄνομά του κάποιος ὅταν γίνεται μοναχός;(Ἁγίου Νεκταρίου)

Στους οσιότατους μοναχούς που υπόσχονται να ζουν ενάρετη ζωή επικράτησε η αλλαγή του ονόματός τους. Αυτό γίνεται για δύο σπουδαιότατους λόγους. Πρώτος λόγος είναι η απάρνηση ολοκληρωτικά της προηγούμενης ζωής και η συνεχής ενθύμηση της μεταβολής της, και δεύτερον, για να έχουμε παράδειγμα τον άγιο στην πορεία της ζωής μας, του οποίου φέρουμε το όνομα. Η αλλαγή του ονόματος, μας βοηθά να ξεχνούμε το παρελθόν και συνεχώς υπενθυμίζει την μεταβολή που έγινε σ’ αυτόν που άλλαξε τον τρόπο της ζωής του και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις, που οφείλει να εκπληρώνει με πολλή αγάπη και προθυμία.

  Το όνομα είναι τόσο πολύ συνδεδεμένο με το πρόσωπο, ώστε να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε την προσωπικότητά μας από αυτό. Γι’ αυτό και η ενθύμηση του ενός φέρνει στην μνήμη το άλλο και η αναφορά στο ένα γίνεται ταυτόχρονα και προς το άλλο. Εφόσον έχουμε το παλιό όνομα υπάρχει αναπόσπαστη η μνήμη του παλαιού ανθρώπου, αντίθετα όταν ακούμε το νέο όνομα υπάρχει μνήμη του νέου ανθρώπου.

«Κι ἔχεις συμφιλιωθεῖ μέ τόν Θεό;». Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ.

Σε μια άλλη περίπτωση, ο μακάριος συνάντησε έναν περαστικό γαιοκτήμονα, στά δάση του Κιτάγιεφ και του είπε:

«Που πηγαίνεις;».

«Στό σπίτι Μπάτουσκα».

«Κι έχεις συμφιλιωθή με τον Θεό;».

Ο γαιοκτήμονας ένοιωσε μπερδεμένος, αλλά προχώρησε παρακάτω χωρίς να δώση απάντηση.

  «Δεν συμφιλιώθηκες;» του είπε ο Στάρετς ακολουθώντας τον. «Μάθε τότε, ότι ήρθες εδώ καλά, αλλά όταν γυρίσης στό σπίτι δεν θάσαι το ίδιο!».

Καί τι έγινε; Στό ταξίδι της επιστροφής, ακριβώς μετά τις πύλες της πόλης, τ’ άλογα αφήνιασαν κι αναποδογύρισαν την άμαξα. Ο γαιοκτήμονας έπεσε πάνω σέ μια πέτρα και σκοτώθηκε.

Καί μιά άλλη περίπτωση.

«Σῶσαι τό σόν πλάσμα βουληθείς, τῆς Οἰκονομίας τό ὄντως μέγα Μυστήριον,....»

Προσόμοιον. Ἦχος Β΄.

Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου Σέ νεκρόν.

Σῶσαι τό σόν πλάσμα βουληθείς, τῆς Οἰκονομίας τό ὄντως μέγα Μυστήριον, χάριν ἐξεπλήρωσας, ὧ Ἰησοῦ Ἀγαθέ, καί τιμῇ ἐξηγόρασας τόν σύμπαντα Κόσμον, Αἵματος τιμίου σου, Χριστέ γλυκύτατε·

ὅθεν σοῦ δεόμεθα πίστει, στήριξον ἡμᾶς Ἰησοῦ μου, ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου, Ὑπεράγαθε.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.