Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 13-02-2017

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Καθολικαί Επιστολαί Ιωάννην Α΄ κεφ. β΄ 28 - 29 & γ΄ 1 - 8

β΄ 28 - 29 & γ΄ 1 - 8

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ια΄ 1 - 11

Ια΄ 1 - 11

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

«Πῶς μετέχουμε στήν Θεία χάρη», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε ἐδῶ τήν ὁμιλίας:«Πῶς μετέχουμε στήν Θεία χάρη»

Ὁμιλία στίς 03-06-2015

Σκέφθηκα μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ νά ποῦμε κάτι σχετικά μέ τήν γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς πού γιορτάζουμε αὐτές τίς μέρες. Ὁ Χριστός μας ὑποσχόμενος στούς μαθητές Του νά ἀποστείλει τό Ἅγιο Πνεῦμα, λίγο πρίν ἀναληφθεῖ, τούς ἔδωσε μία ἐντολή: «ὑμεῖς δέ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους» (Λουκ. 24,49). Δηλαδή, ἐσεῖς -οἱ μαθητές Του- νά καθίσετε στήν πόλη Ἱερουσαλήμ καί νά περιμένετε, μέχρι νά ἐνδυθεῖτε δύναμη ἐξ ὕψους, μιά δύναμη πού θά ἔρθει ἀπό ψηλά, δηλαδή ἀπό τόν Θεό. Οἱ μαθηταί πράγματι τήρησαν αὐτή τήν ἐντολή καί παρέμειναν μέ μιά ψυχή ὁμοθυμαδόν στό ὑπερῶο. Δηλαδή ὅλοι μαζί, μέ ἡσυχία καί προσευχή περίμεναν τήν ἔκχυχη τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’ αὐτό καί ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστής Λουκᾶς λέει: «ἦσαν διά παντός ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντες καί εὐλογοῦντες τόν Θεόν» (Λουκ. 24,53).

Νά σχολιάσουμε τώρα λίγο αὐτή τήν φράση «ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους». Εἴπαμε ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔκαναν ὑπακοή καί ἔμειναν στήν Ἱερουσαλήμ στό ὑπερῶο, ἐκεῖ πού ἔγινε καί ὁ Μυστικός Δεῖπνος, ἡ ψηλάφηση τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, καί ὅλοι μαζί ἡσύχαζαν καί προσηύχοντο.

«Τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή, ἀγόρασε θυμίαμα καί κεριά καί δῶστα στήν ἐκκλησία γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς σου, γιατί τόχεις ρίξει μόνο στίς δουλειές καί πουλᾶς ψάρια». Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ.

 Ένας ναυτικός, από τήν πόλη του Κέρτς ο Αντρέϊ Γκαπτσένσκο, ήρθε μέ τήν γυναίκα, τήν κόρη καί μιά αδελφή του γιά προσκύνημα στό Κίεβο, τό 1851.

Οι προσκυνητές πέρασαν αρκετές μέρες στό Κίεβο. Έχοντας επισκεφθή τά άξιόλογα μέρη, κατέληξαν στο Κιτάγιεφ γιά νά συναντήσουν τόν Στάρετς Θεόφιλο.

Ο μακάριος βγήκε απ’ τό κελί του καί στράφηκε αμέσως στήν σύζυγο του Γκαπτσένσκο, την Ευδοκία Τριφόνοβνα, ρωτώντας την:

«Ζεις κοντά στήν θάλασσα;».

«Ναι, κοντά στή θάλασσα, Μπάτουσκα».

«Καί είναι ο κολπίσκος που ζεις βαθύς;».

«Δεν ξέρω, Μπάτουσκα, δέν τόν μέτρησα ποτέ, απάντησε γεμάτη έκπληξη η Ευδοκία, ρίχνοντας φοβισμένες ματιές πρός τούς συγγενείς της».

«Την Τετάρτη καί την Παρασκευή, αγόρασε θυμίαμα καί κεριά καί δώστα στην εκκλησία γιά τήν σωτηρία της ψυχής σου, γιατί τόχεις ρίξει μόνο στις δουλειές καί πουλάς ψάρια».

Μ’ αυτά τά λόγια, τους εύλόγησε όλους και έφυγε.

Δέν εἶμαι ἄξιος νά διορθώνω ἱερέα!

Πρωτ. Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστόπουλου

 

Σ᾿ ένα μοναστήρι ζούσε ένας ευλαβέστατος ιερεύς· (το γεγονός μου διηγήθηκε ο μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ, ο οποίος για πολλά χρόνια ήταν και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου στο Άγιον Όρος).

Ολιγογράμματος ήταν ο ιερεύς, αλλά κληρικός δυνατής πίστεως, μεγάλης αρετής και πολλών πνευματικών αγώνων. Παρέμενε στην Προσκομιδή όρθιος για πολλές ώρες, παρ᾿όλο που είχαν ανοίξει οι φλέβες των ποδιών του και έτρεχαν. Πολλές φορές φαίνονταν τα αίματα, που έτρεχαν κάτω στο έδαφος από την ορθοστασία για την μνημόνευση των πολλών ονομάτων. Μέχρι τελευταίας στιγμής άνθρωπος θυσίας· και μάλιστα εκοιμήθη αμέσως μετά από Θεία Λειτουργία.

Όπως ήταν ολιγογράμματος, από κάποια παρανόηση τρόπον τινά, δεν τοποθετούσε κανονικά τις μερίδες στον Άγιο Δίσκο. Όταν τοποθετούμε τη μερίδα της Υπεραγίας Θεοτόκου πάνω στον Άγιο Δίσκο, λέμε: «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου…» Ο γέροντας ιερεύς νόμιζε ότι, αφού λέγει «εκ δεξιών Σου», πρέπει να τοποθετείται η μερίδα της Παναγίας δεξιά του Αμνού (όπως κοίταζε τον Άγιο Δίσκο)· δηλαδή τοποθετούσε ανάποδα τις μερίδες.

Δήλωση διδασκόντων γιά τό Βιβλίο Πρακτικῶν τοῦ Γυμνάσιου (Ἔμφυλες Ταυτότητες)

ΔΗΛΩΣΗ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (Έμφυλες Ταυτότητες)

 

Όσοι καθηγητές Γυμνασίου επιθυμούν να δηλώσουν την αντίθεση τους στη Θεματική Ενότητα και συγκεκριμένα στον τρίτο άξονα «Έμφυλες Ταυτότητες» μπορούν να ζητήσουν να γραφεί στο Βιβλίο Πρακτικών του Συλλόγου διδασκόντων του Γυμνάσιου η ακόλουθη δήλωση πριν τις υπογραφές τους:

Δήλωση για το πρακτικό του Συλλόγου Διδασκόντων για τις «Έμφυλες ταυτότητες»

Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ - Ἡ ἄσκηση τῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ

Εις το παρόν κεφάλαιον θα αποπειραθώ να εκθέσω κατά το δυνατόν συντομώτερον τας πλέον ουσιώδεις απόψεις περί της προσευχής του Ιησού, της μεγάλης αυτής ασκήσεως της καρδίας, ως και την πλέον υγιαίνουσαν περί της ασκήσεως ταύτης διαδασκαλίαν την οποία συνήντησα εν Αγίω Όρει.

Επί πολλά έτη οι μοναχοί προφέρουν την προσευχήν αυτήν δια του στόματος, μη αναζητούντες τεχνητούς τρόπους ενώσεως του νου μετά της καρδίας. Η προσοχή αυτών συγκεντρούται εις την συμμόρφωσιν της καθ’ ημέραν ζωής αυτών προς τας εντολάς του Χριστού.

Η αιωνόβιος πείρα της ασκήσεως ταύτης έδειξεν ότι ο νους ενούται ετά της καρδίας δια της ενεργείας του Θεού, όταν ο μοναχός διέλθη την σταθεράν πείραν της υπακοής και της εγκρατείας, όταν ο νους αυτού, η καρδία και αυτό το σώμα του «παλαιού ανθρώπου» ελευθερωθούν επαρκώς εκ της εξουσίας της αμαρτίας. Εν τούτοις και κατά το παρελθόν και κατά τον παρόντα καιρόν οι Πατέρες ενίοτε επιτρέπουν να προσφεύγωμεν εις την τεχνητήν μέθοδον εισαγωγής του νου εις την καρδίαν. Προς τούτο ο μοναχός, δίδων κατάλληλον θέσιν εις το σώμα και κλίνων την κεφαλήν προς το στήθος, νοερώς προφέρει την προσευχήν εισπνέων ησύχως τον αέρα μετά των λέξεων: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, (Υιέ του Θεού)» και έπειτα εκπνέων τελειώνει την προσευχήν: «ελέησον με (τον αμαρτωλόν)».

«Ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς». ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ

«Ο εν τοις ουρανοίς».

Αμέσως μετά την επίκληση δηλώνεται ο τόπος όπου βρίσκεται ο Πατέρας, ο «πανταχού παρών», Εκείνος πού περιβάλλει τά πάντα καί δεν περιορίζεται από τίποτα: «Πάτερ ημών ο εν τοις ούρανοίς». Μέ την αναφορά του ουρανού ως τόπου διαμονής του Πατέρα, ο προσευχόμενος υιός ανυψώνεται εκεί.

Ξέχνα όλα τά γήινα. Πάρε την προσοχή σου από τη γη, το προσωρινό κατάλυμά σου. Μή νοιάζεσαι γιά κανένα από τά αντικείμενα αυτού του καταλύματος, πού θα τά χάσεις υστερ’ από λίγο. Μερίμνησε αποκλειστικά γιά την πατρίδα σου, τόν ουρανό, πού την έχασες μέ την πτώση καί την ξαναπήρες μέ τή λύτρωση. Προσευχήσου να σου δωριστούν τά αιώνια, τά πνευματικά, τά πανάγια, τα θεία αγαθά, πού η αξία τους είναι ασύλληπτη όχι μόνο από τόν ανθρώπινο αλλά καί από τόν αγγελικό νου.

Ἡ σύναξη ὀρθοδόξων κληρικῶν καί μοναχῶν συμπαρίσταται στόν π. Θεόδωρον Ζήσην

Μέ μεγάλη πικρία καί λύπη ἡ «ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ» πληροφορήθηκε τήν ἀπό 10.12.2016 «νουθετήρια», ἐπιτιμητική καί «πατρική» Ἐπιστολή τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου πρός τόν Ὁμότιμο Καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Θεόδωρο Ζήση, ὁ οποῖος κατηγορεῖται, ὅτι μέ τίς ὁμιλίες του προκαλεῖ «πνευματικήν σύγχυσιν καί διάστασιν τῶν συνειδήσεων τῶν πιστῶν τοῦ πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης».

Ὅπως διαπιστώνεται ὅμως, οἱ διατυπούμενες στήν μητροπολιτική ἐπιστολή ἐναντίον τοῦ π. Θεοδώρου κατηγορίες εἶναι ἐκκλησιολογικά ἀστήρικτες καί θεολογικά ἀβάσιμες καί γι’ αὐτό δέν ἀντέχουν σέ ὁποιαδήποτε κριτική. Αὐτό ἀποδεικνύει κατάφωρα ἡ ἀπό 1.2.2017 ἀπαντητική Ἐπιστολή τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ὁ ὁποῖος μέ ἔντονο ἀπολογητικό τόνο, ἀλλά καί πληρέστατη ἐπιχειρηματολογία καταδεικνύει τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καί τό ἀθεμελίωτο τῶν ἐναντίον του αἰτιάσεων.

Ω ΘΕΕ ΜΟΥ!

Σπεύδουμε ολοταχώς

στον όλεθρο και τον αφανισμό.

Να σβήσουμε θέλουν απ’ το χάρτη

κάποιοι που μας κοιτούνε με μισό το μάτι.

Τους ενοχλεί η παρουσία μας,

θέλουν να αλώσουν την Ορθοδοξία μας.

Η ύπαρξη σκεπτόμενων πολιτών

στέκει εμπόδιο στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών.

Όταν μια κοινωνία θες να διαλύσεις

κάθε κύτταρό της θ’ αποδομήσεις.