Η
ΕΠΙΓΕΙΑ ΖΩΗ
Ο Κύριος, εξορίζοντας τον άνθρωπο από τον παράδεισο, τον τοποθέτησε απέναντι του στη
γη, προκειμένου να τον βλέπει διαρκώς. Έτσι, διατηρώντας τόν πόθο καί την ελπίδα
της επιστροφής στον παράδεισο, θα πενθούσε αδιάλειπτα μέ μετάνοια.
Η τοποθέτηση του Αδάμ ακριβώς απέναντι από τον παράδεισο φανερώνει ότι του δόθηκε
ζωηρή ανάμνηση του τόπου της τρυφής. Του τον υπενθύμιζε, άλλωστε, η γη μέ τις
ομορφιές της, ομορφιές πού διατηρήθηκαν ως έναν βαθμό καί μετά την αλλοίωσή της
από την κατάρα του Θεού.
Η γη ορίστηκε τόπος μετάνοιας γιά τούς πρωτοπλάστους καί γιά όλο το ανθρώπινο
γένος, πού θα προερχόταν απ’ αυτούς. Η επίγεια ζωή κάθε άνθρωπου είναι καιρός
πού του δόθηκε γιά μετάνοια. Όλη η ανθρωπότητα πάνω στη γη πρέπει να είναι
βυθισμένη σε μετάνοια καί σε απαρηγόρητο πένθος. Κανείς μας δεν πρέπει να
προσκολλάται καρδιακά στα υλικά πράγματα του πρόσκαιρου τούτου κατοικητήριο μας
πρέπει να συλλογίζεται διαρκώς την επουράνια πατρίδα μας, επιδιώκοντας μ’ όλες
του τίς δυνάμεις την επιστροφή σ’ αυτήν.