Κεφ. 29.Γεροντικό.Περί ταπεινοφροσύνης. ΣΤ΄ Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ. 29.Γεροντικό.Περί ταπεινοφροσύνης. ΣΤ΄ Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-2-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἁγ.Συμεών τοῦ νέου θεολόγου: Περί τῶν τριῶν τρόπων τῆς προσευχῆς

Περί των τριών τρόπων της προσευχής

Αγίου Συμεών νέου Θεολόγου

 

     Τρεις είναι οι τρόποι της προσοχής και της προσευχής, με τους οποίους η ψυχή ή υψώνεται ή γκρεμίζεται· υψώνεται όταν τους μεταχειρίζεται σε κατάλληλο καιρό, γκρεμίζεται όταν τους κατέχει παράκαιρα και ανόητα. Η νήψη λοιπόν και η προσευχή είναι δεμένες όπως η ψυχή με το σώμα και η μία χωρίς την άλλη δεν μπορεί να σταθεί. Αυτά τα δύο συνδέονται μεταξύ τους με δύο τρόπους. Πρώτα η νήψη αντιστέκεται στην αμαρτία, σαν εμπροσθοφυλακή, και κατόπιν ακολουθεί η προσευχή, η οποία θανατώνει παρευθύς και αφανίζει όλους εκείνους τους αισχρούς λογισμούς που εξουδετέρωσε πρωτύτερα η προσοχή· γιατί αυτή μόνη της δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτή η δυάδα, δηλαδή η προσοχή και η προσευχή, είναι η πύλη της ζωής και του θανάτου, κι όταν με τη νήψη φυλάγομε καθαρή την προσευχή, βελτιωνόμαστε, ενώ όταν δεν προσέχομε και τη μολύνομε και τη διαφθείρομε, αυξανόμαστε στην κακία.

Ἱερομόναχος Ἰωάννης Κολιτσιώτης (1906 –1996)

Ο κατά κόσμον Γεώργιος Γκούτσου του Ανδρέα και της Ακυλίνας γεννήθηκε στο Ποπέστι Σοράκα τής Ρουμανίας στις 18.8.1906. Πήγε στο σχολείο του χωριού του στις τέσσερις βασικές τάξεις.
Προσήλθε στο Άγιον Όρος ποθώντας διακαώς τον βίο της ασκήσεως. Εγκαταστάθηκε το 1925 στο Κελλί του Τιμίου Προδρόμου στην περιοχή της ησυχαστικής Κολιτσούς, που ανήκει στη μονή Βατοπεδί­ου. Γέροντας του Κελλιού ήταν ο λίαν ενάρετος ιερομόναχος Ηλίας (+1928). Ο νεαρός Γεώργιος συγκαταριθμήθηκε ως πέμπτο μέλος της ευλογημένης συνοδείας. Μετά διετή δοκιμή εκάρη μοναχός, λαμβάνοντας τ’ όνομα του μεγάλου αγίου του Κελλιού, του Ιωάννου Προδρό­μου, του Βαπτιστού του Κυρίου. Το 1929 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1931 πρεσβύτερος. Υπήρξε ευλαβέστατος λειτουργός. Αισθανόταν ανάξιος να γίνει Πνευματικός και δεν έγινε ποτέ. Λειτουργούσε μόνο για τις ανάγκες του Κελλιού. Από το 1951 έως το 1990 έμεινε μόνος στο Κελλί του.
Σ’ έναν προσκυνητή που του ζήτησε λόγο ωφελείας, του απάντησε: «Αν δεν μπορείς να ωφεληθείς από τη σιωπή μου, δεν θα ωφεληθείς και από τα λόγια μου». Σ’ έναν άλλον είπε:

29χρονος καρκινοπαθής σέ τελικό στάδιο, ἑτοιμοθάνατος, σώζεται καί γίνεται μοναχός. Νέο σύγχρονο θαῦμα τῶν Χαιρετισμῶν

Μάρτυρας του θαύματος είναι ο Ιερέας του Ιερού Ναού του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός, ο οποίος και μπορεί να επιβεβαιώσει ότι ΟΛΑ όσα θα διαβάσετε συνέβησαν στα αλήθεια.

Το θαύμα αυτό μας το διηγήθηκε η αδελφή μας Ελένη το φθινόπωρο του 2012, όταν την συναντήσαμε στην Ιερά Μονή Πετράκη, κοντά στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου εργαζόταν, για να της δώσουμε την τσάντα με τα τευχίδια των Χαιρετισμών και τις πλαστικοποιημένες εικονίτσες που με ιδιαίτερη προσοχή, εκεί που η Χάρη του Θεού την φώτιζε!

Η ίδια η Ελένη επισκεπτόταν συχνά την Μονή για να συμβουλευτεί κάποιον από τους Πατέρες που εξομολογούσαν για ήσσονος σημασίας πνευματικά θέματα που ανέκυπταν!

Κατηχούμενοι καί Πιστοί

Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ

Κατηχούμενοι και Πιστοί

Η θεία Λειτουργία, την οποία ερμηνεύουμε στα κηρύγματα αυτά, αγαπητοί μου αδελφοί, χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη. Το πρώτον είναι η Λειτουργία των Κατηχουμένων και το δεύτερον η Λειτουργία των Πιστών. Από την έναρξη της θείας Λειτουργίας μέχρι το Ευαγγέλιο και τις δεήσεις που ακολουθούν, μπορούσαν να παρευρίσκονται και οι κατηχούμενοι, όσοι δηλαδή προετοιμάζονταν για να βαπτισθούν, αλλά όταν ο διάκονος έλεγε “όσοι κατηχούμενοι προέλθετε, οι κατηχούμενοι προέλθετε, μη τις των κατηχουμένων, όσοι πιστοί έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν”, τότε έφευγαν οι κατηχούμενοι και παρέμεναν μέχρι το τέλος στην θεία Λειτουργία όσοι ήταν βαπτισμένοι και επομένως ήταν ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Κατηχούμενοι στην αρχαία Εκκλησία ήταν μια τάξη ανθρώπων, οι οποίοι προετοιμάζονταν για το άγιο Βάπτισμα και οι οποίοι όχι μόνον διδάσκονταν για τον Θεό, αλλά συγχρόνως, με ανάλογη αγωγή, προσπαθούσαν να καθαρίσουν την καρδιά τους από τα πάθη, δηλαδή να θεραπεύσουν το παθητικό της ψυχής.

Ἡ ἀγωγή τῆς ὑπακοῆς (Ἐπίσκ. Εἰρηναῖος, Αἰκατερίνμπουργκ καί Ἰρμπίτσκ)

Στα παιδικά χρόνια του Κυρίου μας λίγα ευαγγελικά χωρία αναφέρονται. Αλλ’ αυτά τα λίγα είναι σπουδαία και πολύ διδακτικά. Έτσι, για το δωδεκάχρονο Ιησού γράφει λ.χ. ο ευαγγελιστής Λουκάς: «… Και κατέβη μετ’ αυτών και ήλθεν εις Ναζαρέτ και ην υποτασσόμενος αυτοίς» (Λουκ. 2:51).

Το σημείο που τονίζει εδώ ο ευαγγελιστής για το «παιδίον Ιησούν», είναι η υπακοή στους επίγειους γονείς Του. Το ίδιο σημείο, την υπακοή όμως τώρα προς τον ουράνιο Πατέρα, τονίζει και ο απόστολος Παύλος, όταν γράφει για τον Ιησού, μεγάλο πια σε ηλικία: «Γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ. 2:8). Προχωράει μάλιστα ακόμα περισσότερο ο απόστολος, και από την υπακοή αυτή εξαρτά τη σωτηρία του κόσμου: «Ώσπερ γαρ διά της παρακοής του ενός ανθρώπου αμαρτωλοί κατεστάθησαν οι πολλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός δίκαιοι κατασταθήσονται οι πολλοί» (Ρωμ. 5: 19).

Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για την τεράστια σημασία της υπακοής στη ζωή των ανθρώπων γενικά. Το πόσο σπουδαία είναι, ιδιαίτερα στην αγωγή των παιδιών, το γνωρίζουν όλοι οι γονείς. Μπορούμε μάλιστα να πούμε, ότι όποιος κατόρθωσε να μάθει στα παιδιά του την υπακοή, έλυσε το πρόβλημα της αγωγής.

Ὁ Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης γιά τόν πνευματικό ἀγῶνα

Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι από την πρώτη ηλικία της πνευματικής μας ζωής είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Βαπτιζόμενοι αναδυόμαστε από την κολυμβήθρα στρατιώτες. Να καταλάβουμε ότι είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση και χρειάζεται αδιάλειπτος αγώνας. Αλλά προσοχή, ο αγώνας μας πρέπει να γίνεται νομίμως, δηλαδή μέσα στα πλαίσια της διδασκαλίας του Χριστού, των Αποστόλων και των Αγίων.

 Η ουσία της μυστικής ενώσεως έγκειται σ’ αυτό : «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με. Ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του πατρός μου και εγώ αγαπήσω αυτόν… και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσωμεν» (Ιω. 14:21-23). Λοιπόν, κατά το μέτρο της καθαρότητας γίνεται και η ένωση.

Κυριακή Γ Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως):Ἁπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΛΕΙΨΑΝΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Η ΕΠΟΜΟΜΑΖΟΜΕΝΗ ΣΤΑΥΡΟΘΗΚΗ ΤΟΥ LIMBURG 

 ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΡΘΡΟΥ, ΤΡΟΠΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ : ΕΔΩ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 

Προς Εβραίους (δ΄ 14 – 16  ε΄ 1 - 6 )

Ἀδελφοί,

Ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.

Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. Καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών.

Οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ' ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

Ὁ δίκαιος ἀνταμείβεται καί σέ τούτη τή ζωή - Ὁσίου Παϊσίου Ἁγιορείτου "Ὡφέλιμες Διηγήσεις"

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/01/blog-post_126.html

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης: «Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος, πού νά μήν ἔχη καί κάτι πού νά τόν θλίβη»

Ο βίος του ανθρώπου είναι μαρτύριον, καθ’ ην στιγμήν εξεπέσαμεν εκ της αληθινής ευτυχίας, τώρα τρυγούμεν τον καρπόν της παρακοής, «ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι η γη» ( Γεν. 3,18 ) και η γη της καρδίας. Πως θα γνωρίσωμεν ότι είμεθα εξόριστοι, ει μη εκ των θλίψεων και των βασάνων;

Δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχη και κάτι που να τον θλίβη. Θλίβονται και οι ευσεβείς χριστιανοί, μα έχουν εις το βάθος της ψυχής των και την ελπίδα ότι μίαν ημέραν αι θλίψεις αι πολλαί θα τους προξενήσουν και την μακαρίαν ανάπαυσιν.

Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_526.html