Στόν Εὐαγγελισμό Γ΄, Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Στόν Εὐαγγελισμό Γ΄, Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ.Ἀρχ. Σάββας ἉγιορείτηςὉμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-3-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Οἱ συνέπειες τῆς ἁμαρτίας (Γέροντας Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι)

Ποιες ήταν οι συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος;

Όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος πλάστηκε «κατ’ εικόνα» του Θεού (Γεν. 1:26). Αυτό σημαίνει πως η ψυχή του αποτελεί εικόνα του Θεού και φέρει τους χαρακτήρες Εκείνου, είναι δηλαδή φύση νοερή, ελεύθερη, δημιουργική κλπ. Επίσης ο άνθρωπος πλάστηκε «καθ’ ομοίωσιν» του Θεού (Γεν. 1:26). Αυτό σημαίνει πως του δόθηκε η δυνατότητα, χρησιμοποιώντας τα χαρίσματα του «κατ’ εικόνα», να φτάσει στη θέωση, να γίνει δηλαδή όμοιος με τον Θεό. Για να πετύχει ευκολότερα αυτόν τον προορισμό του ο πρωτόπλαστος άνθρωπος, εφοδιάστηκε από τον Πλάστη του με μια σειρά πνευματικών χαρισμάτων: την κυριαρχία πάνω στην κτίση, τη θεογνωσία, την απάθεια, την αθανασία του σώματος, την ευθύτητα της θελήσεως (αθωότητα και ακακία) κ.α.

Το προπατορικό αμάρτημα, λοιπόν, αμαύρωσε και έφθειρε το «κατ’ εικόνα». Έτσι, ο νους και η βούληση του ανθρώπου από τον Θεό και τα θεία πράγματα στράφηκαν αντίστοιχα στην ύλη (είδωλα) και στο κακό (αμαρτία).

«Εὐλάβεια Μικρασιατῶν»

Ὁ Γέρων Ἰάκωβος Τσαλίκης

Οἱ Μικρασιᾶτες, γιά νά σωθοῦν οἱ εἰκόνες (ὅταν ἔβλεπαν ὅτι κινδύνευαν νά ἁρπαχθοῦν ἀπό τούς Τούρκους) τίς ἔρριχναν μέσ᾿ τήν θάλασσα καί ἔδιναν εὐχές:

“Νά βγῆτε στήν ξηρά, νά πᾶτε σέ Μοναστήρια, νά σᾶς θυμιάζουν, νά σᾶς προσκυνοῦν καί νά δοξάζεται πάντα τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ”.

Ὁ Ἱερέας στήν Μικρά Ἄσία, ἔλεγε ἡ μητέρα μου, ὅταν χτένιζε τά μαλλιά του, ἔβαζε πετσέτα καί τίς τρίχες τίς μάζευε καί τίς ἔκανε φυλαχτό στό μαξιλάρι μέχρι νά πεθάνη, ἐνῶ ἐμεῖς σήμερα τίς πετᾶμε».

Μητρική παιδαγωγία

Οἱ ἀμετανόητοι ἑνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων

Το χωριουδάκι κοντά στους Μολάους, στη Μάνη. Κόσμος καλός, φτωχός, μεροκαματιάρης, πιστός, φιλόξενος.

Δυο εξαιρέσεις μέσα στο χωριό ο Δημάς και η Ανθή. Ο Δημάς γέρος, παράξενος, όλους τους καταριότανε, τους πείραζε, τους πίκραινε, τσιγγούνης δεν έδινε του αγγέλου του νερό. Μια νύχτα πέθανε με φοβερά σημεία. Φανήκανε στο χωριό μαυροφορεμένοι καβαλαραίοι πάνω σε μαύρα άλογα, πίσω τους, από τις ουρές των αλόγων, κρεμόντουσαν και σερνόντουσαν αλυσίδες. Τον βρήκανε ξεψυχισμένο, κατάμαυρο, οι συγγενείς και οι συγχωριανοί του τον θάψανε. Τα δαιμονικά σημεία συνεχίστηκαν για δέκα ημέρες περίπου.

Απέναντι από το χωριό μια αγιασμένη γριούλα ασκήτρια-κοσμοκαλόγρια φωτίστηκε από τον Χριστό μας και συμβούλεψε τον παπά και τον πρόεδρο του χωριού.

Δελτίο τύπου τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων(ΠΕΘ) Ἔμφυλες ταυτότητες: Διαστροφή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας

 Το Υπουργείο Παιδείας, εκτός από την μετατροπή του χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών σε μάθημα πολυθρησκείας και πολυθεϊας, την επιχείρηση να ξαναγραφτεί εξ αρχής η ελληνική Ιστορία με στόχο τον μετασχηματισμό της και τις περαιτέρω κυοφορούμενες παρεμβάσεις στη διδασκαλία της γλώσσας με στόχο την όσο το δυνατό μεγαλύτερη μείωση της πολιτισμικής της επίδρασης, προωθεί σε όλα τα Γυμνάσια της πατρίδας μας την υλοποίηση Προγράμματος της Θεματικής Εβδομάδας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων.

Μετά από μελέτη του σχετικού Προγράμματος, διαπιστώνουμε ότι το Υπουργείο φαίνεται ότι ανακάλυψε και εφαρμόζει, έναν ακόμη τρόπο, προκειμένου να συνεχίσει το έργο της πνευματικής και ηθικής αποδόμησης των παιδιών μας.

Γιά τούς Ἁγίους (ἀπό τίς προσωπικές σημειώσεις τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ)

«Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, τους δε δοξάζοντας με δοξάσω», λέγει ο Κύριος.

Ο Θεός δοξάζεται με τους Αγίους του και οι Άγιοι δοξάζονται από το Θεό.

Η δόξα που δίνει ο Θεός στους Αγίους είναι τόσο μεγάλη, που, αν έβλεπαν οι άνθρωποι τον Άγιο όπως είναι, από την ευλάβεια και τον φόβο θα έπεφταν καταγής, γιατί ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει τη δόξα της ουράνιας εμφανίσεως.

Μην θαυμάζετε γι αυτό. Ο Κύριος αγάπησε τόσο πολύ το πλάσμα Του, ώστε έδωσε Άγιο Πνεύμα με αφθονία στον άνθρωπο , και με το Άγιο Πνεύμα ο άνθρωπος έγινε όμοιος με το Θεό.
Γιατί, λοιπόν, αγαπά ο Κύριος τόσο τον άνθρωπο; Γιατί είναι η Αυτοαγάπη και η αγάπη αυτή γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα.
Με το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ο άνθρωπος τον Κύριο, το Δημιουργό του, και το Άγιο Πνεύμα γεμίζει με τη χάρη Του όλο τον άνθρωπο: και την ψυχή και το νου και το σώμα.

Οἱ ὁπαδοί τοῦ Βολταιρισμοῦ εἶναι ἀξιοθρήνητοι (Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος)

Είναι να απορεί κανείς για τις κρίσεις που κάνουν πολλοί αναφορικά με το πιο ακριβό και πολύτιμο πράγμα που έχουν και από το οποίο πολυτιμότερο και πιο ανεκτίμητο ούτε υπάρχει, ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει· και αυτό είναι η ψυχή, η λογική και αθάνατη. Η ψυχή, για την οποίαν ο Θεός έκανε τόσα, που κανένας λόγος ανθρώπινος δεν μπορεί να περιγράψει. Είναι αρκετό να πει κανείς ότι για αυτήν την ψυχή ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο Θεό. Είναι, λοιπόν, πράγματι άξιο απορίας το γεγονός ο άνθρωπος να δείχνει τόση λίγη φροντίδα για την επιμέλεια αυτής της λογικής ψυχής, για την οποία δεν είναι άξιο αντάλλαγμα ο κόσμος ολόκληρος, κατά τον Δεσποτικό λόγο. Απεναντίας μάλιστα, την περιφρονεί, την προδίδει, την ανταλλάσσει με τις πιο χυδαίες και αισχρές ηδονές, κάτι που δεν κάνει για κανένα από τα επίγεια αγαθά. Το ασήμι, το χρυσάφι, τους πολύτιμους λίθους, τα λεγόμενα «τζεβαερικά» (θησαυρούς) φροντίζουν να τα φυλάσσουν μέσα σε ασφαλή θησαυροφυλάκια, ακόμα και σιδερένια και αν συμβεί να κλαπούν ή να υποστούν κάποια ζημιά -οι ιδιοκτήτες τους- αγανακτούν, οργίζονται, ξεσηκώνουν τα πάντα, τρέχουν στα δικαστήρια και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να επανακτήσουν τα απολεσθέντα, μολονότι είναι πράγματα μάταια, προσωρινά και ευτελή. Την ψυχή όμως, που δεν συγκρίνεται με κανένα πράγμα του κόσμου τούτου, ούτε και ο κόσμος ολόκληρος· «τι γαρ δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθ. ΙΣΤ’, 26), αυτήν την ψυχή λοιπόν, για την οποία πέθανε ο Υιός του Θεού, αυτοί οι ταλαίπωροι την παραδίνουν στην αιώνια απώλεια με τη δική τους θέληση και προαίρεση, για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις της σάρκας. Για να απολαύσουν τις κακές τους επιθυμίες! Τι αφροσύνη! Τι ψυχόλεθρη ανταλλαγή!

Σήμερα μέ πῆρε τηλέφωνο μιά γυναίκα καί μοῦ εἶπε τί αἰσθάνθηκε, ὅταν πῆγε νά κοινωνήση. Μοῦ εἶπε τό λογισμό της. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Σήμερα μέ πήρε τηλέφωνο μιά γυναίκα καί μου είπε τί αισθάνθηκε, όταν πήγε νά κοινωνήση. Μου είπε τό λογισμό της. «Ταλάνισα τόν εαυτό μου, Γερόντισσα, είδα ότι ήμουν τόσο γυμνή, τόσο ανάξια, καί είπα, πώς θά πάρω τό θείο Σου Σώμα, Μακρόθυμε, πώς θαρθής μέσα στην καρδιά μου;». Πήγε σαν τον Άσωτο υιό. Ή μεγάλη ταπείνωσι πού είχε εκείνη τήν ώρα πού έβαλε ο ιερεύς την Αγία Λαβίδα στο στόμα της, την αξίωσε καί αισθάνθηκε ότι πήγε η Θεία Κοινωνία κατ’ ευθείαν στήν καρδιά της. Δέν κατάπιε, όπως εμείς τό Σώμα καί τό Αίμα, αλλά αισθάνθηκε ότι βρήκε μία θέσι στήν καρδιά της καί τοποθετήθηκε εκεί πέρα ο Χριστός. Καί τής ήρθε μιά γλυκύτητα, μιά χαρά, τόσα δάκρυα, ούτε ήθελε νά γευθή τίποτε! Από τή Μεγάλη Πέμπτη είναι έτσι. Καί συνέχισε: «Δέν μπορώ νά τό ξεχάσω αυτό τό πράγμα, σάν νά άνοιξε ένα πηγαδάκι στήν καρδιά μου καί μπήκε μέσα ο Χριστός». Μου έκανε εντύπωσι καί τής είπα:

«Οἱ μεγάλοι πειρασμοί ἐμφανίζονται κυρίως κοντά στίς μεγάλες ἑορτές, ὅταν ἡ θεία χάρις κάνει ἰδιαίτερα ἔντονα τήν παρουσία της»

Μας είπε μία μέρα ένας μοναχός:

- Έχετε προσέξει πως οι μεγάλοι πειρασμοί εμφανίζονται κυρίως κοντά στις μεγάλες εορτές, όταν η θεία χάρις κάνει ιδιαίτερα έντονα την παρουσία της;

Για μένα μια τέτοια ημέρα έμπλεη θείας χάριτος έγινε η μέρα που τιμάμε την εικόνα της Παναγίας της Καλούγκα, όταν μαζί με τους πειρασμούς των κλοπών ανακάλυψα και κάποιες ακούσιες αμαρτίες μου.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 27 Μαρτίου

Ἀκοῦστε τὸ βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας ποὺ ἑορτάζουν σήμερα 27 Μαρτίου


Γιὰ νὰ κατεβάσετε καὶ νὰ ἀποθηκεύσετε τὴν ὁμιλία σὲ mp3 πατῆστε  ΕΔΩ (δεξὶ κλὶκ ἀποθήκευση ὡς, ἢ ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)

27 Μαρτίου Συναξαριστής. Ματρώνης Ὁμολογήτριας, Ἀνανὶ Προφήτη, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φιλητοῦ, Λυδίας, Θεοπρεπίου, Μακεδόνος, Ἀμφιλοχίου καὶ Κρονίδου, Βαρουχίου καὶ Ἰωάννου Μαρτύρων, Εὐτυχίου Ὁσίου, Κηρύκου Ὁσίου, Παύλου Σημειοφόρου, Ἐφραὶμ Ἀρχιεπισκόπου, Ἀμβροσίου Πατριάρχου.

Ἡ Ὁσία Ματρώνα ἡ Ὁμολογήτρια ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἡ Ὁσία Ματρώνα ἔζησε στὴ Θεσσαλονίκη καὶ συγκαταλέγεται μεταξὺ τῶν Μαρτύρων τῶν πρώτων αἰώνων τῆς Ἐκκλησίας μας, κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν. Ὑπῆρξε ἀκόλουθος μιᾶς πλούσιας καὶ εὐγενοῦς Ἰουδαίας, μὲ τὸ ὄνομα Παντίλλα ἢ Παυτίλλα, ἡ ὁποία ἦταν σύζυγος τοῦ στρατοπεδάρχη τῆς Θεσσαλονίκης. Καθημερινὰ συνόδευε τὴν κυρία της στὴ συναγωγὴ τῆς πόλεως, ὅπου ὡστόσο δὲν πήγαινε ἡ ἴδια, διότι κρυφὰ κατέφευγε σὲ χριστιανικὸ ναό, γιὰ νὰ προσευχηθεῖ.

Μοιραία, ὅμως, ἐπειδὴ γιὰ πολὺ καιρὸ ἡ Ματρώνα ξεγελοῦσε τὴν κυρία της, μία λάθος κίνηση στάθηκε ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ ταυτότητά της. Σὲ μία ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, κατὰ τὴν ὁποία συνήθιζαν νὰ τρῶνε πικρὰ χόρτα καὶ ἄζυμα, ἡ Ματρώνα ἄργησε νὰ ἐπιστρέψει ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ ὅταν ἔφθασε στὴν συναγωγὴ γινόταν ἡ τελετὴ τῶν Ἐπιτιμίων.

Ἕνας ἀπὸ τοὺς δούλους τῆς Παντίλλας κατήγγειλε ὅτι ἡ Ματρώνα ἦταν Χριστιανὴ καὶ ὅτι ἐξαπατᾷ τὴν κυρία της, φροντίζοντας κάθε φορὰ ποὺ αὐτὴ προσερχόταν στὴν συναγωγή, ἐκείνη νὰ πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία.