Κεφ.7. Περί πίστεως καί περί ὑπομονῆς. Α΄ Μέρος. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ.7. Περί πίστεως καί περί ὑπομονῆς. Α΄ Μέρος. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-11-2016 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἕνα βράδυ, πού ἔκαναν ὁλονύκτιο ἀγρυπνία, βλέπει λοιπόν ὁ ὑποτακτικός ἀπό τήν μιά τήν Παναγία, πού εἶχε μιά πετσέτα στόν ὦμο Της καί σκούπιζε τόν ἱδρῶτα τῶν Πατέρων, πού πήγαιναν στό διακόνημα τῶν χωραφιῶν καί ἀπό τήν ἄλλη ὁ Ἄγγελος εἶχε τό Ἅγιο Ποτήριο καί τούς κοινωνοῦσε .ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

 Θά σάς φέρω ένα παράδειγμα, πού μου τό είπε ένας Ιερέας τό έζησε ο ίδιος αυτό. Ηταν σέ μιά Μονή δέκα μοναχοί καί είχε πάει καί ένα πλουσιόπαιδο. Οι δέκα έπαιρναν τούς τουρβάδες, τις παπούτσες καί πήγαιναν στά χωράφια, όπου αγωνίζονταν. Ο πλούσιος νέος δεν μπορούσε νά πάη μαζί τους, γιατί ήταν καλομαθημένος καί ο Γέροντας τον έβαλε εκκλησιαστικό. Οι γονείς του τού πήγαιναν σακούλες μέ τρόφιμα, εκείνος τά έβαζε στο κελί του καί όποτε ήθελε, έτρωγε. 

Ο Γέροντας δεν αναπαυόταν από τή ζωή τού μοναχού αυτού καί έβλεπε ότι δέν βαδίζει σωστά. Έκανε πολλή προσευχή καί παρακαλούσε νά παρουσιαστή στον νέο κάτι, γιά νά μπή στή γραμμή πού ήταν καί οι άλλοι πατέρες. Ενα βράδυ, πού έκαναν ολονύκτιο αγρυπνία, βλέπει λοιπόν ο ύποτακτικός από τήν μιά τήν Παναγία, πού είχε μιά πετσέτα στον ώμο Της καί σκούπιζε τον ιδρώτα των Πατέρων, πού πήγαιναν στο διακόνημα των χωραφιών καί από τήν άλλη ο Άγγελος είχε τό Άγιο Ποτήριο καί τούς κοινωνούσε. Τελευταία πήγε καί αυτός νά τού σκουπίση τον ιδρωτα.

«- Γιά μᾶς τό εἶπε ὁ Γέροντας Πορφύριος. Καταλάβαμε …»

Μια φορά ο Άγιος Πορφύριος βρισκόταν στο Ησυχαστήριο που έφτιαξε στο Μήλεσι και περπατούσε ανάμεσα στα δέντρα που είχε φυτέψει, κουβεντιάζοντας διαδοχικά με τους επισκέπτες του.

Ήρθαν τότε μ’ ένα μεγάλο αυτοκίνητο «Μερσεντές» δυο-τρεις καλοντυμένοι κύριοι και τον πλησίασαν· αλλά επειδή εκείνη την ώρα μιλούσε με κάποιο άλλο πρόσωπο, περίμεναν σιωπηλά να τελειώσει.

Τότε ο άγιος Γέροντας Πορφύριος άρχισε να διηγείται την εξής ιστορία:

«Ήταν μια φορά στο ψυχιατρείο, στο Δαφνί, ένας άρρωστος που είχε πάρει έναν κουβά με νερό και μια βούρτσα -απ’ αυτές που βάφουν- κι “έβαφε” κάποιο τοίχο με το νερό.

»Ένας επισκέπτης που τον κοίταζε, παραξενεύτηκε και τον ρώτησε τι κάνει.

»Ο ασθενής τού απάντησε:

»–Δεν βλέπεις;... Βάφω!...

»Ο “υγιής” χάζευε και τότε ο “ασθενής” πήρε το θάρρος και του ’πιασε την κουβέντα λέγοντάς του τα εξής:

Ὅσιος Ἰωάννης Χοζεβίτης (1913–1960): Τό «παιδί τοῦ μηδενός»

Τον όσιο Ιωάννη τον Χοζεβίτη (1913–1960) τον γνώρισα προσωπικά το έτος 1933, όταν αυτός μπήκε σαν δόκιμος μοναχός στο μεγάλο Μοναστήρι Νεάμτσου της Μολδαβίας, στη Ρουμανία. Παραμένουν ζωντανά στη μνήμη μου η αδύνατη, η σεμνή, η ταπεινή, μα και η φωτεινή μορφή του εικοσαετούς, τότε, νέου.

Αφού ασπάσθηκε τη μοναχική ζωή ο νεαρός Ηλίας –διότι αυτό ήταν το όνομα που πήρε κατά το Βάπτισμά του–, εντυπωσιάσθηκε ιδιαίτερα με τις ιερές αναγνώσεις που έκαμνε από τη ζωή των μεγάλων ασκητών της Αιγύπτου και Παλαιστίνης και στη νεανική και καθαρή του καρδιά
άναψε ένας άσβεστος πόθος ν’ ακολουθήσει κι αυτός αυτή τη ζωή. Τον κατέτρωγε αυτός ο πόθος και δεν ησύχασε, παρά μόνο όταν «πήγε και κατοίκησε στην έρημο» (Ψαλμ. 54, 7), στην ονομαστή έρημο του Ρουβά, κοντά στο Μοναστήρι του Χοζεβά της ερήμου του Ιορδάνου.

Πίσω απ’ αυτό τον πόθο και την επιθυμία του οσίου Ιωάννου κρύβονταν δύο μυστικές αποκαλύψεις, τις οποίες μας τις παρουσιάζει στις «Εξομολογήσεις» του –γραμμένες όλες με ποιητική μορφή– και στις οποίες θέλουμε να επιμείνουμε λίγο.

Από πολλή μικρή ηλικία το παιδί παρέμεινε ορφανό από πατέρα και μητέρα και το μεγάλωσε η γιαγιά του Μαρία, μια ευσεβέστατη και πολύ πιστή γυναίκα. Όταν μεγάλωσε κι άρχισε να μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα, η γιαγιά του τον έβαζε να διαβάζει μέσ’ από απλοϊκά θρησκευτικά βιβλία του λαού και, μάλιστα, από την «Επιστολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» καθώς και από το «Όνειρο της Θεομήτορος». Όταν άκουγε η γιαγιά του για τα Πάθη του Κυρίου, αμέσως έκλαιγε απαρηγόρητα.

Ἐξήγηση μερικῶν ρητῶν τοῦ ἁγ. Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ πού βρίσκονται μέσα σέ τροπάρια πού ψάλλονται τό Ἅγιον Πάσχα (Ἁββᾶς Δωρόθεος)

ΙΣΤ’ Διδασκαλία

Με πολλή ευχαρίστηση θα σας μιλούσα λίγο για το νόημα των ψαλμών που ψάλλουμε στην Εκκλησία, για να μην σας απορροφάει η μελωδία, αλλά να συμμετέχει ανάλογα και ο νους σας στη δύναμη και το βάθος των λόγων. Τι λοιπόν ψάλαμε τώρα μόλις;

Είναι ημέρα της Αναστάσεως

Ας προσφέρουμε σαν δώρο τους ίδιους τους εαυτούς μας

Επειδή στην παλιά εποχή οι Ισραηλίτες στις γιορτές, δηλαδή στα θρησκευτικά πανηγύρια, πρόσφεραν, σύμφωνα με το νόμο, διάφορα δώρα στον Κύριο, όπως «θυσίες», «ολοκαυτώματα», «απαρχές» και άλλα παρόμοια, συμβουλεύει και εμάς ο Άγ. Γρηγόριος να γιορτάσουμε για τον Κύριο, όπως ακριβώς εκείνοι και μας προτρέπει λέγοντας.

Είναι ημέρα της Αναστάσεως.

Αντί της αγίας ημέρας που γιόρταζαν οι Ισραηλίτες, έχουμε τώρα ημέρα θεϊκού πανηγυριού, την ημέρα του χριστιανικού Πάσχα. Τι είναι όμως το Πάσχα του Χριστού;

Τί συνέβη στήν Ἀνάσταση - Τό Βασιλικό ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ Μας_A΄_mp3

Π. Σάββας 2008-05-11_Τό Βασιλικό ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ Μας_A΄_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-05-2008 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)..
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Πῶς ὁ Κύριος νίκησε τόν διάβολο

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ

Θανάτω θάνατον πατήσας

Αφού ο άνθρωπος σώζεται με το γεγονός της εναν­θρώπησης του Λόγου, γιατί ο Χριστός έπρεπε να παρα­δώσει το σώμα Του στο θάνατο;

Το σώμα του Χριστού ήταν κτιστό και επομένως θνη­τό μπορούσε να αποθάνει. Όμως επειδή ήταν ενωμένο με τον ίδιο τον Λόγο του Θεού, που ήταν η ζωή ^{(Ιω. α' 4, ιδ' 6, Α' Ιω. ε' 11)}, δεν ήταν δυνατόν να παραμείνει νε­κρό. Δια τούτο απέθανε μεν ως θνητόν, ανέζησεν όμως λόγω της ζωής που είχε μέσα του ^{(Μ. Αθαν. Πρβλ. Β' Κορ. ιγ'4. Ψαλμ.ξζ'2,ζ'7-9).}

Έτσι ο Λόγος του Θεού ενανθρώπησε ^{(Ιω. α' 14)}, έ­λαβε δηλαδή σώμα θνητό, για να μπορέσει και να αποθάνει, αλλά και να εξαφανίσει το θάνατο, μια και ο θάνατος δεν μπορούσε να κρατήσει τον αρχηγό της ζωής ^{(Πράξ. θ'24.γ' 15)}.

Με το θάνατό Του ο Χριστός προσέφερε το σώμα Του για χάρη όλων των ανθρώπων. Έπαθε υπέρ πάντων και με το πάθος Του κατάργησε το θάνατο, αφού ο θάνατος δεν μπόρεσε να Τον νικήσει. Ταυτόχρονα όμως κατάργη­σε και εκείνον που εξουσίαζε το καθεστώς του θανάτου, δηλαδή τον ίδιο το διάβολο, και απάλλαξε τους ανθρώ­πους από τη σκληρή δουλεία της αμαρτίας ^{(Εβρ. β 14-15)}.

Περί τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ,ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ.
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-04-2011 (Κήρυγμα στόν Ναό)
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ηχητικό Αγιολόγιο 21 Απριλίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 21 Απριλίου



Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 21-04-2017

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. γ΄ 1 - 8

γ΄ 1 - 8

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Β΄ 12 - 22

Β΄ 12 - 22

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.