Πνευματικός ἤ ἐπαγγελματικός προσανατολισμός;Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Πνευματικός ἤ ἐπαγγελματικός προσανατολισμός;Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.
 Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 31-5-2017 (Σύναξη στίς Ἀμπελειές) 

http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Πιό εὔκολα, μπορῶ νά σᾶς πῶ ὅτι αὔριο δέν θά βγεῖ ὁ ἥλιος, παρά ὅτι δέν ὑπάρχει ἡ ἄλλη ζωή»

 Ὁ Γέρων Πορφύριος πάντοτε τόνιζε στὰ παιδιά μου ὅτι ὑπάρχει ἡ αἰώνια ζωή. Πιὸ εὔκολα, τοὺς ἔλεγε, μπορῶ νὰ σᾶς πῶ ὅτι αὔριο δὲν θὰ βγεῖ ὁ ἥλιος, παρὰ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἡ ἄλλη ζωή. Τὸ ξέρουμε αὐτό, τὸ βλέπουμε. 

Κ.Ἰ.: Ὁ Γέρων Πορφύριος εἶχε τὸ χάρισμα νὰ βλέπει καὶ ἀπὸ τὶς δύο ὄχθες. 

Χ.Χ.: Ναί, πράγματι. Ἔλεγε στὰ παιδιά μου πόσο ὡραία εἶναι ἡ ἄλλη ζωὴ κι ὅτι τὸ σῶμα μας, αὐτὸ ποὺ μπαίνει μέσα στὸν τάφο, εἶναι μὲν δικό μας, ἀλλά, ὅπως εἶπε καὶ σ’ ἐμένα τὴν ἴδια, «τὴν ὥρα ποὺ βάζουν τὸ σῶμα μας μέσα στὸν τάφο, αὐτὸ γίνεται ὅπως τὸ κοστούμι τοῦ ἀνθρώπου». 

Κι αὐτὰ τὰ λόγια του μὲ βοήθησαν πάρα πολὺ στὶς δύσκολες ἔκεινες ὧρες τῆς κηδείας καὶ τῆς ταφῆς τοῦ συζύγου μου. 

Ὁ Γέρων Πορφύριος ἀποκάλυψε στὰ παιδιά μου, ποὺ τὸν ἀγαποῦσαν πάρα πολύ, πολλὲς θεολογικὲς ἀλήθειες, χρησιμοποιώντας μόνο τὰ παραδείγματα καὶ τὰ παραμύθια. 

Κάποια στιγμὴ ὁ μεγάλος μου γυιὸς μοῦ εἶπε: «Καλά, μαμά, τὸ κατάλαβα ὅτι ὁ μπαμπᾶς μας εἶναι καλὰ ἐκεῖ, ποὺ πῆγε. Ἀλλὰ τώρα θὰ πρέπει ἐγὼ νὰ περιμένω ἑβδομῆντα, ὀγδόντα χρόνια, γιὰ νὰ τὸν ξαναδῶ;». Τὸ εἶπα στὸν Γέροντα κι ἐκεῖνος μοῦ εἶπε νὰ πῶ στὸ γυιό μου νὰ ρωτήσει ἕνα ἡλικιωμένο ἄνθρωπο πότε ἔφτασε στὰ ὀγδόντα του χρόνια καὶ ν’ ἀκούσει τὴν ἀπάντηση, ποὺ θὰ τοῦ ἔδινε. Πράγματι ὁ γυιός μου ὑπέβαλε αὐτὴ τὴν ἐρώτηση στὸν πατέρα μου. Κι ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: «Παιδί μου, σὰν νά ’ταν χθές, ποὺ πέρασαν τὰ χρόνια».  

Κ.Κ: Σ’ ἐσᾶς τὴν ἴδια, κυρία Χ., τί ἔλεγε τὶς ὧρες τῆς μοναξιᾶς καὶ τοῦ πόνου σας, ποὺ ὁ ἄνδρας σας πέθανε τόσο πρόωρα καὶ τόσο νέος; 

Μαρτυρία τοῦ π. Μεθοδίου ἀπό τήν Θεσσαλονίκη γιά τόν Ἅγιο Γέροντα Παΐσιο

 Προσευχή μέ δάκρυα καί πληροφορία 

Διηγήσεις π. Μεθοδίου ἀπό τήν Θεσσαλονίκη 

«Κάποτε, πῆγα στόν π. Παΐσιο νά τόν συμβουλευτῶ γιά ἕνα πολύ σημαντικό θέμα. Μοῦ εἶπε:

«Δέν ἔχουμε καιρό γιά χάσιμο. Ὁ Θεός ἔχει ἀνάγκη ἀπό Ἱερεῖς. (Δέν εἶχα γίνει ἀκόμη ἱερέας). 

Πᾶμε στήν Παναγία νά τῆς μιλήσουμε. Καί ᾿κείνη θά μᾶς δώση τήν ἀπάντηση». Πρόσθεσε: «Πῶς θά πᾶμε; μέ ἄδεια χέρια;». 

Καί ἔκοψε μερικά ἀγριολούλουδα ἀπό τήν αὐλή καί εἶπε: «Θά τά πᾶμε στήν Παναγία». 

Τά ἔβαλε στό περβάζι τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας στό ναό τοῦ Τ. Σταυροῦ καί μέ δάκρυα τῆς εἶπε: 

«Μαννούλα μας, πάρε αὐτά τά λουλούδια, ἀπό τόν κῆπο σου τά μαζέψαμε καί δέξου τα μαζί μέ τά δάκρυά μας». 

Ἔπειτα, μοῦ εἶπε: «Τώρα θά πῶ τήν παράκληση στήν Παναγία, ἀλλά δέν θά τήν ψάλλω, δέν ἔχουμε καιρό γιά χάσιμο. Πολλές φορές οἱ ψαλμωδίες εἶναι χάσιμο χρόνου, ἄλλοτε χρειάζονται ὅμως. 

Τώρα δέν θά τήν ψάλλω, ἀλλά θά τήν διαβάσω. Κάθησε ἐσύ ἐδῶ μπροστά καί ᾿γώ θά πάω πίσω. Καί μή γυρίσης νά μέ κοιτάξης». 

Τό κάψιμο τῆς Σολομωνικῆς στό Ἅγιον Ὄρος

 (Επί τη βάσει των σημειώσεων του αειμνήστου Υμνογράφου Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, τις οποίες έθεσαν ευγενώς στη διάθεση μου οι υποτακτικοί του).

Σε κάποιο χωριό της Χαλκιδικής, ένας οικογενειάρχης χριστιανός, συνεργεία του διαβόλου, εγκατέλειψε τον εκκλησιασμό και την μετοχή στην χάρι των μυστηρίων, και ακολούθως, από περιέργεια στην αρχή, ασχολήθηκε με τούς μάγους και την μαγεία, έως ότου κατάντησε και ο ίδιος μάγος αργότερα, ασχοληθείς συστηματικώς με την «Σολομωνική», το ομώνυμο σατανοβιβλίο της οποίας του έγινε σύμβουλος και αχώριστος φίλος.

 Παραχωρήσει Θεού και προς σωτηρίαν του, τον βρήκαν μεγάλες συμφορές.

 Η ευλαβέστατη σύζυγος του δυσφορούσε και υπέφερε πολύ γι' αυτήν του την επίδοση στην μαγεία∙ τον παρακαλούσε να μετανοήσει, να παύση ασχολούμενος με τα μάγια και να επιστρέψει στην χάρι του Χριστού- εκείνος όμως δεν την ήκουε. 

 Τότε εκείνη του δήλωσε ότι οι κακοτυχίες και τα βάσανα, πού τούς βρήκαν, ήταν τιμωρία από τον Θεό∙ ότι αυτή, ως πιστή χριστιανή, δεν μπορούσε πλέον να συζεί με έναν δαιμονολάτρη μάγο, και ότι ήταν διατεθειμένη να πάρει διαζύγιο.

Π.Αὐγουστῖνος Καντιώτης:Ἄν δεῖτε παπᾶ, ἄν δεῖτε θεολόγο, ἄν δεῖτε μητροπολίτη καί ἀρχιεπίσκοπο, πού δέν διώκεται, νά ξέρετε πολύ καλά, ὅτι αὐτός δέν βαδίζει καλῶς».

Αγαπητοί, πρέπει να ομολογήσουμε μία πικρά αλήθεια. Οι πιστοί, που αγωνίζονται για να κρατήσουν την Ορθοδοξία, είναι ολίγοι.

Το ρεύμα το μεγάλο και το απέραντο είναι εκείνο που σιγά – σιγά έχουν απομακρυνθεί από την ορθόδοξο πίστη.

Θα πω ένα λόγο, που ποτέ δεν τον είπα. Θα τον πείτε εγωιστικό, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά, για να ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους.

Η ζυγαριά αυτή ποια είναι; Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά;

Να μαζεύει πρόσφορα; 

Να κάνει ωραίες ακολουθίες; 

Να κηρύττει χαριτωμένα και να χρηστολογεί από του άμβωνος και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων για τους στοχαστικούς του λογισμούς; 

Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά και του δεσπότη σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Το γνώρισμα του δεσπότη και του παπά είναι η μαχητικότης, η παρρησία. 

Είναι εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος, ότι «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται».

Αν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο, που δεν διώκεται, αλλά απολαύει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων, τότε έχει εφαρμογή ο λόγος του Χριστού.

Ἑρμηνεία τοῦ «Βασιλεῦ Οὐράνιε»

  Όποιος μετά προσοχής λέγει αυτή την προσευχή , αυθόρμητα φθάνει στο φόβο και τον τρόμο από τη συνείδηση της αναξιότητάς του να δεχθεί στη μολυσμένη ψυχή του το Άγιο Πνεύμα.

«Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας…». Αυτά τα λόγια σαν να ενθαρρύνουν την ψυχή, λέγουν ότι το Άγιο Πνεύμα που είναι Θεός, ένα πρόσωπο της αχωρίστου Αγίας Τριάδος, επιβλέπει σεόλους όσους ζουν στην γη και επικαλούνται το άγιο όνομα Του και είναι έτοιμο να βοηθήσει κάθε ψυχή και να προσφέρει παρηγοριά και ενίσχυση.

Βασιλεύ Ουράνιε! Εσύ βλέπεις πόσο άσχημα είμαι! Η ψυχή μου είναι αιχμάλωτη στα πάθη και τα ελαττώματα και δεν έχω δυνάμεις να πολεμήσω εναντίον τους. Νιώθω αδύναμος κάτω από το βάρος των αμαρτιών μου. Ποιος μπορεί να με σώσει και να με παρηγορήσει στην απελπιστική μου κατάσταση εκτός από Σένα Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας;

«Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Με τα λόγια αυτά δυναμώνει στην ψυχή η ελπίδα ,αυξάνεται η χαρά που δίνει η πίστη ότι το Άγιο Πνεύμα είναι παντού, γύρω μας, μας αγκαλιάζει εξωτερικά και εισέρχεται και στον εσωτερικό ναό μας, στην ψυχή μας. Οποιαδήποτε στιγμή κάλεσε το Άγιο Πνεύμα και Αυτό δεν θα καθυστερήσει να δώσει την αγαθή Του βοήθεια, να προσφέρει και να πληρώσει τα πάντα.

«Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς.»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς ἀφήσουμε κατά μέρος τή μέριμνα γιά ἄλλον ἄρτο. Ὁ Θεός πού μᾶς δίνει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Υἱοῦ Του γιά βρῶμα καί πόμα μας, θά μᾶς δώσει καί τό φυσικό ἄρτο.

Πῶς θά γνωρίσουμε τό Θεό. Ὁσίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου

 Πολύ μας αγαπάει ο Κύριος, αυτό το έμαθα από το Άγιο Πνεύμα, πού μου έδωσε Εκείνος κατά το μέγα Του έλεος. Γέρασα και ετοιμάζομαι για τον θάνατο και γράφω την αλήθεια από αγάπη για τους ανθρώπους. Το Άγιο Πνεύμα, πού μου έδωσε ο Κύριος, θέλει να σωθούν όλοι, να γνωρίσουν όλοι τον Θεό.

Ήμουνα χειρότερος κι από ένα βρωμερό σκύλο, εξαιτίας των αμαρτιών μου, σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρεση από τον Θεό, Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρηση αλλά και το Άγιο Πνεύμα. Έτσι, εν Πνεύματι Αγίω, γνώρισα τον Θεό.

Βλέπεις αγάπη πού έχει ο Θεός για εμάς; Ποιος αλήθεια, θα μπορούσε να περιγράψει την ευσπλαχνία Του;

Αδελφοί μου, πέφτω στα γόνατα και σας παρακαλώ, πι­στεύετε στον Θεό, πιστεύετε πώς υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, πού μαρτυρεί για τον Θεό σε όλες τις εκκλησίες μας, αλλά και στην ψυχή μου.

Το Άγιο Πνεύμα είναι αγάπη. Και η αγάπη αυτή πλημμυρίζει όλες τις ψυχές των ουρανοπολιτών αγίων. Και το ίδιο Άγιο Πνεύμα είναι στη γη, στις ψυχές όσων αγαπούν τον Θεό. Εν Πνεύματι Αγίω οι ουρανοί βλέπουν τη γη, ακούνε τις προσευχές μας και τις προσκομίζουν στον Θεό.

Πῶς τιμοῦμε καί πῶς ἑορτάζουμε τόν Ἅγιο πού φέρουμε τό ὄνομά του;

  Η αγάπη μας προς τους Αγίους, και ιδιαίτερα προς αυτόν, που αξιωθήκαμε να φέρουμε το όνομά του, φανερώνεται και με τη μελέτη της ζωής του.

Πρώτη και βασική πηγή για τη ζωή τους, είναι οι ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Οι υμνωδοί, φωτισμένοι από το Θεό, έψαλλαν ολόκληρη τη ζωή τους, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό τους.

 

Μέσα στα Μηναία, βρίσκουμε αρκετές πληροφορίες για τους Αγίους εκείνους, που είναι περισσότερο γνωστοί· τα Απολυτίκια, τα Κοντάκια, τα Καθίσματα, οι Κανόνες, εξυμνούν την άγια ζωή τους.

 

Τα Συναξάρια αποτελούν το βασικό ανάγνωσμα.

Οι Ομιλίες των Πατέρων συμπληρώνουν το βίο τους.

 

Υπάρχουν όμως κι άλλες αξιόλογες πηγές:

 

Ο Συναξαριστής, ένας τόμος για κάθε μήνα, όπου ο πιστός βρίσκει τους Αγίους που γιορτάζουν κάθε μέρα.

 

Βιβλία, που παρουσιάζουν τη ζωή αρκετών αγίων, κι εμείς προτιμούμε αυτό, που έχει τον άγιό μας.

 

Τεύχη, και Φυλλάδια, που προβάλλουν σύντομα, τη ζωή και τη διδασκαλία ενός Αγίου.

Πως εορτάζουμε τους Αγίους;

Οι γιορτές των μαρτύρων δικαιώνονται, όχι μόνο για εκείνους που γιορτάζουν, επειδή φέρνουν το όνομά τους, αλλά και μέσα στις ψυχές όλων εκείνων που τις γιορτάζουν.

 

Να τι σημαίνει αυτό που σας είπα· Μιμήθηκες το μάρτυρα; Ζήλεψες την αρετή του; Ακολούθησες τα ίχνη της καθαρής ζωής του;

Καλύτερα νά μᾶς λείψει τό ὀξυγόνο παρά ὁ πνευματικός...

 

 

«Τί χάνει ὁ ἄνθρωπος ὅταν δέν ἔχει πνευματικό ὁδηγό! Τόν ἐξουθενώνει ὁ σατανᾷς. Ένῷ ὅταν ᾀναθέσει τά προβλήματά του στόν Πνευματικό του, τά πάντα διορθώνονται, ὅσο δύσκολα καί ἄν φαίνονται. Καλύτερα νά μᾶς λείψει τό ὀξυγόνο παρά ὁ Πνευματικός...»

Δημητρίου Παναγοπούλου

πηγή

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/05/blog-post_324.html