Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 18-06-2017

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. β΄ 10 - 16

β΄ 10 - 16

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Δ΄ 18 - 23

Δ΄ 18 - 23

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Κεφ. 45.Δοκιμασίες καί Πνευματικός Ἀγώνας, Γεροντικό, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ. 45.Δοκιμασίες καί Πνευματικός Ἀγώνας, Γεροντικό, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-6-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) 
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Κυριακή Β΄ Ματθαίου (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος)

  (Ματθ. δ΄ 18-22)

Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὐαγγελιστὴν, ὁμιλία ιδ΄

Γιὰ ποιό λόγο ἀναχωρεῖ; Ἐπειδὴ θέλει νὰ μᾶς διδάξη πάλι νὰ μὴν συμπλεκώμαστε μὲ τὸν πειρασμὸ ἀλλὰ νὰ ὑποχωροῦμε καὶ νὰ παραμερίζωμε μπροστά του. Δὲν εἶναι ἔγκλημα νὰ μὴ ρίχνης τὸν ἑαυτὸ σου στὸν κίνδυνο, ἀλλὰ νὰ μὴ σταθῆς μὲ γενναιότητα, ὅταν πέσης σ’ αὐτόν.  Αὐτὸ λοιπόν θέλει νὰ διδάξη καὶ νὰ διασκεδάση τὸ φθόνο τῶν Ἰουδαίων γι’ αὐτὸ ἀναχωρεῖ στὴν Καπερναούμ. Καὶ τὴν προφητεία ἐκπληρώνει καὶ βιάζεται νὰ συλλάβη στὸ δίχτυ του τοὺς δασκάλους τῆς οἰκουμένης, ἀφοῦ ἐκεῖ τοὺς εἶχε φέρει ἡ τέχνη τους. Ἐμεῖς ἄς προσέξωμεν πῶς ἔχοντας στὸ νοῦ παντοῦ νὰ φύγη στοὺς Ἐθνικούς, παίρνει ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους αἰτίες. Γιατὶ ἐδῶ μὲ τὴν ἐπιβουλή τους ἐναντίον του Προδρόμου καὶ τὸ κλείσιμό του στὴ φυλακὴ τὸν ὠθοῦν στὴν εἰδωλολατρικὴ Γαλιλαία. Ὅτι δὲν ἐννοεῖ ἕνα μέρος τοῦ Ἰουδαϊκοῦ, ἔθνους, οὔτε ὅλες τὶς φυλές, πρόσεξε πῶς ὁρίζει ἐκεῖνο τὸ χωρίο ὁ προφήτης λέγοντας ἔτσι. «Ἡ χώρα τῆς φυλῆς Νεφθαλεὶμ ποὺ ἁπλώνεται κοντὰ στὴ θάλασσα καὶ πέρα ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη, ἡ εἰδωλολατρικὴ Γαλιλαία. Ὁ λαὸς ποὺ κάθεται στὸ σκοτάδι εἶδε μέγα φῶς». Σκότος ἐδῶ λέγει ὄχι τὸ αἰσθητὸ ἀλλὰ τὴν πλανημένη πίστη καὶ ἀσέβεια.

Τό Ἰακωβάκι

Τον Άγιαννανίτη πατέρα Ιάκωβο, τον οποίο για τον βραχύ και λεπτοκαμωμένο τού αναστήματός του, όλοι τον αποκαλούσαν «τον Ιακωβάκι», τον συναντούσα ευτελοαπασχολούμενον σε περιοχές και αυλές καλυβών συνασκητών του ή ανεβοκατεβαίνοντας τον κεντρικό της Σκήτης μονοπάτι, με ξερόκλαδα για προσανάμματα στην αγκάλη του ή προσφοιτώντα στους βοηθητικούς χώρους τού Κυριακού κατά τις εόρτιες ιδίως συναθροίσεις των πατέρων πάντα δέξεσκούφωτον, αχτένιστον, ρυπαρό, ρακένδυτο, ξυπόλυτο χειμώνα καλοκαίρι

Έκανε μικροθελήματα και βοηθούσε σε ό,τι του εμπιστευόταν ο Δίκαιος της Σκήτης και οι λοιποί διακονηταί πατέρες. Εύκολα τον «απόπαιρνε» και τον επιτιμούσε ο καθένας– τον έσπρωχνε στο πλάι, τον εμπόδιζε να πλησιάζει εκεί, πού νόμιζε πώς δεν του άρμοζε, και ‘κείνος υπάκουε αγόγγυστα κι’ αδιαμαρτύρητα και χαμογελούσε με άκρα ακακία. Και όλα αυτά είχαν εύκολη την εξήγηση και την κοινή παραδοχή· γιατί τον είχαν για «λειψό»· ελάχιστοι δεν ήσαν εκείνοι, πού έτρεμαν και συγκλονίζονταν στην σκέψη, μήπως είχαν απέναντι τους ένα σύγχρονο φαινόμενο ηθελημένης και κρυπτομένης διά Χριστόν σαλότητος.

Όταν ήταν αργός συνήθιζε να μικροβηματίζη πέρα ‘δώθε, μουρμουρίζοντας «τα δικά του», και να… θηλάζει σαν μωρό παιδί τα δάκτυλά του. Ήταν δεν και τον προσωπάκι του, πού σε διέθετε ευμενώς και χαριέντως, γιατί, παρά την ηλικία, τις κακουχίες και την απλυσιά, σε παραξένευε με την φωτεινότητα και την γλυκύτητά του.

Ἡ ἀνταμοιβή τῆς εὐσπλαχνίας…

(Διδακτική ιστορία)

Κάποτε ήρθε στο κελί του Αγίου Νήφωνα ένας χριστιανός να τον συμβουλευθεί. Μετά τον συνήθη χαιρετισμό, ρώτησε τον Όσιο:-Σε παρακαλώ, πάτερ, πες μου τί ωφέλεια έχουν αυτοί που μοιράζουν την περιουσία τους στους φτωχούς;

–Δεν άκουσες τί λέει το ευαγγέλιο; του απάντησε εκείνος. Πολλά άκουσα και διάβασα, αλλά θα ήθελα ν’ ακούσω κάτι και από το στόμα σου. Τότε ο Νήφων του είπε:

– Ο Θεός του Ουρανού και της Γης να σε διδάξει κατά την πίστη σου. Γιατί εγώ είμαι αδύνατος και ανάξιος. Αφού όμως ήρθες για ν’ ακούσεις κάτι, πρόσεξε και ο Θεός, καθώς είπα, θα σε φωτίσει. Σώπασε λίγο κι έπειτα άρχισε: «Στις ημέρες του επισκόπου των Ιεροσολύμων Κυριακού ζούσε ένας πολύ ελεήμων άνθρωπος, ονόματι Σώζων.

Ὁ διανοητικός χειρισμός στίς Σέκτες

Ο ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΣΕΚΤΕΣ1

τοῦ Μοναχοῦ π. Ἀρσενιου Βλιαγκόφτη

Δρ. Θεολογίας ‒ Πτ. Φιλοσοφίας.

Ἄς ἀκούσουμε τή μαρτυρία μιᾶς κοπέλας πού πέρασε ἀπό μία σέκτα. Ἀποτελεῖ, νομίζω, τήν καλύτερη εἰσαγωγή στό θέμα μας, ἀλλά συγχρόνως καί μία καλή σύνοψή του: «Ἐκεῖ λοιπόν [στήν ὀργάνωση] ἔτυχα θερμῆς ὑποδοχῆς. Πολύ γρήγορα ἀνοίξαμε μία συζήτηση γιά τήν κατάσταση τοῦ Κόσμου καί τί σκεπτόταν ὁ Θεός γι' αὐτό. Μέ πολύ γρήγορο ρυθμό ἔγιναν αἰτία νά γεννηθεῖ μέσα μου ἕνα συναίσθημα ἐνοχῆς καί μέ ἔκαναν νά καταλάβω ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς "δικῆς τους Βίβλου" θά μοῦ ἔδινε τή δυνατότητα νά τά δῶ ὅλα καθαρά καί θά μοῦ ἔδειχνε τό δρόμο πού ἔπρεπε νά ἀκολουθήσω προκειμένου νά φτιάξω ἀφ' ἑνός μέν τόν ἑαυτό μου ἀφ' ἑτέρου δέ νά συμβάλω στήν ἀποκατάσταση τοῦ κόσμου. Παρακολούθησα λοιπόν αὑτή τή διδασκαλία, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας ἀποκοιμήθηκα πολλές φορές (oἱ συνεδρίες διαρκοῦσαν περισσότερο ἀπό τρεῖς ὧρες χωρίς διακοπή). Ἀπό τή στιγμή πού δέν ἀντιδροῦσα, ὅπως αὐτοί θά ἤθελαν, ἀνέφεραν τόν Σατανᾶ καί ἐγώ ὄφειλα νά ἀναγνωρίσω τά λάθη μου. Πέρασα τρία Σαββατοκύριακα στό κέντρο τοῦ ἐνδογματισμοῦ (δηλ. στόν χῶρο τῆς σέκτας) δίχως νά μπορῶ νά φέρω καμία ἀντίσταση καί δυσπιστοῦσα στό πῶς ἦταν δυνατόν νά μή μπορῶ νά ἐξηγήσω τήν συμπεριφορά μου. Ἤμουνα δυστυχισμένη καί δέν κοιτοῦσα πλέον νά ἐγκαταλείψω τή σέκτα, ἐνῶ κανείς δέν μέ ἐμπόδιζε. Οἱ μακρόσυρτοι διάλογοι καί τά γεμάτα θέρμη τραγούδια γυρνοῦσαν πάντα γύρω ἀπό θέματα δίχως νόημα. Μέ πίεσαν νά πάρω τήν ἀπόφαση, προκειμένου νά ἀγγίξω τήν τελειότητα, νά κάνω "μικρές θυσίες", ὅπως νά ἐγκαταλείψω τόν ἄνδρα μου καί τά παιδιά μου ἤ νά κάνω δωρεά στή σέκτα τά περιουσιακά μου στοιχεῖα. Στό τέλος τοῦ τρίτου Σαββατοκύριακου ἤμουν πλέον ἕτοιμη γι' αὐτές τίς θυσίες. Ἀγνοοῦσα αὐτό πού θά μοῦ ἔκαναν καί ἐπίσης ἀγνοοῦσα τόν τρόπο πού θά ἔφθανα ἐκεῖ πού ἔλεγαν. Ὅπως καί νά ἔχουν τά πράγματα, αὐτό πού αἰσθανόμουνα εἶναι ὅτι κατά τήν διάρκεια πού βρισκόμουν μέσα στή σέκτα εἶχα κενά χρόνου. Προσπαθοῦσα νά θυμηθῶ ἀλλά δέν τά κατάφερνα. Αὐτές oἱ προσπάθειες προκειμένου νά θυμηθῶ μοῦ εἶναι πολύ δυσάρεστες καί σιχαίνομαι νά μπῶ πάλι μέσα στή θύμηση αὐτοῦ τοῦ ἐφιάλτη.

«Μέ την πύρινη φλόγα »

Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης

Ἕνας ἀδελφός, ἐκστατικός ἀπό τήν ἀκριβῆ ἀπάντησιν πού τοῦ ἔδωσε στό πρόβλημά του, τόν ρωτᾶ:

• Μά πῶς Γέροντα, λαμβάνεις πληροφορία μέ τόσην ἀκρίβειαν;

• Αὐτό δέν εἶναι γιά τόν καθένα. Εἶναι δυσδιάκριτο νά καταλάβης ἄν ἡ ἀπάντησις εἶναι ἀπό τόν Θεόν. Ὅμως μέ τήν πύρινη φλόγα τῆς προσευχῆς μπορεῖ ὁ μοναχός νά σταθῆ ὅπως ὁ Μωϋσῆς καί νά διαλεχθῆ μέ τόν Δημιουργόν του. Γι᾿ αὐτό φροντῖστε ὅσο μπορεῖτε νά ἀποκτήσετε αὐτήν τήν φλόγα.

Ἄλλος ἀδελφός τοῦ ἀνέφερε:

Ὅσιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος - Πεντηκοστή

 Ὅταν ὁ Κύριος ὑποσχόταν στοὺς Ἀποστόλους τὴ μέγιστη δωρεὰ τοῦ Πνεύματος, εἶπε: «Ἐγὼ φεύγω, ἀλλὰ ὁ Παράκλητος, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ θὰ στείλει ὁ Πατέρας στὸ ὄνομά μου, Ἐκεῖνος θὰ σᾶς διδάξει τὰ πάντα». 

Ἐκεῖνος, λοιπόν, θὰ προσευχηθεῖ καὶ Ἐκεῖνος θὰ κλάψει, γιατί, ὅπως λέει κι ὁ Ἀπόστολος, ἐμεῖς δὲν ξέρουμε πῶς νὰ προσευχηθοῦμε, ὅπως πρέπει, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἴδιο μεσιτεύει γιὰ ἐμᾶς μὲ στεναγμούς, ποὺ δὲν ἐκφράζονται μὲ λέξεις (Ρωμ. 8,26)....

Καὶ ὅταν, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεση, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς πεντηκοστῆς ἐπιφοίτησε ὁ Παράκλητος καὶ ἡ δύναμη τοῦ ἀγαθοῦ πνεύματος σκήνωσε στὶς ψυχὲς τῶν Ἀποστόλων, ἀφαιρέθηκε ἀπὸ αὐτοὺς ὁλότελα τὸ κάλυμμα τῆς κακίας, καταργήθηκαν τὰ πάθη καὶ ξεσκεπάσθηκαν τὰ μάτια τῆς καρδιᾶς τους.

Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ πρεσβυτέρου, τοῦ νέου χρυσοστόμου καί ἐλεήμονος, ἐκ Χαλδίας τοῦ Πόντου

 Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ πρεσβυτέρου, τοy νέου χρυσοστόμου καi ἐλεήμονος, ἐκ Χαλδίας τοῦ Πόντου τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

Ἑορτάζει στς 13 Ἰουνίου

 

Ο π. Ιωάννης Τριανταφυλλίδης από το χωριό Λωρία (Μούζενα) του νομού Τραπεζούντος, κάποιο καλοκαίρι με την σύζυγο του πήγαιναν στο χωριό του με τα πόδια. Στον δρόμο τους συνάντησαν Τρείς Αγγέλους με μορφή ανθρώπων. Προπορευόταν ο Ιωάννης. Τον κοίταξαν προσεκτικά οι Άγγελοι αλλά δεν του μίλησαν. Μετά συνάντησαν την σύζυγο του και ο ένας της λέγει: « Οι χωριανοί σας περιμένουν να γίνη ιερέας ο Ιωάννης. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού ». Ο δεύτερος της είπε: « Μετά από τριάντα χρόνια θα αξιωθήτε να προσκυνήσετε τους Αγίους Τόπους », και ο τρίτος:« Μετά την κοίμηση του θα συναριθμηθή με τους Αγίους ».

Η Ελένη ερώτησε με απορία: «Πως εσείς που είστε άνθρωποι γνωρίζετε το μέλλον, τι θα γίνει μετά από τριάντα χρόνια;».

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης - Ἔχουμε στοργικό Πατέρα δέν εἴμαστε ὀρφανοί (mp3)

Ακούστε την ομιλία εδώ:http://impantokratoros.gr/A5B592F0.el.aspx

Ο μακαριστός Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης μιλάει για την άφατη αγάπη του Θεού Πατέρα, ο οποίος προνοεί με τον θείο και αγαθό έρωτά Του για ολόκληρη την δημιουργία, οδηγώντας με την πολυποίκιλη σοφία Του στην σωτηρία όσους μετανοούν ειλικρινά, ανταποκρινόμενοι με αυτόν τον τρόπο στην άπειρη αγάπη του Δημιουργού.(7/6/2017)

http://impantokratoros.gr/A5B592F0.el.aspx

Ποιά λέγονται πάθη ἐπιθυμίας;

 Πάθη επιθυμίας λέγονται όσα την προσανάβουν ή την υποκινούν, όπως ο πλούτος, η ραθυμία, η αργία και άλλα.

Άγιος Θεοφύλακτος Επίσκοπος Αχρίδος.

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/05/blog-post_926.html