Ἡ ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν καρδιά μας, Πεντηκοστή, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν καρδιά μας, Πεντηκοστή, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 6-6-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

α. Σχέση Θεοῦ καί κτίσης, β. Ἡ θέωση Πατερική Θεολογία, 15ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:α. Σχέση Θεοῦ καί κτίσης, β. Ἡ θέωση

Πατερική Θεολογία, 15ο Μέρος

Ὁμιλίαστίς 09-11-2014

Ἔχουμε πεῖ πολλές φορές ἐδῶ σ’ αὐτά τά μαθήματα πού κάνουμε ἀπό τήν Πατερική Θεολογία τοῦ π. Ἰωάννου τοῦ Ρωμανίδη, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀπερίγραπτος, εἶναι ἀκατάληπτος, εἶναι ἀπερινόητος, εἶναι ἀόρατος. Ὅλα αὐτά πάλι δέν περιγράφουν τόν Θεό, ἀλλά μᾶς λένε τί δέν εἶναι ὁ Θεός, γιατί μεταξύ Θεοῦ καί κτισμάτων-δημιουργημάτων, δηλαδή ἀνθρώπων καί ὅλου τοῦ σύμπαντος δέν ὑπάρχει καμιά ὁμοιότητα. Δέν μποροῦμε νά βροῦμε κάτι δηλαδή, εἴτε πρᾶγμα, εἴτε καί λέξη ἀκόμα, πού νά μᾶς λέει τί εἶναι ὁ Θεός. Γι’ αὐτό καί χρησιμοποιοῦμε πολλά ὀνόματα, πολλές λέξεις, πολλούς προσδιορισμούς καί πάλι δέν λέμε τί εἶναι ὁ Θεός, γιατί δέν ὑπάρχει καμία, μά καμία, ἀναλογία μεταξύ Θεοῦ καί κτισμάτων-δημιουργημάτων. Ἐμεῖς ὅλοι εἴμαστε δημιουργήματα. Ὁ Θεός εἶναι τελείως ἄλλο πράγμα... Δέν ὑπάρχει καμία λοιπόν ἀναλογία μεταξύ κτιστοῦ καί ἄκτιστου. Τό ἄκτιστο εἶναι ὁ Θεός καί τό κτιστό εἴμαστε ἐμεῖς, εἶναι ὅλο τό σύμπαν.

Ὑπῆρξαν ὅμως κάποιοι πού θεώρησαν καλό νά ποῦν ὅτι ὑπάρχουν κάποιες ἀναλογίες, αὐτοί οἱ ὁποῖοι εἶδαν τήν Θεολογία ὡς φιλοσοφία. Αὐτή -ἄς τό ποῦμε- ἡ προσπάθεια ὀνομάζεται μεταφυσική θεώρηση τῆς Θεολογίας. Ἡ μεταφυσική, θά λέγαμε ἁπλά, εἶναι ἡ φιλοσοφική θεώρηση τῆς Θεολογίας. Κάνουμε καί τήν Θεολογία μία φιλοσοφία, τό ὁποῖο βεβαίως δέν ἔχει γίνει στήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά ἔχει γίνει στήν παράδοση τῆς Δύσης. Γι’ αὐτό θά ἀκοῦτε -καμιά φορά τό χρησιμοποιοῦν λανθασμένα καί ὀρθόδοξοι- ὅτι ὑπάρχουν ἀξίες. «Ὁ Θεός εἶναι μιά ἀξία», ἤ «ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μιά ἀξία». Ὁ Θεός δέν εἶναι μιά ἀξία. Ὁ Θεός εἶναι Πρόσωπο καί εἶναι τελείως ἄγνωστο καί ἀκατάληπτος στήν οὐσία Του σέ μᾶς.

Ἐκείνη τήν ὥρα εἶδα πού ἄστραψαν τά δόντια της καί βγῆκε ἕνα φῶς ἀπό τό στόμα της ἦταν σάν νά ἦταν διαμαντένια τά δόντια της, ὅλα χρυσά. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Όλα νά τά γνωρίζη ο Γέροντας καί η Γερόντισσα. Ηταν μία ενάρετη ψυχή πού ζούσε μέ πολλή εγκράτεια καί άσκησι. Κάποτε είδε στον ύπνο της κάποιο όραμα, το οποίο πίστεψε καί έπεσε σέ πλάνη. Αυτό ήταν ένα σοβαρό κώλυμα καί ο πνευματικός της πού τη χειροθέτησε λυπόταν πού δέν μπορούσε νά τό καταλάβη και νά τό αποβάλη από τή διάνοιά της. Επέτρεψε ο Θεός νά τό πή σέ μένα: «Κοίταξε, Μαρικάκι, μου είπε, αυτά πού έβλεπα όλα ήταν πλάνη». Στήν τελευταία της ώρα, αφού κοινώνησε, κάθησε, ήρθε γιατρός, της έκανε τήν ένεσι και είπε ότι ήταν πέντε λεπτά υπόθεσι. Τότε ήρθε και ο πνευματικός καί της είπα νά τον φωνάξω καί τήν εξομολόγησε. Είπε αυτό πού δέν τό έλεγε, ότι «έχω πλάνη καί μέ πλανάει αυτό τό πράγμα». Τής τραβούσα από προηγουμένως κομποσχοινάκι καί έλεγα «Θεέ μου, βοήθησέ την νά καταλάβη αυτό τό σφάλμα της».

«Μητέρα, εἶμαι βαφτισμένος καί μυρωμένος, φύγε δέν μπορῶ νά ἔρθω μαζί σου»

Η θεόθεν κλήση στην Χριστιανική πίστη ενός Μουσουλμάνου

Γεννήθηκε το 1926 σ΄ ένα νησί της Δωδεκανήσου. Όλη την παιδική ηλικία την έζησε παίζοντας με τα χριστιανόπαιδα, ενώ ο ίδιος ήταν Μουσουλμάνος. Τις παραμονές των χριστιανικών γιορτών μαζί με τα παιδιά του χωριού έτρεχε στα κάλαντα παίζοντας με την φλογέρα του. Το σπίτι πού έμεναν ήταν ένας σταύλος. Εκεί τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων -μετά τα κάλαντα- και αφού είχε ξαπλώσει για να κοιμηθή, αισθάνεται να άνοίγη η πόρτα και μπροστά του να εμφανίζεται ο Χριστός. Φορούσε άσπρο χιτώνα, το πρόσωπο του ήταν χαμογελαστό και του είπε: «Ήρθα για σένα, είσαι δικό μου παιδί» και εξαφανίστηκε. Το ίδιο επαναλήφθηκε τις επόμενες δυο νύχτες.

Ο μικρός ήταν τότε περίπου δεκατριών χρόνων. Βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα, αν θα το πή η όχι και σε ποιόν. Ύστερα από σκέψη αποφάσισε να το πη στον πρόεδρο του χωριού, ένα σεβάσμιο ηλικιωμένο άνδρα, τον μπάρμπα-Νικόλα. Πήγε στο σπίτι του, του διηγήθηκε όλη την ιστορία και αμέσως ζήτησε να τον βαφτίσουν. Ο πρόεδρος με χαμόγελο του απάντησε: «Το σκέφτηκες, παιδί μου, καλά;». Ο μικρός του απάντησε: «Ναι, το σκέφτηκα, θέλω να με βαφτίσετε».

Ο πρόεδρος τότε του εξήγησε ότι αυτό θα ήταν δύσκολο λόγω του ότι ήταν ανήλικος και οι γονείς του θα μπορούσαν να αντιδράσουν. Στο τέλος του είπε:

Ὅταν ὁ Θεός θέλει νά ἀφυπνίσει καί νά συνετίσει ἕνα λαό Του μέ τήν τιμωρία, τίς περισσότερες φορές χρησιμοποιεῖ ἀπίστους καί φονιάδες καί ὄχι δίκαιους καί ἅγιους.....

Όταν ο Θεός θέλει να αφυπνίσει και να συνετίσει ένα λαό Του με την τιμωρία, τις περισσότερες φορές χρησιμοποιεί άπιστους και φονιάδες και όχι δίκαιους και άγιους. Δεν τιμωρεί ο Θεός τούς ανθρώπους επειδή αρέσκεται στο να τιμωρεί -μακριά από αυτό- αλλά επειδή οι άνθρωποι θεωρούν τήν τιμωρία του Θεού σαν το μόνο αληθινό φάρμακο για τήν αδικία.

 Δεν υπάρχει πράγμα στη γή και κάτω από τον ουρανό, το οποίο δεν έχει χρησιμοποιήσει ο Θεός για να συνετίσει, να διορθώσει και να σώσει τον άνθρωπο. Όλη η φύση είναι ένα εργαλείο στο θαυματουργό Του χέρι.

Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ/τη Σάββα Ἁγιορείτη στίς Ἀμπελειές Πέλλας μέ θέμα «Ἡ ἀφροσύνη τοῦ πλούτου»

Τήν Τετάρτη 21 Ἰουνίου 2017 καί ὥρα 19.30-20.30 μ.μ., στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου στίς Ἀμπελειές  Πέλλης   ὁ Ἀρχιμ/της Σάββας Ἁγιορείτης, θά ἀναπτύξει  τό θέμα:«Ἡ ἀφροσύνη τοῦ πλούτου». 

«Ὁ πλανεμένος ἀσκητής»

Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης

Ἀλλά γιά νά καταλάβουμε μέ πόσην τέχνη μετασχηματίζεται, κατά τήν Γραφήν, ὁ διάβολος σέ ἄγγελον φωτός, ἀναφέρω καί τό ἀκόλουθο:

Ὅταν ἐγκαταβιώσαμε στό Μπουραζέρι, ἕνας γείτονας ἀσκητής μᾶς ἐπισκέφθηκε. Ἀφοῦ ἀναπαύθηκε πολύ, καθώς ἔλεγε, μέ τό πρόγραμμα τοῦ κελλιοῦ μας, ἐξομολογήθηκε στόν Γέροντα. Στή συνέχεια μπῆκε στό ἴδιο πρόγραμμα τῆς ἀγρυπνίας στό κελλάκι του. Κατά δέ τήν ὥρα τῆς Θ. Λειτουργίας, δηλαδή μεσάνυχτα, ἐρχόταν καί αὐτός μέ τό φαναράκι του καί συμμετεῖχε στήν θεία λατρεία καθημερινῶς.

Δέν πέρασαν ὅμως πολλές ἡμέρες καί ὁ ἀσκητής αὐτός διαφώνησε μέ τόν Γέροντα. Τά χαλάσανε κι ἔφυγε. Βγαίνοντας ἀπό τό κελλάκι τοῦ Γέροντα, ἔτυχε νά εἶμαι ἀπ᾿ ἔξω. Τό μόνο πού ἔπιασε τό αὐτί μου, ἄκουσα νά μονολογῆ ὁ ἀσκητής: «Ἀκοῦς ἐκεῖ νά μή πιστεύει! Τόν Χριστό νά λέη διάβολον!».

Ἀπόρησα γι᾿ αὐτά πού ἄκουσα ἀλλά δέν μποροῦσα νά ὑπεισέλθω σέ θέματα ἐξομολογήσεως. Ἀφοῦ ξέκοψε τελείως ἀπό ἐμᾶς, τόν συναντῶ μιά μέρα μέ τό γαϊδουράκι του στόν δρόμο τῶν Καρυῶν. Ἀφοῦ ἀλληλοχαιρετηθήκαμε ἐγκαρδίως, στή συνέχεια τόν ρώτησα, γιατί ἄργησε νά ξανάλθη στό Μπουραζέρι. Τότε βρῆκε τήν εὐκαιρία νά μοῦ ἐξηγήση:

Ἀπό τό Συναξάρι – Οἱ 222 νεομάρτυρες τῆς ρωσικῆς ἱεραποστολῆς στό Πεκίνο

Το 1900, η μυστική εταιρεία πολεμικών τεχνών «Πυγμάχοι» (Boxers), υποστηριζόμενη από την επίκληρο αυτοκράτειρα, γνωστή για την ξενοφοβία της, εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, στους οποίους απέδιδαν την ευθύνη για όλες τις συμφορές της Κίνας. Στις 10 Ιουνίου τοιχοκολλήθηκαν προκηρύξεις στους δρόμους του Πεκίνου καλώντας τους ειδωλολάτρες να σφαγιάσουν τους χριστιανούς και απειλώντας όσους θα τολμούσαν να τους κρύψουν. Την επόμενη νύχτα, οι «Πυγμάχοι», περνώντας με αναμμένους δαυλούς από κάθε συνοικία της πόλης, συνελάμβαναν στα σπίτια τους όσους Ορθόδοξους χριστιανούς έβρισκαν και τους βασάνιζαν με σκοπό να αρνηθούν τον Χριστό. Πολλοί, τρομοκρατημένοι από τα μαρτύρια, έκαψαν θυμίαμα μπροστά στα είδωλα για να σώσουν την ζωή τους, ενώ άλλοι ομολόγησαν με γενναιότητα την πίστη τους και υπέστησαν τρομερά βασανιστήρια. Αφού έκαψαν τα σπίτια τους, τους οδήγησαν έξω από την πόλη, στους ειδωλολατρικούς ναούς των «Πυγμάχων», όπου ξεκοιλιάστηκαν, αποκεφαλίσθηκαν ή κάηκαν στην πυρά.

Ο Παύλος Γουάν, ένας ορθόδοξος κατηχητής, πέθανε με την προσευχή στα χείλη. Η Ία Γουέν, διδασκάλισσα στην ρωσική ιεραποστολή, βασανίσθηκε δύο φορές και ομολόγησε με χαρά τον Χριστό. Ο Ιωάννης, ένα αγόρι οκτώ ετών, υπέστη ακρωτηριασμό των δύο χεριών του και κατακρεούργηση του στήθους του.

Ἡ πηγή καί τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Προφήτη Ἐλισσαίου στήν Ἰεριχώ

 Βορειοδυτικά  τοῦ χωριοῦ Ρίχα, ἀναβλύζει διαυγεστάτη πηγὴ η ὁποία ονομάζεται ὕδατα τοῦ Ἐλισσαίου καὶ στα Αραβικά –Εσσουλτάν. 

Η πηγή του Αγίου Ελισσαίου

Εἶναι γνωστὴ ἡ ἱερὰ  ἱστορία ὅτι ὁ προφήτης Ἐλισσαῖος περνόντας από τὴν Ἱεριχὼ  πληροφορήθηκε διὰ τὰ  ἀκάθαρτα ὕδατα καὶ τὴν ἄτεκνον γῆν. Ἐπλησίασε τὰ ὕδατα, ἔριξε ἁλάτι καὶ  εἶπε, «Τάδε λέγει Κύριος. Ἴαμαι τὰ ὕδατα ταῦτα, καὶ οὐκ ἔσται ἔτι  ἐκεῖθεν θάνατος καὶ ἀτεκνουμένη. Καὶ ἰάθησαν τὰ ὕδατα ἕως τῆς ἡμέρας  ταύτης κατὰ τὸ ρῆμα Ἐλισσαιέ, ὃ ἐλάλησε».

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Νά προσεύχεσθε ἔστω καί πέντε λεπτά, ἀλλά δοσμένα στό Θεό μέ ἀγάπη καί λαχτάρα»

 Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στο Θεό με αγάπη και λαχτάρα.