Κεφ. 46.Ἡ κακία εὔκολη καί ἡ ἀρετή δύσκολη, τό θάρρος, Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ. 46.Ἡ κακία εὔκολη καί ἡ ἀρετή δύσκολη, τό θάρρος, Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-6-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) 
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἡ μή ἐνθύμηση τῶν ἤδη ἐξομολογημένων ἁμαρτημάτων

     

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

20^δ) Ἡ μή ἐνθύμηση τῶν ἤδη ἐξομολογημένων ἁμαρτημάτων.

Δέν πρέπει, δίδασκε ὁ μακαριστός καί πάντοτε ἐξομολογούμενος Γέροντας Πορφύριος, νά ξαναθυμόμαστε τίς ἁμαρτίες πού ἐξομολογηθήκαμε. «Ἡ ἀνάμνηση τῶν ἁμαρτιῶν κάνει κακό»¹.

Μέ τήν ἐξομολόγηση συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες. Ὅταν κανείς ἐξομολογηθεῖ σωστά μέ εἰλικρίνεια, χωρίς νά κρύψει τίποτε, εἶναι περισσότερο ἀπό βέβαιο ὅτι πῆρε τήν ἄφεση ἀπό τόν Θεό. Ἄν ἀφήσει τόν πονηρό νά τόν ταράσσει μέ τήν σκέψη: «Ἄραγε συγχωρήθηκα;» καί ξαναθυμᾶται τίς ἐξομολογημένες ἁμαρτίες του, σάν νά μήν εἶναι ἀκόμη συγχωρημένες, τότε αὐτό εἶναι ἀπιστία στό μυστήριο. Εἶναι παγίδα τοῦ πονηροῦ, γιά νά μᾶς κρατεῖ σέ ταραχή καί νά μᾶς ρίξει στήν ἀκηδία καί τήν ἀπελπισία.

Ἡ ὑπερβολική λύπη γιά τά λάθη τοῦ παρελθόντος εἶναι δαιμονική παγίδα. «Δέν εἶναι ὑγιές», παρατηρεῖ ὁ π. Πορφύριος, «νά λυπᾶται κανείς ὑπερβολικά γιά τίς ἀμαρτίες του καί νά ἐπαναστατεῖ ἐναντίον τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ του φτάνοντας μέχρι τήν ἀπελπισία»².

Ὑπάρχουν κάποιοι πού ταπεινολογοῦν καί οἰκτίρουν τόν ἑαυτό τους γυρίζοντας στό παρελθόν, ἀπελπιζόμενοι. Αὐτοί δυστυχῶς δέν μετανοοῦν. Αὐτοεξευτελίζονται, ψευτοταπεινώνονται, μεταμελοῦνται, ἀλλά δέν διορθώνονται. Βιώνουν ἕνα αἴσθημα κατωτερότητος, πού δέν εἶναι τίποτε περισσότερο ἀπό πληγωμένος ἐγωισμός.

Θυμᾶμαι τήν ἀδελφή Βρυαίνη πού μοῦ κρατοῦσε τό χέρι καί μοῦ ἔλεγε: «Πού θά πᾶς; Ἔχω νά διανύσω χάος. Πού θά πᾶς;». ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

Να καταλάβουμε ποιος είναι ο σκοπός μας καί ο προορισμός μας. Διάβαζα προχθές στον αββά Ισαάκ ότι ένας μοναχός σώζει επτά γενεές καί λάμπει επτά φορές σάν τον ήλιο. Σκεφθήτε τί μεγάλη αξία! Τί μάς έχει δώσει ο Θεός! Γι` αυτό θάχουμε καί πειρασμούς, θάχουμε καί λογισμούς. Όλα θά τά πολεμήσουμε γιά τήν αγάπη του Χριστού. Καί λογισμούς θά έχουμε καί σταυρούς καί βάσανα θά έχουμε. «Δόξα σοι, ο Θεος, μέριμνες κλπ., μόνο όταν υπάρχη ανάγκη μεγάλη. Όταν δεν ύπάρχη ανάγκη, δέν χρειάζεται να ξεφεύγουμε από την τάξι μας καί να μάς τραβάη η μέριμνα η μεγάλη καί να αφήνουμε τον Θεό.

Υστερα λέμε πώς θαρθή το δάκρυ, πώς θαρθή η κατάνυξις, η επίγνωσις του εαυτού μας, γιά να καταλάβουμε ποιο είναι τό θέλημα τού Θεού, πώς πρέπει να εργαστούμε τον Θεόν. Πώς θά περάσουμε τά τελώνια την ημέρα της αναχωρήσεώς μας;

«Τέτοιους ἀνθρώπους θέλει ὁ Θεός.!…»

Ήταν κάποια γυναίκα πάμφτωχη σ’ ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας και είχε τρία παιδιά. Κατάφερε να τα μεγαλώσει με απίστευτες στερήσεις και δυσκολίες, όμως, με μία μοναδική αξιοπρέπεια! Αυτή, ήταν η κυρα-Βασιλική.

Πέθανε παραμονή της Παναγίας του 1998. Την επόμενη μέρα, 15 Αυγούστου, το φτηνό φέρετρο με την σορό της,που ήταν πάνω στην καρότσα του μικρού αγροτικού ημιφορτηγού του ιερέα, κατευθυνόταν προς το κοιμητήριο.

… Στην πορεία της κηδείας, ακολουθούσαν μερικοί συγχωριανοί της και συζητούσαν για τα βάσανα που είχε περάσει όσο αυτή ζούσε, όταν, ξαφνικά, ευωδίασε όλος ο γύρω τόπος: χιλιάδες άνθη και λουλούδια να υπήρχαν, πραγματικά, δεν θα μύριζαν τόσο! Όλοι τους, παραξενεύτηκαν και απόρησαν. Αλλά δεν είχαν καμμία εξήγηση να δώσουν γι’ αυτό.

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ὁ Γέροντας Σωφρόνιος, ὁ ἁγιορείτης καί ἡσυχαστής

 Ὁμιλία στήν ἐπίσημη παρουσίαση τοῦ βιβλίου «Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ» στά ρουμανικά, στήν μεγάλη Αἴθουσα τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου. (Παρουσίαση βιβλίου του Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου στο Βουκουρέστι)

Χαίρομαι ἰδιαίτερα πού ἦλθα πάλι στήν Ρουμανία καί συναντῶ ἀγαπητούς ἀδελφούς πού μέ περιβάλλουν μέ πολλή ἀγάπη καί ἐγώ τούς ἀγαπῶ. Μέσα στήν Ἐκκλησία ξέρουμε ὅτι ὑπερβαίνονται τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου, ἡ ἐθνικότητα καί τό γένος καί ἀποκτᾶμε ἑνότητα ἐν Χριστῷ.

 

Ἡ ἔλευσή μου αὐτήν τήν φορά εἶναι γιά νά παρευρευθῶ στήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου μου γιά τόν Γέροντα Σωφρόνιο, μέ τίτλο «Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ», πού πρόσφατα δημοσιεύθηκε στήν ρουμανική γλώσσα σέ ἀναθεωρημένη ἔκδοση ἀπό τόν ἐκδοτικό Οἶκο «Σοφία».

 

Τό βιβλίο αὐτό χωρίζεται σέ δύο βασικά μέρη. Στό πρῶτο γίνεται μία παρουσίαση τῆς πνευματικῆς βιογραφίας τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, μέσα ἀπό τά δικά του κείμενα, τό σπουδαιότερο δέ εἶναι ὅτι ἐπιχειρεῖται νά παρουσιασθῆ ὅτι ἡ ἐμπειρία πού ἀπέκτησε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι ταυτόσημη μέ τήν ἐμπειρία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Στό δεύτερο μέρος παρουσιάζεται ἡ γνωριμία μου μέ τόν Γέροντα Σωφρόνιο τό ἔτος 1976 καί ἡ ἐπικοινωνία πού εἴχαμε ἀπό τότε μέχρι τήν κοίμησή του τό ἔτος 1993, καί τά ὅσα θεόσοφα μοῦ ἔλεγε κατά τίς συναντήσεις μου μαζί του. Κατέγραφα πάντοτε τά θεολογικά του λόγια καί δέν θέλησα νά τά κρύψω ἀπό τούς ἀδελφούς μου, πού ἀναζητοῦν τήν σωτηρία τους, ὅπως τήν ἀναζητοῦσα κι ἐγώ.

Πρὸς τοὺς αὐτομολήσαντας πρὸς τὰ θέατρα Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

 

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ͵ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ͵

ΟΜΙΛΙΑ Πρὸς τοὺς καταλείψαντας τὴν ἐκκλησίαν καὶ αὐτομολήσαντας πρὸς τὰς ἱπποδρομίας καὶ τὰ θέατρα.

α. Ταῦτα ἀνεκτά; ταῦτα φορητά; Ὑμῖν γὰρ αὐτοῖς καθ΄ ὑμῶν ἐντυχεῖν βούλομαι. Οὕτω καὶ ὁ Θεὸς ἐποίησε τοῖς Ἑβραίοις· αὐτοῖς γὰρ κατ΄ αὐτῶν ἐντυγχάνων ἔλεγε· Λαός μου͵ τί ἐποίησά σοι͵ καὶ τί ἐλύπησά σε͵ ἢ τί παρηνώχλησά σοι; ἀποκρίθητί μοι. Καὶ πάλιν· Τί εὕροσαν οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν ἐμοὶ πλημμέλημα; Τοῦτον δὴ καὶ ἐγὼ μιμήσομαι͵ καὶ ἐρῶ πρὸς ὑμᾶς πάλιν· Ταῦτα ἀνεκτά; ταῦτα φορητά; Μετὰ μακροὺς διαύλους λόγων͵ καὶ τοσαύτην διδασκαλίαν͵ καταλιπόντες ἡμᾶς τινες͵ πρὸς τὴν θεωρίαν τῶν ἁμιλλητηρίων ἵππων ηὐτομόλησαν͵ καὶ οὕτως ἐξεβακχεύθησαν͵ ὥστε πᾶσαν τὴν πόλιν ἐμπλῆσαι βοῆς καὶ κραυγῆς ἀτάκτου͵ καὶ πολὺν γέλωτα͵ μᾶλλον δὲ θρῆνον φερούσης. Ἐγὼ οὖν οἴκοι καθήμενος͵ καὶ τῆς φωνῆς ἀκούων ἐκρηγνυμένης͵ τῶν κλυδωνιζομένων χαλεπώτερον ἔπασχον.

Ἐπιστολή Γέροντος Ἐφραίμ Κατουνακιώτη σέ καρκινοπαθῆ μοναχό

Την 27 η Φεβρουαρίου 1998 (ν.η) πριν 13 χρόνια έφυγε για τους ουρανούς ο παπα Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.Ἡ ἐπιστολὴ ποὺ ἀκολουθεῖ δημοσιεύθηκε ἀπὸ τὴ συνοδεία τοῦ γέροντος στὴ βιογραφία του πoὺ ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας τὸ 2000, καὶ ἀπευθύνεται σὲ ἑτοιμοθάνατο καρκινοπαθὴ μοναχό.

Κατουνάκια 4-2-1993
Ἐν Χριστῷ ἀγαπητὲ ἀδελφὲ π. Ἱερεμία
Μὲ πολλὴν ἀγάπη σὲ ἀσπάζομαι ἀδελφικὰ, εὐχόμενος ὅπως Κύριος ὁ Θεὸς ἐξαποστείλη τὸν Ἄγγελον Ἀὐτοῦ καὶ σοῦ χαρίση πνεῦμα ὑπομονῆς, πνεῦμα πίστεως καὶ ἐμπιστοσύνης πρὸς τὸν Θεόν. Χθὲς ἔλαβα τὸ γράμμα σου καὶ σήμερα πρωΐ ἔρχομαι νὰ σοῦ ἀπαντήσω. Πρὸ τριῶν μηνῶν κατέβηκα στὴν Ἀθήνα καὶ ἔκανα ἐγχείρηση καταρράκτου στὰ μάτια καὶ δὲν ἔχει ἀποκτασταθῆ ἀκόμα ἡ ὅρασίς μου καὶ δὲν βλέπω καλὰ, καὶ βάζω τὸν Ν. νὰ σοῦ γράψη ὅ,τι ὑπαγορεύω ἐγώ. Γενοῦ ἄξιος τῆς κλήσεώς σου τῆς «Θεοκλήτου». Μετὰ ἁγίων ἡ κλῆσις σου, μετὰ μαρτύρων ἡ μερίς σου.

Νὰ σοῦ πῶ καὶ τὴν ἀλήθεια, καὶ σὲ μακαρίζω καὶ σὲ ζηλεύω, ἀποβλέποντας τὸν καρπὸν αὐτῆς σου τῆς δοκιμασίας. Ἡ πολλὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐσένα ἐκεῖ σὲ ὁδήγησε, εἰς αὐτὸ τὸν Γολγοθά. Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος πλέκει δύο ἐγκωμιαστικοὺς λόγους πρὸς τὸν πολύαθλο Ἰώβ.

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος:Ὅταν τό ἅγιος Πνεῦμα ἀρχίζει νά σέ ἐπισκιάζει!

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΕ ΕΠΙΣΚΙΑΖΕΙ!

Όταν η νεφέλη του αγίου Πνεύματος άρχισε να επισκιάζει τη σκηνή της καρδιάς σου.

Εάν βλέπεις, σε κάθε λογισμό πού κινείται στην ψυχή σου, και σε κάθε ενθύμηση, και στις πνευματικές σου ενατενίσεις την ώρα της ησυχίας σου, να γεμίζουν τα μάτια σου δάκρυα, και να βρέχουν τις παρειές σου, χωρίς εσύ να βιάζεις τον εαυτό σου, να ξέρεις ότι, σ’ αυτή την περίπτωση, άρχισε να ανοίγει ο φράχτης μπροστά σου, για να έρθει η χάρη του Θεού και να καταστραφεί ο εχθρός.

Μπορεί πάλι, να βρίσκεις, από καιρού εις καιρόν, ότι βυθίζεται ο νους σου στην καρδιά σου, χωρίς εσύ να το επιδιώκεις κατά τη συνήθεια σου, και να διαμένει εκεί (ο νους σου) για κάποιο μικρό διάστημα.

Μάθετε πώς ἡ στρατηγική καί ἡ τακτική τοῦ Θεοῦ εἶναι διάφορη ἀπό τήν ἀνθρώπινη.

Μάθετε πώς η στρατηγική και η τακτική του Θεού είναι διάφορη από τήν ανθρώπινη. Αυτό, πού οι άνθρωποι βλέπουν σαν συντριβή, ο Θεός το λαμβάνει ως νίκη, και εκείνο πού στα μάτια των ανθρώπων είναι νίκη, για το Θεό είναι το σούρουπο της καταστροφής....