Ἔργῳ, ὡς πάλαι ἐπηγγείλω, Κανόνας τῆς Πεντηκοστῆς, Ἑορτοδρόμιο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 8-6-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr
http://HristosPanagia3.blogspot.gr
Σάββατο 1 Ιουλίου 2017
Ἑρμηνεία εἰς τό κατά Ματθαῖον εὐαγγέλιον τῆς Δ’ Κυριακῆς (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
(Ματθ. η’ 5-13)
- Γιατί υπάρχουν διαφορές σε ίδια περιστατικά από Ευαγγελιστή σε Ευαγγελιστή;
- Ποια η διαφορά της ευεργεσίας από άνθρωπο και από τον Θεό;
Ὁ Γέρων Χρυσόστομος Σταυρονικητιανός ὁ θεοδίδακτος
Όταν ο Γέρων Χρυσόστομος ήταν εφημέριος στον Καρέα περί το 1960, εκλήθη στο γραφείο της Αρχιεπισκοπής και του δόθηκε η εντολή να τελέση τον γάμο σε ένα ζευγάρι που είχαν κώλυμμα γάμου σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες.
Σύμφωνα με την εκμυστήρευση του Γέροντα, είχαν βαθμό συγγενείας (πρώτα εξαδέλφια). Ο π. Χρυσόστομος ήταν ζηλωτής των πατρικών παραδόσεων. Αρνήθηκε με ευγένεια, όχι ελεγκτικά αλλά αρνήθηκε.Δέχθηκε πολλαπλές πιέσεις. «Τι σε νοιάζει εσένα;» του έλεγαν, «αυτός που σε διατάζει έχει την ευθύνη» κλπ. Εκείνος σταθερός στην άρνησή του. Τότε τον έθεσαν σε αργία οικονομική, δηλαδή επιτρεπόταν να λειτουργή μόνο, όχι να τελή Μυστήρια κλπ., αλλά του έκοψαν τον μισθό από το 1960 μέχρι το 1984.
Τώρα αρχίζει το μαρτύριο της πείνας, της ζητιανιάς και της πικρίας για την μητριά Εκκλησία. Αυτός ο χρυσός άνθρωπος φιλοξενιόταν εδώ και εκεί, λειτουργούσε όταν του το επέτρεπαν και ζούσε από τα τρισάγια που έκαναν στα Κοιμητήρια οι πτωχοί αδελφοί του Χριστού.
Έτσι τον γνώρισαν όλοι, πτωχό, καθαρό, άρχοντα, ευθυτενή, λευκογένειο, με την τεράστια ομπρέλλα του καλοκαίρι-χειμώνα, γιατί ήταν παλλευκός και τον επείραζε το φως. Ας σημειωθή ότι δεν κρεοφαγούσε και, ενώ πενόταν, δεν ζητούσε, αρκούμενος σε ό,τι ο Θεός θα έστελνε με τον φωτισμό του σε κάποιον αδελφό.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΕ ΑΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΙΣΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥΣ ΚΥΡΟ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΟΝ ΕΚΤΟ ΑΙΩΝΑ.. Γιά τόν Νεμεσίωνα τόν Ἔπαρχο καί τόν Φωτεινό τόν ἀόμματο
Θαύματα πού έγιναν σέ άθεους καί σέ άπιστους
Αλλά άς θυμηθούμε καί κάποια θαύματα, πού ’γιναν σέ άθεους καί ειδωλολάτρες, με τή διήγηση των οποίων αφ’ ενός θα ωφεληθούν οι πιο ράθυμοι στην πνευματική ζωή, αφ’ ετέρου όμως θά γίνουν καί πιο προσεκτικοί οι αλαζονικοί απέναντι στή πίστη, γιά νά μάθουν όλοι ότι οι άγιοι δεν γνωρίζουν μόνο νά ευεργετούν τούς άριστους, άλλά καί νά παιδεύουν τούς κακούς, μιμούμενοι τόν ίδιο τόν Χριστό, πού άνοιξε τήν θύρα του παραδείσου γιά όλους, άλλά δεν παραχώρησε τήν είσοδο χωρίς προϋποθέσεις κι ετοίμασε τήν βασιλεία του γιά όλους, δέν τήν έδωσε όμως σέ όλους....
Καί τούτο δέν γίνηκε από μισανθρωπία, αλλά άπό φιλανθρωπία καί αγάπη, καθώς συμβαίνει καί στόν κοινό δάσκαλο, όπου η παίδευση καί η δοκιμασία γίνεται μέ σκοπό την διόρθωση καί τήν καλυτέρευση καί καθώς τούτο γίνεται και στούς κοινούς γιατρούς, πού δέν σκοπεύουν μέ τίς βίαιες επεμβάσεις τους στήν απώλεια ή στήν τιμωρία τού πάσχοντος, άλλά στή θεραπεία καί τή σωτηρία τής ζωής τους.
Γιατί καί στίς διηγήσεις αυτές, όσοι μετανόησαν ελεήθηκαν καί σώθηκαν, εκείνοι όμως πού δέν μεταμελήθηκαν δέ βρήκαν τή γιατρειά μήτε τού σώματος, μά μήτε καί τής ψυχής, πού είναι καί τό σπουδαιότερο.
Γιά τόν Νεμεσίωνα τόν Έπαρχο καί τόν Φωτεινό τόν άόμματο
Τὸ ἵδρυμα Rockefeller πίσω ἀπὸ τὸ πανθρησκειακὸ διάγγελμα φιλίας!
Εἶναι πράγματι ἀξιοθαύμαστος ὁ τρόπος ποὺ μεγάλα "εὐαγῆ" ἱδρύματα ἀνὰ τὸν κόσμο ἀλληλοϋποστηρίζονται οἰκονομικὰ καὶ ὄχι μόνο γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν σχεδιασμῶν τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ἂν κανεὶς ἀναζητήσει ποιὸς κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸ πρόσφατο διαθρησκειακὸ ἄγγελμα φιλίας (δὲς ΕΔΩ) θὰ διαπιστώσει ὅτι ὀργανωτὴς του φαίνεται τὸ Elijah Interfaith Institute τὸ ὁποῖο ἔχει ὡς σπόνσορες ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους τὸ πασίγνωστο ἵδρυμα Rockefeller, τὴν Ἀμερικανοεβραϊκὴ Ἐπιτροπή, τὴν Οὐνέσκο (δές ΕΔΩ) καὶ πάει λέγοντας.
Ἐγκώμιο στούς ἁγίους Ἀποστόλους (Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος)
Χαίρετε, άγιοι Απόστολοι, βασιλείς του Χριστού· διότι σ’ εσάς εμπιστεύθηκε την επουράνια και την επίγεια βασιλεία. Σας έδωσε την εξουσία να κυβερνάτε και να φροντίζετε και τους δυο θρόνους, θέλοντας από τη μια να αποκατασταθεί η κληρονομιά της επίγειας βασιλείας, από την άλλη να αστράψει η δόξα, να πλεονάσει η ομορφιά, να φανερωθεί το φως, να γίνουν γνωστά τα μυστήρια, να κηρυχθεί η δύναμη της επουράνιας βασιλείας.
Χαίρετε εσείς που είστε το άλας της γης, που ποτέ δεν μπορεί να χάσει τη δύναμή του. Χαίρετε εσείς που είστε το φως του κόσμου (Ματθ. 5:13-14), που μένει στην ανατολή και λάμπει παντού, που φωτίζει αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι, που καίει χωρίς ξύλα. Το λυχνάρι είναι ο Χριστός, και λυχνοστάτης ο Πέτρος, και λάδι η χορηγία του Αγίου Πνεύματος.
Χαίρετε εσείς που είστε το φως του κόσμου, στο οποίο υποχωρεί η νύχτα όλη· που δεν το σκιάζει η νεφέλη, δεν το αντιμάχεται η καταιγίδα, ούτε η λαίλαπα το πλησιάζει, απεναντίας φωτίζονται μ’ αυτό τα σκοτάδια που έχουμε μέσα μας, φανερώνονται τα κρυφά, διασαφηνίζονται τα ασαφή, καθαρίζονται οι λογισμοί.
Χρειαζόμαστε Ὑπομονή. Στάρετς Ἡλίας τῆς Ὄπτινα
Πρέπει να βρισκόμαστε σε κατάσταση προσευχής για να έχουμε στενή αγάπη, σεβασμό. Το κύριο κίνητρο για επιείκεια είναι μια προσευχή που δημιουργεί αγάπη, σεβασμό και συνείδηση ότι κάθε ανθρώπινο ον είναι ένα άτομο και δεν μπορούμε να απαιτούμε από ένα άλλο από αυτό που δεν έχει. Συχνά θέλουμε να είναι ο τρόπος που εμείς θέλουμε. Όλοι έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, τις απόψεις τους, τις αντιλήψεις τους.
Ὁ Ἅγιος νέος ὁσιομάρτυρας Προκόπιος
Ο άγιος Προκόπιος ήταν από τα μέρη της Βάρνας, από γονείς ευσεβείς. Όταν έγινε είκοσι χρόνων επιθύμησε τη μοναχική ζωή και πήγε στο Άγιο Όρος του Άθω. Εκεί έγινε υποτακτικός ενός γέροντα που λεγόταν Διονύσιος, στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, και αφού πέρασε λίγος καιρός, έλαβε και το άγιο σχήμα των μοναχών.
Από τη φύση του ήταν άκακος και απλούστατος, γι’ αυτό και πολλοί τον θαύμαζαν για την αρετή του, την υπακοή προς τον γέροντά του και την επιμονή στους κόπους της ασκητικής ζωής. Μη υποφέροντας όμως ο εχθρός διάβολος να βλέπει τέτοιες αρετές σε ένα νέο, τον φθόνησε και κάθε μέρα του έβαζε λογισμούς να γυρίσει στον κόσμο.
Αποφάσισε λοιπόν και έφυγε από το Άγιο Όρος και πήγε στη Σμύρνη. Φτάνοντας εκεί, του ήρθε άλλος λογισμός χειρότερος, ότι δηλαδή αφού άφησε τη μετάνοιά του και επέστρεψε στον κόσμο, οπωσδήποτε θα κολαστεί. Έτσι τον κυρίευσε η απόγνωση και τον έκανε, αλίμονο, να αφήσει την ευσεβή του πίστη, χωρίς να αποκαλύψει τον λογισμό του σε κάποιον και να ζητήσει συμβουλή.
