Κεφ. 49.Ἡ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν καί περί λογισμῶν. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ. 49.Ἡ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν καί περί λογισμῶν. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 1-7-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) 
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Ἡ θέωση καί τά τρία στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς» Πατερική Θεολογία, 20ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ θέωση καί τά τρία στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς»

Πατερική Θεολογία, 20ο Μέρος

Ὁμιλία στίς 30-11-2014

Συνεχίζουμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ τήν Πατερική Θεολογία τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη. Τό κεφάλαιο πού θά ἀσχοληθοῦμε σήμερα ἔχει τίτλο «Περί τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως καί περί τῶν τριῶν σταδίων τῆς πνευματικῆς ζωῆς». Λέγαμε χθές ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι πηγή τοῦ ἁγιασμοῦ, ὅταν Τόν κοινωνοῦμε. Ἀνάλογα μέ τήν κατάσταση πού εἶναι ὁ καθένας καθαρίζεται ἔτι καί ἔτι, φωτίζεται καί θεώνεται. «Καί θεοῖ με καί τρέφει» λέμε ἐκεῖ στήν σχετική εὐχή. Λέγαμε ἀκόμα ὅτι ἑνώθηκε στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀτρέπτως, ἀναλλοιώτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως. Αὐτή ἡ πρώτη λέξη ἀτρέπτως σημαίνει χωρίς τροπή, δηλαδή χωρίς ἀλλοίωση. Δέν ἔγινε ἡ ἀνθρώπινη φύση δηλαδή θεία, οὔτε ἡ θεία ἀνθρώπινη. Παρέμειναν ὅπως εἶναι, ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀνθρώπινη καί ἡ θεία θεία, ἀλλά ἑνώθηκαν ὅμως ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως, ἀδιαιρέτως καί ἀτρέπτως, ὅπως εἴπαμε. Ὅταν λοιπόν ἐμεῖς μεταλαμβάνουμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας παίρνουμε τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ ὁποία ὅμως εἶναι θεωμένη, εἶναι ἐμπλουτισμένη μέ τήν Θεία χάρη, μέ τό ἄκτιστο. Ἡ Θεία Χάρις εἶναι τό ἄκτιστο, εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ, ὁπότε μετέχουμε στό ἄκτιστο. Κι αὐτό τό ἄκτιστο, αὐτή ἡ Θεία Χάρις εἶναι πού μᾶς καθαρίζει, μᾶς φωτίζει καί μᾶς θεώνει. Ἔτσι κι ἐμεῖς γινόμαστε, ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Πορφύριος, κατά χάριν -καί ὄχι κατά φύσιν βέβαια- ἄκτιστοι. Ἐνῶ εἴμαστε κτιστοί, δημιουργήματα, ἐπειδή παίρνουμε τήν Θεία Χάρη, παίρνουμε τόν Χριστό μας, πού εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, γινόμαστε κι ἐμεῖς κατά χάριν ἄκτιστοι.

Ἅγιος Παΐσιος: "Ὑπάρχει κίνδυνος νὰ μεταφερθοῦν "πνευματικὰ μικρόβια" καὶ νὰ μολύνουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας ἀπὸ τοὺς θεολόγους τῆς Δύσης! "

Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος"

Ὁ πατὴρ Παΐσιος δὲν συμφωνοῦσε νὰ σπουδάζουν οἱ ὀρθόδοξοι θεολόγοι στὴ Δύση, διότι ἔβλεπε τὸν κίνδυνο νὰ μεταφέρουν ἀπὸ ἐκεῖ "πνευματικὰ μικρόβια" καὶ νὰ μολύνουν τὴν ἀμώμητη ὀρθόδοξη πίστη μας. "τί θὰ πᾶτε νὰ πάρετε ἀπὸ ἐκεῖ; Ἔλεγε. Αὐτοὶ δὲν ἔχουν τίποτε, τὰ ἔχουν γκρεμίσει ὅλα." Καὶ σὲ ἕναν ὀρθόδοξο Γάλλο ἱερομόναχο ποὺ τὸν ρώτησε σὲ τί διαφέρουν οἱ καθολικοὶ καὶ οἱ προτεστάντες ἀπὸ τοὺς ὀρθόδοξους, εἶπε χαρακτηριστικά: "Ἃς ὑποθέσουμε ὅτι ἡ ὀρθοδοξία εἶναι σὰν αὐτὸ τὸ καλύβι ποὺ βλέπεις, φτιαγμένο ἀπὸ πέτρες, λάσπη καὶ ζωνάρια. Οἱ καθολικοὶ ἀφαίρεσαν τὴν λάσπη, οἱ προτεστάντες ἀφαίρεσαν καὶ τὰ ζωνάρια. Μποροῦν τώρα νὰ σταθοῦν οἱ πέτρες μόνες τους;" 

Στενοχωριόταν καὶ ὅταν μάθαινε ὅτι κάποιοι ὀρθόδοξοι θεολόγοι, ἀντὶ νὰ τρέφονται ἀπὸ τὴν "δυνατὴ πνευματικὴ τροφὴ" τῶν ὀρθοδόξων πατερικῶν κειμένων καὶ νὰ πίνουν ἀπὸ τὰ κρυστάλλινα ὕδατα τῆς πατερικῆς θεολογίας, μελετοῦσαν τοὺς αἱρετικοὺς θεολόγους τῆς Δύσεως καὶ ἔπιναν ἀπὸ τὶς θολερὲς πῆγες τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φθάνουν ἀκόμη καὶ σὲ λανθασμένα συμπεράσματα γιὰ τοὺς Ἁγίους πατέρες. 

Βσεβολόντ Ρεγιέρ, Βραζιλία: Πραγματική Ἀνάσταση! Ἀπό τόν βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη Μαξίμοβιτς στή Σαγγάη τῆς Κίνας (+1966)

 

Βσεβολόντ Ρεγιέρ, Βραζιλία: Πραγματική Ανάσταση!

Από τον βίο του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς στη Σαγγάη της Κίνας (+1966)

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς τά ἔτη 1934-1951 ἦταν Ἐπίσκοπος Shanghai (Σαγγάης) τῆς Κίνας.

Μια νοσοκόμα από το εβραϊκό νοσοκομείο στη Shanghai (Σαγγάη) της Κίνας μάς είπε τα ακόλουθα:

Κατά τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας, ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς ήρθε στο νοσοκομείο για να επισκεφθεί ορισμένους Ρώσους Ορθοδόξους, που ήταν εκεί. Περνώντας από ένα θάλαμο, σταμάτησε μπροστά από ένα κρεβάτι που ήταν κλεισμένο με το παραβάν, πίσω από το οποίο πέθαινε μια Εβραία ηλικιωμένη γυναίκα. Οι συγγενείς της περίμεναν ήδη στον προθάλαμο το θάνατό της. Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς σήκωσε το σταυρό του πίσω από το παραβάν και φώναξε δυνατά “Χριστός Ανέστη!”.

Τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, καί ἡ ὑπέρβασή τους

 

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

 

Στήν ἐποχή μας γίνεται πολύς λόγος γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἴσως ἐπειδή καταστρατηγοῦνται ἐν πολλοῖς ἤ ἱεροποιοῦνται. Ἐκεῖνο πού παρατηρεῖται εἶναι ὅτι ὅλοι ἐπιδιώκουν τήν ἀπόκτηση τῶν δικαιωμάτων τους, ὡσάν νά μήν ἔχουν καθήκοντα καί ὑποχρεώσεις, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπικρατοῦν στίς μικρές καί μεγάλες κοινωνίες μας ἀνεπίτρεπτοι ἀνταγωνισμοί. Αὐτό τό βλέπουμε στίς οἰκογένειες, στίς κοινωνίες, τά ἔθνη καί στήν οἰκουμένη.

Στήν κοινωνία πρέπει νά ἐπικρατῆ ἡ ἰσορροπία μεταξύ δικαιωμάτων καί καθηκόντων, γιατί μέσα σέ αὐτήν τήν ἰσορροπία λειτουργεῖ καλά τό σύστημά της. Ἡ ὑπερτίμηση τῶν δικαιωμάτων ὁδηγεῖ ἀναγκαστικά στίς συγκρούσεις. Ἔχει ὅμως  ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἡ στάση τῶν Χριστιανῶν ἀπέναντι σέ αὐτά.

Τό θέμα αὐτό πρέπει νά ἀναπτυχθῆ, ἔστω καί μέ συντομία, γιά νά ἐντοπιστῆ τό ὅλο πρόβλημα πού δημιουργεῖται.

1. Ἡ Φεουδαρχία, ὁ Διαφωτισμός καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα

Ὅταν κάνουμε λόγο γιά ἀνθρώπινα δικαιώματα ἐννοοῦμε τά λεγόμενα φυσικά δικαιώματα, ὅπως εἶναι τό δικαίωμα γιά τήν τροφή, τήν στέγη, τήν μάθηση, τήν ἐλευθερία· γιά πολιτικά δικαιώματα, ὅπως τό νά ψηφίζη κανείς καί νά ψηφίζεται· γιά τά ἀστικά δικαιώματα, ὅπως ἤ δυνατότητα νά συνάπτη διάφορες συμφωνίες μέσα στήν Πολιτεία στήν ὁποία ἔχουν κατοχυρωθῆ πολλά ἀπό αὐτά τά δικαιώματα· καί τά ἠθικά δικαιώματα τά ὁποῖα  ἐπιτελεῖ ὁ ἄνθρωπος, ὡς ἄνθρωπος καί ὡς μέλος τῆς κοινωνίας.

«Εὐχή, βία φύσεως διηνεκής», καὶ θὰ δεῖς πόση Χάρη θὰ λάβεις"

 

«Ἔκφρασις Μοναχικῆς ἐμπειρίας», έκδ, Ι.Μ.Φιλοθέου, Ἄγιον Ὅρος-ἀποσπάσματα σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση

Ἐπιστολὴ Γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστή

Λοιπὸν βιάσου. Λέγε διαρκῶς τὴν εὐχή. Νὰ μὴ σταματᾶ καθόλου τὸ στόμα. Ἔτσι θὰ τὴν συνηθίσεις μέσα σου καὶ κατόπιν θὰ τὴν παραλάβει ὁ νοῦς. Μὴ ξεθαρρεύεις στοὺς λογισμούς, διότι γίνεσαι μαλθακὸς καὶ μολύνεσαι. «Εὐχή, βία φύσεως διηνεκής», καὶ θὰ δεῖς πόση Χάρη θὰ λάβεις. 

Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, παιδί μου, εἶναι θλίψη, διότι εἶναι στὴν ἐξορία. Μὴ ζητεῖς τελεία ἀνάπαυση. Ὁ Χριστὸς μᾶς σήκωσε τὸ σταυρό, καὶ μεῖς θὰ σηκώσουμε. Ὅλες τὶς θλίψεις ἐὰν τὶς ἀπομένουμε, βρίσκομε Χάρη παρὰ Κυρίου. Γι’ αὐτὸ μας ἀφήνει ὁ Κύριος νὰ πειραζόμαστε, γιὰ νὰ δοκιμάζει τὸ ζῆλο καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχουμε πρὸς αὐτόν. Γι’ αὐτὸ χρειάζεται ὑπομονή. Χωρὶς ὑπομονὴ δὲν γίνεται ὁ ἄνθρωπος πρακτικός, δὲν μαθαίνει τὰ πνευματικά, δὲν φθάνει σὲ.... μέτρα ἀρετῆς καὶ τελειώσεως. 

Ἀγάπα τὸν Ἰησοῦ καὶ λέγε ἀδιάλειπτα τὴν εὐχὴ καὶ αὐτὴ θὰ σὲ φωτίζει στὸ δρόμο του. 

Ποιμαντική καί ὄχι ἀνθρωπάρεσκη, πρέπει νά εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ἀντίθεης μαρξιστικῆς στάσης

 Οι περιπτώσεις αντιμετώπισης της άθεης μαρξιστικής στάσης από κάποιους Κληρικούς με ανθρωπάρεσκο τρόπο, λυπούν το πλήρωμα της Εκκλησίας, αλλά στο τέλος δεν βοηθούν και τους άθεους μαρξιστές να αντιληφθούν την πλάνη τους. Η περίπτωση του άθεου μαρξιστή γιατρού στην πρώην Σοβιετική Ένωση, που επέστρεψε στην Εκκλησία και που διηγήθηκε ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, αποτελεί πιστεύω διαχρονικό παράδειγμα*. 

Ο άθεος αυτός κομμουνιστής γιατρός, στην πρώην Σοβιετική Ένωση του αντίθεου και απάνθρωπου κομμουνιστικού καθεστώτος, μια μέρα ήρθε σπίτι του και ζήτησε από τη μητέρα του να του μαγειρέψει κοτόπουλο, γιατί θα ερχόταν κι ένας φίλος του. Η μητέρα του η οποία ήταν ευσεβής Ορθόδοξη έκπληκτη τον ρώτησε, ‘’ξέχασες παιδί μου τι είναι σήμερα;’’ Ο γιός απορημένος ρώτησε ‘’τι μέρα είναι’’ και εκείνη του απάντησε ότι είναι Μεγάλη Παρασκευή. Ως πραγματικός αντίθεος κομμουνιστής απάντησε ότι ‘’δεν τον νοιάζει και ζήτησε από την ευσεβή μητέρα του να βάλει το κατόπουλο στον φούρνο’’.

Ὁ Ὁσιομάρτυς Γεράσιμος ὁ Εὐρυτάν [3.7. 1812]

Εικόνα 1: Δολιανά ή Στουρνάρα, η ιδιαίτερη πατρίδα του Μάρτυρα Γερασίμου.

Ο Οσιομάρτυς Γεράσιμος ο Ευρυτάν [3.7. 1812]

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ: Ο Άγιος Γεράσιμος ο νέος ο Καρπενησιώτης καταγόταν από το Μεγάλο [Τρανό] Χωριό του Καρπενησίου και ονομαζόταν Γεώργιος. Οι γονείς του, που ήταν ευσεβείς χριστιανοί, κατάγονταν απὸ τα Δολιανά (τώρα έρημο χωριό, που ονομάζεται και Στουρνάρα, στις νότιες πλαγιὲς του όρους Καλλιακούδα). 

Ένδεκα χρονών, πήγε με τον αδελφό του, Αθανάσιο, στην Κωνσταντινούπολη και παρέμεινε εργαζόμενος κοντά σ' έναν παντοπώλη πατριώτη του. Το μπακάλικο βρισκόταν στην άκρη του Κερατίου Κόλπου. Η ζωή του μικρού Γεωργίου, ήταν δύσκολη. Δουλειὰ βαρειὰ, ιδιαίτερα για μικρὸ παιδί. Απὸ το χάραμα ως τα βαθειὰ μεσάνυχτα. Φαΐ, με οικονομία. Ύπνος, ίσως σε κανένα πατάρι του μπακάλικου. Μισθός, ελάχιστος. Στην αρχή, μέχρι να μάθει τη δουλειά, τίποτε. Μόνο το φαγητό. Και τα λίγα που μάζευε απὸ φιλοδωρήματα τα έδινε στο αφεντικό, να μαζευτούν κάμποσα να στείλει στους φτωχούς γονείς του.

Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριάς ἡ ἐν Μονάδι, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/07/blog-post_359.html

Ηχητικό Αγιολόγιο 6 Ιουλίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 6 Ιουλίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Ἅγιος Νεκτάριος Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως: «Ντύθηκαν» Χριστό

  Οι βαπτισμένοι χριστιανοί δεν φορούν τον παλαιό άνθρωπο με τα πάθη και τις αμαρτωλές επιθυμίες του, αλλά είναι ντυμένοι τον καινούριο άνθρωπο. 

6 Ιουλίου Συναξαριστής. Σισώη Μεγάλου, Λουκίας Παρθενομ. Και οι συν αυτής μαρτυρήσαντες, Των Αγίων 24 Μαρτύρων, Αστείου Οσίου, Των Αγίων Φιλήμωνα, Άρχιππου & Ονήσιμου, Απολλωνίου, Μετακομιδή Λειψάνων Οσίου Ευδοκίμου, Εγκαίνια Ναού Ιερομάρτυρα Στεφάνου, Αλεξανδρίωνα, Επιμάχου, Σισινίου, Κυρίλλου Οσιομάρτυρα, Εύρεσις Λειψάνων Αγίας Ιουλιανής, Βασιλείου μάρτυρα , Σισώη Οσίου.

Ὁ Ὅσιος Σισώης ὁ Μέγας

Ἔλαμψε μὲ τὴν πνευματική του σύνεση, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν φιλαδελφία καὶ τὸ ἐνδιαφέρον του στὸ νὰ ἐπιστρέψει καὶ ἕναν μόνο ἁμαρτωλό.
Μεταξὺ τῶν ἀσκητῶν ἀναδείχτηκε ὀνομαστὸς καὶ μέγας, ἀθλητὴς τῆς πρώτης γραμμῆς, τύπος ἐγκράτειας, ἀλλὰ καὶ ψυχὴ ποὺ προσευχόταν γιὰ δικαίους καὶ ἀδίκους, πλούσιους καὶ φτωχούς, ἄρχοντες καὶ ἰδιῶτες, κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς καὶ γενικὰ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.
Στὴν γῆ ἦταν, ἀλλὰ ἡ ζωή του ἦταν οὐράνια. Ὑψωμένος πάνω ἀπὸ τὴ σάρκα, ποὺ χαλιναγωγοῦσε τέλεια μὲ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν θεία κοινωνία τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ μνήμη του μένει ὑπόδειγμα σὲ ὅσους θέλουν τὴν ἀσκητικὴ ζωή, γιὰ νὰ εἶναι γνήσιοι καὶ πραγματικοὶ ἀσκητές, ὄχι μόνο μὲ τὴν ἀντοχὴ τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση καὶ τὴ λάμψη τῆς ἀρετῆς.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλάγιος α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐκ παιδὸς γεωργήσας ζωὴν τὴν κρείττονα, τῶν κατ’ αὐτῆς ἐνεπλήσθης θεουργικῶν ἀγαθῶν, τῶν Ἀγγέλων μιμητὰ Σισώη Ὅσιε· ὅθεν ὡς ἥλιος λαμπρός, ἀπαυγάζεις τηλαυγῶς, ἐν ὥρᾳ τῆς σῆς ἐξόδου, δηλοποιῶν τὴν σὴν δόξαν, καὶ καταλάμπων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.