Ὁ Χρυσός Κανόνας καί ἡ Ἀγάπη πρός τούς ἐχθρούς, Κυριακή Β΄Λουκᾶ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 1-10-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

Ποῦ πηγαίνουν οἱ Ψυχές μετά τόν Χωρισμό τους ἀπό τό Σῶμα, Εὐεργετινός, Ὑπόθεση Θ΄, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 16-9-2017 (Σύναξη) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

«Πῶς οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀντιμετώπισαν τούς αἱρετικούς» Πατερική Θεολογία, 26ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Πῶς οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀντιμετώπισαν τούς αἱρετικούς»

Πατερική Θεολογία, 26ο Μέρος

Ὁμιλία στίς 04-01-2015

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ περνᾶμε στό Δεύτερο Μέρος τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, πού ἔχει γενικό τίτλο: «Περί τῆς διδασκαλίας τῶν αἱρετικῶν καί πῶς οἱ Πατέρες τούς ἀντιμετώπισαν». Λέει ὁ π. Ἰωάννης ὁ Ρωμανίδης: «Ὅταν κάποιος φθάσει στήν θέωση, ξαναζεῖ ὅλες τίς φάσεις τῆς Ἀποκαλύψεως (Μεταμόρφωση - Πεντηκοστή), πού σημαίνει ὅτι ὁ θεούμενος ξαναζεῖ ὅλες τίς ἀλήθειες πού ἀπεκαλύφθησαν στούς Ἀποστόλους. Τότε διαπιστώνει ἐμπειρικά ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία ἔχει χαρακτήρα κυκλικό καί ὅτι ὁ κύκλος ἔχει ὡς πυρῆνα τήν Ἐνσάρκωση», τήν σάρκωση τοῦ Λόγου, πού γιορτάσαμε πρίν λίγες μέρες, τά Χριστούγεννα. «Ὁ πυρῆνας εἶναι ὁ σαρκωμένος Λόγος». Ἡ θεολογία μας δηλαδή ἔχει κέντρο τήν Σάρκωση. Εἶναι τό μεγαλύτερο, τό κορυφαῖο γεγονός, τό ὁποῖο, θά λέγαμε, ἔκοψε στή μέση τήν ἱστορία τοῦ κόσμου, τό γεγονός ὅτι ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος. «Αὐτό εἶναι ἕνα κυκλικό φαινόμενο, πού ἔχει ἕναν πυρῆνα ἤ, ἄν θέλετε, ἕνα ἑλικοειδές φαινόμενο, πού ἔχει ἕναν ἄξονα καί αὐτός ὁ ἄξονας εἶναι ὁ σαρκωμένος Λόγος». Γι’ αὐτό λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος: «Ποιός εἶναι ὁ ἀντίχριστος; Αὐτός ὁ ὁποῖος δέν πιστεύει ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος» (Α΄Ἰω. 4,3). Αὐτό ἀκριβῶς ἀρνοῦνται οἱ πάντες, ἐκτός ἀπό τούς Χριστιανούς. Καί οἱ Μουσουλμάνοι τό ἀρνοῦνται. Ὁ Χριστός θεωρεῖται ἀπό αὐτούς ἕνας ἁπλός προφήτης. Ὄχι Θεός βέβαια! Καί οἱ Ἑβραῖοι ὁπωσδήποτε τόν ἀρνοῦνται τόν Χριστό ὡς Θεό, ἀφοῦ Τόν φόνευσαν. Ὅμως ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία ἔχει ὡς κέντρο αὐτό, ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, τό ὁποῖο πρέπει νά εἶναι τό κέντρο καί τῆς δικῆς μας πίστης καί ζωῆς. Εἶναι συγκλονιστικό νά τό σκεφτεῖ κανείς!

Ἅγιος Παΐσιος Ἅγιορείτης: «Ἕνα κερί προσφέρουμε στόν Θεό ἀπό εὐγνωμοσύνη γιά τίς πλουσιοπάροχες εὐλογίες Του, καί αὐτό νά τό μουρνταρεύουμε;»

 Μιὰ φορὰ σκανδαλίσθηκα ἐδῶ στὸν Ναό σας. Εἶδα νὰ καῖτε στὴν Ἁγία Τράπεζα μιὰ τόσο κοντὴ λαμπάδα! Ἐγὼ δὲν ἀφήνω οὔτε στὸ μανουάλι ποὺ ἔχω μπροστὰ στὸ τέμπλο τόσο μικρὴ λαμπάδα· τὸ θεωρῶ περιφρόνηση.

Ἄλλο εἶναι νὰ καίγεται μέχρι κάτω στὰ μανουάλια ὅπου ἀνάβει κεριὰ ὁ κόσμος καὶ ἄλλο στὴν Ἁγία Τράπεζα ἢ στὴν Ἁγία Πρόθεση. Δὲν κάνει μέσα στὸ Ἱερὸ νὰ καίη μισὴ λαμπάδα· εἶναι περιφρόνηση. Ἀκόμη καὶ στὸν πολυέλαιο, ἔστω καὶ ἂν φθάνουν οἱ λαμπάδες γιὰ ὅλη τὴν Ἀκολουθία, πάλι νὰ τὶς ἀλλάζετε, ὅταν εἶναι πολὺ μικρές. 

Καὶ στὴν Θεία Λειτουργία, στὴν Μικρὴ καὶ στὴν Μεγάλη Εἴσοδο, πάντα νὰ χρησιμοποιῆτε μεγάλη λαμπάδα, γιατὶ συμβολίζει τὸν Τίμιο Πρόδρομο. Ἀλλοῦ σβήνουν τὰ κανδήλια, γιὰ νὰ κάνουν οἰκονομία! Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι ὁ Θεὸς θὰ τοὺς στείλη μεγάλες εὐλογίες, ὅταν Τὸν εὐλαβοῦνται. 

 Καὶ γιὰ τὰ μνημόσυνα εἶναι περιφρόνηση νὰ χρησιμοποιοῦνται λεπτὰ κεριὰ σὰν κεροστούπι. Εἶναι ντροπὴ νὰ τὰ δώσης καὶ στοὺς ἄλλους.

 Ὅταν ἀφεθῆ κανεὶς στὸν Θεό, εἶναι μεγάλο πράγμα. Ἐμεῖς τρῶμε γλυκοὺς καρποὺς καὶ προσφέρουμε τὴν ρητίνη τῶν δένδρων στὸν Θεὸ μὲ τὸ θυμιατήρι. Τρῶμε τὸ μέλι καὶ προσφέρουμε στὸν Θεὸ τὸ κερί, καὶ αὐτὸ συχνὰ τὸ ἀνακατεύουμε μὲ παραφίνη. Ἕνα κερὶ προσφέρουμε στὸν Θεὸ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὶς πλουσιοπάροχες εὐλογίες Του, καὶ αὐτὸ νὰ τὸ μουρνταρεύουμε; 

 Ποῦ νὰ μᾶς ζητοῦσε ὁ Θεὸς νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὸ μέλι! Φαντάζομαι τότε τί θὰ κάναμε! Ἢ ζουμιὰ θὰ δίναμε ἢ λίγο ζαχαρόνερο. Ὁ Θεὸς νὰ μὴ μᾶς πάρη στὰ σοβαρά! Σὲ ὅλα μπορεῖ νὰ κάνη κανεὶς οἰκονομία ἐκτὸς ἀπὸ τὴν λατρεία στὸν Θεό. Στὸν Θεὸ θὰ προσφέρη τὸ πιὸ καθαρό, τὸ πιὸ καλό.

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Δέν ἔχεις καθόλου μυωπία, θεραπεύτηκες. Ἡ μυωπία σου μηδέν!»

Το γυναικείο Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Αγίου Πορφυρίου) στο Μήλεσι Ωρωπού

Θαύμα Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Μαρτυρία ανώνυμης: «Όταν ήμουν 15 χρόνων παιδί, μια μοναχή πού ήταν και γιατρός από ένα Μοναστήρι της Αττικής, μου είχε πει να πάω οπωσδήποτε στον γέροντα Πορφύριο, για τον οποίο είχα ακούσει πολλά από φίλες μου αλλά και από το Ίδρυμα στο οποίο ήμουνα. 

Την υπήκουσα, καθώς ήταν και η δουλειά μου εκεί κοντά. Δούλευα σαν πλασιέ βιβλίων. Περπάτησα μέσα στο χιόνι και έφτασα στο Μήλεσι. Είχε γίνει τότε το Μοναστήρι. Μου είχε πει να πάω από την πίσω πόρτα να φωνάξω την αδελφή του την Χαρίκλεια, πού έγινε έπειτα η γερόντισσα Πορφυρία. 

Όντως την φώναξα, της είπα ότι με στέλνει η μοναχή τάδε και, ενώ περίμενα στο κρύο και είχα ξυλιάσει, βγαίνει και μου λέει: «Περιμένετε, ο Γέροντας είπε να σας ανοίξουμε». Κατεβαίνει η ανηψιά του η Ελένη (έπειτα αδελφή Φεβρωνία) και με πάει σε ένα μικρό δωματιάκι. Ήταν εξομολογητήριο με την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου και το καντηλάκι και με αφήνει εκεί και πάει πάνω στον Γέροντα. Ξυλιασμένη όπως ήμουνα από το κρύο, ανεβαίνω πάνω σε ένα σκαμνάκι και ζέσταινα τα χέρια, γιατί το δωμάτιο αυτό ήταν κρύο, και λέω στον άγιο Νεκτάριο «άντε να φωτίσης τον Γέροντα να πάω πάνω, γιατί δεν αντέχω· θα ψοφήσω εδώ στο κρύο». Φαίνεται με ακούσε ο Γέροντας, ξανάρχεται η Ελένη και μου λέει «ανέβα αμέσως τώρα είπε ο Γέροντας». Ανεβαίνω, είχε ζέστη εκεί πάνω, είχε την σόμπα την τούβλινη, και λέει στην ανεψιά του «εσύ πέρνα τώρα έξω στο χιόνι και όταν σε φωνάξω τότε θα έρθης». «Ωχ, λέω, για να δη τί κρύο κάνει την στέλνει έξω». Και πράγματι, όση ώρα μου μιλούσε ο Γέροντας, η καημένη η ανεψιά του περίμενε απ’ έξω.

   

«Ο Γέροντας με καλωσόρισε με το όνομά μου και αμέσως σκέφθηκα ότι θα τον πήρε τηλέφωνο η γνωστή μου μοναχή και θα του είπε το όνομά μου. Ο Γέροντας στήν συνέχεια μου είπε:

ΕΛΛΗΝΕΣ καί ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ μποϊκοτάρετε τά προϊόντα ἑταιρειῶν πού ἀφαιροῦν μέ προκλητικό τρόπο τό ΣΤΑΥΡΟ ἀπό τίς ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ μας

Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά προϊόντα τους τόν Σταυρό ἀπό τρούλους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μας.

Οἱ ἐν λόγω ἑταιρεῖες, τίς ὁποῖες δέν κατονομάζουμε ἐδῶ γιά εὐνόητους λόγους, (ὑπάρχουν μέσα στό διαδίκτυο), ἀναφέρουν   ὅτι οἱ ἀπεικονίσεις πού ἐμφανίζονται στά προϊόντα εἶναι καθαρά γραφιστικές καί ὄχι φωτογραφικές, ἐξηγώντας ὅτι δέν ἔχει γίνει ὁποιαδήποτε παρέμβαση μέ βάση θρησκευτικά κριτήρια, ἀλλά πρόκειται γιά καλλιτεχνική ὀπτική, χωρίς καμία θρησκευτική ἀναφορά. Ἡ ἐξήγησή της ὅμως δημιουργεῖ νέα ἐρωτήματα, καθώς ἀναρωτιέται κανείς γιατί ἐξαρχῆς ἕνας γραφίστας νά ἀπεικονίσει μιά ἐκκλησία χωρίς τό βασικό σύμβολό της, δηλαδή τόν σταυρό, ἤ γιατί δέν ἐπελέγη κάποιο ἄλλο τοπόσημο πού νά δηλώνει τήν ἑλληνικότητα τοῦ προϊόντος.

Ἐκπρόσωπος μιᾶς ἑταιρείας δήλωσε ὅτι «ἀποφεύγουμε νά χρησιμοποιοῦμε θρησκευτικά σύμβολα γιατί δέν θέλουμε νά ἀποκλείουμε καμία θρησκευτική πεποίθηση.

Ἀνακοινωθέν τῆς Ι’ Ἐπετειακῆς Συνδιάσκεψης τοῦ Διορθοδόξου Δικτύου Πρωτοβουλιῶν μελέτης θρησκειῶν καί καταστροφικῶν λατρειῶν καί αἱρέσεων

 

 14 – 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017 ΣΟΥΠΡΑΣΛ – ΠΟΛΩΝΙΑΣ

Ἡ I’ Διορθόδοξη Συνάντηση τοῦ Δικτύου Πρωτοβουλιῶν Μελέτης Θρησκειῶν καί Καταστροφικῶν Λατρειῶν, συνῆλθε ἀπό τίς 14 ἕως τίς 17 Σεπτεμβρίου 2017 στήν πόλη Σουπράσλ τῆς Πολωνίας, ὑπό την εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα, φιλοξενήθηκε ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Μπιαλιστόκ καὶ Γκντάνσκ κ. Ἰάκωβο, μέ τήν εὐγενή καί ὁλοπρόθυμη φροντίδα τοῦ καθηγουμένου καί τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Σουπράσλ, καθώς καὶ τοῦ Διευθυντοῦ τῆς Ἀκαδημίας Σουπράσκα, καί ἀσχολήθηκε μὲ τὸ γενικό θέμα: «Φονταμενταλιστικές τάσεις θρησκευτικῶν, παραθρησκευτικῶν λατρειῶν καὶ ἰδεολογικῶν ὀργανώσεων καὶ ἡ ἀλλοίωση τοῦ φρονήματος τοῦ λαοῦ μας: παραδείγματα ἀπό τίς τοπικές Ἐκκλησίες».

Νά ἔχετε καλή συμπεριφορά (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

“Γιατί τίποτε δέν ὑπάρχει πιό κόσμιο ἀπό τήν καλή συμπεριφορά, τίποτε πιό εὐχάριστο καί πιό γλυκό ἀπό τήν καλωσύνη, τήν πραότητα καί τήν ὑπακοή. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι ὠφέλιμος. Καί αὐτοί πού εἶναι τέτοιοι οὔτε τή δουλεία ντρέπονται, οὔτε τόν φτωχό ἀποφεύγουν, οὔτε τόν ἄρρωστο καί στενοχωρημένο, γιατί ὅλα τά ἐξουσιάζει ἡ ἀρετή καί ὅλα τά νικάει... Αὐτά λοιπόν ἄς ἀσκοῦμε καί οἱ δοῦλοι καί οἱ ἐλεύθεροι, καί οἱ γυναῖκες καί οἱ ἄνδρες. Ἔτσι θά γίνουμε ἀγαπητοί καί στούς ἀνθρώπους καί στό Θεό, καί στούς ἀνθρώπους ὄχι μόνο στούς καλούς ἀλλά καί στούς κακούς, καί πρό πάντων σ’ ἀυτούς, γιατί αὐτοί τιμοῦν καί σέβονται πιό πολύ. Γιατί ὅπως οἱ ἀρχόμενοι τρέμουν τούς ἐπιεικεῖς, ἔτσι καί τούς ἐναρέτους οἱ ἀκόλαστοι, γιατί γνωρίζουν τί ἔχουν χάσει”.

“Σέ κακολόγησε κάποιος; Ἐσύ ἀγάπησέ τον. Καί πῶς εἶναι δυνατον;

Εἶναι δυνατό, καί πάρα πολύ δυνατό, ἐάν θέλεις. Ἐάν τόν ἀγαπήσεις ὅταν λέγει καλά λόγια γιά σένα, δέν ὑπάρχει πιά χάρη σέ σένα, γιατί αὐτό τό ἔκαμες ὄχι γιά τόν Κύριο, ἀλλά γιά τήν καλή σου φήμη. Σέ ἔβλαψε κάποιος; Εὐεργέτησέ τον, ἄν ὠφελήσεις κάποιον πού σέ ὠφέλησε, δέν ἔχεις κάμει τίποτε σπουδαῖο. Ἀδικήθηκες καί ζημιώθηκεες σέ πολύ μεγάλο βαθμό, φρόντισε τά ἀντίθετα νά ἀνταποδώσεις. Ναί, σᾶς παρακαλῶ, ἔτσι νά διευθετοῦμε τά ὅσα ἔχουν σχέση μέ μᾶς.

«Τί προ­ξε­νεῖ στόν ἄν­θρω­πο ἡ κα­τά­χρη­ση στό νά τρώ­ει καί νά πί­νει;»

  π. Δημήτριος Μπόκος

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ποιμήν: «Ἂν δὲν ἐρχόταν ὁ Ναβουζαρδὰν ὁ ἀρχιμάγειρος, δὲν θὰ πυρπολοῦνταν ὁ ναὸς τοῦ Κυρίου».

Ποιὸς ἦταν ὁ Ναβουζαρδάν;

Τὸ 587 π.Χ. ἡ Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ ἔ­πε­σε στὰ χέ­ρια τῶν Βα­βυ­λω­νί­ων καὶ ὁ λα­ὸς τῶν Ἑ­βραί­ων με­τα­φέρ­θη­κε αἰχ­μά­λω­τος στὴ Βα­βυ­λώ­να. Εἶ­ναι ἡ πε­ρί­φη­μη Βα­βυ­λώ­νιος αἰχ­μα­λω­σί­α. Στὴν κα­τα­στρο­φὴ τῆς Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ πρω­το­στά­τη­σε τό­τε ὁ Να­βου­ζαρ­δάν, ὁ ἀρ­χι­μά­γει­ρος τοῦ βα­σι­λιᾶ τῆς Βα­βυ­λώ­νας Να­βου­χο­δο­νό­σο­ρα.

 Ὁ Να­βου­ζαρ­δὰν πα­ρέ­δω­σε στὴ φω­τιὰ καὶ τὸν να­ὸ τοῦ Κυ­ρί­ου, ἀ­φοῦ ἀ­φαί­ρε­σε ὅ­λους τοὺς θη­σαυ­ροὺς καὶ τὰ σκεύ­η του. Χαλ­κοῦς στύ­λους, χρυ­σὲς καὶ ἀρ­γυ­ρὲς φιά­λες, κι­νη­τοὺς λου­τῆ­ρες, θυ­μι­α­τή­ρια καὶ ὅ­λα τὰ χάλ­κι­να σκεύ­η ποὺ χρη­σι­μο­ποι­οῦν­ταν στὴ λα­τρεί­α. Δὲν ἦ­ταν δυ­να­τόν, λέ­γει ἡ Ἁ­γί­α Γρα­φή, νὰ ζυ­γί­σουν τὸν χαλ­κὸ ὅ­λων τῶν ἱ­ε­ρῶν σκευ­ῶν. Τό­σο πο­λὺς ἦ­ταν (Δ΄ Βασ. 25, 8 ἑξ.).

 Τὸ τρα­γι­κὸ γε­γο­νὸς τῆς ἁ­λώ­σε­ως τῆς Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ καὶ τῆς διὰ πυ­ρὸς κα­τα­στρο­φῆς τοῦ Να­οῦ με­τα­φέ­ρει ἀλ­λη­γο­ρι­κὰ ὁ ἀβ­βᾶς Ποι­μὴν στὸν ἐ­σω­τε­ρι­κὸ πό­λε­μο, ποὺ δέ­χε­ται ἡ ψυ­χὴ τοῦ ἀν­θρώ­που ἀ­πὸ τὸν δι­ά­βο­λο. Να­βου­ζαρ­δὰν ὁ ἀρ­χι­μά­γει­ρος εἶ­ναι, λέ­ει, ἡ ἀ­πό­λαυ­ση τῆς γα­στρι­μαρ­γί­ας, ποὺ ἔρ­χε­ται καὶ πο­λι­ορ­κεῖ τὴν ψυ­χή, τὴν κυ­ρι­εύ­ει καὶ κα­τα­στρέ­φει ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὰ τὸν νοῦ, τὸ ἱ­ε­ρὸ τῆς ψυ­χῆς.

«Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἡμέρα ταύτη ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς»

«Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς».

 Πολλές φορές επανέλαβα αυτή την προσευχή της Εκκλησίας. Η επί γης αναμάρτητη ζωή μας ανοίγει τις πύλες του Ουρανού. Δεν είναι ο πλούτος των γνώσεων που σώζει τον άνθρωπο. Είναι η αναμάρτητη ζωή, που μας προετοιμάζει για τη ζωή με τον Θεό, στο μέλλοντα αιώνα. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος, μας διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες, κατά το μέτρο που ζούμε σύμφωνα με τις εντολές...: «Αγαπήσεις τον Θεό σου, τον Δημιουργό σου, με όλο το είναι σου και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Ναί, κρατείτε πάντοτε αυτές τις εντολές.

Ἄν εἶσαι μέ τόν Χριστόν...

 

Ἄν εἶσαι μέ τόν Χριστόν, τό καθετί εἶναι ὡραῖο, ὁπουδήποτε εὑρίσκεσαι ἁπλά παντοῦ, στήν Ἀθήνα, στή Θεσσαλονίκη, στό Ἅγιον Ὄρος! 

(+) Γέροντας Γεώργιος Καψάνης.

 

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/09/blog-post_646.html?m=1

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 01 Ὀκτωβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 01 Ὀκτωβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)