Μεταθανάτιες Ἐμπειρίες, Π. Σεραφείμ Ρόουζ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Μεταθανάτιες Ἐμπειρίες, Π. Σεραφείμ Ρόουζ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 4-10-2017 ( Σύναξη στόν Ἱ.Ν. Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀμπελειῶν Πέλλας) http://HristosPanagia3.blogspot.gr

:«Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης» Εἰσαγωγικά 1ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης» Εἰσαγωγικά

1ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης,

Ὁμιλία στίς 25-01-2015

Θά ἀρχίσουμε σήμερα, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά διαβάζουμε καί νά σχολιάζουμε ἕνα καινούριο βιβλίο «Ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης». Εἶναι πάρα πολύ ὡραῖο βιβλίο. Στήν ἀρχή ἔχει τόν βίο του καί κάποια ἀνάλυση θεολογική, πού κάνει τό πνευματικό του παιδί, ὁ π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ὁ ὁποῖος κι αὐτός εἶναι ἀπό τούς μεγαλύτερους θεολόγους τοῦ 20^ου αἰῶνα καί θά λέγαμε καί ἕνας σύγχρονος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Καί στό τρίτο μέρος, ἄν μποροῦμε νά τό ποῦμε ἔτσι, εἶναι τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, τά ὁποῖα εἶναι γεμάτα ἀπό χάρη Θεοῦ. Ἀλλά καί ὅλο τό βιβλίο ἔχει πολλή χάρη καί νομίζω θά ὠφεληθοῦμε.

Λέει, λοιπόν, ὁ π. Σωφρόνιος, πού ἦταν πνευματικό παιδί τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, τά ἑξῆς: «Ἡ ἀποκάλυψις, λέγει γιά τόν Θεό, «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», «ὁ Θεός φῶς ἐστι καί σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία». Ἡ ἀποκάλυψις ἐννοεῖ τό Εὐαγγέλιο, ἡ ἀποκάλυψη πού μᾶς ἔχει κάνει ὁ Θεός καί μᾶς μιλάει γιά τόν ἑαυτό Του καί λέει ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, ὁ Θεός εἶναι φῶς. «Πόσο δύσκολο εἶναι γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους νά τό ἀντιληφθοῦμε αὐτό; Δύσκολο, γιατί καί ἡ ἀτομική μας ζωή καί ἡ ζωή τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος μᾶς περιβάλλει, ἀποδεικνύουν τό ἀντίθετο». Δέν βιώνουμε δηλαδή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γιά νά ὁμολογήσουμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη οὔτε τό φῶς τοῦ Θεοῦ καί ὅτι δέν ὑπάρχει σκοτάδι στόν Θεό. Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ζοῦνε μέσα στό σκοτάδι.

«Πραγματικά! Ποῦ εἶναι αὐτό τό Φῶς τῆς Πατρικῆς Ἀγάπης, ἄν ὅλοι σχεδόν, σάν φτάνουν στό τέλος τῆς ζωῆς φωνάζουν μέ πίκρα καρδίας μαζί μέ τόν Ἰώβ: «αἱ ἡμέραι μου παρῆλθον ἐν βρόμῳ, ἐράγη δέ τά ἄρθρα τῆς καρδίας μου… ᾅδης μου ὁ οἶκος… Ποῦ οὖν μου ἔτι ἐστίν ἡ ἐλπίς;» καί αὐτό πού μυστικά ἀλλά μέ δύναμη ζητοῦσε ἡ καρδιά μου ἀπό τά νιάτα «τίς ὄψεται;» (Ἰώβ 17,11-15). Φαίνεται, δηλαδή, ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου νά μήν ἔχει νόημα καί κατά κάποιο τρόπο ἔτσι ἀπελπισμένα ἐκφράζεται καί ὁ Ἰώβ. Ἀλλά καί οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι, πού εἶναι μακριά ἀπό τόν Θεό, πράγματι δέν βρίσκουν νόημα στή ζωή τους.

Ἅγιος Παΐσιος: "Σήμερα, ἄν εἶναι κάποιος σωστός, τὸν κοροϊδεύουν..."

 

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»

Σήμερα τὴν ἁμαρτία τὴν ἔκαναν μόδα. Βλέπεις, ὀρθόδοξο ἔθνος ἐμεῖς καὶ πῶς εἴμαστε! Πόσο μᾶλλον οἱ ἄλλοι! Καὶ τὸ κακό εἶναι ποὺ οἱ σημερινοί ἄνθρωποι, ἐπειδή ἡ ἁμαρτία ἔχει γίνει μόδα, ἄν δοῦν ἕναν νὰ μήν ἀκολουθῆ τὸ ρεῦμα τῆς ἐποχῆς, νὰ μήν ἁμαρτάνη, νὰ εἶναι λίγο εὐλαβεῖς, τὸν λένε καθυστερημένο, ὀπισθοδρομικό. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι τὸ νὰ μήν ἁμαρτάνουν τὸ θεωροῦν προσβολή καὶ τὴν ἁμαρτία τὴν θεωροῦν πρόοδο. Αὐτὸ εἶναι τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα. Ἄν οἱ σημερινοί ἄνθρωποι ποὺ ζοῦν στὴν ἁμαρτία τουλάχιστον τὸ ἀναγνώριζαν, θὰ τούς ἐλεοῦσε ὁ Θεός, Ἀλλά δικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα καὶ ἐγκωμιάζουν τὴν ἁμαρτία. Αὐτὸ εἶναι καὶ ἡ μεγαλύτερη βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν ἁμαρτία νὰ τὴν θεωροῦν πρόοδο καὶ τὸ ἠθικό νὰ τὸ λένε κατεστημένο. Γι' αὐτὸ ἔχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη ἀξία, αὐτοί ποὺ ἀγωνίζονται στὸν κόσμο καὶ διατηροῦν καθαρή ζωή. Παλιά, ἄν ἕνας ἦταν διεστραμμένος ἤ μέθυσος, ντρεπόταν νὰ βγῆ στὴν ἀγορά, γιατί θὰ τὸν περιφρονοῦσαν. Ἡ μία, ἄν ἦταν λιγάκι παραστρατημένη, δὲν τολμοῦσε νὰ βγῆ ἔξω. Καὶ ἦταν κατὰ κάποιο τρόπο αὐτὸ ἕνα φρένο.

Ὁ παπα-Γιώργης καί ὁ ἄπειρος Θεός

 

Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΠΕΙΡΟΣ ΘΕΟΣ:

Ό παπα-Γιώργης, ιερεύς σε κάποιο χωριό της πατρίδος μου, έλεγε κάποτε ότι τον κατέτρωγε ή απορία πώς είναι άπειρος ο Θεός και πώς είναι άπειρος στα ιδιώματα Του, όπως: άπειρος στην σοφία Του, στην παντοδυναμία Του, στην πανταχού παρουσία Του, στην παγγνωσία Του, στην αγαθότητα Του, στην αγάπη Του... άπειρος!!! άπειρος!!! αυτή ή στοχαστική και επίμονη απορία τον κατέτρωγε μέρα-νύχτα.

Σε μια γιορτή του αγίου Δημητρίου, τον κάλεσε ο ιερεύς του διπλανού χωρίου να συλλειτουργήσει μαζί του, για να λαμπρυνθεί "έτι περισσότερο" το πανηγύρι του Ναού. Πράγματι πήγε και προΐστατο της Θείας Λειτουργίας ως φιλοξενούμενος, αλλά και ως έχων τα πρεσβεία της χειροτονίας.

Άρχισε ή Θεία Λειτουργία και ήλθε ή ώρα της αγίας Αναφοράς με τις εκφωνήσεις: «Στώμεν καλώς...» του ιερέως και «Ελεον ειρήνης...» των ιεροψαλτών. και ακολούθησε ή τριαδική αναφορά: «Ή Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού...» και ή απάντησης του λαού δια των ιεροψαλτών: «και μετά του πνεύματος σου...» και ευθύς αμέσως υψώνοντας τα χέρια του ο λειτουργός παπα-Γιώργης προς τον Παντοκράτορα του τρούλου του Ναού εκφώνησε το «Άνω σχώμεν τάς καρδίας...» και τότε, σ' αυτή την στάσι κοκάλωσε!

Ψήφισμα διαμαρτυρίας γιά τό Σ/Ν γιά τή νομική ἀναγνώριση τῆς ταυτότητας φύλου

 

Ψήφισμα διαμαρτυρίας για το Σχέδιο Νόμου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου

(Συλλογή υπογραφών)

Προς:

κ. Σταύρο Κοντονή, Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

κ. Κων/νο Γαβρόγλου, Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων

Βουλευτές  Ελληνικού Κοινοβουλίου

Αξιότιμοι Κύριοι,

Με την παρούσα επιστολή διαμαρτυρίας, ως  μέλη της ορθοδόξου Εκκλησίας και ως Έλληνες πολίτες εκφράζουμε τη βαθιά μας ανησυχία και την αντίθεσή μας (που εξ’ όσων γνωρίζoυμε αποτελεί πραγματική  ανησυχία και αντίθεση και πολλών άλλων) για την επιχειρούμενη επικείμενη ψήφιση από τη  Βουλή των Ελλήνων του Σχεδίου Νόμου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, επειδή με το παραπάνω σχέδιο νόμου:

1. Kαταστρατηγείται ο νόμος του Θεού στην Αγία Γραφή «και εποίησεν ο θεός τον άνθρωπον, κατ΄εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ  εποίησεν αυτούς» (Γεν. Α,27) και αναιρείται  ηδιδασκαλία των αγίων Πατέρων και του Κανονικού Δικαίου της Εκκλησίας για τον γάμο και την οικογένεια.

2. Δέχεται ένα ακόμα χτύπημα ο γάμος ως εκκλησιαστικό γεγονός σταθερής αγαπητικής σχέσης και κοινωνίας ενός άνδρα με μια  γυναίκα και υπονομεύεται η οικογένεια ως συνεκτικό διαχρονικά στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας στη βάση του σχήματος πατέρας-άνδρας/μητέρα-γυναίκα/παιδιά, αγόρια-κορίτσια.

"Περί θείων ὀνομάτων - Κεφάλαιο 3" Ποιά εἶναι ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς καί περί τοῦ μακαρίου Ἱεροθέου καί περί τῆς εὐλάβειας καί τῆς θεολογικῆς συγγραφῆς του. (Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης)

(Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης)

Ποια είναι η δύναμις της προσευχής και περί του μακαρίου Ιεροθέου και περί της ευλάβειας και της θεολογικής συγγραφής του.

1. Αν τώρα το θεωρείς σωστό, ας εξετάσωμε πρώτη την αγαθωνυμία που εκφράζει τέλεια και αποκαλυπτικά όλες τις προόδους του Θεού, αφού επικαλεσθούμε την αγαθαρχική και υπεράγαθη Τριάδα που αποκαλύπτει όλες τις αγαθές πρόνοιές της.

Διότι σ' αυτήν πρέπει να ανεβαίνωμε πρώτα με τις ευχές, ως αγαθαρχία που είναι, και πλησιάζοντάς την περισσότερο, να μυούμαστε στα πανάγαθα δώρα που είναι τοποθετημένα γύρω της. διότι αυτή μεν είναι παρούσα σε όλα, δεν είναι όμως όλα παρόντα σ' αυτήν. Όταν όμως την επικαλούμαστε με πάναγνες ευχές, με αθόλωτο νου και με κατάλληλη για τη θεία ένωση διάθεση, τότε είμαστε κι εμείς παρόντες σ' αυτήν(1). διότι η αγαθότης δεν ευρίσκεται καν σε τόπο, ώστε ν' απουσιάσει από κάποιον ή να μεταβεί από άλλους σε άλλους. Αλλά και το να ειπούμε από το άλλο μέρος ότι η αγαθότης ευρίσκεται μέσα σε όλα τα όντα, αυτό απέχει από την απειρία που είναι επάνω από όλα και περιλαμβάνει όλα.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν ν' ανυψωθούμε με τις ευχές προς την υψηλότερη κορυφή των θείων και αγαθών αιτίων. Τότε θα συμβεί ό,τι συμβαίνει στην περίπτωση μιας πολύφωτης αλυσίδας που είναι κρεμασμένη από την ουράνια κορυφή και κατεβαίνει έως εδώ. εμείς, πιάνοντάς την με τα χέρια, το ένα μετά το άλλο προς τα εμπρός, θα ενομίζαμε ότι κατεβάζομε εκείνη, που είναι παρούσα και άνω και κάτω, αλλ' ανεβαίνομε εμείς οι ίδιοι προς τις υψηλότερες μαρμαρυγές των πολυφώτων ακτίνων. Ή ό,τι συμβαίνει στην περίπτωση που θα εμβαίναμε σε πλοίο.

Τί εἶναι ἡ«Μικρή Εἴσοδος» στήν Θεία Λειτουργία

 π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

H θεία Λειτουργία ως η κεντρική πράξη ενός ζωντανού οργανισμού, της εκκλησίας, δέχτηκε πολλές τροποποιήσεις κατά τη δισχιλιετή πορεία της. Μια απ’ αυτές είναι της «μικρής εισόδου». 

Μέχρι τον 7ο αιώνα η Λειτουργία άρχιζε με την είσοδο τού Ευαγγελίου στο ναό. Ο ιερέας, ντυμένος τα άμφιά του, έπαιρνε το Ευαγγέλιο από το σκευοφυλάκιο, όπου φυλασσόταν, και το έφερνε, μαζί με το λαό, στο ναό για να το τοποθετήσει στην αγία τράπεζα.

 

Σήμερα η μικρή είσοδος γίνεται ως εξής: ο ιερέας παίρνει από την αγία τράπεζα το Ευαγγέλιο και το δίνει στο διάκονο. Έρχονται μετά από τη βόρεια πύλη του ιερού στο μέσο του ναού, το υψώνει ο διάκονος και λέει δυνατά «Σοφία! Ορθοί!». Προηγουμένως ο ιερέας θα πει χαμηλόφωνα την «ευχή της εισόδου» και θα ευλογήσει «την είσοδο των αγίων» του Θεού, δηλαδή την ωραία πύλη. Στη συνέχεια εισέρχονται στο ιερό δια της ωραίας πύλης και τοποθετείται το Ευαγγέλιο στην αγία τράπεζα. Όταν δεν υπάρχει διάκονος, την είσοδο θα την κάνει ο ιερέας.

Ἡ ἀγάπη γιά τούς ἐχθρούς εἶναι τόσο σπάνια ὥστε θά μποροῦσε νά κληθεῖ ἀφύσικη, λένε οἱ ἀντιρρησίες.

Η αγάπη για τους εχθρούς είναι τόσο σπάνια ώστε θα μπορούσε να κληθεί αφύσικη, λένε οι αντιρρησίες. Αν τα πράγματα είναι έτσι, τότε και το μαργαριτάρι είναι αφύσικο, όπως και το διαμάντι κι ο χρυσός. Αυτά είναι όλα σπάνια αντικείμενα. Ποιος όμως μπορεί να τα ονομάσει αφύσικα; Όπως υπάρχουν φυτά που ευδοκιμούν μόνο σε μία περιοχή, έτσι γίνεται και με το σπάνιο αυτό φυτό, τη σπάνια αυτή αγάπη.

Ἄμα μπεῖ ὁ Χριστός στήν καρδιά...

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 11 Ὀκτωβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 11 Ὀκτωβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

11 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Φιλίππου Ἀποστόλου, Ζηναΐδος καί Φιλονίλλης, Φιλοθέου Κόκκινου, Θεοφάνους Γραπτοῦ, τῶν Ἁγίων Νεκταρίου, Ἀρσακίου καί Σισινίου, Μνήμη Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Θεοφάνους καί Ἰωνᾶ, Ἔθελμπεργκα (Ethelburga, Τάτα), Κέννεθ (Kenneth) .

Ὁ Ἅγιος Φίλιππος ὁ Ἀπόστολος

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης καὶ ἦταν διάκονος μεταξὺ τῶν ἑπτὰ διακόνων τῆς πρώτης Ἐκκλησίας στὴν Ἱερουσαλὴμ (Πράξ. στ’).
Ἐπίσης, ἦταν ἔγγαμος καὶ εἶχε τέσσερις θυγατέρες, προικισμένες μὲ προφητικὸ χάρισμα. (Πράξ. κα’ 8 – 9). Ὁ Φίλιππος, ὅμως, δὲν στάθηκε μόνο στὴν Ἱερουσαλήμ. Πῆγε στὴ Σαμάρεια καὶ κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο, σὰν γνήσιος καὶ αὐτὸς «Ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ πίστιν ἐκλεκτῶν θεοῦ καὶ ἐπὶ γνῶσιν ἀληθείας τῆς κατ’ εὐσέβειαν». Δηλαδὴ Ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ διδάξει μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἐξέλεξε ὁ Θεός, τὴν πίστη καὶ τὴν ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν εὐσέβεια.
Ἐκεῖ στὴν Σαμάρεια, διὰ τοῦ κηρύγματός του βάπτισε χριστιανὸ τὸν Σίμωνα τὸν μάγο. Ἔπειτα, ὁ Φίλιππος συνάντησε στὸ δρόμο του τὸν Εὐνοῦχο τῆς βασίλισσας Κανδάκης, καὶ ἀφοῦ τὸν κατήχησε, βάπτισε καὶ αὐτὸν Χριστιανό. Κατόπιν, πῆγε στὶς Τράλλεις τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου μὲ τὴ διδασκαλία του ἔπεισε ὅλους σχεδὸν τοὺς κατοίκους τῆς πόλης νὰ πιστέψουν στὸν Χριστό.
Ὁ Φίλιππος στὴν πόλη αὐτή, ἀφοῦ ἔκτισε καὶ χριστιανικὸ ναό, παρέδωσε στὸν Θεὸ τὴν ψυχή του.