Ἡ μετά θάνατον ζωή (Ἁγ. Ἰωάννου Μαξίμοβιτς), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-11-2017 (Σύναξη)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://www.HristosPanagia.gr
Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017
Κυριακή Α΄Λουκᾶ - Κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον ,κεφ. ε΄, χωρία 1 ἕως 11 Ἀποσπάσματα ἀπό τήν ὁμιλία ΙΔ΄ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου, σχετικά μέ τή θαυμαστή κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν ἀπό τόν Κύριο «καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων.»
(…)Και περπατώντας κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα, που, με το όνομα το οποίο του έδωσε αργότερα ο Κύριος, ονομάστηκε Πέτρος και τον Ανδρέα τον αδελφό του. Έριχναν τα δίχτυά τους στη θάλασσα, σαν ψαράδες που ήσαν. «Ακολουθήστε με, τους είπε, και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων». Αυτοί λοιπόν, αφού άφησαν αμέσως τα δίχτυα, Τον ακολούθησαν.
«οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ.» Πρόσεξε την πίστη και την υπακοή τους. Διότι αν και βρίσκονταν στο μέσο της εργασίας τους(γνωρίζετε βέβαια πόσο απαιτητική είναι η αλιεία), όταν άκουσαν την προτροπή του Κυρίου δεν ανέβαλαν, ούτε το μετέθεσαν γι΄ αργότερα, ούτε είπαν· «Άμα γυρίσουμε στο σπίτι, ας συνεννοηθούμε πρώτα με τους δικούς μας». Αλλά αφού εγκατέλειψαν τα πάντα, Τον ακολούθησαν, όπως ο Ελισσαίος ακολούθησε κάποτε τον προφήτη Ηλία. Πραγματικά αυτού του είδους την υπακοή ζητεί από μας για τη μετάνοιά μας ο Χριστός, ώστε μήτε δευτερολέπτου αναβολή να μην κάνουμε, ακόμα κι αν κάτι από τα πιο απαραίτητα προς το ζην μας επείγει, όπως κρίνουμε. Γι’ αυτό και κάποιον άλλον που Τον πλησίασε και ζήτησε να πάει πρώτα να θάψει τον πατέρα του, μήτε αυτό δεν τον άφησε να κάνει, δείχνοντας ότι από όλα πρέπει να προτιμούμε να Τον ακολουθήσουμε και να γίνουμε μαθητές Του.
Ὁ παρά λίγο αὐτόχειρας μαθητής τῆς Ριζαρείου Σχολῆς
Τα οικογενειακά μεγάλα προβλήματα οδήγησαν τον Νίκο, τελειόφοιτο μαθητή του Σεβασμιωτάτου Νεκταρίου στη Ριζάρειο, σε αδιέξοδο. Τίποτε δεν μπορούσε να τον παρηγορήσει και αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Ο Νεκτάριος κατάλαβε την τραγωδία και έσπευσε.
Τον πήρε απ' το χέρι και πήγαν μαζί στην Εκκλησία της Σχολής. Γονάτισαν κι οι δυό μπροστά στην Παναγία. Ο Σεβασμιώτατος προσευχήθηκε δακρυσμένος για τον μαθητή του.
Ο Νίκος, στη συνέχεια, δεν "έπαιξε" την τελευταία του πράξη, όπως σχεδίαζε, αλλά σε μια βδομάδα έπεσε βαριά άρρωστος. Τον πήγαν στον "Ευαγγελισμό". Οι γιατροί δεν εξακρίβωσαν την αιτία της αρρώστιας. Εκείνος καθημερινά χειροτέρευσε. Το Συμβούλιο της Σχολής αποφάσισε να τον στείλει πίσω στο χωριό του. Ο Σχολάρχης άγιος Νεκτάριος επενέβη και πάλι. Τον έθεσε υπό την προσωπική προστασία του.
Και όταν οι γιατροί μετά από λίγο ανακοίνωσαν τον επικείμενό του θάνατο, ο Σεβασμιώτατος καλεί όλους τους Ριζαρείτες να αγρυπνήσουν προσευχόμενοι για τη σωτηρία του.
Πίστη και δάκρυα, ξημερώνοντας Κυριακή, αρχές του αιώνα, στον άη Γιώργη της Ριζαρείου.
«Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς, ἀφοῦ συνάρμοσε ὅλα τά μέλη τοῦ σκοτωμένου, προσευχήθηκε καί τόν ἀνέστησε»
Κάποιος Χριστιανός από την Κωνσταντινούπολη μεταβαίνοντας στην πανηγύρι του Αγίου Μηνά, κατέλυσε σ’ ένα ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος, που τον αντελήφθη ότι είχε χρήματα μαζί του, σηκώθηκε κατά τα μεσάνυχτα και τον σκότωσε. Έπειτα, αφού κομμάτιασε τα μέλη του, τα έβαλε σ’ ένα ζεμπίλι και τα κρέμασε, αναμένοντας να ξημερώσει, για να τα εξαφανίσει.
Ενώ όμως ο φονιάς βρισκόταν σε αγωνία και μέριμνα, πώς, πού και πότε να εξαφανίσει τα μέλη του σκοτωμένου χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς, νάσου και του παρουσιάζεται ο Άγιος Μηνάς ως στρατιώτης καβαλάρης και τον ρωτά τί έγινε ο ξένος που κατέλυσε στο πανδοχείο του τη νύκτα. Ο ξενοδόχος προσποιείται παντελή άγνοια. Τότε ο Άγιος καταβαίνοντας από το άλογο μπήκε στο εσωτερικό της οικίας και πήγε ίσια προς το ζεμπίλι. Αφού το κατέβασε, κοίταξε με άγριο βλέμμα τον φονιά και του είπε.
Ποιός είναι αυτός;
Saint Savvas relics back to Holy Land, to his Monastery(MarSaba), after 800 years in Italy. 13/26 OCTOBER 1965...a great event!. Σπάνιο φωτογραφικό ὑλικό ἀπό τήν ἐπανακομιδή τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος τοῦ Ἡγιασμένου Σάββα. 13/26 Ὀκτωβρίου 1965 - 13/26 Ὀκτωβρίου 2017.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ & ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΤΗΣ ΒΗΘΑΝΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ, ΜΑΡΘΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1965 , στη λιμουζίνα με τον Άγιο Σάββα. ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ 1965.
Ἅγιος Παΐσιος: Δαιμονισμένος ἤ ψυχοπαθής; (Διαφορές)
– Γέροντα, πως μπορεί κανείς να καταλάβη αν κάποιος είναι δαιμονισμένος και όχι ψυχοπαθής;
– Αυτό και ένας απλός γιατρός, ευλαβής, μπορεί να το καταλάβη. Όσοι πάσχουν από δαιμόνιο, όταν πλησιάσουν σε κάτι ιερό, τινάζονται. Έτσι φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχουν δαιμόνιο.
Λίγο αγιασμό αν τους δώσης η με άγιο Λείψανο αν τους σταύρωσης, αντιδρούν, επειδή στρυμώχνονται μέσα τους τα δαιμόνια, ενώ, αν έχουν ψυχοπάθεια, δεν αντιδρούν καθόλου. Ακόμη και επάνω σου αν έχης έναν σταυρό και τους πλησίασης, ανησυχούν, ταράζονται.
Κάποτε σε μια αγρυπνία στο Άγιον Όρος μου είπαν οι πατέρες ότι έχουν τον λογισμό πως κάποιος λαϊκός που ήταν εκεί είχε δαιμόνιο.
Κάθησα στο διπλανό στασίδι και ακούμπησα επάνω του τον σταυρό μου που έχει Τίμιο Ξύλο. Τινάχθηκε επάνω· σηκώθηκε και πήγε στην άλλη μεριά. Όταν έφυγε λίγο ο κόσμος, πήγα με τρόπο δίπλα του. Πάλι τα ίδια. Κατάλαβα ότι πράγματι είχε δαιμόνιο.
Όταν μου φέρνουν στο Καλύβι παιδάκια και μου λένε ότι έχουν δαιμόνιο, για να διαπιστώσω αν είναι δαιμονισμένα, μερικές φορές παίρνω ένα τεμάχιο αγίου Λειψάνου του Αγίου Αρσενίου και το κρύβω στην χούφτα μου. Και να δήτε, ενώ έχω κλειστά και τα δυο χέρια μου, το παιδάκι, αν έχη δαιμόνιο, κοιτάζει φοβισμένο το χέρι με το όποιο κρατώ το άγιο Λείψανο.
Αν όμως δεν έχη δαιμόνιο, άλλα λ.χ. κάποια αρρώστια εγκεφαλική, δεν αντιδρά καθόλου. Άλλοτε πάλι τους δίνω νερό στο οποίο προηγουμένως έχω βουτήξει τεμάχιο άγιου Λειψάνου, αλλά, αν έχουν δαιμόνιο, δεν το πίνουν απομακρύνονται.
Ἀπό τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Μηνᾶ
Ο άγιος Μηνάς μίλησε με πολλή παρρησία για τη δύναμη του Χριστού στον έπαρχο Ερμογένη, ο οποίος τον δίκαζε και τον υπέβαλλε σε βασανιστήρια. Τον διαβεβαίωνε δηλαδή ότι με την επίκληση του ονόματος του Χριστού όλα μπορεί να τα κάνει, ακόμη και βαριές αρρώστιες και πάθη ανίατα να θεραπεύσει, αλλά και εκείνα που μόνο ο Θεός μπορεί. Και ως μάρτυρα των λόγων του έφερνε τον λαό που ήταν εκεί.
Ο έπαρχος του απάντησε: «Τώρα θα αποδείξω ότι λες φλυαρίες και καυχιέσαι μάταια. Όταν δηλαδή κόψω ή κάψω ένα από τα μέλη σου και εσύ, που προσκυνάς τον Χριστό, δεν μπορέσεις να το αποκαταστήσεις, πώς θα φανείς ότι έδωσες στ’ αλήθεια σε άλλους αυτά που δεν μπορείς να χαρίσεις στον εαυτό σου;» Ο άγιος τότε είπε: «Εύχομαι, έπαρχε, να διαπιστώσεις σ’ εμένα τη δύναμη του Χριστού· γιατί είμαι βέβαιος ότι θα απορρίψεις αμέσως το αξίωμα που έχεις τώρα και θα γίνεις και εσύ ένας από αυτούς που έχουν αρχηγό τον Χριστό».
Ο έπαρχος λοιπόν, θέλοντας να ικανοποιήσει την οργή του, αλλά και ελπίζοντας ότι θα αποδείξει ψεύτη τον άγιο μπροστά σε όλους, διέταξε να αφαιρέσουν με μαχαίρια όλο το σαρκώδες μέρος των πελμάτων του, επάνω στα οποία στηρίζονται τα πόδια, και έπειτα να σταθεί πατώντας με γυμνά κόκκαλα καθώς θα τον ρωτούσαν για τους θεούς, έτσι ώστε, από τους αφόρητους πόνους που θα του τρυπούσαν την καρδιά, να δυσκολεύεται στις απαντήσεις και στην αντίκρουση των επιχειρημάτων.
Πότε δέν μπορεῖ νά τελεσθεῖ τό μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου;
Όταν ο πιστός έχει περιπέσει εξ αιτίας κάποιων σοβαρών πράξεων του σε αφορισμό, αυτός δεν μπορεί να συμμετάσχει ούτε στη θεία Ευχαριστία ούτε και στα άλλα μυστήρια της Εκκλησίας. Κατά συνέπεια ούτε και στο μυστήριο του Ευχελαίου.
Ἡ στοργή τοῦ πνευματικοῦ πατρός, εἶναι πολύ ἀνωτέρα ἀπό τήν τοῦ σαρκικοῦ
Η στοργή του πνευματικού πατρός, είναι πολύ ανωτέρα από την του σαρκικού...
Διότι πολλάκις ο σαρκικός πατήρ μπορεί να σε παραδώση στην Κόλασι, ενώ ο πνευματικός πατήρ, έχει να σε πάει εις ζωήν αιώνιον...
~ Όσιος Άνθιμος Βαγιανός, ο εν Χίω
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/10/blog-post_439.html
Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 19 Νοεμβρίου
Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)