Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-11-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

Εἶναι «φανταστικά» τά τελώνια; (π. Σεραφείμ Ρόουζ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Εἶναι «φανταστικά» τά τελώνια; (π. Σεραφείμ Ρόουζ), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-11-2017 (Σύναξη) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

7ο Μέρος, Ἡ μορφή τοῦ Γέροντα 2. Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:7ο Μέρος, Ἡ μορφή τοῦ Γέροντα 2.

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου

Ὁμιλία στίς 15-03-2015

Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ συνεχίζουμε τό 3^ο Κεφάλαιο τοῦ Ἁγίου Γέροντα Σιλουανοῦ, πού ἔχει τίτλο «Ἡ μορφή τοῦ Γέροντα».

«Ἡ ἐξωτερική του διαγωγή ἦταν ἁπλή, μά συγχρόνως τήν στόλιζε μιά ἀναμφίβολη ἰδιότητα, ἡ ἐσωτερική εὐγένεια, ἤ, ἄν θέλετε, ἡ ἀριστοκρατικότητα στήν πιό σωστή σημασία τῆς λέξεως. Σέ ὅποιες συνθῆκες καί νά τόν συναντοῦσε ὁ ἄνθρωπος μέ τήν λεπτότερη διαίσθηση, δέν θά μποροῦσε νά παρατηρήσει σ’ αὐτόν ἄξεστες κινήσεις καρδιᾶς: ὅπως ἀντιπάθεια, ἀπροσεξία, περιφρόνηση, προσποίηση καί τά παρόμοια». Βλέπουμε, πόσο ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ λεπτύνει τόν ἄνθρωπο. «Ἦταν ἄνθρωπος πραγματικά εὐγενικός, ὅπως μπορεῖ νά εἶναι μόνο ὁ χριστιανός», ἁπλός, ἀνεπιτήδευτος, ἀνυπόκριτος.

«Ὁ Γέροντας ποτέ δέν γελοῦσε δυνατά οὔτε μιλοῦσε διφορούμενα. Δέν περιεγελοῦσε οὔτε ἀστειευόταν ἄλλους ἀνθρώπους». Ξέρουμε πόσο πολύ πληγώνει ἡ εἰρωνεία καί τό νά περιπαίζει κανείς τούς ἄλλους. «Στό συνήθως σοβαρό γαλήνιο πρόσωπό του ζωγραφιζόταν καμιά φορά ἕνα ἐλαφρό μειδίαμα, χωρίς νά ἀνοίγονται τά χείλη, ἐκτός καί ἄν μιλοῦσε». Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κατακρίνουν τόν λεγόμενο «βρασματώδη γέλωτα», αὐτό τό χαχανητό τό θορυβῶδες, γιατί δέν ἔχει μέσα του σεμνότητα. Μάλιστα, λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅταν κανείς χαμογελᾶ, νά χαμογελᾶ ἔτσι λίγο, καί ὄχι νά προκαλεῖ. Γιατί ἐκεῖνο πού κατεξοχήν ἁρμόζει στόν ἄνθρωπο εἶναι τό πένθος. Εἴμαστε ἐν μετανοία, στήν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος, στήν ἐξορία. Καί τόν Κύριο, ὅπως ἔχει λεχθεῖ, ποτέ δέν Τόν εἶδαν νά γελᾶ, ἀλλά ἀρκετές φορές Τόν εἶδαν νά κλαίει.

Τό Πιστεύω τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου

 Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ὁ Θεός γιά μένα εἶναι δόξα, πλοῦτος καί καύχημα. Εἶναι τό γλυκύτατο καί πιό εὐχάριστο πράγμα. Εἶναι ἡ φροντίδα καί τό ἐντρύφημά μου. Ἡ ψυχή μου εἶναι δημιούργημα τῆς πνοῆς τοῦ Θεοῦ. Τό σῶμα μου εἶναι πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Θεία χάριτι εἶμαι γένος τοῦ Θεοῦ. Ἀπ᾿ τό Θεό ἔλαβα τήν ὕπαρξη ἀλλά καί τή δυνατότητα νά κινοῦμαι, ν᾿ ἀναπνέω καί νά μιλάω.

 Στό Θεό καθημερινά ἐμπιστεύομαι τό πνεῦμα μου. Στό Θεό προσεύχομαι. Ζῶ μέ τό Θεό, δουλεύω καί βρίσκομαι μέ τό Θεό»…

 Εἶμαι εὐτυχισμένος μέ τό μεγάλο, ἰσχυρό καί ζῶντα Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι πάροχος βοηθός καί τελειωτής τῶν καλῶν. Εἶναι ἐπόπτης τῶν ὅσων σκέφτομαι, λέω καί κάνω. Δέχομαι τό Θεό ὡς φοβερό κριτή τῶν ὅσων ἔχω κάνει. Ἔχω Θεό ἤπιο καί συγχωρητικό, μακρόθυμο καί πολυέλεο, σωτήρα καί λυτρωτή.

Ὁ «γεροπόρνος» μοναχός. Ἀπό τό Λαυσαϊκό

 Μια από τις ωραιότερες ιστορίες του Λαυσαϊκού περιγράφει το βίο ενός μοναχού, που αφού εγκατέλειψε το μοναστήρι, δούλευε σαν φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Και όπως από κάθε λιμάνι, ούτε απ’ αυτό έλειπαν οι πόρνες. Ο «μοναχός» δούλευε όλη την ημέρα, και το βράδυ ξόδευε όλα όσα κέρδιζε, «αγοράζοντας» την συντροφιά μιας πόρνης για όλη τη νύχτα.
Ήταν η ντροπή των χριστιανών της πόλης, ήταν το σκάνδαλο της Εκκλησίας. Τα χρόνια πέρναγαν και παρά τις εκκλήσεις και τις συστάσεις, αυτός συνέχιζε την αμαρτωλή του ζωή. Κάποτε, όπως σε όλους μας, ο θάνατος ήρθε σαν λύτρωση, σαν φάρμακο που θα τον έσωζε από τις αμαρτίες που δεν σταμάτησε να κάνει ακόμη και λίγο πριν πεθάνει. Και πώς να τον αφήσουν χωρίς ταφή για χριστιανό; Οι παπάδες της πόλης τον πήραν να τον κηδέψουν και μαζί του να θάψουν το σκάνδαλο. Το νέο μαθεύτηκε: Ο «γεροπόρνος» μοναχός πέθανε. Ποιος άραγε θα πήγαινε στην εκκλησία να τον αποχαιρετήσει;

«Πές μου τί διαβάζεις, νά σοῦ πῶ ποιός εἶσαι!» (Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος)

Βιβλία! Παντού βιβλία! Εκατομμύρια εκατομμυρίων οι τίτλοι, μυριάδες μυριάδων οι συγγραφείς, χιλιάδες χιλιάδων οι εκδοτικοί οργανισμοί!

Και ο κόσμος; Ποιος είναι ο κόσμος; Πώς είναι; Πού πάει; Πόσο ωφελείται; Πώς διαμορφώνεται; Είναι ανάλογο το αποτέλεσμα αυτής της συγγραφικής, «πνευματικής» οιστρηλασίας, με την κατάσταση που βιώνει η ανθρωπότητα, σ` ό,τι αφορά την ηθική της και, απλώς ειπείν, τον ανθρωπισμό της; Στον πρώτο τόμο του έργου του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: «Ερμηνεία εις τους 150 Ψαλμούς του Προφητάνακτος Δαβίδ» και στο εισαγωγικό κείμενο: «Τοις εντευξομένοις Ορθοδόξοις», ο Ανώνυμος επιμελητής της Α΄ εκδόσεως, γράφει:

«Η εκτύπωση και η έκδοση των διαφόρων συγγραμμάτων, τότε πρέπει να θεωρείται αναγκαία και να πραγματοποιείται, όταν η χρήση τους είναι απαραίτητη και η ωφέλεια που θα πάρουμε απ` αυτά πολύ ξεκάθαρη. Τα υπόλοιπα, που εκδίδονται με κάθε άλλο τρόπο, θα ήταν καλύτερο να παραδίνονταν στη φωτιά, παρά προς έκδοση. Από εδώ γίνεται φανερό, ότι μόνο τα βιβλία εκείνα κρίνονται άξια, για να δουν το φως της δημοσιότητας, όσα καθίστανται αιτία για σωματική και ψυχική ωφέλεια. Όσα προτείνουν την ασφαλή και αλάνθαστη φιλοσοφία. Όσα καλλιεργούν τον νου των ανθρώπων με την αληθινή εξιστόρηση των παρελθόντων γεγονότων και όσα τελειοποιούν τον νου με την άμεμπτη διδασκαλία της ορθής ηθικής.

Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός - ΔΙΔΑΧΑΙ

 ΔΙΔΑΧΗ Δ´

Περίληψις τῆς διδαχῆς

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεός, ἀδελφοί μου, ὁ γλυκύτατος Δεσπότης, ὁ ποιητὴς τῶν Ἀγγέλων, παρακινούμενος ἀπὸ τὴν εὐσπλαχνία του καὶ πολλὴν ἀγάπην ὁποὺ ἔχει εἰς τὸ γένος μας, σιμὰ εἰς τὰ ἄπειρα χαρίσματα ὁποὺ μᾶς ἐχάρισε καὶ μᾶς χαρίζει καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν, ἰδοὺ ὁποὺ μᾶς ἠξίωσε καὶ ἀπόψε καὶ τὸν ἐδοξάσαμεν καὶ ἐτιμήσαμεν καὶ τὴν Δέσποινάν μας Θεοτόκον, καὶ ἄμποτε ὁ Κύριος διὰ πρεσβειῶν της νὰ συγχωρήσῃ τ᾿ ἁμαρτήματά μας, καὶ νὰ μᾶς ἀξιώση τῆς βασιλείας του, νὰ προσκυνῶμεν καὶ νὰ δοξάζωμεν τὴν Παναγίαν Τριάδα καὶ νὰ χαιρώμεθα καὶ εὐφραινώμεθα πάντοτε. Μὲ ἠξίωσεν ὁ Κύριος, ἀδελφοί μου, καὶ ἐμένα τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ ἦλθα ἐδῶ εἰς τὴν εὐλογημένην σας χῶραν καὶ εἴπαμεν μερικὰ νοήματα τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Παρακινούμενος ὁ Κύριός μας ἀπὸ τὴν πολλήν του εὐσπλαχνίαν ἔκαμε πρῶτον δέκα τάγματα Ἀγγέλους. Τὸ πρῶτον τάγμα ἐξέπεσεν ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνειάν του καὶ ἔγιναν δαίμονες. Τότε ἐπρόσταξεν ὁ πανάγαθος Θεὸς καὶ ἔγινε τοῦτος ὁ κόσμος καὶ ἔκαμεν ἕνα ἄνδρα καὶ μίαν γυναίκα ὡσὰν ἡμᾶς· τὸ σῶμα ἀπὸ λάσπην, καὶ τὴν ψυχὴν ἀγγελικήν, ἀθάνατον. Ὠνόμασε τὸν ἄνδρα Ἀδὰμ καὶ τὴ γυναίκα Εὔαν. Ἔκαμε καὶ ἕνα παράδεισον κατὰ τὸ μέρος τῆς ἀνατολῆς, ὅλον χαρὰ καὶ εὐφροσύνη. Ἔβαλε τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔαν μέσα εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἐχαίροντο ὡς Ἄγγελοι. Τοὺς παρήγγειλε νὰ μὴ φάγουν ἀπὸ μίαν συκῆν καρπόν· ἀλλ᾿ ἐκεῖνοι κατεφρόνησαν τὴν προσταγὴν τοῦ Θεοῦ καὶ ἔφαγον· καὶ δὲν μετενόησαν. Τοὺς ἐδίωξεν ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν παράδεισον καὶ ἔζησαν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον 930 χρόνους μὲ μαῦρα καὶ πικρὰ δάκρυα. Καὶ ἀφοῦ ἀπέθανον, ἐπῆγαν εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἐκαίοντο 5.500 χρόνους. Εὐσπλαχνίσθη ὁ πανάγαθος Θεὸς τὸ γένος μας καὶ κατελθῶν ἐσαρκώθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας καὶ ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος χωρὶς ἁμαρτίαν, καὶ μᾶς ἐλύτρωσεν ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ διαβόλου. Μᾶς ἔδειξε τὴν ἁγίαν Πίστιν, τὸ ἅγιον Βάπτισμα, τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, διὰ νὰ ἠξεύρωμεν ποῦ περιπατοῦμεν.

Μασονικαί ἐπιδράσεις εἰς τά ἔργα τοῦ Ν. Καζαντζάκη - Μέρος Α'

Του κ. Αχιλλέως Β. Πιτσίλκα, Δρ, Θεολογίας

Μασονικαί επιδράσεις εις τα έργα του Ν. Καζαντζάκη 

ΜΕΡΟΣ Ι 

Οι γενικές αρχές της Μασονίας, που παρατηρούνται και στα έργα του Νίκου Καζαντζάκη 

Η Μασονία, όπως και κάθε άλλη θρησκεία και αίρεση, έχει οπωσδήποτε κάποιες γενικές αρχές, που τη διέπουν, παρόλο που αυτές είναι συνήθως μυστικές και ανομολόγητες. Μεταξύ των αρχών αυτών είναι και η απόκρυψη ή το καμουφλάζ, ο παγανισμός, ο κρυφός σατανισμός και η καταφρόνηση της γυναίκας, για τις οποίες θα γίνει λόγος ιδιαίτερος πιο κάτω.
 

Κεφ. Α’. Η απόκρυψη ή το καμουφλάζ 

Σύμφωνα με τις διακηρύξεις των ίδιων των οπαδών της, η Μασονία δεν είναι κάτι άλλο, παρά ένα «φιλοσοφικός, προοδευτικός και φιλανθρωπικός» σύλλογος, ευεργετικός δήθεν για κάθε κοινωνία και έθνος. Στην πραγματικότητα όμως η Μασωνία δεν είναι αυτό, που οι διδάσκαλοί της διασαλπίζουν, προσπαθώντας με το πιο πάνω καμουφλάρισμα να ρίξουν στάκτη στα μάτια των αφελών, αλλά η νέα μορφή της ειδωλολατρίας και αθεΐας, που έχει άμεση σχέση με τις μυστηριακές θρησκείες της αρχαιότητας, εφόσον οι ίδιοι οι Μασόνοι ομολογούν ότι η Μασωνία «είναι η μόνη επιζήσασα των αρχαίων μυστηρίων και δύναται ν’ αποκληθή ο φύλαξ αυτών» (Ward, Freemasonry and the Ancient Gods, σ. 347-350). Δεν είναι, με άλλα λόγια, η Μασονία μια αθώα φιλανθρωπική οργάνωση, αλλά αυτό που διαβεβαιώνεται από τον Ν. Ψαρουδάκη, δηλ. «η μυστική γιάφκα της πλουτοκρατίας» και «διεθνής του Καπιταλισμού» (Βλ. Ν. Ψαρουδάκη, Σκοτεινές δυνάμεις και Χριστιανισμός, Αθήνα 1996, σ. 192).

Όπως, λοιπόν, η Μασονία κρύβεται πίσω από τη μάσκα της δήθεν φιλανθρωπίας και της φιλοσοφίας, κατά παρόμοιο τρόπο και ο Ν. Καζαντζάκης έβαζε κάθε τόσο την «καλόβολη μάσκα» («Αναφορά στον Γκρέκο», σελ. 85) του χριστιανού ή του πιστού, που επιζητεί δήθεν την κάθαρση της Εκκλησίας, ενώ εντελώς διαφορετικά ήταν τα όσα έκρυβε στην καρδιά του. Η πιο πάνω απόκρυψη, για παράδειγμα, γίνεται φανερή στο τέλος πολλών επιστολών του, στις οποίες προσθέτει το «ο Θεός μαζί σας». Στην πραγματικότητα, όμως, Θεός του Καζαντζάκη δεν ήταν ο Θεός των χριστιανών, όπως θα φανεί και πιο κάτω, αλλά εντελώς διαφορετικός. Για τούτο στο βιβλίο του «Αναφορά στον Γκρέκο» γράφει χαρακτηριστικά, ότι «δε θέλω να πουλήσω την ψυχή μου στο Θεό, σε αυτό που λέτε εσείς Θεό» (σ. 420), φανερώνοντας σε μία στιγμή ειλικρίνειας ότι τις πιο πολλές φορές έκρυβε την απιστία του στο Θεό. Κατά παρόμοιο τρόπο κάνει λόγο και για την ψυχή. «Η ψυχή σας -αυτό που λέτε εσείς ψυχή- βυθισμένη στη βουδική κοσμοθεωρία», γράφει φανερώνοντας την πραγματική του άποψη ή ακριβέστερα αιρετική κοσμοθεωρία, «θαρρεί πως να κοιμηθείς με γυναίκα είναι αμαρτία θανάσιμη» (Αναφορά στον Γκρέκο, 426). 

Ἡ προσευχὴ τοῦ Γολγοθᾶ, ἀπὸ χειρόγραφο τοῦ παπα-Τύχωνος

 Ἅγιε Γολγοθᾶ, θεῖε Γολγοθᾶ, 

Παρακαλῶ πές μου πόσες χιλιάδες, ἑκατομμύρια ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους καθάρισες καὶ ἔστειλες καὶ γιόμισες τὸν γλυκὸ Παράδεισο. Θεμέλιο γιὰ τὸν γλυκὸ Παράδεισο εἶναι ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς. Ἁμαρτωλοὶ ἐλᾶτε ἐδῶ, νὰ μὴν ἀργήσετε. Ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς ἀνοικτός. Ἡ σταύρωσις. Ὁ Χριστὸς Ἐλεήμων. Μᾶς περιμένει νὰ τοῦ λούσουμε τὰ πόδια. Μακάριοι ἐμεῖς, ἂν μᾶς ἀξιώσει ὁ Χριστὸς, μὲ ταπείνωση, μὲ φόβο Θεοῦ, μὲ ζεστὴ καρδιὰ, μὲ ζεστὰ δάκρυα νὰ πλύνουμε τὰ ἅγια πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ, ἂν θελήσουμε πολλὲς φορές. Ὕστερα ὁ Χριστὸς θὰ πλύνη τὶς ἁμαρτίες μας καὶ θὰ γίνη καθαρὴ ἡ ψυχὴ μας καὶ θ' ἀνοίξει τὸν γλυκὸ Παράδεισο.

Εῖπε γέρων...

Εἶπε γέρων: Τά συνεργεῖα τοῦ Θεοῦ εἶναι τά ἐξομολογητήρια

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/09/blog-post_582.html?m=1

28 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Στεφάνου Ομολογητή, Ανδρέα, Πέτρου, Άννας Οσιομάρτυρος, Των Αγίων Βασιλείου, Στεφάνου, Ιωάννη, Γρηγορίου και Γρηγορίου οι συν Στεφάνω μαρτυρήσαντες, Ειρηνάρχου και οι συν αυτώ επτά γυναίκες, των Αγίων Τιμοθέου και Θεοδώρου και οι συν αυτών μαρτυρήσαντες, Ρωμανού Επισκόπου.

Ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ Ὁμολογητής ὁ Νέος

Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του, Ἰωάννης καὶ Ἄννα, τὸν ἀνέθρεψαν κατὰ τὸν καλύτερο χριστιανικὸ τρόπο. Ὅταν μεγάλωσε, μορφώθηκε ἀρκετὰ καὶ ἀργότερα ἀναδείχθηκε ἡγούμενος στὸ περίφημο ὄρος τοῦ Ἁγίου Αὐξεντίου.
Ὅταν ξέσπασε ὁ πόλεμος ἐναντίον τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὄχι μόνο δὲ συμμορφώθηκε μὲ τὶς αὐτοκρατορικὲς διαταγές, ἀλλὰ καὶ χαρακτήρισε αἱρετικοὺς τοὺς εἰκονομάχους βασιλεῖς.
Καταγγέλθηκε στὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο τὸν Κοπρώνυμο, ὁ ὁποῖος ἤλπιζε μὲ τὴν προσωπική του ἐπιβολή, ὅταν τὸν ἔφερνε μπροστά του, νὰ δαμάσει τὸ φρόνημα τοῦ Στεφάνου. Συνέβη ὅμως τὸ ἀντίθετο. Ὁ Στέφανος, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους μὲ «πολλὴν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», δηλαδὴ μὲ πολλὴ παρρησία καὶ θάρρος στὸ νὰ διακηρύττει τὴν πίστη ποὺ ὁμολογοῦν ὅσοι εἶναι σὲ κοινωνία μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἤλεγξε αὐστηρὰ κατὰ πρόσωπο τὸν Κοπρώνυμο. Αὐτὸς τότε τὸν ἔκλεισε στὴ φυλακὴ καὶ μετὰ ἀπὸ μέρες διέταξε νὰ τὸν θανατώσουν.