ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3: 12/04/17

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

Τά νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν-Φάκελοι Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τά νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν-Φάκελοι Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-12-2017 (Ὁμιλία στό Πνευματικό Κέντρο Σκύδρας) http://www.HristosPanagia.gr

Ἡ Ἀγάπη οὐκ ἀσχημονεῖ - Τά Χαρακτηριστικά τῆς Ἀληθινῆς Ἀγάπης ̎ ̎ Α΄ Κορ. Κεφ. 13, στίχος 5, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

̎Ἡ Ἀγάπη οὐκ ἀσχημονεῖ - Τά Χαρακτηριστικά τῆς Ἀληθινῆς Ἀγάπης ̎ ̎

Α΄Κορ. Κεφ. 13, στίχος 5

Ὁμιλία σέ νέους στίς 23-8-2017

Θά ἀνοίξουμε τήν πρός Κορινθίους Α΄ ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στό 13^ο Κεφάλαιο: «ἀδελφοί, ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τό κακόν, οὐ χαίρει ἐπί τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δέ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει».

Ἡ ἀγάπη λέει μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, δηλαδή εἶναι πάντοτε χρηστή, εἶναι πάντοτε καλοσυνάτη. Πάντοτε ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἀγάπη εἶναι χρηστός, καλός, εἶναι ἀγαθός καί εἶναι καί χρήσιμος, πραγματικά χρήσιμος στούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ. Δέν ζηλεύει ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται. Δέν κομπάζει, δέν ὑπερηφανεύεται, δέν καυχιέται. Οὐ φυσιοῦται. Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἀγάπη δέν ἔχει φουσκωμένα τά μυαλά του. Φυσίωσις εἶναι αὐτό πού λέμε ἔχει πάρει ἀέρα τό κεφάλι του, ἔχει ὑπερηφάνεια, ἔχει μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του. Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἀληθινή ἀγάπη δέν ἔχει ὑπερηφάνεια. Οὐκ ἀσχημονεῖ. Ἡ ἀγάπη δέν ἀσχημονεῖ, δέν κάνει ἄσχημα πράγματα. Οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς. Ἡ ἀληθινή ἀγάπη δέν ζητεῖ τά δικά της. Δέν ζητάει ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπάει τό δικό του συμφέρον ἀλλά τό συμφέρον τοῦ ἄλλου. Ἡ ἀγάπη οὐ παροξύνεται. Δέν παροργίζεται ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἀγάπη, δέν φτάνει σέ παροξυσμό, δέν χάνει τόν ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ του. Οὐ λογίζεται τό κακόν. Ἡ ἀγάπη δέν βάζει κακό λογισμό γιά τόν ἄλλον. Οὐ χαίρει ἐπί τῇ ἀδικίᾳ. Δέν χαίρεται μέ τήν ἀδικία, ἀλλά συγχαίρει, πραγματικά χαίρεται μέ τή χαρά τοῦ ἄλλου καί λυπᾶται μέ τή λύπη τοῦ ἄλλου. Πάντα στέγει. Στεγάζει τά πάντα. Πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει, αὐτός πού ἔχει ἀληθινή ἀγάπη.

Ἀπόκρισης περί ἀναξίων ἀρχόντων

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

Ερώτησις. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες του κόσμου έχουν ταχθεί από τον Θεό. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας ή βασιλεύς ή επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό:

Απόκρισης: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας» .Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρηση ή και βούληση του Θεού σε ανάξιο λαό εξ' αιτίας αυτής της αναξιότητας των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολη, άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;».

Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, του ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε. «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».

Ἡ ἐμφάνιση τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς στόν Ἅγιο Ἰάκωβο Τσαλίκη

Αποτέλεσμα εικόνας για Αγίας Παρασκευής στον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη

Τα βράδια, όταν όλοι κοιμόντουσαν στο σπίτι, έβγαινε κρυφά και πήγαινε σε ένα ξωκλήσι του χωριού, για να προσευχηθεί, στην Αγία Παρασκευή. Εκεί έκανε πολλές μετάνοιες, όπως τον συνήθισε η μάνα του Θεοδώρα, και προσευχόταν για ώρες πολλές. Μετά γύριζε στο σπίτι, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τίποτα.

Ένα βράδυ εκεί στο ξωκλήσι, που γονατιστός ο μικρός Ιάκωβος προσευχόταν, είδε μια σκιά μέσα στο ιερό. Αυτός φοβήθηκε και το πρωί το είπε στη μάνα του. Η διακριτική κυρία Δωρούλα του λέει: «Μη φοβάσαι, Ιακωβάκο μου, το ράσο του παπά θα είναι και το φεγγάρι του κάνει σκιά». Έτσι διασκέδασε το λογισμό του Ιακωβάκου της.

Το βράδυ πήγε πάλι ο μικρός μας γέροντας στο ξωκλήσι για τον κανόνα του. Όταν τέλειωσε και εξερχόταν από το ταπεινό ξωκλήσι, είδε κάτω από ένα μεγάλο δένδρο μια ψηλή μαυροφορεμένη γυναίκα να του κάνει νόημα να την πλησιάσει.

Πήγε κοντά της και τον ρωτά: «Τι θέλεις, Ιάκωβέ μου, να σου χαρίσω για τις τόσες προσευχές, που κάνεις στο σπίτι μου;».

«Ποια είσαι εσύ, καλή μου κυρία;»

Ἄτομο-πρόσωπο

ΑΤΟΜΟ - ΠΡΟΣΩΠΟ
Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο χώρος της εφημερίδας δεν προσφέρεται για αναλύσεις φιλοσοφικών και θεολογικών εννοιών. Και αυτό γιατί ο σύγχρονος αναγνώστης θέλει να διαβάζη βιαστικά και ενδιαφέρεται να ενημερωθή για τα γενικότερα ζητήματα και τις ειδικότερες εργασίες σε όσο το δυνατό συντομώτερο χρονικό διάστημα. Όμως, πιστεύουμε ότι, όπως έχει λεχθή, αυτός που ενδιαφέρεται για την δημοκρατία επιδιώκη πρώτιστα να ανεβάση το επίπεδο του λαού. Να τον κάνη να ενδιαφέρεται όχι μόνον για τα οικονομικά του ζητήματα, αλλά και για τα λεγόμενα υπαρξιακά, να τον βοηθήση να μη διαβάζη βιαστικά και επιπόλαια, αλλά βαθειά και συστηματικά. Έτσι το θέμα που ήθελα να θίξω στο μικρό αυτό σημείωμα εντάσσεται στην προοπτική να δει τη διαφορά μεταξύ του ατόμου και του προσώπου. Ξέρω πολύ καλά ότι επιχειρώ δύσκολο εγχείρημα μέσα στα στενά πλαίσια ενός άρθρου. Θα αρκεσθώ στην παρουσίαση της βασικής πλευράς του θέματος.
Δυστυχώς, όπως παρατηρώ, αγνοείται επιμελώς η έννοια του προσώπου και ταυτίζεται ή συγχέεται με το άτομο. Μιλάμε για πρόσωπα και αναφερόμαστε σε άτομα. Δεν έχουμε την δυνατότητα να ξεχωρίσουμε το άτομο από το πρόσωπο γιατί ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός είναι ατομοκρατικός, δεν προϋποθέτει την κοινωνία της σχέσης.

Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας καί ὁ σύγχρονος χριστιανικός κόσμος (Ἱερομόναχος Λουκᾶς Γρηγοριάτης)

Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔζησαν σέ βάθος τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό ἐβίωσαν βαθύτατα τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, καί γι’ αὐτό κατενόησαν τήν σημασία καί τήν ἀπόλυτη ἀναγκαιότητα τῆς ἑνότητός της. Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τους καί ἐμεῖς πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε «Εἰς Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας φανερώνεται στό δόγμα, στήν Εὐχαριστία, στήν ἁγιότητα.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, ἐπειδή μόνη αὐτή εἶναι Ἁγία καί Καθολική καί Ἀποστολική. Σύγχρονες ἑρμηνεῖες πού θέλουν τήν Ἐκκλησία νά εἶναι Μία καί νά περιλαμβάνῃ καί τίς διάφορες χριστιανικές ἐκκλησίες-ὁμολογίες, δέν ἔχουν ἔρεισμα στήν ὀρθόδοξο Ἐκκλησιολογία, διότι κατά τούς ἁγίους Πατέρας ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας συνυφαίνεται μέ τήν Ὀρθοδοξία. Οἱ χριστιανικές κοινότητες πού ἔχουν διολισθήσει σέ ἑτεροδοξία καί παραμένουν σέ αὐτήν, ἔχουν ἐκπέσει ἀπό τήν ἁγιότητα, τήν καθολικότητα καί τήν ἀποστολικότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες περιφρούρησαν τόν θησαυρό τῆς ἑνότητός της μέ ἀδιαπραγμάτευτο κριτήριο τήν ἀποστολική Πίστι καί Παράδοσι, ἡ ὁποία συνιστᾶ τήν Ὀρθοδοξία. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος βλέπει τίς ἄλλες «χριστιανικές» κοινότητες, πού δέν βρίσκονται στήν ἑνότητα τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὡς «κακές παραφυάδες πού γεννοῦν θανατηφόρο καρπό, διότι δέν εἶναι φυτεία τοῦ Πατρός» [1]. Γι’ αὐτό διασφαλίζει τήν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν στήν Καθολική Ἐκκλησία μέ τήν προτροπή γιά ὁμολογία μιᾶς πίστεως καί τήν τέλεσι μιᾶς εὐχαριστίας: «μιᾷ πίστει καὶ ἑνὶ κηρύγματι καὶ μιᾷ εὐχαριστίᾳ χρῆσθαι· … ἓν θυσιαστήριον πάσῃ τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ εἷς ἐπίσκοπος ἅμα τῷ πρεσβυτερίῳ καὶ τοῖς διακόνοις, τοῖς συνδούλοις μου … ἓν δὲ καὶ τὸ κήρυγμα καὶ ἡ πίστις μία καὶ τὸ βάπτισμα ἓν καὶ μία ἡ Ἐκκλησία, ἣν ἱδρύσαντο οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι ἀπὸ περάτων ἕως περάτων ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ» [2].

Ἁγιοκατάταξη π. Ἰακώβου Τσαλίκη (Αἰμίλιος Πολυγένης)

Αγιοκατατάχθηκε την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.
Να σημειωθεί ότι η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη θα εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.
Λίγα λόγια για τον βίο του

Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς.

Ο μικρός Ιάκωβος ήταν επτά χρονών και είχε μάθει απέξω την θεία Λειτουργία χωρίς να γνωρίζει γράμματα. Το 1927 πήγε σχολείο και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του. Η αγάπη του για την εκκλησία ήταν έκδηλη.

Την ίδια χρονιά εμφανίσθηκε μπροστά του η Αγία Παρασκευή και του φανέρωσε το λαμπρό εκκλησιαστικό του μέλλον ενώ συχνά διάβαζε ευχές, προσευχόταν και θεράπευε συγχωριανούς του.