Γιατί πολεμεῖται ἡ ὀρθοδοξία, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Γιατί πολεμεῖται ἡ ὀρθοδοξία, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-12-2017 (Ὁμιλία σέ προσκυνητές) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ἡ Θεία Λατρεία στό Ἅγιον Ὄρος

Ἡ Λατρεία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν Ἁγιορείτη μοναχὸ δὲν εἶναι κάτι περιθωριακὸ ἢ ἐπὶ μέρους, ἀλλὰ κατέχει τὴν κεντρικὴ θέσι στὴ ζωή του. Στὴν Θεία Λατρεία λατρεύει = ὑπηρετεῖ, προσφέρεται στὸν Θεό. Ἐκφράζει καὶ αὐξάνει τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν Θεό. Πραγματοποιεῖ τὸν μυστικὸ γάμο μὲ τὸν Νυμφίο Χριστό, γιὰ τὸν ὁποῖον ἄλλως τε καὶ ἐξῆλθε τοῦ κόσμου.

Στὴν Θεία Λατρεία (μὲ κέντρο τὴν Θ. Εὐχαριστία) ὄχι μόνο προσφέρεται στὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ ἀποκτᾶ, οἰκειοῦται τὸν Θεό [ἡ ρίζα -λα- (λατρεία) σημαίνει κτῆσι].

Στὴν Θεία Λατρεία ἀποκτᾶ τὸ ὀρθόδοξο ἦθος, τὸ ἦθος τοῦ Χριστοῦ, ἦθος θυσιαστικὸ καὶ ἀγαπητικό, ὥστε νὰ μὴ ζῆ γιὰ τὸν ἑαυτό του (ἀνθρωποκεντρικά), ἀλλὰ γιὰ τὸν Θεὸ (θεανθρωποκεντρικά) καὶ τὸν ἀδελφό του, καὶ ὅλη του ἡ ζωὴ νὰ γίνεται θυσία καὶ προσφορά.

Στὴν Θεία Λατρεία βλέπει τὸν Χριστὸ γεννώμενον ἐν Βηθλεέμ, διδάσκοντα, θαυματουργοῦντα, πάσχοντα, ἀναστάντα, ἀναληφθέντα, πέμποντα τὸν Παράκλητο, καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει ὅτι στὸν ὀρθόδοξο Ναὸ ὑπάρχουν ὅλα τὰ πανάγια προσκυνήματα τῆς Ἁγίας Γῆς καὶ ὅτι ὁ Ναὸς εἶναι ἐπίγειος οὐρανός.

Ἡ Μετάνοια κατά τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση_mp3

Π. Σάββας 2016-10-14_Ἡ Μετάνοια κατά τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση_mp3

Συζήτηση με τον π. Σάββα στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Δημητρίου Μπραχαμίου (Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν) στίς 14-10-2016 στό πλαίσιο τῶν Δημητρίων 2016.  Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Μοναχός Φανούριος Καψαλιώτης (1898 - 18 Δεκεμβρίου 1986)

 

 Ο κατά κόσμον Βασίλειος Μαντρέας γεννήθηκε στο Τεκόστι της Ρουμανίας το 1898. Ηλθε από τη Ρουμανία στο Άγιον Όρος το 1913. Ο πατέρας του φεύγοντας του είπε: «Παιδί μου Βασίλη, σε αφιερώνουμε στην Παναγία, να ζήσεις με υπακοή και υπομονή, να ευα­ρεστήσεις τον Θεό, για να σώσει κι εμάς τους γονείς σου ο Θεός, με την αγία σου ζωή». 

Πήγε πρώτα στη ρουμανική σκήτη του Τιμίου Προ­δρόμου, όπου έζησε τριάντα χρόνια. Κατόπιν στη ρουμανική σκήτη του Αγίου Δημητρίου-Λάκκου. Επέστρεψε στη σκήτη του Τιμίου Προδρό­μου. Το 1915 εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός. Στη συνέχεια πήγε στην Καψάλα.
Τελικά εγκαταστάθηκε στο Κελλί του Αγίου Βασιλείου στην Καψά­λα. Τον άγιο Βασίλειο τον είχε από μικρός μεγάλη ευλάβεια. Στο Κελλί αυτό είχαν κατοικήσει παλαιότερα άγιοι. Έμεινε σε αυτό το αγιοτρόφο Κελλί επί μία τεσσαρακονταετία. Επισκευάζοντας το Κελλί είχε φαί­νεται παραμελήσει τα μοναχικά του καθήκοντα. Του παρουσιάσθηκαν τότε στον ύπνο οι άγιοι Βασίλειος και Θεόφιλος. Ο δεύτερος αυστηρά του είπε, καθώς διηγείτο ο ίδιος:«Να μην αφήνεις τα μοναχικά σου καθήκοντα, εμείς θα φροντίσουμε το Κελλί».
Ήταν λίαν ασκητικός. Θύμιζε παλαιούς ασκητές. Πολλά ημερόνυχτα προσευχόταν ακατάπαυστα. Άκρος νηστευτής, δεν έτρωγε σχεδόν τί­ποτε. Μελετηρός πολύ. Ιδιαίτερα αγαπούσε τον όσιο Ισαάκ τον Σύρο. Κοιμόταν ελάχιστα πάνω στις σανίδες με μαξιλάρι μία πέτρα. Τις χει­μωνιάτικες νύχτες θεωρούσε ατελείωτες. Ήταν καλογερικός και φιλακόλουθος. Μόλις έδυε ο ήλιος, άρχιζε την ακολουθία του.

Ἁγία Ἀναστασία ἡ Φαρμακολύτρια: Τό θαῦμα μέ τή μαγεμένη κόρη

  Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια έφθασε αμέσως. Τότε η Θεοτόκος της είπε: Πηγαίνετε στην Καισαρεία με τον Βασίλειο, εξετάστε με επιμέλεια και να θεραπεύσετε αυτήν την κόρη της, διότι σε σένα ο Υιός και Θεός μου χάρισε αυτήν την χάριν.

 

Μια κοπέλα ευγενής και ωραία, που καταγόταν από την Καππαδοκία, ήταν αρραβωνιασμένη.

Έπειτα μετάνιωσε η νέα και δεν τον ήθελε τον μνηστήρα. Αλλά για να μη την ενοχλεί εκείνος, έφυγε και πήγε στο Μοναστήρι, που ήταν Ηγουμένη η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου, κοντά στην Κωνσταντινούπολη και εκεί μόνασε.

 Ο μνηστήρας της δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να την βγάλει από το Μοναστήρι. Ήταν μεθυσμένος από τον έρωτα. Γι αυτό βρήκε ένα μεγάλο μάγο και του έταξε πολλά χρήματα, αν θα μπορούσε να καταφέρει τη νέα με τα μάγια του, να εγκαταλείψει το Μοναστήρι και να γίνει γυναίκα του.

 Ο μάγος εκεί στην Καππαδοκία έκανε τα μάγια του και η γυναίκα βγήκε από τις φρένες της. Γύριζε όλο το Μοναστήρι και φώναζε τον μνηστήρα με το όνομά του. Ορκιζόταν δε, ότι εάν δεν της ανοίξουν την πόρτα να πάει να τον βρει, θα πνιγόταν. Η Όσια Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου, η Ηγουμένη την έβλεπε σ αυτήν την κατάσταση, έκλαιγε και έλεγε:

Ἀπειλάς διά τήν ζωήν του ἐδέχθη ὁ Σεβ. Ναυπάκτου!

Ο σεβαστός Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης, Ομ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής της Θεσσαλονίκης, προέβη εις φοβεράν αποκάλυψιν κατά την διάρκειαν ομιλίας του εις την αίθουσαν των «Επάλξεων», την 29ην Νοεμβρίου 2017. Η αποκάλυψις αυτή αποδομεί έτι περαιτέρω το Κολυμβάριον. Παραθέτομεν απομαγνητοφωνημένον το σχετικόν απόσπασμα:

«Όταν λοιπόν έγινε συζήτηση στη Σύνοδο για το θέμα αυτό Χριστιανικές Εκκλησίες η Χριστιανικές Κοινότητες ήταν το μόνο θέμα στη Σύνοδο που τους απασχόλησε δύο μέρες, ενώ τα άλλα περνούσαν έτσι. Αυτό δείχνει ότι αυτό τους ενδιέφερε, δηλαδή ο στόχος τους ήταν να αναγνωριστούν οι αιρέσεις ως Εκκλησίες. Τα άλλα τα πέρασαν. Όλα τα άλλα ήταν γέμισμα, παραγέμισμα. Όλα τα λεφτά, όπως έχω γράψει, ήταν στο σημείο αυτό, αν θα αναγνωριστούν οι αιρέσεις ως Εκκλησίες. Εκεί λοιπόν δόθηκε μάχη, ασκήθηκαν πιέσεις.

Πρόσφατες ὁμιλίες 13 ἕως 22-12-2017

Γιά τήν σωτήρια πίστη ... Δημητρίου Παναγοπούλου

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

Για την σωτήρια πίστη 

Πίστις που δεν μας κάμνει να κόψωμε τα ελαττώματά μας και να γίνωμε καλοί, δεν είναι πίστις σωτηρίας. 

Πίστις που δεν μας βοηθεί να καθαρίσωμε το εσωτερικό μας από τον «πονηρόν θησαυρόν» (Ματθ. 12, 35), δεν είναι πίστις σωτήριος. Είναι πίστις νόθος και όχι γνήσια και εις τέτοια πίστη δεν πρέπει να επαναπαυώμεθα ούτε ένα δευτερόλεπτο. 

Από μία τέτοια πίστη δεν μπορεί να αναμένη κάποιος καλό παρά ναυάγιο. Ναυάγιο στην παρούσα ζωή, ναυάγιο και στην άλλη, την μέλλουσα, και προπαντός στην μέλλουσα…. 

Λάβετε το φάρμακο της μετανοίας και εξομολογήσεως ανά χείρας και χρησιμοποιήσατε αυτό, και μόνον αυτό, καθ’ ότι κατά τον θείο Χρυσόστομο· «Ουκ έστιν ουδέν έτερον φάρμακον τοιούτον προς την των αμαρτημάτων αναίρεσιν, ως η εξομολόγησις αυτών, συνεχής ανάμνησις και η διηνεκής αυτών κατηγορία».

Ὁ Προφήτης Δανιήλ καί τό ὅραμα τοῦ Ναβουχοδονόσορ

   Μετά το δεύτερο έτος της αλώσεως της Ιερουσαλήμ, ο βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ είδε όραμα θαυμαστό, το οποίο, όταν ξύπνησε, παρευθύς το ελησμόνησε. Τότε συγκάλεσε τους μάγους και τους σοφούς των Χαλδαίων, και τους ονειροκριτές, και τους σημειολύτες, τους είπε: «Όραμα είδα φοβερό και θαυμαστό και όταν ξύπνησα, το ελησμόνησα θέλω λοιπόν να μου ειπείτε και το όραμά μου και την ερμηνεία του τι σημαίνει»...

Απεκρίθησαν οι μάγοι: «Βασιλεύ πολυχρονημένε, πες μας το όνειρό σου, καί ημείς να το διαλύσομε». 

Λέγει σ’ αυτούς ο βασιλεύς: «Καί το όνειρό μου να ειπείτε καί την ερμηνεία του, διότι μέλλετε κακώς να αποθάνετε». 

Απεκρίθησαν οι μάγοι: «Το ζήτημά σου, βασιλεύ, δεν δύναται άνθρωπος να το ορίσει, μόνον οι θεοί τους οποίους προσκυνούμε δύνανται να βρουν και το όνειρό σου, καί την ερμηνεία του». 

 

 Τότε ο βασιλεύς θυμωθείς απεφάσισε να φονεύσει όλους τους σοφούς και τους μάγους των Χαλδαίων, όπου και αν ευρίσκονται. Άρχισαν λοιπόν οι υπηρέτες του βασιλέως να φονεύουν τους μάγους, ήλθαν δε να φονεύσουν καί τον Προφήτη Δανιήλ και τους Τρεις Παίδας, ως όντας και αυτούς από το τάγμα των σοφών. Τότε επήγε ο Δανιήλ και ευρίσκει τον σωματοφύλακα του βασιλέως, Αριώχ ονόματι, και πίπτει στους πόδας του λέγων: 

«Παρακαλώ σε, δεήσου προς τον βασιλέα να υπομείνει αυτήν την νύκτα, καί εάν δεν βρω εγώ το όραμα του καί την ερμηνεία του, ας κάμει ό,τι ορίσει».

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ “ὑποχρεώνει” τὸν Θεὸ νὰ ἐπεμβαίνει»

 Οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν ἐκτιμήσει στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε τὴν ἀξία, ποὺ ἔχει ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ εἰδικότερα στὰ εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα, ποὺ ἔχει στὴν καθημερινότητά τους.

Ὁ Γέροντας τόνιζε σχετικά: «Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ “ὑποχρεώνει” τὸν Θεὸ νὰ ἐπεμβαίνει, νὰ βοηθήσει, ἀφοῦ κάνει κανεὶς ἀνθρωπίνως ὅ,τι μπορεῖ. Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ μόνον ξεκουράζει καὶ δίνει κουράγιο στὰ ἀδύνατα πλάσματα τοῦ Θεοῦ. 

Τά πάντα δώσε γιά τό Χριστό. ..

Τά πάντα δώσε γιά τό Χριστό. Τό Χριστό μή δώσεις γιά τίποτα.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/09/blog-post_34.html?m=1