Η χαρά παρηγορεί, αλλά δεν μας φέρνει κοντά στον Θεό. Σε ξεγελά και
ξεχνάς την φιλοπονία, την άρση του σταυρού. Εγώ πολλές φορές βλάφτηκα
από την πολλή χαρά. Οι θλίψεις, οι πειρασμοί, οι στενοχώριες σε
καθαρίζουν και αισθάνεσαι κοντά σου τον Θεό. Ο σταυρός σε κάνει ταπεινό
και αυτός φέρνει την ανάσταση. Δεν βλέπεις τι λέει; “Ιδού γαρ ήλθε δια
του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω”.
Η ζωή μας εδώ είναι ένα συνεχές μαρτύριο. “Στενή και τεθλιμμένη οδός”, η μόνη που οδηγεί στον ουρανό.
“Διά πολλών θλίψεων δει
υμάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού”(Πραξ. 4,22). Γεύθηκα,
αδελφοί μου, και δεν περιαυτολογώ και την γλυκύτητα του παραδείσου, αλλά
και την πικρία του άδου. Ανέβηκα στα ύψη του ουρανού, αλλά κατόπιν
κατέβηκα στα κατώτερα βάραθρα και τάρταρα της κολάσεως».Η ζωή μας εδώ είναι ένα συνεχές μαρτύριο. “Στενή και τεθλιμμένη οδός”, η μόνη που οδηγεί στον ουρανό.
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/01/blog-post_80.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου