Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ μεταπατερική ἀγαπολογία- Περιεχόμενα καί εἰσαγωγή

Σύν Θεῷ καί μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου καί πάντων τῶν Ἁγίων ὁλοκληρώθηκε καί κυκλοφορήθηκε τό νέο μας βιβλίο:

ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΑΓΑΠΗ Ή ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ; Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀπαντᾶ..., 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Σχῆμα 14Χ20,5

Σελίδες: 349, 

Γιά παραγγελία τηλεφωνεῖστε στό: 6948576291 - Ώρες:11.30-14.30 ἐκτός Τεταρτης, Παρασκευης, Σαββάτου, Κυριακῆς καί μεγάλων ἑορτῶν ἤ στείλτε μήνυμα στό E-mail: Kyria.theotokos@gmail.com . - Τιμή 12 εὐρώ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Περιεχόμενα                                                                   5 Πρόλογος                                                                       7 Εἰσαγωγή                                                                        9 Κεφάλαιο Α' Ἡ ἀσκητική ζωή τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου                       13 Κεφάλαιο Β' Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τήν ἄ­σκηση 33 Κεφάλαιο Γ' Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τήν Πανθρησκεία καί  τήν Νέα Ἐποχή                           47 Κεφάλαιο Δ' Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τόν οἰκουμενισμό          85 Κεφάλαιο Ε' Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τήν Νεοορθοδοξία -  Μεταπατερική Θεολογία καί τά σαρκικά ἁμαρτήματα       Κεφάλαιο ΣΤ'  Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσιου Πορφυρίου γιά  τήν οἰκογένεια καί τήν παιδοποιΐα                                                 267 Κεφάλαιο Ζ' Ἡ διαστροφή τῆς διδασκαλίας τοῦ Ὁσίου Πορ­φυρίου γιά τήν  Νεοορθοδοξη - Μεταπατερική Θεολογία καί ἡ ἀναίρεσή της     303 Ἐπίλογος - Συμπεράσματα                                         327 Βραχυγραφίες                                                             333 Βιβλιογραφία                                                              334 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ὁσίου  Πορφυρίου καί τίς εὐχές τοῦ Σεβασμιωτάτου μας Μητροπολίτου Ἐδέσσης,  Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ προχωρήσαμε στήν σύνταξη τῆς παρούσης  ταπεινῆς μελέτης σχετικά μέ τήν ἀσκητική καί βιβλικοπατερική ζωή  καί διδασκαλία τοῦ συγχρόνου πολυχαρισματούχου Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ  Καυσοκαλυβίτου. Πρός δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ μέ αἴσθηση εὐθύνης ἀπέναντι  στόν Ὀρθόδοξο λαό πού κινδυνεύει νά πλανηθεῖ ἀπό τίς  σύγχρονες ἀντιπατερικές διδασκαλίες καί κάνοντας ὑπακοή  σέ ἀγαπητό Πνευματικό ἀδελφό, ἄν καί νιώθουμε τήν ἀναξιότητα  καί ἀνεπάρκειά μας, τολμοῦμε νά γράψουμε ὅσα ἀκολουθοῦν  γιά τόν σύγχρονο μεγάλο Ὅσιο. Στίς ἡμέρες μας, δυστυχῶς, ἐπιχειρεῖται ἀνεντίμως ἀπό  νεοορθόδοξους-μεταπατερικούς καί κατ’ οὐσίαν  ἀντιπατερικούς-ἀντορθόδοξους κληρικούς καί λαϊκούς  νά παρουσιασθεῖ ὁ Ὅσιος ὡς δῆθεν ἀνεκτικός ἀπέναντι στόν ἐρωτισμό,  τίς ἐλεύθερες σχέσεις καί τίς ποικίλες σαρκικές διαστροφές  «ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει ἀγάπη»! Παρεξηγώντας καί παρερμηνεύοντας  κάποια λεγόμενα τοῦ Ὁσίου, προσπαθοῦν νά δικαιώσουν  τίς δικές τους ἀντορθόδοξες καί ἀντιπατερικές θέσεις  περί μή καταπολέμησης τῶν ἡδονῶν καί τῶν παθῶν,  περί ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας, περί ἀποδοχῆς τῶν προγαμιαίων σχέσεων  καί τῶν ποικίλων ἠθικῶν διαστροφῶν. Διαδίδουν ὅτι δῆθεν ὁ Ὅσιος  ἄφηνε πλήρη ἐλευθερία, πρίν καί μέσα στόν γάμο, μή ὁμιλώντας  παρά μόνο γιά ἀγάπη. Ἐπίσης, κάποιοι τόν παρουσιάζουν ὡς οἰκουμενιστή,  ἀνεκτικό στόν συγκρητισμό, ἀδιάφορο γενικότερα ὡς πρός τά ἠθικά θέματα  ἤ τά θέματα τῆς πίστεως. Τό πόσο ἀντίθετα μέ τήν ἀλήθεια εἶναι  ὅλα τά ἀνωτέρω, σύν Θεῷ, θά φανερωθεῖ στήν συνέχεια τῆς μελέτης.  Ἡ ὅλη ζωή καί διδασκαλία τοῦ Ὁσίου, πού εἶναι ἀπόλυτα σύμφωνη  μέ τήν Ἁγία Γραφή καί τό σύνολο τῶν Ἁγίων Πατέρων, τό ἀποδεικνύει  σέ κάθε καλοπροαίρετο μελετητή. Ὁ ἀσκητικότατος καί πατερικότατος  Ἅγιος Πορφύριος, «ποιεῖ καί διδάσκει»[1], ἀγαπᾶ ἐν Χριστῷ καί δογματίζει, ἀσκεῖται καί παιδαγωγεῖ ὡς γνήσιος ὀρθόδοξος ἐκκλησιαστικός Πατήρ  «ἑπόμενος» πάντοτε «τοῖς Ἁγίοις Πατράσι»[2]. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή Του καί τήν εὐλογία Του! [1]                  Πρβλ. Ματθ. 5, 19. [2]           Τελικός ὅρος τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος (451 μ.Χ.). ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος ὑπῆρξε ἕνας μεγάλος σύγχρονος, ὀρθοδοξότατος,  διαρκῶς μετανοῶν[1] ἀσκητής, ἕνας καθηγητής τῆς ἐρήμου μέσα στήν «ἔρημο»  τῆς Ὁμόνοιας καί ὄχι μόνο. Στήν ἀρχή τῆς πνευματικῆς του πορείας ἔζησε  στά Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μία ἀπό τίς πιό ἀσκητικές μέχρι σήμερα  περιοχές τῆς Ἀθωνικῆς Μοναχικῆς πολιτείας. Ἐκεῖ διακρίθηκε γιά τήν τέλεια  μετάνοια-ξενιτεία του, γιά τά μεγάλα του ἀσκητικά παλαίσματα, τήν ἄκρα του  ταπείνωση,  γιά τήν χαρούμενη καί τέλεια ὑπακοή του.  Μέ τήν πάνω ἀπό τά συνήθη μέτρα κακοπάθεια ταπείνωσε τό σῶμα του καί,  διά τοῦ σώματος, συνταπείνωσε καί τήν ψυχή του. Μέ τήν ἄκρα, χαρούμενη  καί τέλεια ὑπακοή του ταπείνωσε τήν ὅλη του ὕπαρξη. Ὁ Ὅσιος ὑπέταξε τό θέλημά του   θέλημα τοῦ Θεοῦ καί μηδένισε τό φρόνημά του. Βίωσε τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ.  Ἡ ἄκρα ταπείνωσή του ἕλκυσε ὡς μαγνήτης τήν Θεία Χάρη, ἡ Ὁποία τόν καθάρισε  ἀπό κάθε μολυσμό σαρκός καί πνεύματος. Σέ πολύ μικρή ἡλικία μάλιστα ἀξιώθηκε  τοῦ διορατικοῦ χαρίσματος. Στήν συνέχεια, ὁ φιλάνθρωπος Θεός τόν ὁδήγησε στόν κόσμο γιά νά συνεχίσει  τήν μετάνοιά του, τήν ἄσκηση, ἀλλά καί τήν προσφορά του στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ,  τήν Ἐκκλησία. Μετέβη στήν Εὔβοια καί κατόπιν στήν Ἀθήνα, ὅπου διακόνησε  τούς ἀνθρώπους, τά παιδιά τοῦ Θεοῦ, μέ μεγάλη αὐταπάρνηση καί πολλή  διακριτική ἀγάπη. Διέπρεψε ὡς ἕνας ἐξαγιασμένος Πνευματικός, προπονητής  χιλιάδων συγχρόνων ὀρθοδόξων κληρικῶν καί λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπολάμβαναν  τά πολλά του Ἁγιοπνευματικά χαρίσματα. Οἱ μαρτυρίες γιά τήν ἐπιμελημένη του  μετάνοια, τήν ἀσκητικότητα, τήν ἐγκράτεια καί τήν ἀκραιφνή ὀρθόδοξη  διδασκαλία του εἶναι πάρα πολλές καί προέρχονται τόσο ἀπό τόν ἴδιο,  ὅσο καί ἀπό τά πολλά πνευματικά του τέκνα. Ὁ σκοπός τῆς παρούσης ταπεινῆς συγγραφῆς εἶναι τριπλός: α) Ἡ φανέρωση τῆς ὑψηλῆς ἐν μετανοίᾳ πνευματικῆς-ἀσκητικῆς ζωῆς  τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, ἡ ὁποία ἦταν κατά πάντα σύμφωνη μέ τήν Ἁγία Γραφή  καί τούς Ἁγίους Πατέρες. β) Ἡ ἔκθεση τῆς σχετικῆς ἀσκητικῆς βιβλικοπατερικῆς διδασκαλίας τοῦ Ὁσίου.  Ἡ παρουσίαση τῶν διδαχῶν του γιά τήν ἀναγκαιότητα τῆς μετάνοιας, τῆς ἐγκράτειας,  τῆς κατά Χριστόν ἄσκησης, τῆς ὀρθῆς-ὀρθόδοξης πίστης, τῆς ἀκολούθησης  τῶν Ἁγίων Πατέρων καί γενικότερα τῆς γνώσης καί βίωσης  τῆς βιβλικοπατερικῆς Ἱερᾶς μας Παραδόσεως, γ) Ἡ μέ λόγους καί γεγονότα τεκμηριωμένη προβολή τῆς πλήρους ἀντίθεσης  τοῦ Ἁγίου στίς ποικίλες ἀλλοτριωτικές καί αἱρετικές διδασκαλίες, εἴτε αὐτές  ἀφοροῦν στήν ὀρθόδοξη πίστη, εἴτε στήν ὀρθόδοξη ζωή. Ἀναλυτικώτερα, ὁ Ἅγιος, ὅπως σύν Θεῷ θά ἀποδειχθεῖ, ἦταν κάθετα  ἀντίθετος στίς Νεοεποχίτικες διδασκαλίες, στόν Οἰκουμενισμό, στήν Πανθρησκεία  καί στήν κάθε εἴδους νεοορθόδοξη-μεταπατερική διδασκαλία.  Μέ τόν ὅρο μεταπατερική διδασκαλία ἐννοοῦμε τήν διδασκαλία  πού παραθεωρεῖ, ἀμφισβητεῖ, διαστρεβλώνει ἤ καί ἀπορρίπτει  τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας  (Μ. Βασίλειος, ἅγ. Μακάριος Αἰγύπτιος, ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής,  ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος, Ἰωάννης Χρυσόστομος, ἅγιοι τῆς Φιλοκαλίας,  ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης κ.λ.π.).  Ἐμφανίζεται ὡς ἕνας «ἐκσυγχρονισμός» τοῦ εὐαγγελίου  καί τῆς πατερικῆς θεολογίας, ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι  μία ἀντιπατερική διδασκαλία καί θεολογία. Ἦταν τελείως ἀρνητικός  στήν ἐπιχειρούμενη νομιμοποίηση τῶν προγαμιαίων-ἐλεύθερων σχέσεων  καί στόν ἀναβιούμενο Νικολαϊτισμό. Ἀντιστεκόταν καί ἀποδοκίμαζε τελείως  τήν ὅποια ἀνηθικότητα, τά ποικίλα σαρκικά ἁμαρτήματα καί τίς διαστροφές,  εἴτε αὐτές συνέβαιναν ἐκτός, εἴτε καί ἐντός τοῦ γάμου. Δίδασκε μέ τήν ζωή  καί τόν λόγο του συνεχῶς τήν μετάνοια, τήν Ἐξομολόγηση, τήν σωματική κακοπάθεια,  τήν ἄσκηση γιά ὅλους, τήν νηστεία, τίς γονυκλισίες,  τήν περιφρόνηση τοῦ πονηροῦ καί τόν ἐπαναπροσανατολισμό  ὅλων τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς πρός τόν Θεό. Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί δι’ εὐχῶν τοῦ Ἁγίου Πατρός, ἄς προχωρήσουμε... [1]                  Πρβλ. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, Ζ΄ ἔκδοση, 2006 (στό ἑξῆς: Βίος καί Λόγοι, Ζ΄), σελ. 367-380.