Δύο σύγχρονοι Ἰθακήσιοι Ἅγιοι

  Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Στὶς 23 Μαΐου ἑορτάζουμε τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Ἰωακεὶμ τοῦ Βατοπεδινοῦ καὶ στὶς 25 Μαΐου τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου τοῦ Ἀρεθιώτη. Οἱ δύο αὐτοὶ Ἰθακήσιοι Ἅγιοι ποὺ τιμῶνται κοντά – κοντὰ ἦταν σύγχρονοι.

 Ὁ Ἰωακεὶμ κοιμήθηκε τὸ 1868 καὶ ὁ Ἄνθιμος τὸ 1870. Χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τῶν Ἁγίων αὐτῶν εἶναι ἡ ταπείνωση, ἡ σκληραγωγία καὶ ἡ θαυματουργία. 

Ὁ Ὅσιος Ἰωακεὶμ γιὰ νὰ ταλαιπωρεῖ τὸ φθαρτό του σῶμα κοπίαζε νυχθημερὸν καὶ ὅταν ἀκόμη δὲν ὑπῆρχε ἰδιαίτερος λόγος στὶς περιοδεῖες του ἀνὰ τὸ νησὶ τῆς Ἰθάκης, ὅπου ὡς ἄλλος Κοσμᾶς Αἰτωλὸς νουθετοῦσε καὶ δίδασκε τοὺς πιστούς. Σὲ αὐτὲς σήκωνε στὸ ὤμο του τὸ ταγάρι του, ὄχι γεμάτο ψωμιὰ ἢ ἄλλα φαγώσιμα, τὰ ὁποῖα δὲν εἶχε, ἀλλὰ πέτρες βαρύτατες, τόσο ποὺ νὰ δυσκολεύεται νὰ περιπατήσει.

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀποδίδει τὸ τροπάριο τῆς Ἀκολουθίας του ψαλλόμενο ἐπάνω στὸ «Τῶν ουῤανίων ταγμάτων».

Πεζοπορῶν ἐν Ἰθάκῃ

ἀνήρτας, Ὅσιε,ἐπὶ τῶν ὤμων πήραν

πλήρη λίθων βαρέων,ποθῶν καταπονῆσαι, Ἰωακείμ,

τὴν ταλαίπωρον σάρκα σου

καὶ ἀνυψῶσαι τὸν νοῦν σου πρὸς τὸν Θεὸν

καὶ Δεσπότην ἀνετώτερον.

Κατὰ τὴν κηδεία του ἐνῶ ἔβρεχε καταρακτωδῶς τὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου δὲν βράχηκε καθόλου. 

 Τὸ ἴδιο θαυμαστὸ γεγονὸς ἐπαναλήφθηκε καὶ στὴν κηδεία καὶ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου, τοῦ Ἀρεθιώτη.

Μάλιστα στὴν τελευταία, στὶς 25 Μαΐου τοῦ 2013, ἔχουμε καὶ προσωπικὴ ἐμπειρία, τὴν ὁποία ἀληθῶς ὁμολογοῦμε καὶ κηρύττουμε πρὸς τιμὴν τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ, τοῦ «θαυμαστοῦ ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ» (Ψαλμ. 67, 36).

Πῶς νὰ μὴν εἶχε παρρησία στὸν Θεὸ ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς του ἔσωσε πολλὲς φορὲς τὸ Μοναστήρι του ἀπὸ ἐχθρικὲς ἐπιδρομές;

Σὲ μία ἀπὸ αὐτὲς συνέβη τὸ ἑξῆς θαυμαστὸ περιστατικό. 

Μιὰ καλοκαιριάτικη ζεστὴ νύχτα τὸ Μοναστήρι του, τῆς Κυρᾶς τοῦ Βάλτου, τὸ γνωστὸ ὡς Μοναστήρι τοῦ Ἀρέθα ἢ Ρέθα, ἀπειλήθηκε ἀπὸ Τούρκους στρατιῶτες ποὺ κατέφθασαν ὀργισμένοι.

Πλησίασαν τὸν Ἅγιο Ἡγούμενο, τὸν Γέροντα Ἄνθιμο, καὶ τοῦ γνωστοποίησαν τὶς ἐντολὲς τῶν ἀνωτέρων τους, ποὺ ὥριζαν τὴν πυρπόληση τοῦ Μοναστηριοῦ.

Αὐτὸς ἀκλόνητος στὴν πίστη του τοὺς καλωσόρισε, τοὺς φίλεψε, τοὺς ἔδωσε νὰ φάνε καὶ ἀφοῦ ἀπέκτησε τὴν ἐμπιστοσύνη τους ρώτησε:

- Ἐὰν ξυπνήσετε τὸ πρωῒ καὶ δεῖτε μισὸ μέτρο χιόνι, τί θὰ κάνετε;

Ἐκεῖνοι, ποὺ προτιμοῦσαν νὰ ξεκουραστοῦν τὸ βράδυ καὶ ἐνωρὶς τὸ πρωῒ νὰ ἐκτελέσουν τὸ ἀνόσιο ἔργο τους, τὸν εἰρωνεύτηκαν, ἀφοῦ ἡ ζέστη τῆς καλοκαιρινῆς ἡμέρας καὶ οἱ κλιματικὲς συνθῆκες τῆς περιοχῆς δὲν ἐπέτρεπαν οὔτε τὴν παραμικρὴ σκέψη γιὰ χιόνι μέσα στὸ καλοκαίρι.

Δὲν πίστευαν ὅτι «ὅπου βούλεται Θεὸς νικᾶται φύσεως τάξις» καὶ ἀπάντησαν, ἀφοῦ δὲν τὸ πίστευαν, ὅτι ἂν σύμβει κάτι τέτοιο θὰ σηκωθοῦν νὰ φύγουν χωρὶς νὰ πραγματοποιήσουν τὴν ἐντολὴ ποὺ εἶχαν λάβει.

Τὸ ἑπόμενο πρωΐ, ὅταν ξύπνησαν, ὢ τῶν θαυμασίων Σου, Κύριε, ἔκπληκτοι εἶδαν ὄχι μόνο νὰ χιονίζει, ἀλλὰ καὶ τὸ ὕψος τοῦ χιονιοῦ νὰ ἔχει ξεπεράσει τὸ μισὸ μέτρο. Ἔντρομοι ἐγκατέλειψαν τὰ σχέδιά τους καὶ ἀποχώρησαν.

Τὸ Μοναστήρι σώθηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γέροντά του. Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς ἀποδίδει τὸ Μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου:

Χαίροις, ὁ χιόνα καταγαγὼν

ἐν τῷ μέσῳ θέρους

πρὸς διάσωσιν σῆς Μονῆς,ἐξ ἐχθρῶν μανίας,

τῶν εἰς φυγὴν τραπέντων,πρὸ προσευχῆς ἰσχύος

θείας σου, Ἄνθιμε.

https://proskynitis.blogspot.com/2018/05/blog-post_520.html?m=1