Μία νεαρή γυναίκα, παρασυρθείσα από τη γιαγιά της ως παιδί σε σχίσμα, παντρεύτηκε έναν Ορθόδοξο. Είπε τα εξής σχετικά με την επιστροφή της στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας:
«Ήρθε η παραμονή του Βαπτίσματος του Κυρίου ή της παραμονής των Χριστουγέννων. Την ημέρα αυτή, ο σύζυγός μου επισκεπτοταν πάντοτε την εκκλησία, έλαβε τον αγιασμό των Θεοφανείων εκεί και επέστρεψε στο σπίτι με μεγάλη χαρά, φέρνοντας με τρυφερότητα, όπως το έλεγε , «το μεγάλο δώρο του Ουρανού». Την ημέρα εκείνης της αξέχαστης παραμονής των Θεοφανείων ήμουν τρομερά λυπημένος. Είχα μια συντριπτική επιθυμία να δω τον σύζυγό μου. Περίπου δύο ώρες μετά εμφανίστηκε το γκρίζο άλογό μας. Ο σύζυγός μου κάθισε σε ένα έλκηθρο, είχε μια μπλε κανάτα στα χέρια του.
Νερό των Θεοφανείων. Εγώ, χωρίς να αναφερθώ σε δικές μου σκέψεις , βιαστικά να συναντήσω τον σύζυγό μου, ο οποίος, εισερχόμενος με εξαιρετικό ευγενικό ενθουσιασμό και χαρά, άρχισε να τραγουδά «βαπτίζομαι στο Ιορδάνη, Κύριε» και άνοιξε το καπάκι της κανάτας.
Εκείνη τη στιγμή, τρεις φλογερές γλώσσες εμφανίστηκαν από το νερό πάνω από την κανάτα. Το τραγούδι σταμάτησε στο στόμα του τραγουδιστή. Φώναξε σαν παιδί για χαρά και αγάπη.
Εκείνη τη στιγμή, τρεις φλογερές γλώσσες εμφανίστηκαν από το νερό πάνω από την κανάτα. Το τραγούδι σταμάτησε στο στόμα του τραγουδιστή. Φώναξε σαν παιδί για χαρά και αγάπη.
Βλέποντας ένα τέτοιο θαύμα χάριτος, που στηρίζονταν στα ιερά ύδατα των Θεοφανείων, ήξερα με την καρδιά και την ψυχή μου ότι η Αγία Αλήθεια κατοικεί μόνο στην Άγιο Ιερό Αποστολικό Ναό, από την οποία απέφυγα τη δράση του διαβόλου. Την ίδια στιγμή, στα βάθη της ψυχής μου, αποφάσισα να επιστρέψω στην αγκαλιά της Ιεράς Ορθόδοξης Εκκλησίας και το είπα στον σύζυγό μου. Η χαρά του δεν είχε όρια!
Το βράδυ, ο σύζυγός μου και εγώ πήγαμε στην ενοριακή μας εκκλησία, όπου ήταν ενωμένος στην Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία. Η κατάσταση της ψυχής μου ήταν τόσο χαρούμενη που μια τέτοια χαρά, νομίζω, είναι δυνατή μόνο στον Ουρανό! Η ανάγνωση της μεγάλων ωρών ξεκίνησε στο ναό, κάθε λέξη των ιερών ψαλμών που άκουγα ήταν σαν να έχω ένα κοφτερό κόφτη, βαθιά κομμένο στην αμαρτωλή ψυχή μου. Και τότε τα λόγια ήταν ειδικά χαραγμένα μέσα μου: μην θυμάστε την αμαρτία της νεολαίας μου και την άγνοιά μου (Ησ. 24,7). Μόνο τότε καταλάβα όλο το βάρος της αποστασίας μου από την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία και μέχρι σήμερα, με την ελπίδα του ελέους του Θεού, ζητώ τη συγχώρεση και τη χάρη για την μεγάλη και σοβαρή αμαρτία μου ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου