Χριστιανική ἀπάντηση στόν ἀποκρυφισμό τῆς Νέας Ἐποχῆς

Χριστιανική απάντηση στον αποκρυφισμό της Νέας Εποχής

---

Του Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ

Ο Αποκρυφισμός ή αποκρυφολογία (στα γαλλικά occultisme) θεωρείται σήμερα από πολλούς επιστήμη, που ερευνά τα αποκρυφιστικά φαινόμενα και τις ανεξήγητες δυνάμεις του σύμπαντος. Ερευνά, δηλαδή, τα φαινόμενα εκείνα, που δεν μπορούν να εξηγηθούν με τις γνωστές φυσικές δυνάμεις (ύπνωση, τηλεπάθεια, οραματισμός, μαντεία, υποβολή, υπνοβασία, μαγεία κλπ.). Πιστεύει ότι ο καθένας από μας είναι κάτοχος κάποιας μυστικής ΦΥΣΙΚΗΣ δύναμης, που είναι η αιτία για τη δημιουργία των διαφόρων φαινομένων της πνευματικής ζωής του ανθρώπου. Τη δύναμη αυτή ονομάζουν οι αποκρυφιστές άλλοτε «ψυχή» και άλλοτε «ον». Ονομάζεται επίσης «αστρικό σώμα» ή «μεταφυσικός οργανισμός» ή «μεταοργανισμός». Τη στιγμή του θανάτου ο μεταφυσικός αυτός οργανισμός εγκαταλείπει το γήινο περίβλημά του (το σώμα), που το θεωρούν ασήμαντο υλικό. Η θέληση όμως του νεκρού, η οποία υπάρχει στο μεταοργανισμό, έχει ισχυρίζονται μέσα της τη δύναμη να προκαλέσει μια νέα ενσωμάτωση ή μετενσάρκωση. Η γήινη ζωή επομένως είναι, για τους οπαδούς του αποκρυφισμού, μια διαρκής ενσάρκωση. Τα «υπερφυσικά», λοιπόν, συμβάντα της τηλεπάθειας, διόρασης, μαγείας κλπ. ‘διδάσκουν’ ότι προξενούνται από αυτό ακριβώς το μεταφυσικό ον, όταν εξέρχεται από το γήινο σώμα (Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, εκδ. 3η, Νίκας & ΣΙΑ Ε.Ε, τόμος 2, λήμμα «αποκρυφισμός»).

Με την πάροδο του χρόνου και της ιστορίας, ο αποκρυφισμός συνένωσε πολλές διδασκαλίες των διαφόρων θρησκειών σε μια απόκρυφη μυστική ιστορία, με ένα εσωτερικό, δέχονται, για τους μύστες νόημα και με ένα φαινομενικό για τις πλατειές μάζες. Με λίγα λόγια, ο αποκρυφισμός απαρτίζεται από κάθε είδους παράδοση, δόγμα, λαϊκή λατρεία, μυστήριο και μαγεία στο διάβα των αιώνων και ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, που αντιστρατεύεται τη σωτήρια αποκλειστική αλήθεια του Χριστιανισμού. Πιστεύει, δηλαδή, ο αποκρυφισμός ότι είναι ο δημιουργός και η ρίζα όλων των θρησκειών, μεταφερόμενος πλέον στη σημερινή εποχή μέσα από τεράστια οργανωμένα θρησκευτικό – γνωστικά συστήματα, όπως πχ. η εβραϊκή Καβάλα, ο ιουδαϊκός Γνωστικισμός, η Θεοσοφία, ο Μασονισμός κλπ. Ο αποκρυφισμός με τα παρακλάδια του αντιπαλεύουν τον Χριστιανισμό και ιδιαίτερα την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Ελλάδα, μάλιστα, έχει κατακλυστεί από πλήθος Εταιρείες και Συλλόγους εσωτερικής φιλοσοφίας και γνωστικών συστημάτων, που ανεμπόδιστα, δυστυχώς, φθείρουν ψυχές.

Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Ενώ η Εκκλησία είναι πάντοτε κάτι το νέο και αναλλοίωτο, ως «ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας», διαπιστώθηκε από τις αρχές του 20ου αιώνα η έναρξη μιας άλλης «Νέας Εποχής» στην ιστορία, με έντονο αποκρυφιστικό περιεχόμενο. Η Νέα αυτή Εποχή, ή «Υδροχοϊκή Εποχή», έχει ήδη παρουσιαστεί από τους οπαδούς της σαν αντιχριστιανική ιδεολογία, ηθική και λατρεία και είναι ένα μείγμα της Μετενσάρκωσης, του αρχαίου γνωστικισμού, της Αστρολογίας, του Διαλογισμού, της Μυθολογίας, της ψυχολογίας και της θεωρίας των φυσικών επιστημών (‘Φιλοσοφική Σύνθεση’, Armand Toussaint, Αθ. 1989, εκδ. Γνωστική Ροδοσταυρική Αποστολή Εκκλησία, σελ. 15). Μέσα από τις σελίδες των βιβλίων των πολλών συγγραφέων του είδους διακρίνει κανείς τα βασικά συνθήματα της Νέας Εποχής, που είναι: η Ενότητα, η Ολοποίηση, η Θεοποίηση του ανθρώπου και η Αυτολατρεία.

ΕΝΟΤΗΤΑ προσπαθούν να πετύχουν με την συνένωση πολλών στοιχείων μυστικιστικών παραδόσεων διαφόρων θρησκειών (κυρίως Ινδουισμού, Βουδισμού, Σουφισμού και Χριστιανισμού), στοχεύοντας ορισμένοι στη γονιμοποίηση μιας νέας Παγκόσμιας Θρησκείας και την εμφάνιση μιας Νέας Βίβλου, γιατί υποτίθεται ότι η ήδη υπάρχουσα Αγία Γραφή είναι γεμάτη από ανακολουθίες, ασάφειες και λάθη. Η «νέα πλανητική συνείδηση» για τους Υδροχοϊστές θα είναι ΟΛΙΣΤΙΚΗ. Πιστεύουν δηλ. ότι «όλα είναι Θεός και όλα είναι Ένα». ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ για τους οπαδούς της Ν.Ε. είναι η αυτοθέωση, η σωτηρία μόνο από τις δικές μας δυνάμεις, που σε ύπνωση δήθεν βρίσκονται μέσα μας, και που επέρχεται μόνο με τη γνώση και όχι με την πίστη (βλ. και Δημογραφική Ενημέρωση Οκτ-Δεκ. 1994, τεύχος 22, άρθρ. «Το φαινόμενο της Νέας Εποχής» του Χαρ. Μαστρογιάννη, σελ. 10). Όσο για την ΑΥΤΟΛΑΤΡΕΙΑ, διδάσκουν την προσκύνηση του εαυτού τους, με τη δικαιολογία ότι «Ο Θεός που κατοικεί μέσα σας είναι ο ίδιος ο εαυτός σας» ή προτρέπουν να συνειδητοποιήσει ο καθένας ξεχωριστά πως «Εγώ είμαι Θεός, δεν υπάρχει άλλος» («Νέα Εποχή Τα σκοτεινά μυστικά της», Texe Marrs, εκδ. Μπίμπης, Θεσσαλονίκη, σελ. 197). ΣΥΜΒΟΛΑ των οπαδών της Ν.Ε. είναι η «σβάστικα», δηλ. το ινδο-γερμανικό αποκρυφιστικό σύμβολο που υιοθέτησε ο Χίτλερ, η «πυραμίδα», ο Αποκαλυπτικός αριθμός του ονόματος του Αντίχριστου «666» (Αποκ. 13,18), το «ουράνιο τόξο» (συμβολίζει την ένωση με το υπερψυχικό), οι «κρύσταλλοι» (που είναι πολύ διαδεδομένοι σαν μέθοδοι θεραπείας στις «ολοκληρωτικές λατρείες» της Νέας Εποχής), η λέξη «μαζί» κ.α. («Η Νέα Εποχή από βιβλική άποψη», M. Basilea Schlink, μεταφρ. Πρωτ. Κων/νου Μ. Φούσκα, Θεσσαλονίκη 1989, σελ. 26 & «Καταστροφικές Λατρείες», εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθ. 1994). Οι αποκρυφιστές αρνούνται τη χριστιανική διδασκαλία και προσπαθούν να παρουσιάσουν τα κατορθώματά τους ως επιστήμη και ως “ξύπνημα” των εσωτερικών βιολογικών δυνάμεων, με τη βοήθεια δήθεν των οποίων επιτελούν τα παραψυχολογικά φαινόμενα.

ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ

Ο αποκρυφιστικός μυστικισμός περιέχει δόγματα σκοτεινά και επικίνδυνα για την ψυχική υγεία των μυημένων, όπως είναι τα κάτωθι:

Δεν υπάρχει Αγία Τριάδα.

Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Θεός, ούτε είναι ο Μονογενής Υιός του Θεού.

Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι Θεός.

Δεν υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση.

Δεν υπάρχει αμαρτία, ο άνθρωπος είναι τέλειος.

Ο άνθρωπος είναι τρισύνθετος (πνεύμα – ψυχή – σώμα). Η ψυχή (λέγεται και αστρικό σώμα ή φάντασμα) είναι αιθέριας ουσίας, ενώνει το πνεύμα με το σώμα και προέρχεται από το κοσμικό ρευστό, ένα απόκρυφο στοιχείο που πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα, με τη βοήθεια του οποίου βγαίνοντας από το σώμα επιτελεί τα μαγικά φαινόμενα (πνευματισμός, μαντεία, τηλεπάθεια, τηλεκίνηση, εύρεση χαμένων αντικειμένων, υπνωτισμός κλπ.)

Το πνεύμα είναι αθάνατο εκ φύσεως.

Το ανθρώπινο σώμα είναι τιποτένιο και ασήμαντο και το πνεύμα είναι η ανώτερη αρχή

Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τις κρυμμένες ικανότητες του μέσα από τη γνώση (η θέση αυτή οδηγεί στην αυτοθέωση και την ειδωλολατρία του λογικού) και η πίστη είναι κατώτερη (Γνωστικισμός).

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ:

ΠΕΡΙ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Σύμφωνα με την πίστη της Εκκλησίας, ο Θεός είναι Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα:

Στην Παλαιά Διαθήκη: «Είπε ο Κύριος στον Κύριό μου: Κάθισε στα δεξιά μου, μέχρις ότου κάνω τους εχθρούς σου χαλάκι για τα πόδια σου» και παρακάτω στον ίδιο Ψαλμό: «Ο Κύριος που βρίσκεται στα δεξιά Σου, συνέτριψε τους βασιλείς την ημέρα της οργής Του» (Ψλμ. 109). Στην Καινή Διαθήκη: Μετά την ανάσταση του Κυρίου: «Πηγαίνετε και κάνετε όλα τα έθνη μαθητές Μου, βαπτίζοντας αυτούς στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28,19). Στην ευλογία του Παύλου: «Η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος να είναι με όλους εσάς» (Β΄ Κορ. 13,13).

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ.

Την αλήθεια αυτή αποδεικνύουν τα παρακάτω χωρία της Καινής Διαθήκης: α) Ο Χριστός βεβαιώνει: «Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε Ένα» (Ιω. 10,30), β) Ο Παύλος επιβεβαιώνει: «Ο Οποίος (Υιός του Θεού) αν και ήταν Θεός ο ίδιος, δεν θεώρησε τη θεότητά του ευκαιρία προς απόλαυση ….. αλλά έγινε άνθρωπος….» (Φιλ. 2,5), γ) Ο δύσπιστος Θωμάς τελικά αναφωνεί: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιω. 20,28), δ) Στη συνομιλία του Ιησού με τον Φίλιππο: «Κύριε, δείξε μας τον Πατέρα και μας αρκεί. Λέγει σ’ αυτόν ο Ιησούς: Τόσο καιρό είμαι μαζί σας και δεν με γνώρισες Φίλιππε; Εκείνος που βλέπει εμένα, βλέπει τον Πατέρα» (Ιω. 14, 8-9),

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ.

α) Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος και η ψυχή της Εκκλησίας: «Ανανία, γιατί γέμισε με το σατανά η καρδιά σου, ώστε να πεις ψέματα στο Πνεύμα το Άγιο; …. δεν είπες ψέματα σε ανθρώπους, αλλά στο Θεό» (Πράξ. 5,3-4),

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΗ.

Είναι καταστάσεις αιώνιες. Παράδεισος είναι η θέα του Θεού και η κοινωνία των ακτίστων ενεργειών Του, ενώ Κόλαση είναι η απουσία του Θεού, οι τύψεις συνειδήσεως και ο ξεπεσμός του ανθρώπου σε μια κατάσταση χειρότερη από το «μη είναι»: α) «Ελάτε οι ευλογημένοι του πατέρα μου να κληρονομήσετε την ετοιμασμένη για σας βασιλεία από αρχής κόσμου» και «φύγετε μακριά από εμένα οι καταραμένοι στην αιώνια φωτιά» (Ματθ. 25,31), β) «Θα μεταβούν αυτοί στην αιώνια κόλαση, οι δε δίκαιοι στην αιώνια ζωή» (Μαρκ. 9,43).

ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ.

Αμαρτία είναι η αστοχία και αποτυχία του ανθρώπου να βρει το Θεό του και να ολοκληρωθεί ως πρόσωπο, να αγιαστεί και να θεοποιηθεί. Τελειότητα για την Ορθόδοξη θεολογία δεν είναι η ηθική μόνο καθαρότητα, αλλά η οντολογική αλλοίωση, η μέθεξη Θεού, η κατά Χάριν σύγκραση του Χριστού με τους πιστούς και βαπτισμένους χριστιανούς. Τελειότητα χωρίς άσκηση, προσευχή, φιλανθρωπία και ιδιαίτερα συμμετοχή του χριστιανού στα μυστήρια της Εκκλησίας δεν νοείται. Ο άγιος Ιωάννης μας προειδοποιεί: «Εάν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, κοροϊδεύουμε τον εαυτόν μας και η αλήθεια δεν είναι μέσα μας. Εάν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, τότε ο Θεός θα μας καθαρίσει από κάθε αδικία» (Α’ Ιωάννου: 1,8-9). Η ΕΓΩΛΑΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ είναι ένα σατανικό σύμπτωμα της Ν.Ε. Στη διδασκαλία, αντίθετα, του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού, οι δύο μεγαλύτερες αρετές είναι όχι φυσικά η αγάπη προς εαυτόν, αλλά η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο: «Να αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου με όλη σου την καρδιά και με όλη την ψυχή και με όλο τον νου. Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Δεύτερη, όμοια με αυτήν, είναι το να αγαπήσεις τον πλησίον σου, όπως τον εαυτό σου. Από αυτές τις δύο εντολές εξαρτώνται όλος ο νόμος και οι προφήτες» (Ματθαίος: 22,36-40). Ο αυθεντικός άνθρωπος του Θεού δεν ζει ο ίδιος, δε ζει δηλαδή για τον εαυτό του και απ’ τον εαυτό του, αλλά «ζει εν αυτώ ο Χριστός» (Προς Γαλάτας: 2,20). Οι αποκρυφιστές ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος δικαιώνεται και σώζεται με τις δικές του δυνάμεις. Ο Χριστιανισμός, αντίθετα, διακηρύσσει ότι η σωτηρία είναι αδύνατος χωρίς τη μεσολάβηση του Χριστού. «Απάντηση στην κακόδοξη αποκρυφιστική φιλοσοφία δίνει ο Μέγας Αθανάσιος. Κεντρικό σημείο της διδασκαλίας του υπήρξε η λύτρωση της ανθρωπότητας δια της ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού. Για τον Χριστό λέγει: «Δεν ήταν άνθρωπος που έγινε Θεός, αλλά ήταν Θεός που έγινε άνθρωπος, για να γίνουμε εμείς θεοί». Ο Μέγας αυτός Πατέρας της Εκκλησίας (295-373 μ.Χ.) διασαφηνίζει την έννοια του όρου «Θεοποίησις». Δεν γίνεται, λέγει, ο άνθρωπος ως προς την ουσία του Θεός, αλλά θεοποιείται από πνευματικής και ηθικής απόψεως. Έτσι η τελείωση προϋποθέτει τη συνεργασία δύο παραγόντων: της θείας Χάριτος και της ελεύθερης συγκατάθεσης του ανθρώπου» (βλ. Εγκυκλοπαίδεια Ήλιος, τόμος Ζ΄, σελ. 683).

ΤΟ ΔΙΣΥΝΘΕΤΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Για τη διδασκαλία της Γιόγκα ο άνθρωπος αποτελείται από επτά αρχές, που είναι:

Το φυσικό σώμα

Το αστρικό σώμα

Η Πράνα, ή βιολογική δύναμη

Η ενστικτώδης νοητικότητα

Η έλλογη νοητικότητα

Η πνευματική νοητικότητα

Το Πνεύμα

Για τη χριστιανική διδασκαλία ο άνθρωπος είναι δισύνθετος και αυτό αποδεικνύεται από πλήθος αγιογραφικών χωρίων: Στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός παραγγέλλει: α) «Μη φοβάστε εκείνους που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή. Να φοβάστε μάλλον εκείνον που μπορεί να κάνει και ψυχή και σώμα να χαθούν στη γέενα» (Ματθαίος, κεφ. 10,28), β) «Δοξάστε λοιπόν τον Θεό δια του σώματός σας και δια του πνεύματός σας, τα οποία ανήκουν στον Θεό» (Α’ Κορινθίους, κεφ. 6,20). Ακόμη, γ) «Η άγαμος γυναίκα μεριμνά για τα πράγματα του Κυρίου, για να είναι αγία καί κατά το σώμα καί κατά το πνεύμα» (Α’ Κορινθίους, κεφ. 7,34).

Αναφορικά τώρα με την Πράνα ή τον άλλως νοούμενο ΑΙΘΕΡΑ, που για όλους τους πνευματιστές και αποκρυφιστές αποτελεί μια μορφή ενέργειας ή δύναμης, μια παγκόσμια ενεργητική ουσία που βρίσκεται παντού, αλλά ιδιαίτερα μέσα στον ατμοσφαιρικό αέρα, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι «τέτοιο συστατικό σύμφωνα με τη «νεωτέρα θεωρία της «περιορισμένης» και της «γενικής» Σχετικότητας (Ainstain-Maxwell-Corentz) δεν υπάρχει». Υπάρχει «μόνο ύλη και ηλεκτρομαγνητικά πεδία, που διαμορφώνονται αναλόγως του χωρο-χρόνου («Η αθανασία της ψυχής και τα ψυχικά φαινόμενα», Αθανασίου Πιέριου, Αθ. 1974, σελ. 12). Πουθενά, άλλωστε, μέσα στο βίο των προφητών, τη διδασκαλία και το ζωοφόρο έργο του Ιησού Χριστού ή των αποστόλων, την ιστορία της Εκκλησίας, τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων ή τα συγγράμματα των Πατέρων και αγίων του Χριστιανισμού, δεν διαφαίνεται ούτε στο ελάχιστο η υπόθεση ότι μπορεί ίσως να υπάρχει τέτοιου είδους ενέργεια ή υλικό στο σύμπαν (αστρικό ρευστό, πράνα, αιθέρα ή όπως αλλιώς το ονομάζουν τα θύματα του αποκρυφισμού). Αντίθετα, πρόκειται για δαιμονική επέμβαση και παραπλανητικό σχέδιο, που στοχεύει στο να ντυθεί ο σατανισμός ΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΕΝΔΥΜΑ για να προσελκύσει οπαδούς. Άλλωστε, αν υπήρχε έκτη παρόμοια αίσθηση μέσα στον άνθρωπο, με τη βοήθεια της οποίας επιτελούνται εμφανίσεις πνευμάτων και ομιλίες νεκρών απ’ το υπερπέραν, είναι σίγουρο ότι οι πρώτοι που θα δίδασκαν την τέχνη θα ήταν ο Κύριος Ιησούς και οι άγιοι απόστολοι, μετέπειτα δε σύνολη η Εκκλησία, ώστε ολόκληρη η ανθρωπότητα, και όχι μόνο τα διάμεσα και οι αποκρυφιστές, να αντλεί πληροφορίες για τους νεκρούς ή για την αποτροπή θανάσιμων πληγών του πολιτισμού μας και να καθοδηγείται προς τη σωτηρία της.

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ,

αλλά κατέστη αθάνατο ένεκα της δημιουργικής και ζωοποιού ενεργείας του Θεού. Το πνεύμα (δεν διαφέρει για μας από την ψυχή) δεν ταυτίζεται με τον άνθρωπο. Η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα. Αλλά και η αιωνιότητα για τον άνθρωπο δεν στηρίζεται στην αθανασία της ψυχής του, αλλά επετεύχθη δυνάμει της αναστάσεως του Χριστού, του νέου και μόνου αυθεντικού Αδάμ, σύμφωνα με το σωτηριολογικό σχέδιο του Θεού, όπως και η μελλοντική εξάλλου ανάσταση των σωμάτων στην ανάσταση του Χριστού στηρίζεται. «Στην Ορθόδοξη Πατερική Παράδοση αθανασία του ανθρώπου δεν είναι η ζωή της ψυχής πέραν του τάφου, αλλά η υπέρβαση του θανάτου με τη Χάρη του Χριστού». «Χωρίς την εν Χριστώ ζωή υπάρχει νέκρωση, αφού η Χάρη (μόνο) του Θεού δίδει ζωή στην ψυχή» («Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία», Ιερόθεου Σ. Βλάχου, Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού, ‘Εδεσσα, σελ. 95). Παράδειγμα αρνητικό αποτελεί ο ψυχικός άνθρωπος, εκείνος δηλαδή που μπορεί να έχει καλλιτεχνικές, γνωσιολογικές, λογοτεχνικές, επιστημονικές, τεχνικές ικανότητες, αλλά να είναι άθεος ή αδιάφορος προς τον Χριστό, οπότε δεν ζει εν αγίω Πνεύματι, αλλά αρνείται τα του Πνεύματος και είναι νεκρός ουσιαστικά.

ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.

Η στάση που οι Γιόγκι κρατούν απέναντι στο σώμα τους είναι ίδια με τη στάση του αρχαίου ελληνορωμαϊκού κόσμου, του οποίου οι εκπρόσωποι, φιλοσοφώντας, το θεώρησαν «τάφο της ψυχής» (Πλάτωνας, Γοργίας 3g 3α) ή «πτώμα» (Μ. Αυρήλιος, Meditationes IV 41). «Κατά τη χριστιανική διδασκαλία, ο Θεός έγινε άνθρωπος για να θεώσει τον άνθρωπο και να τον κάνει μέτοχο και κοινωνό της δόξας Του. Στη δόξα του Θεού δε μετέχει μόνο η ψυχή, αλλά και το σώμα του ανθρώπου. Γίνεται ναός του αγίου Πνεύματος. Αυτό το νόημα είχαν άλλωστε και οι αγώνες της Εκκλησίας εναντίον των αιρετικών, που αρνούνταν την τέλεια ενανθρώπηση του Θεού». «Ολόκληρη η ανθρώπινη φύση προσλήφθηκε και ανακαινίστηκε από το Λόγο του Θεού. Ειδικότερα, η Μεταμόρφωση του Χριστού, η ενσώματη Ανάσταση και η Ανάληψή του, φανερώνουν ότι το ανθρώπινο σώμα δεν έχει ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΘΕΣΗ» (βλ. και «Θέματα χριστιανικής Ηθικής», Γ’ Λυκείου, εκδ. ΟΕΔΒ, 1988, ΣΕΛ. 129-31) και η περιφρόνησή του (του σώματος) δείχνει άνθρωπο στερούμενο των βιβλικών και αγιοπνευματικών προϋποθέσεων σκέψης και ζωής. Οι Χριστιανοί άλλωστε προσδοκούμε «ανάσταση νεκρών» και «ζωήν του μέλλοντος αιώνος» με τα σώματά μας, πράγμα που για τη Γιόγκα θεωρείται απαράδεκτο.

ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΣΩΖΕΙ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΓΝΩΣΗ.

‘Πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη’, όπως μας λέγει ο απ. Παύλος. Και πάλι, «η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή». Γνώση Θεού υπάρχει για τους αγίους, αλλά όχι με τον τρόπο που εννοούν οι γνωστικοί. Για την Ορθόδοξη νηπτική παράδοση γνώση Θεού είναι η επίσκεψη των ακτίστων ενεργειών του Θεού στο νου, δηλ. στην ψυχή του πιστού, όταν αυτός βρίσκεται ήδη στο στάδιο του φωτισμού, και αφού πέρασε από το στάδιο της κάθαρσης από τα πάθη και την αμαρτία. Είναι μια επίπονη προσπάθεια με άσκηση, νηστεία, προσευχές, αγρυπνίες, περιορισμό της φαντασίας, φιλανθρωπία, μυστηριακή ζωή, που έχει σαν αποκορύφωμα την ενοίκηση του αγίου Πνεύματος και την έλλαμψη της ψυχής του πιστού, δια της χάριτος, που καλείται θέωση και αγιασμός, από την εδώ ζωή φυσικά και όχι σε κάποια άλλη μεταφυσική κατάσταση.

ΠΩΣ ΕΝΕΡΓΕΙ Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Η κίνηση της Νέας Εποχής (Ν.Ε.) ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΔΙΕΙΣΔΥΣΕΙ με κάθε τρόπο στην κοινωνία και να αλώσει τους υψηλούς θώκους της πολιτικής και της εξουσίας, χρησιμοποιώντας φαινομενικά αθώες δραστηριότητες ή συσπειρώσεις. ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ δηλαδή να βρει κανείς την Νέα Εποχή πίσω από: καταστήματα υγιεινών τροφών, πολιτιστικές εκδηλώσεις, διαιτητικά ινστιτούτα, διοργανώσεις θερινών διακοπών, σκοπευτικούς συλλόγους, αθλητικές σχολές, οικολογικές οργανώσεις, σεμινάρια διοίκησης για επιχειρηματίες, μαθήματα γνωστικής ψυχολογίας, μαθήματα θετικής σκέψεως, μαθήματα ικανότητας της σκέψης για αυτοθεραπεία και αυτογνωσία, ‘θεραπείες’ από νεοφανείς αιρέσεις, την ευρεία διάδοση των χρωματοθεραπειών, των μαγνητοθεραπευτών, των βελονιστών, των ομοιοπαθητικών και των «ενεργειακών χειροπρακτών θεραπευτών».

Ιδιαιτέρως διαδίδεται η Ν.Ε. δια της ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΝΕΟΕΠΟΧΙΚΟΤΗΤΑΣ, στην οποία δίδεται μεταφυσική διάσταση, και εδώ απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή. Οι Νεοεποχίτες τραγουδούν ύμνους στην «Μητέρα Φύση», μιλούν για «αόρατες ή δημιουργικές δυνάμεις» που επενεργούν στη ζωή των φυτών, διαλογίζονται μέσα στη φύση και βλέπουν «υπέρλαμπρες νοημοσύνες» ή «πνεύματα της φύσης» που επεμβαίνουν στα φυτά, έντομα και ζώα. Το μυστικό ισχυρίζονται είναι η αγάπη και προσευχή προς τα φυτά, με σκοπό την ένωση μαζί τους, ώστε να επικοινωνήσουμε με την αόρατη δημιουργική δύναμη (Έντγκαρ Κέυση, ‘Η διοχέτευση του ανώτερου εαυτού’, Henry Reed, Ph D, εκδ. Βουλούκου, Αθήνα 1992, σελ. 272-276). «Ο κόσμος είναι το σώμα μας», επιμένουν. «Αν συντονιστούμε με τις ενέργειές του ελευθερώνουμε τη θεότητα μέσα μας, ανυψωνόμαστε σε μια κατάσταση ανώτερου όντος», γράφει ο Bob Hunter στο περιοδικό Greenpeece Chronicles. Το μεγαλείο, όμως, και η αξία του ανθρώπου για τους Πατέρες της Εκκλησίας δε βρίσκεται στο ότι είναι ομοίωση και εικόνα του κόσμου, ένας μικρόκοσμος μέσα στο σύμπαν, αλλά στο ότι δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού και δια της θ. Ευχαριστίας ενώνεται μαζί Του. Η κοσμολογία του χριστιανισμού είναι ευχαριστιακή. Είναι κοσμολογία προσευχής και μεταστροφής. Πορεία προς την αγιότητα. Το σώμα μας δεν είναι ο κόσμος, αλλά ΤΟ ΓΝΗΣΙΟ ΑΡΧΕΤΥΠΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, η μοναδική σωτηρία μας (Περιοδικό «Σύγχρονα Βήματα», τεύχος 97, Ιαν.-Μαρτ. 1996, σελ. 9-11).

Η Νέα Εποχή, σαν ψυχικό δηλητήριο, ΕΧΕΙ ΕΙΣΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ παγκοσμίως, καθώς και στα τηλεοπτικά ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια του γράφοντος, που παρακολουθούσε μαζί με τα παιδιά του κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση, το καρτούν κάποια στιγμή άρχισε να «διδάσκει» με εικόνες ότι έχουμε δύο σώματα, το φυσικό και το «αστρικό σώμα», το οποίο τελευταίο μπορεί με κατάλληλες τεχνικές να αποχωρίζεται του φυσικού σώματος και να ταξιδεύει σε άλλους τόπους, συλλέγοντας πληροφορίες. Κάποιο τηλεοπτικό κανάλι παρουσίασε απογευματινές ώρες ντοκιμαντέρ εναλλακτικών θεραπειών με σαφή εικονική ανάλυση και διαφήμιση του διαλογισμού (που είναι το αντίθετο της χριστιανικής προσευχής και χρησιμοποιείται από τις παραθρησκείες ως πλύση εγκεφάλου) σαν μέσο για χαλάρωση, απομάκρυνσης του στρες και ψυχικής ηρεμίας. Το παρουσίαζε μάλιστα ως επιστημονική συμβουλή (σε εργαστήριο, με πειράματα από ειδικούς γιατρούς, για να προσδώσει σοβαρότητα και κύρος) προς το μαθητόκοσμο για να καταπολεμήσουν τα άγχη της εφηβείας και της εκπαίδευσής τους. Καμία μνεία δεν έγινε για τα θεραπευτικά αποτελέσματα της χριστιανικής προσευχής, που κάνει θαύματα με τη Χάρη και τη βοήθεια του προσωπικού Τριαδικού Θεού. Άλλωστε είναι γνωστές οι νεοεποχικές τάσεις μεγάλου καναλιού, που έχει παρουσιάσει πολλές φορές κατά το παρελθόν, σε ευρείας ακροαματικότητας εκπομπές, αστρολόγους, πνευματιστές, γκουρού, υπνωτιστές κ.α., μήπως και κατηγορηθεί όπως φαίνεται ότι δεν είναι σύγχρονο και ότι δεν αφουγκράζεται τον παλμό των μεταφυσικών δήθεν εξελίξεων. Η Νέα Εποχή, ακόμη, ως άρρωστο μεταφυσικό ρεύμα και αρνητική ιδεολογία επηρεάζει πολλές ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ σε όλο τον κόσμο, που σερβίρουν στα ανύποπτα παιδιά-θύματα αποκρουστικές, δαιμονολογικής υφής, φιγούρες πλασματικών ηρώων, αλλά επηρεάζει και πολλούς καλλιτέχνες της ροκ μουσικής, τόσο τους ίδιους προσωπικά, όσο και το περιεχόμενο των δίσκων που κυκλοφορούν.

Σε κάθε τόπο και χρόνο που τους προσφέρεται και με όλα τα μέσα (εφημερίδες, περιοδικά, TV, ραδιόφωνο, διαδίκτυο, video games κλπ.) προσπαθεί να πείσει τα παιδιά μας ότι η Αγία Γραφή λέει ψέματα, πως ο Χριστός δεν γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου από την Παρθένο Μαρία, πως δεν ήταν ο Υιός του Θεού, αλλά ένας απλός άνθρωπος που δεν αναστήθηκε, ότι ο «Κοσμικός Χριστός» μπορεί να εκδηλωθεί στον καθένα από εμάς με την κατάλληλη αυτοσυγκέντρωση και τα αστρικά ταξίδια και άρα δεν θα χρειαστεί να γίνει Δευτέρα Παρουσία, πως ο Εωσφόρος ήταν συνεργός του Θεού από την αρχή της δημιουργίας και θα πρέπει να τον τιμούμε σαν άγγελο και ότι δεν υπάρχει Αγία Τριάδα, αλλά μια απρόσωπη δύναμη ενέργειας και δονήσεις στο σύμπαν. Ενθαρρύνει με τον τρόπο αυτόν τη λατρεία όποιου Θεού μας αρέσει καλύτερα, ή ακόμη και της «Μητέρας Θεάς», αφού κατά τη γνώμη πολλών μαγισσών, ο Θεός δεν έχει φύλο και μπορούμε, δήθεν, να τον λατρεύουμε στην αρσενική, τη θηλυκή ή την ερμαφρόδιτη μορφή του. Γι’ αυτό, πολύ εύστοχα, ο Phil Phillips κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προς τους γονείς και επισημαίνει: «Όταν το παιδί φθάσει στην εφηβεία, αν οι γονείς του δεν του έχουν ενσταλάξει τις χριστιανικές αξίες και πίστη, θα γνωρίζει πολύ περισσότερα για τον αποκρυφισμό από όσα θα γνωρίζει για τον Θεό» («Νέα Εποχή Τα σκοτεινά μυστικά της», Texe Marrs, εκδ. Μπίμπης, Θεσσαλονίκη, σελ. 225). Η Νέα Εποχή είναι εποχή του σεξισμού και της άκρατης ικανοποίησης με σύνθημα «κάνε ότι σ’ αρέσει», «γίνε αυτό που νοιώθεις». Στη χριστιανική διδασκαλία, όμως, ο σύντροφός μας δεν αντιμετωπίζεται σαν ένα σεξουαλικό αντικείμενο προς χρήση και κατάχρηση, αλλά σαν ένα πρόσωπο που αγαπάμε, ενδιαφερόμαστε γι’ αυτόν, σεβόμαστε και εκτιμάμε. Στην περίπτωση αυτή ο έρωτας είναι το αποτέλεσμα της αγάπης του ζευγαριού, δύο ανθρώπινων προσώπων, και όχι η αρχή και η βάση πάνω στην οποία κρίνει κανείς, δέχεται ή απορρίπτει εξαρχής τον άλλον. Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ζωή ενστίκτων, αλλά ζωή υπευθυνότητας και συνεργασίας με τη θεία Χάρη για προσωπική ολοκλήρωση, αγιασμό και θέωση.

Η ελευθερία, τέλος, και η αλήθεια που παρέχει ο Χριστός, είναι οι μόνες ικανές να απομακρύνουν τον άνθρωπο από τα είδωλα του κόσμου και της πλάνης και να τον τελειοποιήσουν ως προσωπικότητα. Και πρέπει όλοι να ενημερωθούν πληρέστερα πάνω στο επικίνδυνο αυτό σύγχρονο αποκρυφιστικό παιχνίδι, που παίζεται σε βάρος σύνολης της ανθρωπότητας, ώστε να αποφύγουμε λάθη, που θα αποβούν θανάσιμα πλήγματα σήμερα ή αύριο για μας, τα παιδιά μας, τους συγγενείς και τους φίλους μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

«Η Νέα Εποχή από βιβλική άποψη», M. Basilea Schlink, μεταφρ. Πρωτ. Κων/νου Μ. Φούσκα, Θεσσαλονίκη 1989, σελ. 26

«Καταστροφικές Λατρείες», εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθ. 1994

«Με οδηγό τον Παύλο», Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη, Αθήνα 1982

«Το Αλφάβητο του Αποκρυφισμού», Kurt E. Koch, εκδ. Στερέωμα, 1993

«Πνευματισμός – Υπνωτισμός – Ναρκωτικά», αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, εκδ. ΠΟΕ, Αθ. 1989

«Ο Σατανισμός της Νέας Εποχής», Sean Sellers, εκδ. Στερέωμα

«Σύγχυση – Πρόκληση – Αφύπνιση», π. Γ. Μεταλληνού, εκδ. Αρμός, Αθ. 1991

«Νέα Εποχή Τα σκοτεινά μυστικά της», Texe Marrs, εκδ. Μπίμπης, Θεσσαλονίκη

«Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία», Αρχιμ. Ιερόθεου Σ. Βλάχου, Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού, ‘Εδεσσα

 http://orthodoxanswers.gr/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B9%CF%83/