Μυστήριον παράδοξον ἡ Βαβυλῶνος ἔδειξε κάμινος, (Εἱρμός η΄ ὠδῆς Κανόνος Θεοφανείων), Ἀρχ. Σάββας Αγιορείτης

Μυστήριον παράδοξον ἡ Βαβυλῶνος ἔδειξε κάμινος, (Εἱρμός η΄ ὠδῆς Κανόνος Θεοφανείων), Ἀρχ. Σάββας Αγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-1-2018 (κήρυγμα) Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης, γιὰ τὸν πόλεμο τῶν λογισμῶν…

Ὅταν ἤμουν ἀρχάριος, ἄρχισαν νὰ δουλεύουν μέσα μου οἱ λογισμοὶ φυγῆς. Ἕνας λογισμός μοῦ θύμιζε τὸ σπίτι μου, ἄλλος τὸν πνευματικὸ στὸν κόσμο ποὺ ἤθελε νὰ κάνουμε μοναστήρι, ἄλλος λογισμός μοῦ ἔλεγε νὰ γυρίσω πίσω. Πῶ! Πῶ! Πῶ! Ἀσταμάτητη ροή! Ἐγὼ ἀγωνιζόμουν καὶ ἀντιστεκόμουν ἐναντίον τῶν λογισμῶν.

Μοῦ ἔλεγε ὁ πολύπειρος Γέροντάς μου, ὁ Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστὴς καὶ Σπηλαιώτης (1897–1959):

– Ἐντάξει, ὅλα καλά. Μὴν ἀφήνεις τὰ καθήκοντά σου, τὴν ἀγρυπνία σου, τὸν κανόνα σου, τὴν προσευχή σου καὶ τότε δὲν θὰ ἐπικρατήσει ποτὲ ὁ διάβολος τῆς φυγῆς.

Κράτησα τὰ καθήκοντά μου ἐπιμελῶς καί, πράγματι, ὅπως τὸ εἶπε ὁ Γέροντας, ἦλθε μία στιγμὴ ποὺ ὅλοι οἱ λογισμοὶ ἔφυγαν καί, ξαφνικά, ἔγινε τόσο ὄμορφη καὶ ἀγαπητὴ ἡ ἔρημος, αὐτὴ ποὺ πρῶτα μοῦ φαινόταν μαύρη καὶ σκοτεινή, γιατί πήγαινε τὸ μυαλό μου πρὸς τὰ ἔξω. Μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ πατρός μου, μὲ βοήθησε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπαλλάχτηκα ἀπὸ τὸν πόλεμο τῶν δαιμόνων καὶ ἄλλαξαν τὰ πάντα μέσα μου.

Ἐπίσης, ὅταν οἱ λογισμοὶ τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς ἀμέλειας μᾶς πολεμοῦσαν, ὁ Γέροντας μᾶς δίδασκε νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουμε μὲ τέλεια περιφρόνηση καὶ ἀδιαφορία:

–Κρατάτε τὴν Εὐχή! Φουρτούνα εἶναι, θὰ περάσει. Θὰ ὑποχωρήσει. 

Ὅταν ἀντιστέκεστε καὶ κρατᾶτε τὸ μέτωπο γερὰ καὶ δὲν χάνετε τὸ θάρρος σας, τὰ πάντα ὑποχωροῦν! Οὕτως ἢ ἄλλως, αὐτὴ εἶναι ἡ τακτική τοῦ διαβόλου: νὰ ἐπιτίθεται γιὰ νὰ σπάσει τὸ μέτωπο, νὰ ρίξει τὸ τεῖχος καὶ νὰ γκρεμίσει ὅ,τι ὄρθιο ὑπάρχει. Νά κρατᾶτε τὸ τεῖχος γερὰ καὶ αὐτὸς θὰ ὑποχωρήσει. Καί, πράγματι, οἱ λογισμοὶ ὑποχωροῦσαν. Στὸν Γέροντα φανέρωνα τὰ πάντα μὲ τὴν εἰλικρινῆ καὶ καθαρὴ ἐξομολόγηση ὅλων τῶν λογισμῶν μου. Δὲν ἄφηνα ἀπωθημένα μέσα μου, γιατί ἤξερα ὅτι αὐτὰ εἶναι σάπια πράγματα.

25 Ἰανουαρίου. ✝ Γρηγορίου ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Θεολόγου (Ναζιανζηνοῦ). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ ἱεράρχου, 13 Νοεμ. (Ἑβρ. ζ΄ 26-η΄ 2).

Εβρ. 7,26           Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,

Εβρ. 7,26                  Διότι τέτοιος τέλειος και αιώνιος Αρχιερεύς μας εχρειάζετο, όσιος, χωρίς κανένα ίχνος κακίας και πονηρίας, αμόλυντος από κάθε σπίλον αμαρτίας, χωρισμένος και εντελώς διάφορος με την αγιότητά του από τους αμαρτωλούς και ο οποίος έχει ανυψωθή πάρα πάνω από τους ουρανούς, εις τα δεξιά του Πατρός και Θεού,

Ἅγιος Πορφύριος: «Τά ζῶα σου νά μήν τά «χαλάσεις» ποτέ. Νά τά κρατήσεις καί νά κάνεις καί ἄλλο μαντρί, γιατί ἔρχονται δύσκολα χρόνια. Θά ἔρθουν δύσκολες μέρες..

~ Δεν ήμουν καθόλου άνθρωπος θρησκευόμενος και δεν είχα καμία σχέση με την Εκκλησία. Το 1987 άκουσα σε κάποιες συζητήσεις να μιλάνε με ενθουσιασμό για έναν Γέροντα φωτισμένο, σπουδαίο και άλλα διάφορα. Από περιέργεια σκέφτηκα να πάω να τον γνωρίσω, για να έχω προσωπική γνώμη.

Όταν πήγα στο Μήλεσι, όλα μου φάνηκαν παράξενα, διότι πρώτη φορά πήγαινα σε Μοναστήρι και σε Γέροντα. Στο αρχονταρίκι είδα αρκετό κόσμο να περιμένει και έναν ιερέα. Ο ένας έλεγε ότι θα ζητήσει από τον Γέροντα να τους βοηθήσει να αποκτήσουνε παιδιά, ο άλλος έλεγε ότι θα του ζητήσει να θεραπευτεί από την τάδε ασθένεια… κτλ. Εγώ σκέφτηκα πως αυτά δεν ήταν και τόσο σημαντικά, αλλά δεν ήξερα και τι να του πω, όταν θα ερχότανε η σειρά μου.

Όταν πέρασα στο Κελλάκι, του φίλησα το χέρι και του είπα: «Γέροντα, όλοι θέλουνε να τους θεραπεύσεις τις αρρώστιες, να τους λύσεις τα προβλήματα, το ένα, το άλλο… Εγώ δεν θέλω τέτοια πράγματα, δεν θέλω να σώσω το κορμί μου, θέλω να σώσω την ψυχή μου!». Αμέσως έβγαλε μια δυνατή φωνή σαν ένα μικρό παιδί και μαζεύτηκε και έγινε ένα κουβαράκι επάνω στο κρεβάτι του, στη γωνιά. Και να λέει απανωτά: «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ…». Εγώ φοβήθηκα πολύ και σκέφτηκα πως είδε όλες μου τις αμαρτίες και τρόμαξε. Την ίδια στιγμή, από τις φωνές, μπήκε μέσα ανήσυχη η ανιψιά του, η γερόντισσα Φεβρωνία, και με ρωτάει:

-Τι του έκανες;

Ἀναστήθηκε πρίν λίγες μέρες παιδί στό Βέλγιο

ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΙΔΙ  ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ !

Πρίν λίγα λεπτά μας ανέφεραν η Γερόντισσα Αρσενία Τσαντουλῆ (Ηγουμένη στο Μοναστήρι που ασκήτευσε ο Άγιος Αρσένιος ο εν Πάρω) και οι Μοναχές  τα παρακάτω συγκλονιστικά :

Στο Βέλγιο ζούσε για πολλά χρόνια η αδερφή της Γερόντισσας Αρσενίας όπου είχε  κάμει οικογένεια,  ενώ  η εγγονή  της αξιώθηκε πριν πέντε μήνες  να γίνει Μητέρα.

Το μωρό-κοριτσάκι  βαπτίστηκε φέτος 2018, ανήμερα των Θεοφανείων και έλαβε το όνομα Αρσενία προς τιμή του Οσίου Αρσενίου .

Όμως το μωρό -ασθένησε ξαφνικά και το πήγαν εσπευσμένα με δύσπνοια στο νοσοκομείο.

Μετά από δύο ημέρες,8 Ιανουαρίου 2018 , το μωρό δυστυχώς έφυγε από την ζωή αφήνοντας απαρηγόρητους  τους Γονείς του παιδιού.

Εκείνη ακριβώς την ημέρα ένας  Έλληνας γιατρός, ο οποίος βρίσκονταν στο συγκεκριμένο νοσοκομείο κάνοντας το αγροτικό του, δέχτηκε την επίσκεψη ενός γέροντα με μαγκουρίτσα ο οποίος του μίλησε για το νεκρό βρέφος.

Σάββας Ἠλιάδης, «Ὁ ποιμενικός αὐλός» τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

«Ο ποιμενικός αυλός» του  Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και η παναίρεση του Οικουμενισμού

 

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος- Κιλκίς

 

Στις 25 Ιανουαρίου η αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Μέσα στον ίδιο μήνα τιμώνται χωριστά και οι Τρεις Ιεράρχες (1^η Ιανουαρίου Μέγας Βασίλειος, 25^η Γρηγόριος ο Θεολόγος, 27^η Ιωάννης ο Χρυσόστομος) και στις 30 του μηνός όλοι μαζί, στη γνωστή σχολική γιορτή των Τριών Ιεραρχών.

     Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μερικές σκέψεις πάνω στο απολυτίκιο το αγίου Γρηγορίου, που γιορτάζει αύριο:

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α'

Ο ποιμενικὸς αὐλὸς τῆς θεολογίας σου, τὰς τῶν ῥητόρων ἐνίκησε σάλπιγγας· ὡς γὰρ τὰ βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι, καὶ τὰ κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοι· Ἀλλὰ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Πάτερ Γρηγόριε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

     Η φλογέρα, το απλό όργανο του τσομπάνη, είναι αυτό που συμβολίζει το στόμα του ποιμένα των προβάτων της ποίμνης του Χριστού. Και, όπως αυτή παίζει με εύηχο, απλό και αρμονικό τρόπο τις μελωδίες, έτσι και το στόμα του ποιμένα της Εκκλησίας προσφέρει στο ποίμνιο τις αποκεκαλυμμένες αλήθειες της πίστης. Αυτό έκανε ο άγιος Γρηγόριος, για να προστατέψει το ποίμνιό του από τις αιρέσεις. Νίκησε «τις σάλπιγγες» των αιρετικών ρητόρων, οι οποίες και σαν  όργανα, ήταν πολύ ισχυρότερες στον ήχο, αλλά και σε αριθμό ήταν πολύ περισσότερες, καθώς είχαν επικρατήσει παντού.

    Η αρμονική μελωδία της αποκεκαλυμμένης θεολογίας δεν νικιέται από ισχυρούς ήχους ή παραφωνίες και  αθεολόγητες κραυγές. Ούτε από εκφοβισμούς και απειλές, διότι αυτές αποτελούν παρείσακτες, κακόβουλες, αλλά ανίσχυρες  αλλοιώσεις, στα ουρανόσταλτα μέλη, που άδουν στους αιώνες οι άγιοι της Εκκλησίας μας.

     Ο ποιμένας, όπως λέει το απολυτίκιο, διεισδύει στα βάθη του Αγίου Πνεύματος και του χαρίζεται ο θείος φωτισμός. Και δι` αυτού προστατεύει και καθοδηγεί ασφαλώς τα λογικά πρόβατά του.

Ἅγιος Μάξιμος: Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του τὴν κίνηση πρὸς ἡδονή, ἀλλὰ τί ἡδονή; Τοῦ «ἐράσθαι τὸν Θεόν»!

Τοῦ πρωτοπρεσβύτερου πατρὸς

Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

 

Εἶναι κάτι πράγματι καταπληκτικό, ποὺ εἶναι γραμμένο ἀπὸ τοὺς μεγάλους πατέρες, τὸν Μάξιμο καὶ τὸν Παλαμά. Νὰ διαβάσω τὸ κείμενο τοῦ Μαξίμου. «Ὁ Θεός», λέει, «ὁ ὁποῖος δημιούργησε τὴν ἀνθρώπινη φύση, δὲν ἔβαλε μέσα της ἡδονὴ» -μὴν τὸ παρεξηγήσετε, ἀκοῦστε πῶς τὸ ἑρμηνεύει- «ἀλλὰ κάποια νοερὴ δύναμη πρὸς ἡδονή». Θέλω νὰ σταθῶ ἕνα λεπτό, ἔχει καίρια σημασία. Εἴμαστε γεμάτοι ἀπὸ αἰσθήσεις. Βλέπουμε, ἀκοῦμε, αἰσθανόμαστε τὰ πάντα, ὅλα εἶναι αἰσθήσεις. Οἱ αἰσθήσεις εἶναι ἀπ' τὸ Θεό, ἀλλὰ ὁ Θεός, λέει, δὲν ἔδωσε ἡδονὴ στὴν κάθε αἴσθηση. Προσέξτε, ἔδωσε κίνηση πρὸς ἡδονὴ πρὸς τὸ Θεό. Ἂν οἱ αἰσθήσεις στραφοῦν στὸν Θεὸ καὶ κινηθοῦν πρὸς τὸν Θεό, ὅλες οἱ αἰσθήσεις -αὐτὸ ποὺ κάνει ἡ Ὀρθοδοξία μας. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του τὴν κίνηση πρὸς ἡδονή, τὸ 'χει μέσα του, ἀλλὰ τί ἡδονή; Αὐτὴ ἡ ἡδονὴ τοῦ «ἐράσθαι τὸν Θεόν», λέει ὁ Μάξιμος, νὰ ἀγαπᾶς τὸ Θεό. Ἂν ἔχουμε τὴν κίνηση πρὸς ἡδονή, ὅλα τ' ἄλλα εἶναι αἰσθήσεις (ἡ γεύση κτλ), ἂν ἡ κίνηση γιὰ ἡδονὴ δὲν πάει στὸν Θεό, ὑπάρχει ὅμως μέσα, τότε στρέφεται καὶ γίνεται ἡδονὴ τῶν αἰσθήσεων καὶ ἐκεῖ ἀρχίζει ἡ ἁμαρτία. 

Βλέπετε, καίριο σημεῖο αὐτὸ σὲ μία ψυχοθεραπευτικὴ διαδικασία καὶ μάλιστα τονίζει ὁ Μάξιμος «καὶ ἐπειδὴ εἶδε ὁ Θεὸς πὼς ὁ ἄνθρωπος ἔτρεψε ὅλη τὴν ἡδονή, τὴν κίνηση πρὸς ἡδονὴ ποὺ εἶχε πρὸς τὸ Θεό, τὴν ἔτρεψε τώρα πρὸς τὶς αἰσθήσεις του, ὁ Θεὸς ἔβαλε ἕνα φάρμακο καὶ...

ἕνα θεραπευτήριο, σπουδαῖο θεραπευτήριο, ἔβαλε τὴν ὀδύνη, ὅπου μὲς τὴν ὀδύνη καὶ τὸν πόνο ἡ ἡδονὴ ποὺ πάει νὰ ξεσπάσει, νὰ γίνει κάτι κυρίαρχο ἀρχίζει καὶ ὑποτάσσεται. Ἔβαλε λοιπὸν τὴν ὀδύνη ὡς φάρμακο. Ἦρθε ἡ ὀδύνη καὶ καλύπτει τὴν ἡδονὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Σέρβος γυναικολόγος ὁμολογεῖ δημοσίως γιὰ τὶς ἐκτρώσεις: "Εἶμαι ἰατρός, εἶμαι ἔνοχος δι΄ ὄλας τὰς φρικαλεότητας ποὺ ἔκανα καὶ γνωρίζω ὅτι ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγάλη"

Μετάφρασις ἀπὸ τὰ σερβικά: Μιλίτσα Βέσκωφ

 

Ὁ ἰατρὸς Στόγιαν Ἀδάσεβιτς εἶναι ἕνας γυναικολόγος στὴν Σερβία, ὁ ὁποῖος δημοσίως ὁμολόγησε ὄτι ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος. Παράλληλα, ἀναφέρθηκε καὶ στὴν ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση. Παραθέτουμε ἕνα μέρος, σὲ μορφὴ συνέντευξης, ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἡ ἁγιότης τῆς ζωῆς», τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν ἐνδομήτρια παιδοκτονία καὶ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «Ὀρθοδοξία»:

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ποία ἦταν ἡ στιγμή, ποὺ καταλάβατε ὅτι ἐκτελοῦντες τὴν ἔκτρωσιν, φονεύετε τὸ ἀνθρώπινον ὄν;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶμαι ἰατρός, γνωρίζω τὰς πράξεις μου, εἶμαι ἔνοχος δι’ ὄλας τὰς φρικαλεότητας ποὺ ἔκανα ἐργαζόμενος ὡς γυναικολόγος καὶ εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ μαρτυρήσω, νὰ ἀφυπνίσω, νὰ προειδοποιήσω ὅτι ἡ διακοπὴ τῆς ἐγκυμοσύνης οὐσιαστικῶς εἶναι φόνος τοῦ ἀγεννήτου ἀνυπερασπίστου παιδιοῦ. Εἰς τὰς ὁριζομένας ὑποχρεώσεις τῆς ἐργασίας μου ἤσαν καὶ αἱ νόμιμοι ἐκτρώσεις. Τότε δὲν ἐγνώριζα ὅτι πράττω φόνον τώρα, ὅμως, ὑποστηρίζω καὶ γνωρίζω ὅτι ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγάλη.
Εἰς τὸ πανεπιστήμιον ἐδιδάχθην ὅτι τὸ παιδὶ εἶναι ζωντανόν, μόλις γεννηθῆ μὲ τὸ πρῶτον του κλάμα. Πρὸ τοῦ κλάματος ὑπάρχει μόνον ὡς ἕνα τῶν ὀργάνων τῆς μητέρας του: ὡς ἕνα δόντι, ὡς ἕνας νεφρός, ὡς ἡ σκωληκοειδὴς ἀπόφυσις. Ἔκανα ἀπὸ 48.000 ἕως 62.000 ἐκτρώσεις! Τοῦτο εἶναι ὡς νὰ ἔχω ἐξαφανίσει μίαν ὁλόκληρον πόλιν. Τὸ Βελιγράδιον ἔχει τόσα νοσοκομεῖα καὶ ἀρκετᾶς ἰδιωτικᾶς κλινικᾶς, ἔνθα γίνονται αἱ ἐκτρώσεις! Εἰς τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 80 ἐνεφανίσθη τὸ ὑπερηχογράφημα μὲ τὴν διαγνωστικήν του δυνατότητα καὶ μοῦ ἔφερε πολλᾶς ἐκπλήξεις. Εἶδα τὸ ἔμβρυον, τοὺς κτύπους τῆς καρδίας του, τὰς κινήσεις, τὸ ἄνοιγμα τοῦ στόματός του.

Οἱ τρεῖς ἱερεῖς ἐθνομάρτυρες ἀπό τήν Σκοπιά Φλωρίνης

Δεν γνωρίζω άλλο χωριό που σε διάστημα 40 ετών να θρηνεί τρείς ιερείς θύματα της προσήλωσής τους στο έθνος και στην Εκκλησιαστική τάξη.
Ο παπα-Κωνσταντίνος και ο παπα-Αναστάσης εφονεύθησαν από την σχισματική Βουλγαρική Εξαρχεία στα σκληρά χρόνια του μακεδονικού αγώνα, για την εμμονή τους στην πατριαρχική κανονικότητα και στην τέλεση των ακολουθιών στα Ελληνικά.

«Αἰσθάνομαι πόσο ἔντονα ἐργάζονται μυστικά για την καταστροφή τῆς Ἑλλάδος…»

«Αἰσθάνομαι πόσο ἔντονα ἐργάζονται μυστικά για την καταστροφή τῆς Ἑλλάδος…»
«Αρχίσανε απο την γλώσσα, οσο ξεπέφτει η γλώσσα, τόσο ξεπέφτει ο λαός...»

 Άγιος Πορφύριος 

(Το Σημειωματάριο ενός υποτακτικού 16/1/1982)

 

https://proskynitis.blogspot.gr/2018/01/blog-post_89.html?m=1

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 25 Ἰανουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 25 Ἰανουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

25 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Γρηγορίου του Θεολόγου, Πουπλίου Οσίου, Θεοδότου Οσίου, Μάρη Οσίου, Καστίνου Επισκόπου, Μεδούλης, Απολλώ Οσίου, Βρεταννίου, Δημητρίου Σκευοφύλακος, Μωυσέως Θαυματουργού, Βασσιανού Αρχιεπισκόπου, Αυξεντίου Νεομάρτυρα, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου της Παραμυθίας εν Ρωσία, Ανατολίου της Όπτινα, Γαβριήλ εκ Γεωργίας, Βλαδιμήρου Μητροπολίτου, Ελισάβετ Οσιομάρτυρος.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης (Εορτή Γρηγόριος, Γρηγορία)

Ο Άγιος Γρηγόριος έζησε κατά την εποχή του βασιλέα Ουάλεντος (364-378 μ.Χ.). Καταγόταν από τον Πόντο και γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της περιοχής της Ναζιανζού, που λεγόταν Αριανζός, το 330 μ.Χ. Ναζιανζηνός ονομάσθηκε, επειδή έζησε τον περισσότερο χρόνο της ζωής του στη Ναζιανζό, όπου ήταν και το πατρικό του σπίτι.
Ο πατέρας του, ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Ναζιανζού, ήταν πριν γίνει Επίσκοπος, ένας πολύ πλούσιος άρχοντας της Ναζιανζού. Κατείχε μεγάλη θέση στον δημόσιο βίο και ανήκε σε μια ιουδαίο-εθνική αίρεση που λεγόταν των «Υψισταρίων».
Η μητέρα του, η Αγία Νόννα, ήταν Ορθόδοξη. Η ευσέβεια και η αρετή της επηρέασαν τον σύζυγό της και τον έκαναν να μεταστραφεί στην αληθινή πίστη.
Οι γονείς του, Γρηγόριος και Νόννα, δεν είχαν παιδιά και ικέτευαν τον Θεό να χαρίσει σε αυτούς την χαρά της τεκνοποιίας.
Και πράγματι, η προσευχή τους εισακούσθηκε και η Νόννα γέννησε τον Άγιο Γρηγόριο, τον οποίο πριν ακόμα αυτός γεννηθεί είχε υποσχεθεί αν τον αφιερώσει στον Θεό. Πολλές φορές ο Άγιος Γρηγόριος παραβάλλει τους γονείς του με τον Αβραάμ και τη Σάρρα, οι οποίοι σε μεγάλη ηλικία απέκτησαν τον Ισαάκ.
Σπουδαίες ήταν οι προσπάθειες των γονέων αυτού να μορφώσουν και να εμφυσήσουν στον πρωτότοκο υιό τους την αγάπη προς τα γράμματα και την χριστιανική πίστη.