Τριώδιο καί καρναβάλια.Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-2-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Σελίδες
▼
Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018
«Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε κατά τήν ἀγαθότητά Του ἅγιες ἔντολές, νά μᾶς καθαρίζουν...»
*
«...Ἡ ἀπαράλλακτος εἰκών, ὁ τοῦ Πατρός
ὅρος καί λόγος, ἐπί τήν ἰδίαν εἰκόνα
χωρεῖ καί σάρκα φορεῖ διά τήν σάρκα,
καί ψυχῇ νοερᾷ διά τήν ἐμήν ψυχήν
μείγνυται, τῷ ὁμοίῳ τό ὅμοιον ἀνακαθαίρων
καί πάντα γίνεται, πλήν τῆς ἁμαρτίας,
ἄνθρωπος...».
Ἅγιος
Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
Ἀββᾶ
Δωροθέου
ἔργα
ἀσκητικά
Ἦρθε
λοιπόν ὁ Κύριός μας καί ἔγινε ἄνθρωπος
γιά χάρη μας, γιά νά γιατρέψει, ὅπως
λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος,*
«Τό
ὅμοιο μέ τό ὅμοιο, τήν ψυχή μέ τήν ψυχή,
τό σῶμα μέ τό σῶμα». Γιατί
γίνεται τέλειος ἄνθρωπος, ἐκτός τῆς
ἁμαρτίας. Πῆρε τήν ἴδια τήν οὐσία μας,
πῆρε ὅλη τήν ἀνθρώπινη φύση μας καί
ἔγινε νέος Ἀδάμ «κατ᾿
εἰκόνα» Ἐκείνου
πού τόν δημιούργησε (Κολ. Γ΄: 10). Γιατί
βέβαια ἀνανεώνει τήν ἀνθρώπινη φύση
καί ξανακάνει ὁλοκληρωμένες τίς
αἰσθήσεις μας, ὅπως ἀπό τήν ἀρχή
δημιουργήθηκαν. Ἀνανέωσε τόν ἄνθρωπο
πού εἶχε ξεπέσει, μέ τό νά γίνει ἄνθρωπος,
ἐλευθέρωσε αὐτόν πού εἶχε τέλεια
δουλωθεῖ στήν ἁμαρτία καί πού ἀκούσια
σερνόταν ἀπ᾿ αὐτήν. Γιατί ὁ ἄνθρωπος
μέ τή βία καί ἄθελά του σερνόταν ἀπό
τόν ἐχθρό.
Ἀκόμα καί αὐτοί πού δέν
ἤθελαν νά ἁμαρτήσουν, ἁμάρταναν σχεδόν
μέ τή βία, ὅπως ἐκπροσωπώντας μας λέει
ὁ Ἀπόστολος: «Δέν
κάνω τό καλό πού θέλω, ἀλλά κάνω τό κακό
πού δέν θέλω (Ρωμ.
Ζ΄: 19).
Μέ
τό νά γίνει λοιπόν ὁ Θεός ἄνθρωπος γιά
χάρη μας, ἐλευθέρωσε τόν ἄνθρωπο ἀπό
τήν τυραννία τοῦ ἐχθροῦ. Γιατί τόν
ἀποδυνάμωσε, ὅλη τή δύναμή του, τή
σύντριψε καί μᾶς γλύτωσε ἀπό τή δουλεία
μας σ᾿ αὐτόν, ἀπό τήν τέλεια ὑποταγή
μας σ᾿ αὐτόν, ἄν βέβαια δέν θελήσουμε
αὐτοπροαίρετα νά ἁμαρτήσουμε.
Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος: Ὁ ἅγιος τῆς μετάνοιας καί τῶν δακρύων
ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητού
Η
Συρία υπήρξε η αρχέγονη κοιτίδα του Χριστιανισμού. Άλλωστε εκεί καθιερώθηκε και
η ονομασία των Χριστιανών, από το όνομα του Χριστού (Παρξ.11,25). Μυριάδες
άνδρες και γυναίκες άγιοι Σύριοι λαμπρύνουν την αγία μας Εκκλησία. Ένας από
αυτούς είναι και ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος,
ο οποίος διακρίθηκε για την ασκητική του βιωτή και τους αγώνες του για την
Ορθοδοξία. Συγκαταλέγεται δε στους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας.
Καταγόταν από τα μέρη της Συρίας,
γεννήθηκε όμως πιθανότατα στην πόλη Νίσιβη
της Μεσοποταμίας, περί το 306. Οι γονείς του ήταν πιστοί χριστιανοί και
μάλλον έχασαν τη ζωή τους κατά τον μεγάλο διωγμό, που είχε εξαγγείλει ο
παράφρων και θρησκομανής αυτοκράτορας Διοκλητιανός
(285-305), ομολογώντας την πίστη τους στο Χριστό. Ο Εφραίμ μένοντας ορφανός,
τον περιμάζεψε ο επίσκοπος της Νισίβεως
Ιάκωβος, ο οποίος τον ανέθρεψε με
μεγάλη στοργή και φροντίδα, διαβλέποντας τον αδαμάντινο χαρακτήρα του παιδιού.
Φρόντισε μάλιστα να τον σπουδάσει, ώστε κατέστη σοφός δάσκαλος. Αυτό φαίνεται
από τα σπουδαία συγγράμματά του, τα οποία κληροδότησε στην Εκκλησία. Γνώριζε
άπταιστα την ελληνική, την λατινική και την συριακή γλώσσα, γράφοντας και
μεταφράζοντας τα έργα του σε όλες αυτές τις γλώσσες.
Από νωρίς είχε αποφασίσει να γίνει
μοναχός. Να αφιερωθεί στην υπηρεσία της
Εκκλησίας. Πράγματι, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του και ένοιωσε τον εαυτό του
ώριμο, αποσύρθηκε στην έρημο. Εκεί με αδιάλειπτη προσευχή νηστεία, αγρυπνία και
πόλεμο κατά των παθών του αποκάθηρε τον εαυτό του και έφτασε σε υψηλές
πνευματικές σφαίρες. Θεωρείται δε ως ο άγιος των δακρύων. Αστείρευτα δάκρυα
έτρεχαν από τα μάτια του. Έκλαιε γοερά σε όλη του τη ζωή, χύνοντας ποτάμια
δακρύων. Έκλαιε για τον εαυτό του, αλλά και για τους άλλους ανθρώπους, διότι
αγωνιούσε για την σωτηρία της ψυχής, την οποία θεωρούσε ως το πολυτιμότερο
πράγμα στον κόσμο. Αυτό φαίνεται καθαρά μέσα στα περισπούδαστα συγγράμματά του.
Ὁ ἐρημίτης ἀσκητής καί ὁ ληστής τῆς ἐρήμου
Ήταν
ένας γέροντας ασκητής και αναχωρητής, ο οποίος ασκήτευσε σ’ ένα έρημο
τόπο 70 χρόνια, με νηστεία, παρθενία και αγρυπνία. Στα τόσα δε χρόνια
που δούλευε στο Θεό, δεν αξιώθηκε να δει καμία οπτασία και αποκάλυψη εκ
Θεού. Και σκέφθηκε, λέγοντας τούτο:
«Μήπως
για καμίαν αφορμή που δεν ξέρω εγώ, δεν αρέσει του Θεού η άσκησή μου,
και η εργασία μου είναι απαράδεκτη; Μήπως για τούτο δεν μπορώ να έχω
αποκάλυψη και να δω κανένα μυστήριο:».
Αυτά
λογιζόμενος ο γέροντας, άρχισε να δέεται και να παρακαλεί το Θεό
περισσότερο, προσευχόμενος και λέγοντας: «Κύριε, εάν σου αρέσει η άσκησή
μου και δέχεσαι τα έργα μου, δέομαί σου ο αμαρτωλός και ανάξιος, να
χαρίσεις και σε μένα κάποιο από τα χαρίσματά σου, για να πληροφορηθώ με
μία φανέρωση ενός μυστηρίου ότι άκουσες τη δέησή μου, για να περνώ
θαρρετά και πληροφορημένα την ασκητική μου ζωή».
Ενώ
τα έλεγε αυτά ο άγιος γέροντας και παρακαλούσε, άκουσε τη φωνή του Θεού
να του λέει:
Καί Χριστιανοί... καί Ἕλληνες
ΚΑΙ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ… ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
π.
Δημητρίου Μπόκου
Οι
αληθινοί Έλληνες ενδιαφέρονται να
μαθαίνουν την ιστορία τους. Οι αληθινοί
Έλληνες αγαπούν την πατρίδα τους και
το γένος ολόκληρο, έστω και αν είναι
διασκορπισμένο στα πέρατα της γης. Οι
αληθινοί Έλληνες είναι γνήσιοι πατριώτες,
ασπαζόμενοι το ομηρικό απόφθεγμα: «Εις
οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης».
Θεωρούν αλάνθαστη επιλογή το να
υπερασπίζονται την πατρίδα.
Βέβαια
μερικοί βιάζονται να το ονομάσουν αυτό
εθνικισμό,
ρατσισμό, φυλετισμό.
Το
λένε οι απάτριδες, οι μισέλληνες, οι
πατριδοκάπηλοι, οι εθνομηδενιστές, όσοι
ξεπουλάνε τον τόπο, την ιστορία, την
πατρίδα μας για τριάκοντα αργύρια. Αυτοί
είναι οι σύγχρονοι προδότες του έθνους
μας. Βαδίζουν στα ίχνη των παλιών προδοτών
που γεμίζουν δυστυχώς τις σελίδες της
ιστορίας μας, μελανά στίγματα δίπλα στα
μεγάλα φωτεινά αναστήματα των ηρώων
και των μαρτύρων μας.
Τους
εθνοπροδότες αυτούς σιγοντάρουν και
κάποιοι άκαπνοι θεολογούντες, ασκούμενοι
επί χάρτου με μια ασπόνδυλη θεολογία,
που διατείνεται ότι ο Χριστιανός δεν
δικαιολογείται να ασχολείται με επίγειες
πατρίδες, μια και «ημών
το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει»
(Φιλ.
3,
20)
και «ουκ
έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την
μέλλουσαν επιζητούμεν»
(Εβρ.
13,
14).
Αλλά
ο απόστολος Παύλος με τα λόγια αυτά δεν
αναφέρεται στην επίγεια πατρίδα ή στην
εθνικότητα των Χριστιανών. Κάμνει λόγο
για ανθρώπους με επαίσχυντο τρόπο ζωής,
που δεν έχει καμμιά σχέση με τον τρόπο
ζωής (πολίτευμα) που εντέλλεται ο Χριστός.
Eνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 1-2-2018 ἕως 3-2-2018
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Εἴθε
ὁ ἐνανθρωπήσας δι' ἡμᾶς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νά μᾶς χαρίζει μετάνοια, κάθαρση ἀπό τά πάθη καί ἀληθινά ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή.
Εἴθε
καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη
ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία μας.
Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.
Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο
http://hristospanagia3.blogspo t.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristosp anagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanal ysi.blogspot.gr γιά τίς 1-2-2018 ἕως 3-2-2018
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospa
- ▼ Φεβρουαρίου (44)
- ▼ 03 Φεβ (16)
- Ἡ κενοδοξία, Α΄ μέρος, ('Αόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νι...
- Ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Κυριακή τοῦ Ἀσώτου. ...
- Στήν Παραβολή τοῦ Ἀσώτου, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιο...
- Ἀποφθέγματα Ρώσων Ἁγίων καί Γερόντων: ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΛΑ...
- ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ...
- Ἡ Ἱερά Συνόδος γιά τόν ἑορτασμό τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν...
- Τά Ὀρθόδοξα – Πατριωτικά Σωματεῖα τοῦ ν. Τρικάλων ...
- Κυριακή τοῦ Ἀσώτου (Κατά Λουκάν, ιε 11-32), Ἅγιος ...
- Ἡ ἀνάγκη τῆς καθαρᾶς ἐξομολογήσεως_Β΄ μέρος_Εὐεργε...
- «Ἡ λαβίς ἡ μυστική ἡ τον ἄνθρακα Χριστόν,συλλαβοῦσ...
- Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ θεοδόχος καί ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίο...
- Προσευχητάρι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου
- Ἔχω λάβει διαβεβαιώσεις ὅτι ...
- Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 03 Φεβρουαρίου
- 3 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Συμεὼν Διακίου, Ἄννας ...
- 3 Φεβρουαρίου. Ἁγίου Συμεών τοῦ θεοδόχου καί ἁγίας...
Κυριακή Ἀσώτου: Ἡ ἀποδημία σέ μακρινή χώρα (Ἅγιος Θεοφύλακτος, Ἀρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)
Η παραβολή του Ασώτου παρουσιάζει το Θεό σαν άνθρωπο, τον αληθινά φιλάνθρωπο και τους δύο γιούς, καθώς και τις δύο κατηγορίες των ανθρώπων, τους δίκαιους και τους αμαρτωλούς.
Ο μικρός είπε· δώσε μου το μερίδιό μου από την περιουσία μας. Η
δικαιοσύνη είναι αρχική κατάσταση του ανθρώπου, γι’ αυτό κι ο μεγάλος
δεν παρεκκλίνει· υστερογέννητο κακό η αμαρτία, γι’ αυτό
και παρεκκλίνει ο μικρός, αυτός, δηλαδή που συναυξήθηκε με την αμαρτία
που μπήκε στον κόσμο έπειτα. Και με άλλο νόημα λέγεται ο αμαρτωλός
άνθρωπος «νεώτερος γιός», σαν νεωτεριστής κι αποστάτης στο πατρικό
θέλημα.
«Πατέρα, δώσε μου το μερίδιό μου από την περιουσία μας». Περιουσία του ανθρώπου είναι το λογικό, με επακολούθημα την αυτεξουσιότητα
γιατί κάθε λογικό είναι αυτεξούσιο. Μας παραχωρεί ο Κύριος το λόγο, για
να τον χρησιμοποιούμε κατά το θέλημά μας, σαν δικό μας κτήμα. Και τον
παραχωρεί σ’ όλους εξίσου, γιατί όλοι είμαστε εξίσου λογικοί, εξίσου
αυτεξούσιοι. Άλλοι όμως κάνουμε λογική χρήση της τιμητικής παραχώρησης κι άλλοι εξευτελίζουμε το θείο δώρο.
Και όλα γενικά όσα μας έχει δώσει Θεός, ας τα θεωρήσουμε περιουσία μας,
τον ουρανό, τη γη, την πλάση όλη, το νόμο, τους προφήτες. Αλλά ο μικρός
γιός ενώ είδε τον ουρανό, και τον θεοποίησε, τη γη και την προσκύνησε,
δεν θέλησε να πορευτεί στις γραμμές του νόμου, δολιεύτηκε τους λόγους
των προφητών. Ο μεγαλύτερος όμως γιός τα χρησιμοποίησε όλα για τη δόξα
του Θεού.
Στο ίδιο μέτρο τους τα παραχώρησε και τους άφησε να πορευτούν κατά το θέλημά τους· δεν υποχρεώνει κανένα που δεν θέλει να τον υπηρετεί.
Αν ήθελε να μας υποχρεώσει, ούτε λογικούς θα μας δημιουργούσε ούτε
αυτεξούσιους. Όλα αυτά ο μικρός τα σπατάλησε αμέσως.
Ἅγ. Παΐσιος: “Τήν Ὀρθοδοξία μας σάν Ἕλληνες τήν ὀφείλουμε στόν Χριστό καί τούς ἁγίους Μάρτυρες καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας · καί τήν ἐλευθερία μας στούς ἥρωες τῆς Πατρίδας μας"
~
Όσο μπορεί κανείς να γίνει σωστός Χριστιανός. Τότε θα έχει πνευματικό
αισθητήριο. Λίγο-πολύ θα πονάει και την Ορθοδοξία και την Πατρίδα του
και θα αισθάνεται και την υποχρέωση που έχει ως Έλληνας.
Οπότε από εκεί και πέρα, αν μάθει κάτι,
ενδιαφέρεται, ανησυχεί, προσεύχεται. Αλλά αν πρέπει να του λένε: «Τώρα
να ενδιαφερθείς γι’ αυτό, ύστερα να ενδιαφερθείς για εκείνο», θα είναι
σαν μια τετράγωνη ρόδα που θέλει συνέχεια σπρώξιμο, για να προχωρήσει.
Σκοπός είναι να σπρώχνεται από μέσα ο άνθρωπος. Τότε θα κυλάει όμορφα
σαν στρογγυλή ρόδα. Και αν γίνει σωστός Χριστιανός κανείς, σπρώχνεται
από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν που
διαβάζει, και για περισσότερα πράγματα. Γνωρίζει όχι μόνον αυτά που
γράφουν, αλλά και αυτά που σκέφτονται να γράψουν. Καταλάβατε; Έρχεται ο
θείος φωτισμός και όλες οι ενέργειές του είναι φωτισμένες.
Τέτοια κληρονομιά που μας έχει αφήσει ο Χριστός δεν έχουμε δικαίωμα να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Θα δώσουμε λόγο στο Θεό. Εμείς,
το μικρό αυτό έθνος, πιστέψαμε στο Μεσσία, μας δόθηκε η ευλογία να
διαφωτίσουμε όλο τον κόσμο.
Ναυπάκτου Ἱερόθεος: «Ἡ Εὐρώπη ἔλεγε ὄχι στό ὄνομα Μακεδονία»
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/02/blog-post_7.html
Στήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου καί Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ἅγιος Ἡσύχιος Ἱεροσολύμων)
Ἡ γιορτὴ λέγεται γιορτὴ τοῦ
καθαρισμοῦ, ἀλλά δὲν θὰ κάνει λάθος κανείς, ἂν τὴν ὀνομάσει ἑορτή τῶν
ἑορτῶν, Σάββατο τῶν Σαββάτων, ἅγια τῶν ἁγίων. Γιατί περιλαμβάνει ὅλο τὸ
μυστήριο τῆς σάρκωσης τοῦ Χριστοῦ, περιγράφει ὅλο τὸ μυστήριο τοῦ
Μονογενοῦς Κυρίου. Στὴ γιορτὴ αὐτὴ ὁ Χριστὸς κρατήθηκε ὡς βρέφος καὶ
ὁμολογήθηκε ὅτι εἶναι Θεός, καὶ προσφέρθηκε στὴν ἀγκαλιά, καθισμένος σὰν
σὲ θρόνο, ὁ Δημιουργός τῆς δικῆς μας φύσεως, καὶ πρόσφερε ἕνα ζευγάρι
τρυγόνια λογικὰ στὸν Συμεὼν καὶ τὴν Ἄννα. Ἀλλά, ἂν συμφωνεῖτε, ἂς
παρεμβάλουμε τὰ ἴδια τὰ εὐαγγελικὰ λόγια, γιατί ἐκεῖ θὰ δοῦμε τὴν
παρεμβολὴ τοῦ Θεοῦ. Νὰ λοιπὸν πῶς διηγεῖται τὴν ἱστορία τῆς γιορτῆς ὁ
εὐαγγελιστής Λουκᾶς: «Καὶ ὅταν
συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ, σύμφωνα μὲ τὸν μωσαϊκὸ νόμο, τὸν
πῆγαν στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ τὸν παρουσιάσουν στὸν Κύριο, ὅπως εἶναι
γραμμένο στὸν νόμο τοῦ Κυρίου, ὅτι κάθε ἀρσενικὸ πού ἀνοίγει μήτρα,
πρέπει νὰ θεωρεῖται ἀφιερωμένο στὸν Κύριο, καὶ νὰ προσφέρουν θυσία,
σύμφωνα μ’ ἐκεῖνο πού λέγει ὁ νόμος τοῦ Κυρίου, ἕνα ζευγάρι τρυγόνια, ἡ
δύο μικρὰ περιστέρια». Ἔπρεπε Ἐκεῖνος, πού γιὰ χάρη μας ἔγινε
δοῦλος, νὰ προσφέρει γιὰ μᾶς καθάρσια δῶρα· Ἐκεῖνος πού δὲν λυπήθηκε τὸ
αἷμα του, νὰ μὴ λυπηθεῖ ἕνα ζευγάρι τρυγόνια. Νὰ λοιπὸν πού, σύμφωνα μὲ
τὸν νόμο, ἐργάζεται ὑπὲρ τοῦ νόμου σὰν νομοθέτης. Καὶ μολονότι αὐτός
δίνει τὴν ἐλευθερία τοῦ Πνεύματος, ὡστόσο δὲν ἀποφεύγει τὴ δουλεία (τὴν
πιστὴ τήρηση) τοῦ γράμματος. Δὲν παραβαίνει τὸν νόμο τοῦ Μωυσῆ, γιὰ νὰ γίνει στὸν κατάλληλο καιρὸ μάρτυρας ἀξιόπιστος.
«Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν, σύμφωνα μὲ τὸν νόμο τοῦ Μωυσῆ». Αὐτῶν. Ποιῶν; Γιατί ὁ Ἰωσὴφ οὔτε πατέρας ἦταν, οὔτε ὑποχρεωμένος γιὰ καθαρισμό, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἡ Μαρία οὔτε καὶ τὸ βρέφος εἶχαν ἀνάγκη καθαρισμοῦ.
Γιατί λέγεται τὸ ἑξῆς: «Μιὰ γυναίκα, ἐὰν μείνει ἔγκυος καὶ γεννήσει
ἀρσενικό, θὰ εἶναι ἑπτά ἡμέρες ἀκάθαρτη». ‘Ἀλλὰ ἡ Μαρία δὲν δέχθηκε
σπέρμα, ἑπομένως δὲν χρειαζόταν καθαρισμό. «Μιὰ γυναίκα ἐὰν δεχθεῖ
σπέρμα καὶ γεννήσει ἀρσενικὸ παιδί, θὰ εἶναι ἑπτά ἡμέρες ἀκάθαρτη».
Γιατί; Ἐπειδὴ ἔφερε στὸν κόσμο δεύτερο Ἀδάμ. «Ἐὰν ὅμως γεννήσει θηλυκό,
θὰ εἶναι ἀκάθαρτη δεκατέσσερις ἡμέρες».
Ἐάν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ταπείνωση δέν θά ὑπῆρχε κακία στόν κόσμο
Εάν όλοι οι άνθρωποι είχαν ταπείνωση δεν θα υπήρχε κακία
στον κόσμο, ούτε ψεύδος και πανουργία ούτε κατάκριση και συκοφαντία,
ούτε φθόνος και φόνος, ούτε αισχρουργίες και αδικίες, ούτε πόλεμοι,
σεισμοί, καταποντισμοί, δυστυχίες κλπ.
Όλες δε οι τέχνες, μέθοδοι, παγίδες και πανουργίες του παμπόνηρου διαβόλου θα ήσαν άπρακτες.
Όλες δε οι τέχνες, μέθοδοι, παγίδες και πανουργίες του παμπόνηρου διαβόλου θα ήσαν άπρακτες.
Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης
https://proskynitis.blogspot.gr/2018/01/blog-post_71.html?m=1
Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 04 Φεβρουαρίου
Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 04 Φεβρουαρίου
Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
4 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Ἰσιδώρου Ὁσίου, Ἰωάννου Ὁσίου, Εὐαγρίου καὶ Σίου Ὁσίων, Ἀβραμίου Ἱερομάρτυρος, Θεοκτίστου Μάρτυρος, Νικολάου Στουδίτου, Ἰασίμου Θαυματουργοῦ, Νικήτα Ὁσίου, Γεωργίου Πρίγκηπος, Ἀβραὰμ καὶ Κόπριδος Ὁσίων, Κυρίλλου Θαυματουργοῦ, Ἰωσὴφ τοῦ Χαλεπλῆ
Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ο Πηλουσιώτης (Ἑορτὴ Ἰσίδωρος, Ἰσιδώρα)
Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης ἐγεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο περὶ τὸ 360 μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς θεοφιλεῖς και ἦταν συγγενὴς τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Θεοφίλου (385 – 412 μ.Χ.) καὶ Κυρίλλου Α’ (412 – 444 μ.Χ.). Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔλαβε μεγάλη και θαυμαστὴ θεολογικὴ και φιλοσοφικὴ γνώση. Στὴν ἀρχὴ ἐργάσθηκε ὡς διδάσκαλος καὶ κατηχητὴς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξάνδρειας.
Ἐπιζητώντας ὅμως τὴν ἡσυχία, γιὰ νὰ δύναται νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ ἔργο τῆς ζωῆς του, τὴ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ἀποσύρθηκε σὲ κάποιο μοναστήρι στὸ ὄρος Πηλούσιο, γι’ αὐτὸ καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Πηλουσιώτης. Ἀργότερα χειροτονεῖται πρεσβύτερος καὶ στὴ συνέχεια ἐκλέγεται ἡγούμενος στὸ μοναστήρι του.
Τὸ εὐγενὲς και ὑπέροχο ἦθος του, ὁ ὑποδειγματικὸς ἀσκητικὸς βίος και ἡ τεράστια θεολογικὴ κατάρτισή του συνετέλεσαν, ὥστε ταχέως νὰ ἀποκτήσει μεγάλο κύρος καὶ φήμη, νὰ ἀναδειχθεῖ κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Πηλουσίου, νὰ καταστεῖ περίβλεπτος καὶ νὰ θεωρεῖται μοναδικὸς στὶς ἑρμηνεῖες χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Κατὰ τὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴν Ἔφεσο τὸ ἔτος 431 μ.Χ. ἐπὶ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.), ὁ Ἅγιος ἀναφαίνεται μὲ μεγάλη ὑπόληψη καὶ σπουδαῖο κύρος στὴν Ἐκκλησία.
Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης ἐγεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο περὶ τὸ 360 μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς θεοφιλεῖς και ἦταν συγγενὴς τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Θεοφίλου (385 – 412 μ.Χ.) καὶ Κυρίλλου Α’ (412 – 444 μ.Χ.). Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔλαβε μεγάλη και θαυμαστὴ θεολογικὴ και φιλοσοφικὴ γνώση. Στὴν ἀρχὴ ἐργάσθηκε ὡς διδάσκαλος καὶ κατηχητὴς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξάνδρειας.
Ἐπιζητώντας ὅμως τὴν ἡσυχία, γιὰ νὰ δύναται νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ ἔργο τῆς ζωῆς του, τὴ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ἀποσύρθηκε σὲ κάποιο μοναστήρι στὸ ὄρος Πηλούσιο, γι’ αὐτὸ καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Πηλουσιώτης. Ἀργότερα χειροτονεῖται πρεσβύτερος καὶ στὴ συνέχεια ἐκλέγεται ἡγούμενος στὸ μοναστήρι του.
Τὸ εὐγενὲς και ὑπέροχο ἦθος του, ὁ ὑποδειγματικὸς ἀσκητικὸς βίος και ἡ τεράστια θεολογικὴ κατάρτισή του συνετέλεσαν, ὥστε ταχέως νὰ ἀποκτήσει μεγάλο κύρος καὶ φήμη, νὰ ἀναδειχθεῖ κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Πηλουσίου, νὰ καταστεῖ περίβλεπτος καὶ νὰ θεωρεῖται μοναδικὸς στὶς ἑρμηνεῖες χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Κατὰ τὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴν Ἔφεσο τὸ ἔτος 431 μ.Χ. ἐπὶ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.), ὁ Ἅγιος ἀναφαίνεται μὲ μεγάλη ὑπόληψη καὶ σπουδαῖο κύρος στὴν Ἐκκλησία.
4 Φεβρουαρίου. ✝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. λδ΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ς΄ 12-20).
Α Κορ. 6,12 Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿
οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ
ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος.
Α Κορ. 6,12 Ολα μου επιτρέπεται να τα κάμω, όπως π.χ. να τρώγω και
να πίνω χωρίς διακρίσεις, αλλά δεν είναι συμφέρον να πράττω όλα. Ολα μου
επιτρέπονται, αλλ' εγώ δεν θα εξουσιασθώ και δεν θα υποδουλωθώ εις τίποτε.