Τριώδιο - Προετοιμασία γιά τή Μ. Τεσσαρακοστή. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τριώδιο - Προετοιμασία γιά τή Μ. Τεσσαρακοστή. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-01-2017 (Σύναξη στό Ἐνοριακό κέντρο Ἁγίας Παρασκευῆς Πετραίας Πέλλας) http://HristosPanagia3.blogspot.gr, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Τίποτα δέν παροργίζει τόσο τό Θεό, τίποτα δέν ξεγυμνώνει τόσο τόν ἄνθρωπο καί δέν τόν ὁδηγεῖ στήν ἀγκατάλειψη, ὅσο ἡ καταλαλιά, ἡ κατάκριση καί ἡ ἐξουδένωση τοῦ πλησίον» *

  μέρος β΄ (τελευταῖο)

 
ΣΤ΄ Διδασκαλία
ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ
ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΑΣ


Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά
  

Πραγματικά, συμβαίνει νά κάνει κάποιος ἀδελφός μερικά πράγματα μέ ἁπλότητα1. Αὐτή ὅμως ἡ ἁπλότητα εὐαρεστεῖ στό Θεό περισσότερο ἀπό ὁλόκληρη τή δική σου ζωή. Καί σύ κάθεσαι καί τόν κατακρίνεις καί κολάζεις τήν ψυχή σου; Καί ἄν κάποτε ὑποκύψει στήν ἁμαρτία, πῶς μπορεῖς νά ξέρεις πόσο ἀγωνίστηκε καί πόσο αἷμα ἔσταξε, πρίν κάνει τό κακό, ὥστε νά φτάνει νά μοιάζει ἡ ἁμαρτία του σχεδόν σάν ἀρετή στά μάτια τοῦ Θεοῦ2; Γιατί ὁ Θεός βλέπει τόν κόπο του καί τή θλίψη πού δοκίμασε, ὅπως εἶπα, πρίν νά κάνει τό κακό, καί τόν ἐλεεῖ καί τόν συγχωρεῖ. Καί ὁ μέν Θεός τόν ἐλεεῖ, ἐσύ δέ τόν κατακρίνεις, καί χάνεις τήν ψυχή σου; Ποῦ ξέρεις ἀκόμα καί πόσα δάκρυα ἔχυσε γι᾿ αὐτό, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Καί σύ μέν ἔμαθες τήν ἁμαρτία, δέν ξέρεις ὅμως καί τήν μετάνοια. Μερικές φορές μάλιστα δέν κατακρίνουμε μόνο, ἀλλά καί ἐξουδενώνουμε. Γιατί ἄλλο εἶναι, ὅπως εἶπα, ἡ κατάκριση καί ἄλλο ἡ ἐξουδένωση. Ἐξουδένωση εἶναι ὅταν, ὄχι μόνον κατακρίνει κανείς κάποιον, ἀλλά καί τόν ἐκμηδενίζει, σάν νά τόν ἀποστρέφεται καί τόν σιχαίνεται σάν κάτι ἀηδιαστικό. Αὐτό εἶναι ἀκόμα χειρότερο καί πολύ πιό καταστρεπτικό ἀπό τήν κατάκριση.

Ὅσοι ὅμως θέλουν νά σωθοῦν δέν προσέχουν καθόλου τά ἐλαττώματα τοῦ πλησίον, ἀλλά προσέχουν πάντοτε τίς δικές τους ἀδυναμίες καί ἔτσι προκόβουν. Σάν ἐκεῖνον πού εἶδε τόν ἀδελφό του νά ἁμαρτάνει καί στενάζοντας βαθιά εἶπε: «Ἀλλοίμονό μου, γιατί σήμερα πέφτει αὐτός, ὁπωσδήποτε αὔριο θά πέσω ἐγώ». Βλέπεις μέ ποιό τρόπο ἐπιδιώκει τή σωτηρία του. Πῶς προετοιμάζει τήν ψυχή του; Πῶς κατάφερε νά ξεφύγει ἀμέσως ἀπό τήν κατάκριση τοῦ ἀδελφοῦ του;

Λάμπρος Σκόντζος, Μ. Φώτιος: Μία μεγάλη πνευματική μορφή τῆς Ἐκκλησίας μας

Μ. ΦΩΤΙΟΣ: ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

 

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού  

 

     Στις 6 Φεβρουαρίου εορτάζει η Εκκλησία μας τη μνήμη του Μεγάλου Φωτίου. Πρόκειται για μια σπουδαία εκκλησιαστική προσωπικότητα, ο οποίος έχει λάβει δικαίως τον σπάνιο τίτλο του μεγάλου. Επίσης δεν θεωρείται μεγάλος μόνο από την Εκκλησία, αλλά και από την ιστορία, διότι συγκαταλέγεται στους ξεχωριστούς πνευματικούς φάρους της ανθρωπότητας.

    Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 810 μ. Χ. από πλούσιους και ευσεβείς γονείς, τον Σέργιο και την Ειρήνη, οι οποίοι ανήκαν στις τάξεις των ορθοδόξων υπερασπιστών των Αγίων Εικόνων. Έλαβε σπουδαία κλασική και θεολογική μόρφωση στα ονομαστά πανεπιστήμια της Βασιλεύουσας. Μάλιστα μετά τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, την αναστήλωση των Ιερών Εικόνων από την αγία Θεοδώρα την Αυγούστα και τον υιό της Μιχαήλ Γ΄ (842-867), το 842 ο Φώτιος ανήλθε με την αξία του σε υψηλά πολιτικά αξιώματα. Το 858 μετά την απομάκρυνση του πατριάρχη Ιγνατίου από τον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ο αυτοκράτορας πρότεινε να ανέβει ο Φώτιος, ο οποίος είχε αναδειχθεί ως ενάρετος και συνετός άνδρας. Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του δέχτηκε να εισέρθει στον ιερό κλήρο. Σε μια εβδομάδα έλαβε και τους τρεις βαθμούς της ιεροσύνης. Η χειροτονία του ως επίσκοπος και η ενθρόνισή του στον πατριαρχικό θρόνο έγινε τα Χριστούγεννα του 858.

     Ο Φώτιος από τις πρώτες κιόλας μέρες άρχισε την αναδιοργάνωση της Εκκλησίας και το κλείσιμο των πληγών της που είχε ανοίξει η εκατονταετής εικονομαχική έριδα (726-842). Καλώντας άξιους συνεργάτες αγωνίστηκε για την πνευματική ανόρθωση των πιστών και την ιεραποστολική αποστολή της Εκκλησίας, η οποία είχε αναστείλει η λαίλαπα της εικονομαχίας.  Άρχισε από τον εκχριστιανισμό των Βουλγάρων, τους οποίους μετέβαλε ταυτόχρονα και σε φίλους του βυζαντινού κράτους. Ανέθεσε στους δύο σπουδαίους θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο να μεταβούν στην Ευρώπη και να εκχριστιανίσουν τους λαούς της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης, οι οποίοι ήταν ακόμη ειδωλολάτρες. Αυτό σημαίνει πως πραγματικός φωτιστής της Ευρώπης είναι ο Μέγας Φώτιος!

       Στον μορφωτικό και παιδευτικό τομέα υπήρξε πρωτοπόρος για την εποχή του. Πίστευε με όλη τη δύναμη της ψυχής του ότι η παιδεία και η μόρφωση είναι απαραίτητα στοιχεία του ανθρώπου για να μεταστοιχειωθεί σε πνευματική οντότητα.

Πόσο μεγάλη δόξα ἐν οὐρανοῖς ἀξιώθηκε ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Θεοδόχος, ὁ ὁποῖος κράτησε στα χέρια του τό Σωτήρα τοῦ κόσμου! Τούτο φαίνεται ὁλοκάθαρα ἀπό τό ἀκόλουθο περιστατικό ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Πέτρου τοῦ Ἀθωνίτου (12 Ἰουνίου).

Πόσο μεγάλη δόξα εν ούρανοίς αξιώθηκε ό άγιος  Συμεών ό Θεοδόχος, ό όποιος κράτησε στα χέρια του το Σωτήρα του κόσμου!

Τούτο φαίνεται ολοκάθαρα από το ακόλουθο περιστατικό από τον βίο του αγίου Πέτρου του Αθωνίτου (12 Ιουνίου).

 Ό Πέτρος ήταν στρατηγός και κατά τη διάρκεια μιας μάχης συνελήφθη, αλυσοδέθηκε και φυλακίστηκε στην πόλη Σαμάρα, στις όχθες του ποταμού Ευφράτη. Για μεγάλο χρονικό διάστημα έλιωνε στη φυλακή και στο τέλος άρχισε να ικετεύει με δάκρυα τον άγιο Νικόλαο, να πρεσβεύει στον Θεό ώστε να απελευθερωθεί από τη, φυλακή• μάλιστα υποσχέθηκε ν’ αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό. Πράγματι ό άγιος Νικόλαος φανερώθηκε στον Πέτρο σε όνειρο και του είπε πώς, μολονότι προσευχήθηκε γι’ αυτόν, ό Θεός ανέβαλε να επιτρέψει την απελευθέρωση, διότι αύτός (ό Πέτρος) είχε ξαναδώσει στο παρελθόν παρόμοια υπόσχεση αφιέρωσης και δεν την είχε  τηρήσει.

 Επιπλέον ό άγιος Νικόλαος τον συμβούλευε να προσευχηθεί στον άγιο Συμεών τον Θεοδόχο, ό όποιος «έχει μεγάλη παρρησία ενώπιον του Θεού και ίσταται κοντά στον θρόνο του Θεού μαζί με την Παναγία και τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο».

Πανἠγυρις τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους

Σύν Θεῶ σήμερα Πέμπτη θά τελεστεῖ Ἱερά Ἀγρυπνία πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους στό ὁμώνυμο Παρεκκλήσιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγ. Τριάδος Ἐδέσσης (20.30-01.00. Ἡ πύλη κλείνει στίς 22.30). Αὔριο Παρασκευή στίς 18.00 θά τελεστεῖ ἡ Ἱερά Παράκλησις τοῦ Ἁγίου.
Ἡ ἑορτή μετατίθεται διότι συμπίπτει μέ τό Ψυχοσάββατο (10-2-2018) σύμφωνα μέ τό τυπικό τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς

Ἅγ. Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος: "Ὅσοι θεωροῦν ἀγάπη τήν ἀφοσίωση στήν ἐξωτερική διακονία καί τίς καλές πράξεις μόνο, δέν γίνεται νά ἀσκήσουν καθαρά καί σωστά τήν ἀγάπη.

Περί της πνευματικής τελειότητας (Κεφάλαια11,12,13)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oι πρώτες θείες εντολές, η αγάπη και ο φόβος του Θεού, είναι τα θεμέλια της πνευματικής μας οικοδομής.

Με τη βοήθεια της θείας χάρης, οι δύο αυτές αρετές καταφέρνουν να κάνουν περιεχόμενο της καρδιάς μας την αδιάκοπη μνήμη του Θεού.

Η αγάπη αυξάνεται μέρα με τη μέρα και προκόβουμε πνευματικά, όταν τη ζητάμε ακατάπαυστα από τον Κύριο.  "Κύριε πρόσθες ημίν πίστιν" και αγάπη.

Καλός ζήλος, σθένος, αγώνας και φροντίδα επίσης, μάς κάνουν ικανούς να αποκτήσουμε τη θεία αγάπη, που είναι μία δωρεά του Χριστού.

Από αυτή ξεκινάει και η δεύτερη εντολή, η αγάπη προς τον πλησίον. Διότι πνευματικός νόμος είναι να φροντίζουμε τις εντολές του Θεού με σειρά προτεραιότητας. Τα πρώτα προηγούνται τα δεύτερα έπονται. 

Αγαθή προαίρεση, εσωτερική λαχτάρα για τον Θεό και σωστή τοποθέτηση απέναντι στον θείο νόμο μαζί με τη θεία χάρη συντελούν στη μεγέθυνση της αγάπης μέσα μας. 

Αντίθετα όσοι θεωρούν αγάπη την αφοσίωση στην εξωτερική διακονία και τις καλές πράξεις μόνο δεν γίνεται να  ασκήσουν καθαρά και σωστά την αγάπη.

Διότι χωρίς τα πρώτα, δηλαδή την αγάπη, τη μνήμη και την αναζήτηση του Θεού, η κακία βρίσκει έρημο το πεδίο της ψυχής, οπότε συμβαίνουν δύο δυσάρεστες εξελίξεις:

• Ή ο πιστός βρίσκει κοπιαστικές τις προσταγές του Θεού, συσσωρεύοντας στην ψυχή του λύπες, γογγυσμούς και κατηγορίες κατά της διακονίας των αδελφών του
• ή εξαπατάται και φουσκώνει με την ιδέα ότι είναι τάχα ενάρετος και θεωρεί τον εαυτό του σπουδαίο, τέλειο τηρητή των θείων εντολών και άξιο τιμών.

Ἅγιος Συμεών ὁ Θεοδόχος. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΘΕΟΔΟΧΟΣ.

Ό πρεσβύτης Συμεών έπελέγη επί βασιλείας του Αιγυπτίου αυτοκράτορα Πτολεμαίου Φιλαδέλφου ως ένας από τους περίφημους Εβδομήκοντα σοφούς, στους οποίους ανατέθηκε το μείζον έργο τις μεταφράσεως της Βίβλου από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά. Ό Συμεών επιτελούσε ευσυνείδητα την αποστολή του αύτή, άλλα κατά τη διαδικασία της μεταφράσεως τού Βιβλίου του Προφήτη Ησαΐα, έφθασε στο επίμαχο εδάφιο της προφητείας: Ιδού ή παρθένος εν γαστρι έξει και τέξεται υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ (Ήσ. 7:14). Αυτό του προκάλεσε σύγχυση και, στην αμηχανία του, πήρε ένα μαχαιρίδιο γιά να αφαιρέσει τη λέξη «παρθένος» και να την αντικαταστήσει με την ελληνική λέξη «νεάνις». Αμέσως όμως άγγελος του Θεού παρουσιάστηκε και εμπόδισε τον Συμεών από το εγχείρημα αυτό, εξηγώντας του ότι ή προφητεία ήταν αληθής και ορθά γραμμένη. Ό αγγελιαφόρος του Θεού είπε ακόμη ότι ό ίδιος ό Συμεών θά βεβαίωνε του λόγου το αληθές, διότι, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δεν επρόκειτο να πεθάνει προτού να δει τον Μεσαία, τον εκ της Παρθένου γεννηθέντα. 

Ό δίκαιος Συμεών αγαλλίασε στο άκουσμα μιας τέτοιας φωνής εξ ουρανού, άφησε αμετάβλητη τη διατύπωση της προφητείας και δόξασε τον Θεό πού τον αξίωσε να ζήσει και να δει τον Έπηγγελμένο.

Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Ἅγιος μάρτυς Τρύφων: Ὁ προστάτης Ἅγιος τῶν ἀμπελουργῶν

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΤΡΥΦΩΝ: Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΩΝ

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

 

       Ένας από τους ηρωικότερους μάρτυρες της αρχαίας Εκκλησίας είναι και ο άγιος Τρύφωνας ο ιαματικός. Μάλιστα για την απλότητά του και την ενασχόλησή του με την κτηνοτροφία και τη γεωργία, θεωρείται ο προστάτης άγιος των γεωργών και ιδιαίτερα των αμπελουργών.

       Γεννήθηκε στη Λάμψακο της Φρυγίας της Μ. Ασίας περί το 220 μ. Χ., από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι του ενέπνευσαν την πίστη στον αληθινό Θεό. Η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή και ο ίδιος εξασκούσε το επάγγελμα του χηνοβοσκού. Όμως παράλληλα μελετούσε την Αγία Γραφή και ποθούσε να τύχει της σωτηρίας και να γίνει πολίτης της ουράνιας βασιλείας του Θεού. Χάρις στην βαθιά του πίστη και την αγνή και αγία ζωή του προικίστηκε από το Θεό να έχει το χάρισμα της θεραπείας ασθενειών και την εκδίωξη των δαιμόνων. 

Κάποτε έκανε περιοδεία στην Μ. Ασία ο αυτοκράτορας Γορδιανός (238-244) έχοντας μαζί του και την άρρωστη κόρη του, η οποία βασανιζόταν από φοβερό δαιμόνιο. Πληροφορήθηκε για τη δύναμη του χριστιανού Τρύφωνα, του οποίου ζήτησε τη βοήθεια. Ύστερα από θερμή προσευχή θεράπευσε την κόρη του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα, αποδεικνύοντας τη δύναμη του αληθινού Θεού. Το θαύμα αυτό στάθηκε αφορμή να μεταστραφούν στο Χριστό πλήθος ειδωλολατρών και να εγκαταλείψουν τη λατρεία των δαιμονικών «θεών» και των ειδώλων.

     Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε περίοδο σκληρών διωγμών των Χριστιανών από το ρωμαϊκό κράτος. Με την παρότρυνση των αδίστακτων και σκοταδιστικών ειδωλολατρών ιερέων, των μάντεων, των μάγων, των ορφεοτελεστών και άλλων παρασίτων της ειδωλολατρικής θρησκείας, οι ρωμαϊκές αρχές καταδίωκαν με μανία εξοντώσεως τους Χριστιανούς, υποβάλλοντάς τους σε φρικτά βασανιστήρια και το θάνατο. Το 249 ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο της Ρώμης ο Δέκιος (249-251), ένας ιδιαίτερα σκληρός και απάνθρωπος ηγεμόνας. Τα σκοτεινά ειδωλολατρικά ιερατεία έπεισαν τον δεισιδαίμονα αυτοκράτορα, πως δήθεν, οι «θεοί» ήταν δυσαρεστημένοι από την παρουσία και τη δράση των Χριστιανών και γι’ αυτό δεν έδειχναν ευμένεια για το κράτος. Τον συμβούλεψαν πως για να ξαναγίνουν ευμενείς οι «θεοί», «ζητούσαν» να τους προσφέρουν θυσία όλοι οι πολίτες του κράτους!

Mount Tabor, Israel

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 08 Φεβρουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 08 Φεβρουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

8 Φεβρουαρίου. Θεοδώρου στρατηλάτου μεγαλομάρτυρος, Ζαχαρίου τοῦ προφήτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας, Πέμ. λε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Ἰω. δ΄ 20-ε΄ 20).

Α Ιω. 4,20          ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;

Α Ιω. 4,20                Εάν όμως κανείς πη ότι αγαπώ τον Θεόν και συγχρόνως μισή τον αδελφόν του, είναι ψεύστης. Διότι εκείνος που δεν αγαπά τον αδελφόν του, τον οποίον είδε και βλέπει κάθε ημέραν, πως είναι δυνατόν να αγαπά τον Θεόν, τον οποίον ποτέ δεν έχει ίδει·