Ἡ καθολικότητα τῆς Φιλοκαλίας. Ἡ πράξη καί ἡ θεωρία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ καθολικότητα τῆς Φιλοκαλίας. Ἡ πράξη καί ἡ θεωρία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-04-2013(Σύναξη Ἀνδρῶν), http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Λόγος γιά τό ψέμα»

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Θ΄

ΓΙΑ ΤΟ ΨΕΜΑ

Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά

Θέλω νά σᾶς θυμίσω, ἀδελφοί μου, λίγα γιά τό ψέμα. Γιατί δέν βλέπω νά πολυφροντίζετε νά κρατᾶτε τή γλώσσα σας καί γι᾿ αὐτό εὔκολα παρασυρόμαστε σέ λάθη. Βλέπετε, ἀδελφοί μου, ὅτι γιά κάθε πράγμα, ὅπως πάντα σᾶς λέω, παίζει ρόλο ἡ συνήθεια καί στό καλό καί στό κακό. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή καί ἄγρυπνη φροντίδα, γιά νά μήν μᾶς ξεγελάει τό ψέμα. Γιατί κανένας ἀπ᾿ αὐτούς πού λένε ψέματα δέν ἑνώθηκε μέ τό Θεό. Τό ψέμα δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό Θεό. Γιατί εἶναι γραμμένο: «Τό ψέμα πηγάζει ἀπό τόν πονηρό». Καί σ᾿ ἄλλο σημεῖο ἔχει γραφτεῖ ὅτι: «Ὁ διάβολος εἶναι ψεύτης καί πατέρας τοῦ ψεύδους» (Ἰωάν. Η΄: 44). βλέπετε λέει τό διάβολο πατέρα τοῦ ψεύδους. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Θεός. Γιατί Αὐτός λέει: «Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰωάν. Δ΄: 16). καταλαβαίνετε λοιπόν ἀπό Ποιόν χωριζόμαστε καί μέ ποιόν δενόμαστε μέ τό ψέμα. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δενόμαστε μέ τό διάβολο. Ἄν πραγματικά θέλουμε νά σωθοῦμε, ἔχουμε ὑποχρέωση μέ ὅλη τή δύναμη καί μέ κάθε φροντίδα ν᾿ ἀγαπᾶμε τήν ἀλήθεια καί νά φυλαγόμαστε ἀπό κάθε εἴδους ψέμα, γιά νά μήν μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀλήθεια καί τή ζωή.

Ὕπάρχουν δέ τρεῖς διαφορετικοί τρόποι γιά νά πεῖ κανείς ψέματα.

Ὅ ἕνας εἶναι τό νά πεῖ κανείς ψέματα μέ τό νοῦ του, ὁ ἄλλος τό νά πεῖ ψέματα μέ λόγια καί ὁ τρίτος τό νά πεῖ ψέματα μέ ὁλοκληρη τή ζωή του. Ἐκεῖνος πού μέ τό νοῦ του λέει: «Γιά μένα λένε». Καί ἄν σταματήσουν νά μιλᾶνε, πάλι ὑποψιάζεται ὅτι σταμάτησαν γι᾿ αὐτόν. Ἄν τοῦ πεῖ κανείς μιά κουβέντα, ὑποψιάζεται ὅτι τήν εἶπε ἐπίτηδες γιά νά τόν στενοχωρήσει. Καί μ᾿ ἕνα λόγο, σέ κάθε πράγμα ἔτσι ὑποψιάζεται τόν ἀδελφό του, λέγοντας:

Ὅσιος Γεώργιος Καρσλίδης: Ἔβλεπε τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων σάν ἀνοιχτό βιβλίο

Πάντοτε λιτός, απλός, άγρυπνος, νηστευτής και δεόμενος. Επιλεγμένα σιωπηλός, λιγομίλητος, προσεκτικός, αυστηρός, και σοβαρός. Αν και φιλάσθενος, ανάπηρος και αδύναμος, δεν υπήρξε νωχελής, ακηδιαστής και υποχωρητικός στη γενναία του άσκηση.

Σε μεγάλη ανάγκη επισκεπτόταν ο ίδιος φτωχούς και ασθενείς. Είχε βοηθηθεί ο ίδιος πολύ με τον μακρύ, ταπεινό του αγώνα κι έτσι μπορούσε να βοηθήσει και τους άλλους καίρια. Στην αγία προσκομιδή μνημόνευε χιλιάδες ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων, όπως ο σύγχρονός του άγιος Νικόλαος ο Πλανάς των Αθηνών. Μάλιστα σημείωνε ορισμένα ονόματα και, μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, καλούσε ιδιαίτερα τους συγγενείς και τους έλεγε επακριβώς τα προβλήματα των ζώντων ή των κοιμηθέντων και πώς τελείωσαν το βίο τους. Καθαροί και αθώοι άνθρωποι και μικρά παιδιά τον έβλεπαν ως λειτουργό να μην πατά στη γη, όπως τον σύγχρονό του μακαριστό Γέροντα Ιερώνυμο Σιμωνοπετρίτη (†1957).

Στις καθημερινές αναίμακτες θείες ιερουργίες ήταν ο τρισμακάριος φωτεινός, ειρηνικός, γαλήνιος, χαρούμενος, αγλαόμορφος. Συλλειτουργούσε με αγγέλους και αγίους, όπως ο άγιος Σπυρίδων. “Σπάνια λειτουργώ μόνος μου” έλεγε ο όσιος Γέροντας. Είχε, όπως είπαμε, ιδιαίτερη ευλάβεια στην Παναγία, τον Τίμιο Πρόδρομο, τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Πολλούς ασθενείς, από μεγάλη ταπείνωση, τους έστελνε σε διάφορους αγίους και με την ευχή του θεραπεύονταν. Η ταπείνωσή του δεν επέτρεπε να τον τιμούν. Είχε ειλικρινή αίσθηση της αναξιότητός του. Ζητούσε μόνο τη δόξα του Τρισαγίου Θεού και των φίλων του αγίων. Τους αγίους ονόμαζε μουσαφίρηδές του. Είχε καλή παρέα μαζί τους. Είχε τη χάρη να βλέπει την ψυχική κατάσταση των εκκλησιαζομένων. Τη χάρη αυτή χρησιμοποιούσε διακριτικά μόνο προς διόρθωση και ωφέλεια ψυχών.

Γεώργιος Ἰλανίδης (1919-25 Aὐγούστου 1997): Ἕνας ἀσκητής μέσα στόν κόσμο

Ο Γεώργιος Ιλανίδης γεννήθηκε το έτος 1919 στην Κιουτάχεια της Μικράς Ασίας. Από τους πιστούς γονείς του, και ιδιαίτερα από την ευλαβέστατη μητέρα του Δέσποινα, πρωτοδιδάχθηκε την βαθειά πίστη στον Θεό και την απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του.

Ήταν μέν αγράμματη η μητέρα του, αλλά ήταν πολύ καλή νοικοκυρά και μεγάλωνε με αγάπη, με σωστή ανατροφή τα τέσσερα παιδιά της. Κάθε βράδυ τα συγκέντρωνε κοντά της για να προσευχηθούν όλοι μαζί και να κάνουν μετάνοιες. Τα συμβούλευε: «Πάντα να προσεύχεσθε και να κάνετε μετάνοιες για τ’ αφεντικά σας, για να τα έχη ο Θεός καλά, να πηγαίνουν καλά οι δουλειές τους· έτσι θα είστε και σεις καλά και θα έχετε δουλειά».

Από την μητέρα του ο Γιώργος έμαθε να προσεύχεται και να νηστεύη. Η ίδια μέχρι την κοίμηση της στα 53 χρόνια της, ακόμη και με πρησμένη κοιλιά από την αρρώστια της, καρκίνο στο ήπαρ και ασκίτη, προσπαθούσε να κάνη τις μετάνοιες της και να μην αφήση τη νηστεία της. Όλη την πίστη και την αγωνιστικότητα της μητέρας την κληρονόμησε ο γυιός της Γιώργος.

Ήρθαν με την οικογένεια του πρόσφυγες στην μητέρα Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στις Σέρρες. Μαζί με τον αδελφό του άνοιξαν ιχθυοπωλείο και οικονομούσαν τις ανάγκες τους.

Ο πόλεμος του 1940 βρήκε τον Γιώργο να υπηρέτη την θητεία του. Από την πρώτη μέρα η Μονάδα του έφυγε για το μέτωπο στην Αλβανία. Ως Δεκανέας του Ιππικού πολέμησε με γενναιότητα και αυτοθυσία, μέχρι την εισβολή των Γερμανών στην Πατρίδα μας.

Πάντα έφερε μαζί του στην τσέπη την Καινή Διαθήκη και, όταν οι άλλοι ξεκουράζοντο, αυτός διάβαζε τον Λόγο του Θεού και προσευχόταν. Κάποτε, ενώ ο ίδιος ήταν εξαθλιωμένος από την πείνα, προτίμησε να μείνη νηστικός και να μοιράση το φαγητό του στους Ιταλούς αιχμαλώτους, που ήταν σε χειρότερη κατάσταση.

Ὁ Ἅγιος μάρτυς Γεώργιος τοῦ Κράτοβο.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Ό Άγιος μάρτυς Γεώργιος του Κράτοβο

Ό Γεώργιος ήταν Σέρβος στην καταγωγή, από την πόλη Κράτοβο. Ασκούσε την τέχνη τού χρυσοχόου και ήταν πιστός, στην καρδιά και στην ψυχή του, χριστιανός. Όταν  έφθασε σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, οι Τούρκοι προσπάθησαν να τον μεταστρέφουν στο Ισλάμ, άλλα ο Γεώργιος παρέμεινε ασάλευτος στην πίστη του.

«Ὁ σκοπός τοῦ γάμου», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

'Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ὁ σκοπός τοῦ γάμου»

Ὁμιλία στίς 7-12-2016

Εὐχαριστῶ τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μέ ἀξιώνει πάλι νά εἶμαι κοντά σας. Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο μητροπολίτη σας, τόν κ. κ. Γεώργιο καί καθηκόντως καί τόν δικό μου σεβαστό μητροπολίτη, τόν κ.κ. Ίωήλ, καθώς καί ὅλους ἐσᾶς πού ἤρθατε ἀπόψε, παρόλο τό ψύχος. Τό θέμα σήμερα ἦταν γενικῶς γύρω ἀπό τήν οἰκογένεια, ἀλλά σκέφτηκα νά ἐπικεντρωθοῦμε καί νά μιλήσουμε γιά τόν σκοπό τοῦ γάμου ὡς μία ἀφορμή γιά προβληματισμό καί γιά τή συζήτηση πού, ὅπως ἔχει ἀνακοινωθεῖ, θά ἀκολουθήσει μετά.

Πρέπει βεβαίως νά ποῦμε ὅτι ὁ γάμος εἶναι μυστήριο μέγα. «Ἐγώ δέ λέγω», λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «εἰς Χριστόν καί εἰς τήν ἐκκλησίαν»¹. Δηλαδή ἡ σχέση τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας μέσα στόν γάμο εἰκονίζει τή σχέση τοῦ Χριστοῦ μέ τήν Ἐκκλησία. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι, ὅπως ὁ Χριστός μας θυσιάστηκε γιά τήν Ἐκκλησία κατά τόν ἴδιο τρόπο θά πρέπει καί ὁ ἄνδρας νά θυσιάζεται γιά τήν γυναίκα, τή σύζυγό του.

- Ποιός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ γάμου;

Θά πρέπει νά ποῦμε ἐξαρχῆς τόν σκοπό τοῦ γάμου. Εἶναι ἕνα μυστήριο, εἶναι δηλαδή κάτι πού μᾶς φανερώνει τόν Θεό, γιατί αὐτό εἶναι τό μυστήριο. Τό μυστήριο εἶναι ἕνας τρόπος γιά νά γίνει μία Θεοφάνεια, ὅπως εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Στή Θεία Λειτουργία φανερώνεται ὁ Θεός καί ὅσοι εἶναι δεκτικοί μετέχουν στόν Θεό, ἑνώνονται μέ τόν Θεό, θεώνονται. Τό μυστήριο τοῦ βαφτίσματος ἐπίσης εἶναι μία Θεοφάνεια. Ἔτσι καί τό μυστήριο τοῦ γάμου θά πρέπει νά εἶναι μία Θεοφάνεια, νά εἶναι μία φανέρωση τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Γι’ αὐτό καί εἶναι μυστήριο μέγα καί εἰκονίζει ἀκριβῶς αὐτή τήν ἴδια σχέση καί πρέπει νά φανερώνει, καί τότε εἶναι πετυχημένος, τή σχέση πού ἔχει ὁ Χριστός μέ τήν Ἐκκλησία.

Ἐφόσον, λοιπόν, ὁ γάμος εἶναι μυστήριο δέν μπορεῖ παρά νά ὑπηρετεῖ τόν σκοπό πού ὑπηρετοῦν ὅλα τά μυστήρια πού ἔχουμε μέσα στή Ἐκκλησία. Καί ποιός εἶναι ὁ σκοπός πού ὑπηρετοῦν ὅλα τά μυστήρια; Γιατί κάνουμε τή Θεία Λειτουργία; Γιατί βαφτιζόμαστε; Γιατί χριόμαστε; Γιατί κάνουμε τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως, τό ὁποῖο ἐντάσσεται στό γενικότερο μυστήριο τῆς μετανοίας; Γιατί κάνουμε τό μυστήριο ἐπί τῶν κεκοιμημένων; Γιατί κι αὐτό εἶναι μυστήριο. Γιατί κάνουμε τά μνημόσυνα δηλαδή; Γιατί κάνουμε τήν κηδεία; Καί ὅλα τά ἄλλα πού κάνουμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Γιατί τά μυστήρια δέν εἶναι ἑπτά, αὐτό μᾶς ἦρθε ἀπό τή Δύση. Τά μυστήρια εἶναι πάρα πολλά μέσα στήν Ἐκκλησία. Τά κάνουμε μέ ἕναν σκοπό. Ποιός εἶναι ὁ σκοπός; Εἶναι ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχουμε.

- Γιατί ἄραγε ὑπάρχουμε; Τό ἔχουμε σκεφτεῖ;

Ἀποφθέγματα τῶν τελευταίων ἡμερῶν τῆς ζωῆς τοῦ Γέροντος Ἀμφιλόχιου Μακρῆ

• Στα μικρά παιδιά να δίνετε μεγάλη πρόνοια. 
• Στην άλλη ζωή, εάν έχω παρρησία θα παρακαλέσω το Χριστό να σε βάλει στο καλύτερο περιβόλι και θα βλέπεις το Χριστό νύχτα μέρα. 
• Είναι ασέβεια να φάω, εγώ ετοιμάζομαι να παρουσιαστώ στον Κύριο (Όταν του προσφέρθηκε φαγητό). 
• Να έχετε αγάπη μεταξύ σας και οι αδελφοί να προσέχετε τις καλόγριες. Εάν συμβαίνουν και λάθη να τα συγχωρείτε. Πάντα με υπομονή και αγάπη να τα παραβλέπετε. 

Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος – Ἔργα, Τόμος Ε΄ (Πέμπτος)

Περί μετανοίας / Για τη μετάνοια

Λόγος ψυχωφελής / Λόγος ωφέλιμος στην ψυχή

Περί μετανοίας και κατανύξεως / Για τη μετάνοια και την κατάνυξη

Περί αγάπης / Για την αγάπη

Περί ψαλμού / Για την ψαλμωδία

Περί προσευχής / Για την προσευχή

Περί φιλοπτωχίας / Για την αγάπη προς τους φτωχούς

Περί νηστείας / Για τη νηστεία

Εις το μη θαυμάζειν τα πρόσκαιρα, μηδέ δελεάζεσθαι εν τοις τερπνοίς του βίου· και εις τον εβδομηκοστόν δεύτερον ψαλμόν / Για το να μη θαυμάζουμε τα πρόσκαιρα, ούτε να δελεαζόμαστε με τις χαρές αυτής της ζωής· και για τον εβδομηκοστό δεύτερο ψαλμό

Ωδή εύρυθμος, εις τους οσημέραι αμαρτάνοντας και οσημέραι μετανοοούντας / Ωδή έμμετρη, γι’ αυτούς που καθημερινά αμαρτάνουν και καθημερινά μετανοούν

Περί του μη σκανδαλίζειν τον πλησίον, και περί ορθού βίου / Για το να μη σκανδαλίζει κανείς τον πλησίον του, και για τον ορθό βίο

Παραίνεση

Λόγος περί αληθούς αποταγής, και ον τρόπον ευρήσει ψυχή τον Θεόν· διό και ήλθεν ο Κύριος / Λόγος για την αληθινή απάρνηση του κόσμου, και για τον τρόπο που η ψυχή θα βρει τον Θεό· γι’ αυτό και ήρθε ο Κύριος

Ασκητικόν, ωφέλιμον / Λόγος ασκητικός, ωφέλιμος

Περί της θείας χάριτος / Για τη θεία χάρη

Λόγος περί παρθενίας / Λόγος για την παρθενία

Κατά των πονηρών γυναικών / Εναντίον των πονηρών γυναικών

Χαῖρε, Μάρτυς Χαράλαμπε

Χαῖρε, ὁ Μάρτυς τῆς ἀληθείας·

χαῖρε, ὁ κῆρυξ τῆς εὐσεβείας.

Χαῖρε, τῆς εἰδώλων θρησκείας κατήγορε·

χαῖρε, τῆς ἐνθέου σοφίας πληρέστατε.

Χαῖρε, ὅτι σύ ἐνίκησας Σατανᾶν τόν τρομερόν·

χαῖρε, ὅτι σέβας δέδωκας τῷ λαῶ ὡς ὁ Χριστός.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 16 Φεβρουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 16 Φεβρουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

16 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Παμφίλου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτύρων, Μαρουθᾶ σὺν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Μαρτυροπόλει, Φλαβιανοὺ Ὁσίου, Φλαβιανοῦ Πατριάρχου, Ρωμανὸς Ὁσιομάρτυρας Ἠλία Ἱερομάρτυρος, Τάνκο Ἐπισκόπου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Κύπρῳ.

Οἱ Ἅγιοι Πάμφιλος, Δανιήλ, Ἠσαΐας, Θεόδουλος, Ἱερεμίας, Ἰουλιανός, Οὐάλης, Παῦλος, Πορφύριος, Σαμουὴλ καὶ Σέλευκος οἱ Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες, μαρτύρησαν ἐπὶ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοὺ (284-305 μ.Χ.). Κατάγονταν ἀπὸ διάφορους τόπους, τοὺς ἕνωνε ὅμως ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Ἐργαζόμενοι στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ ἐνώπιον τοῦ ἔπαρχου Φιρμιλιανοῦ. Ὁ ἄρχοντας κατέβαλε κάθε προσπάθεια νὰ πείσει τοὺς Ἁγίους νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους στὸν Χριστό. Ἐκεῖνοι ὅμως παρέμειναν σταθερὰ προσηλωμένοι στὴν πατρῴα εὐσέβεια. Τότε ὁ Φιρμιλιανὸς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τοὺς θανατώσουν, ἀφοῦ πρῶτα τοὺς βασανίσουν.
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἠλίας, Πάμφιλος, Οὐάλης, Παῦλος, Σέλευκος, Ἱερεμίας, Ἠσαΐας, Σαμουὴλ καὶ Δανιὴλ ἀποκεφαλίσθηκαν διὰ ξίφους. Ὁ Πορφύριος, ὑπηρέτης τοῦ Παμφίλου, συνελήφθη τὴν ὥρα ποὺ ἀναζητοῦσε τὸ λείψανο τοῦ κυρίου του καὶ κάηκε ζωντανὸς μαζὶ μέ τὸν Μάρτυρα Ἰουλιανό. Τὸν Ἅγιο Θεόδουλο τὸν σταύρωσαν ἐπὶ ξύλου. Ἔτσι μαρτύρησαν οἱ Ἅγιοι καὶ προσετέθησαν στὴ χορεία τῶν ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Σύναξη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐτελεῖτο στὴ Μεγάλη Ἐκκλησία.