Ποιούς πρέπει νά συμβουλευόμαστε Α΄ (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. ΚΑ΄), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ποιούς πρέπει νά συμβουλευόμαστε Α΄ (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. ΚΑ΄), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 6-2-2018 (σύναξη στόν Ἱ.Ν. Τιμίου Σταυροῦ, Καλή Σκύδρας), http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Λόγοι περί προσευχῆς, Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Λόγοι περί προσευχῆς, Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-09-2013 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσών), http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου»

Δ΄ Διδασκαλία

ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΙΟ ΦΟΒΟ

Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά

«Ἡ ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (Ψαλμ. 110 : 10). Καί πάλι λέει: «Ἀρχή καί τέλος εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ» (Παροιμ. 1, 7 : 9, 10 : 22, 4). Ἀρχή ἐννοεῖ τόν ἀρχικό φόβο πού τόν διαδέχεται ὁ τέλειος, ὁ φόβος τῶν ἁγίων. Ὁ ἀρχικός λοιπόν φόβος ταιριάζει στό δικό μας πνευματικό ἐπίπεδο. Αὐτός προφυλάσσει τήν ψυχή ἀπό κάθε κακία, ὅπως τό γάνωμα προφυλάσσει τό χάλκωμα. Γιατί λέει: «Μέ τό φόβο τοῦ Κυρίου ξεφεύγει καθένας ἀπό κάθε κακό» (Παροιμ. 15, 27). Ἐάν λοιπόν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό κακό, μέ τό φόβο τῆς τιμωρίας, σάν τό δοῦλο πού φοβᾶται τό ἀφεντικό του, φτάνει σιγά-σιγά νά κάνει τό καλό, καί κάνοντας τό καλό ἀρχίζει λίγο -λίγο νά ἐλπίζει καί σέ κάποια ἀμοιβή τῆς ἐργασίας, ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ μισθωτός.

Ὅταν λοιπόν ἐπιμείνει στήν ἀποφυγή τοῦ κακοῦ, ὅπως εἴπαμε, ἀπό φόβο σάν τό δοῦλο, καί πάλι, ὅταν συνεχίσει νά κάνει τό καλό μέ τήν ἐλπίδα τῆς ἀμοιβῆς, ὅπως ἀκριβῶς ὁ μισθωτός, παραμένοντας, μέ τή Χάρη Θεοῦ, στήν προσπάθεια τοῦ καλοῦ γιά ἀρκετό χρονικό διάστημα καί προσεγγίζοντας τό Θεό, ἀνάλογα μέ τήν πρόοδό του, γεύεται τελικά τή Θεϊκή παρουσία καί δέν θέλει πιά ν᾿ ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό Θεό. Γιατί «ποιός μπορεῖ πιά νά τόν χωρίσει», ὅπως εἶπε ὁ Ἀπόστολος, «ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ»; (Ρωμ. Η΄: 35). Τότε φτάνει στήν κατάσταση τοῦ υἱοῦ καί ἀγαπάει τό καλό γιά τό ἴδιο τό καλό καί φοβᾶται ἐπειδή ἀγαπάει¹. Αὐτός ἀκριβῶς εἶναι ὁ μεγάλος καί τέλειος φόβος.

Πῶς ἀντιμετώπιζε ὁ γέροντας Πορφύριος τήν ἀρρώστια

 

Όταν πονάω , λέω: συγχώρα με , Κύριε. Αν είναι ανάγκη  πας στον γιατρό βέβαια, αλλά αυτό  δεν είναι ότι ξεχνάς και τον Θεό και… την ελπίδα...

Αυτό είναι μεγάλο πράγμα, δοξάζω τον Κύριο, που μου έδωσε, που οικονόμησε η Αγαθότης Του και η Αγάπη Του το έφερε έτσι να είμαι άρρωστος. Τον δοξάζω. Τι θα κάνεις, θα αγανακτήσεις εναντίον του Θεού;

Δεν ξέρουμε, από αμαρτίες  είναι, από δοκιμασίες είναι; Το έλεος και η αγάπη του Θεού οικονόμησε έτσι.

Ἱερομάρτυρας Τιμόθεος Strelkov(+1918, +1930) ἐκτελέστηκε μέ ἀποκεφαλισμό καί ἀναστήθηκε θαυματουργικά !

Ο ιερέας Τιμόθεος Strelkov(+1918, +1930) εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό το 1918 και αναστήθηκε θαυματουργικά. Να πως συνέβη:

Ο ιερέας Τιμόθεος Strelkov κατοικούσε στο χωριό Mikhailovka στα Ουράλια.Ο μεγαλύτερος αδελφός του Θεόδωρος,πήγε ανατολικά με τον Ρώσο Ναύαρχο Αλέξανδρο Κολτσάκ, ήρωα του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου και ηγέτη του Λευκού Στρατού και πέθανε στο Χάρμπιν.

Το καλοκαίρι του 1918,παραμονή της Πεντηκοστής, ο π.Τιμόθεος συνελήφθη από τον Κόκκινο Στρατό και ως ατρόμητος ομολογητής του Χριστού,καταδικάστηκε αυθημερόν σε θάνατο.

Κατά την διάρκεια της νύχτας τον μετακίνησαν με τα πόδια και υπό ισχυρή έφιππη φρουρά,από το χωριό Mikhailovka προς το Duvan.

Ένα μεγάλο πλήθος πιστών συνόδευαν τον αγαπημένο τους ποιμένα.Μεταξύ του πλήθους βρισκόνταν άνθρωποι του νέου καθεστώτος.Έτσι άλλοι έκλαιγαν και θρηνούσαν και άλλοι γελούσαν και διασκέδαζαν.Παρότι είχαν προχωρήσει αρκετά, το πλήθος δεν έλεγε να διαλυθεί.Σε κάποιο σημείο πρόσταξαν το πλήθος να επιστρέψει.Μαζί τους επέστρεψε και η έφιππη φρουρά.Την πορεία συνέχισαν ο π.Τιμόθεος,ένας φρουρός και η πρεσβυτέρα.

 

 Τρία χιλιόμετρα πριν φτάσουν στο Duvan,έστριψαν προς ένα βάλτο με θαμνώδη βλάστηση,σ'ένα μικρό λόφο.Ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατέλει.Ξημέρωνε η μεγάλη ημέρα της Πεντηκοστής.

Ἀπό τό Συναξάρι – Ἡ ἁγία Σχολαστική, ἀδελφή τοῦ ἁγίου Βενεδίκτου

Δίδυμη αδελφή του αγίου Βενεδίκτου, του πατριάρχη των μοναχών της Δύσης (14 Μαρτίου), η αγία Σχολαστική ήταν καθ’ όλα ενάμιλλος και συνεργάτιδα του αδελφού της. Αφιερωμένη από μικρή στον Θεό, όπλισε την ψυχή της με όλες τις άγιες αρετές για να γίνει αντάξια νύμφη του Χριστού. Όταν ο άγιος Βενέδικτος πήγε να εγκατασταθεί στο Σουμπιάκο στο Μόντε Κασίνο, εκείνη εγκατέλειψε την κοινότητα των παρθένων, όπου ζούσε, για να μείνει κοντά εκεί, ώστε να επωφελείται από τις διδαχές του αγίου. Ο Βενέδικτος, ωστόσο, δέχτηκε να βλέπει την αδελφή του μια φορά μόνο τον χρόνο, πριν την Τεσσαρακοστή, σε ένα σπιτάκι που βρισκόταν μεταξύ του μοναστηριού και της κατοικίας της αγίας. Περνούσαν λοιπόν όλη την ημέρα με συζητήσεις πνευματικές για τα μυστήρια της θείας ζωής που έχει επαγγελθεί σε όσους θα έχουν φέρει εις πέρας τον αγώνα τον καλόν, και την εσπέρα μετά από ένα λιτό γεύμα επέστρεφαν πίσω.

Το 543, φθάνοντας η μέρα της ετήσιας αυτής συνάντησης, αφού άκουσε άπληστα τα λόγια του αδελφού και εν Θεώ πατρός της για ώρες, η αγία Σχολαστική του είπε την ώρα του αποχαιρετισμού: «Σας παρακαλώ να μην φύγετε απόψε, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε ως το πρωί για τις τρυφές του Παραδείσου». –«Μα τι λέτε, αδελφή μου», απήντησε ο Βενέδικτος, «δεν μπορώ με τίποτε να περάσω τη νύχτα έξω από το μοναστήρι μου».

Σχετικά μέ τήν ἀξία τῆς ἀποταμίευσης οὐρανίων θησαυρῶν, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ(Ματθ.6,14-21)

Απόσπασμα από την ομιλία Κ΄

του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου

από το Υπόμνημά του στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον

σχετικά με την αξία της αποταμίευσης ουράνιων θησαυρών

«Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν(:Μη συσσωρεύετε για τον εαυτό σας θησαυρούς εδώ στη γη, όπου ο σκόρος και η αποσύνθεση καταστρέφουν και αφανίζουν, και όπου οι κλέφτες διατρυπούν τοίχους και χρηματοκιβώτια και κλέπτουν. Να θησαυρίζετε όμως για τον εαυτόν σας και να αποταμιεύετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε ο σκόρος, ούτε η σαπίλα τούς αφανίζουν, και όπου οι κλέφτες δεν τρυπούν τοίχους και δεν κλέπτουν. Διότι, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας ( Στον ουρανό ο θησαυρός σας, στον ουρανό και η καρδιά σας)..

[…]Αφού έβγαλε από την ψυχή μας το νόσημα της κενοδοξίας, στην κατάλληλη στιγμή πλέον ομιλεί και περί ακτημοσύνης. Διότι τίποτε δεν προετοιμάζει τόσο τον άνθρωπο στην αγάπη των χρημάτων, όσο ο έρως της κενοδοξίας: για τη δόξα οι άνθρωποι επινοούν και τις αγέλες των δούλων, και το πλήθος των ευνούχων, και τα χρυσοστόλιστα άλογα και τα αργυρά τραπέζια και τα άλλα που είναι περισσότερο ακόμη καταγέλαστα· όχι βέβαια για να ικανοποιήσουν κάποια ανάγκη, ούτε για να απολαύσουν κάποια ηδονή, αλλά για να επιδειχθούν στους πολλούς.

Πιο πάνω βέβαια έλεγε μόνο ότι πρέπει να ελεούμε, εδώ όμως υποδεικνύει και πόσο πρέπει να δίδουμε, όταν λέγει: «Μη θησαυρίζετε». Επειδή δεν ήταν δυνατόν να παρουσιάσει από την αρχή όλο μαζί τον λόγο για την περιφρόνηση των χρημάτων, καθόσον είναι τυραννική η κυριαρχία του πάθους, αφού τον χώρισε σε μέρη και τον ελευθέρωσε από αυτήν, τον σταλάζει στην ψυχή των ακροατών Του, ώστε να γίνει εύκολα παραδεκτός.

Ὁμιλία γιά τήν ἀγάπη πάνω ἀπό κάθε ἄλλη ἀγάπη.Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΟΜΙΛΙΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΑΓΑΠΗ.

Ο φιλών πατέρα και μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος (Ματθ. 10:37)

Όλο το Ευαγγέλιο μας διδάσκει ότι ,πρέπει ν’ αφήνουμε τα πράγματα μικρότερης αξίας για τα υψηλότερα, τα προσωρινά για τα αιώνια, τα λιγότερο καλά για τα καλύτερα, τα ευτελέστερα για τα πολυτιμότερα. ’Άν η ευάγγελία -η καλή είδηση του Ευαγγελίου- δεν υποσχόταν υψηλότερη αξία, ποιος θά άφηνε τα μικρότερης αξίας πράγματα; ’Άν το Ευαγγέλιο δεν αποκάλυπτε την υπεροχή των πολύτιμων αγαθών, ποιος θ’ άφηνε τα ευτελέστερα αγαθά; Ποιος θά άφηνε το μέλι και το γάλα, εάν δεν έβρισκε κάτι γλυκύτερο;

 Ποιος θ’ άφηνε πατέρα και μητέρα, αν δεν έβρισκε κάποιον ακόμη πιο στενό συγγενή; Ποιος θ’ άφηνε παιδιά και φίλους, αν δεν αναγνώριζε κάποιον πιο αγαπητό; Ποιος θά έδινε τη ζωή του εκουσίως στο μαρτύριο και στον θάνατο, εάν δεν αντιλαμβανόταν τήν αιώνια ζωή;