Περί διάκρισης καί πῶς ἀποκτᾶται, Ἀββᾶ Κασσιανοῦ, Φιλοκαλία 3.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί διάκρισης καί πῶς ἀποκτᾶται, Ἀββᾶ Κασσιανοῦ, Φιλοκαλία 3.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-6-2013 (Σύναξη Κυριακῆς) http://www.hristospanagia.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Ὁμολογοῦμεν τόν Ἰησοῦν Χριστό;»

ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Εὐλογημένοι μου Χριστιανοί

Κάθε πράξις μας σέ τούτη τή ζωή ἔχει τήν ἀνταμοιβή της στήν ἄλλη, τήν αἰώνιο. Ὄχι μόνο οἱ θετικές πράξεις, ἀλλά καί οἱ ἀρνητικές. Καί ἡ περισσότερη ἀρνητική πράξις εἶναι ἡ ἄρνησις τοῦ Χριστοῦ. Ἄν ἀρνηθοῦμε τόν Ἰησοῦ Χριστό, τότε καί Ἐκεῖνος θά μᾶς ἀρνηθῆ. Αὐτό τονίζει ὁ Παῦλος «Εἰ ἀρνούμεθα τόν Χριστόν, κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς». Ἄρνησις καί Ὁμολογία εἶναι δύο θέσεις, πού παίρνει ὁ ἄνθρωπος ἔναντι τοῦ Χριστοῦ. Μπροστά στόν ἥλιο ἤ θά κλείσης τά μάτια, ἀρνούμενος τή λάμψι του, ἤ θά τόν δεχθῆς. Δέν χωράει τρίτη θέσις. Ἀδιάφοροι μπροστά στόν Χριστό δέν μποροῦμε νά περάσουμε. Ἤ θά τόν ὁμολογοῦμε ἤ θά τόν ἀρνούμεθα. Δέν θά σωθοῦμε ἄν δέν Ὁμολογοῦμε τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος παρουσίασε καί τή θετική καί τήν ἀρνητική ὄψι, καί ἦταν κατηγορηματικός: «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν Οὐρανοῖς. Ὅστις δ᾿ ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν κἀγώ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν Οὐρανοῖς»¹.

Ἡ Ὁμολογία ἤ ἡ ἄρνησις ἔχουν σχέσι μέ τή δημοσιότητα. Δέν εἴμεθα μόνοι στόν κόσμο. Ζοῦμε μέ ἄλλους. Ἄν ἤμασταν μόνοι, θά μπορούσαμε νά σωθοῦμε, ἔχοντας τήν πίστι στόν Ἰησοῦ Χριστό κρυμμένη στά βάθη τῆς καρδιᾶς μας. Ἄν καί τότε πάλι θά ἔπρεπε νά λειτουργῆ παράλληλα μέ τήν καρδιά καί τό στόμα, ἀφοῦ θά ἔπρεπε νά δοξολογοῦμε καί νά ὑμνοῦμε τόν ἀγαπημένο μας Ἰησοῦ. Ἀκόμη καί οἱ Ἄγγελοι «ἀκαταπαύστοις στόμασι, ἀσιγήτοις δοξολογίαις», μιλᾶνε γιά τόν Θεό. Πολύ περισσότερο ἐμεῖς, πού δέν ζοῦμε μόνοι μας, ἀλλά ζοῦμε σέ κοινωνία ἀνθρώπων.

Πῶς κατόρθωσε ὁ Χριστός νά ἐπιτελέσει τόσα πολλά ἔργα; Τό κατόρθωσε μέ τή βοήθεια πέντε κύριων θαυμαστῶν σημείων: τήν ταπείνωσή Του, τά λόγια Του, τίς ἐνέργειές Του, τό αἷμα Του καί τήν Ἀνάστασή Του. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

τα γαρ έργα α έδωκέ μοι ο Πατήρ ίνα τελειώσω αυτά, αυτά τα έργα α εγώ ποιώ, μαρτυρεί περί εμού ότι ο πατήρ με απέσταλκε (Ιωάν. 5:36)

Αδελφοί, ποια είναι αυτά τα έργα του Χριστού; Είναι τα έργα του Οικοδεσπότη ο οποίος, επιστρέφοντας από ταξίδι, βρήκε το σπίτι του να έχει καταληστευτεί και ερημώσει. Είναι τα λόγια του Ιατρού ο οποίος μπήκε στο πιο μολυσμένο νοσοκομείο, έφερε φάρμακα κι άρχισε να θεραπεύει. Είναι τα έργα του Βασιλέως ο οποίος επέστρεψε στην πατρίδα Του και τη, βρήκε διαιρεμένη, κατεστραμμένη και τούς υπηκόους Του σκλάβους σε μια ξένη χώρα. Είναι τα έργα τού μεγαλύτερου Αδελφού ο οποίος ταξίδεψε σε χώρα μακρινή αναζητώντας τον μικρότερο αδελφό του, πού είχε γίνει πάμπτωχος και άγριος, ζώντας άσωτο και πλάνητα βίο. Είναι επίσης τα έργα του Θεραπευτή, του Ποιμένος και Χορηγού των πάντων.

Στ’ αλήθεια, αυτά δεν είναι μικρά έργα! Ένας συνηθισμένος άνθρωπος -κι ας είχε τις μεγαλύτερες δεξιότητες, τις περισσότερες γνώσεις κατά κόσμον και τη, μεγαλύτερη ανδρεία- δεν θά ήταν ικανός να επιτύχει ούτε σε τρεις χιλιάδες χρόνια αυτά πού ο Χριστός κατόρθωσε μέσα σε τρία μόλις χρόνια. Όχι μόνον ένας άνθρωπος, αλλά ούτε κι όλοι οι άνθρωποι μαζι δεν θά μπορούσαν ποτέ να πετύχουν τα έργα του Χριστού σε ολόκληρη την αιωνιότητα!

π. Νικολάι Ραγκόζιν - 11. Το σημάδι τῆς ταφῆς τοῦ Λένιν

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/02/11.html?m=1

Φράνκ Σέφερ, Ἀμερικανός προσήλυτος στήν Ὀρθοδοξία: «Σπάνια ἡ πνευματική ἀλήθεια θεωρεῖται μέρος τῆς καθημερινῆς ζωῆς ἤ ὡς λύση γιά ὅ,τι θεωρεῖται ἐγκόσμιο, πολιτικό ἤ ἔστω ἠθικό πρόβλημα»

«Χορεύοντας μόνος». Ελληνική έκδοση: «ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΩΝ» Εκδόσεις: «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ» «Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου κάνει μια δημόσια εξομολόγηση, που αποκαλύπτει στον ετερόδοξο Χριστιανό ποιος είναι ο δρόμος που θα τον οδηγήσει στην πατρική του εστία. Είναι μια διεξοδική κριτική του πολιτισμού της Δύσεως και ταυτόχρονα μια παρήγορη αντιπροσφορά της αυθεντικής, αποστολικής, αγιοπατερικής εμπειρίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της μόνης αληθινής Εκκλησίας του Χριστού». (Αρχιμ. Γεώργιος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους).

Η Αμερική είναι ένα έθνος, που οι υπήκοοί του λέμε ότι πιστεύουμε στον Θεό, ενώ την ίδια ώρα ζούμε και συμπεριφερόμαστε όπως οι άθεοι. Κρινόμενοι ακόμη και με το ελάχιστο παραδοσιακό κριτήριο χριστιανικής συμπεριφοράς οι Αμερικανοί με δυσκολία μπορούν να χαρακτηριστούν ως «χριστιανικός λαός».

Σε σύγκριση με άλλους πολιτισμούς, εμείς οι Αμερικανοί είμαστε ίσως οι πιο υλιστές και πιο μολυσμένοι άνθρωποι στη γη. Όμως, σύμφωνα με αυτά που λέμε για τους εαυτούς μας, είμαστε ένας «θρησκευτικός», κι ακόμη ένας «καλός» λαός. Επομένως η άποψη κάποιου για την αμερικανική κοινωνία εξαρτάται από το εάν θα κρίνει τους Αμερικανούς με βάση τα λόγια τους ή τις πράξεις τους. Εμείς π.χ. υποστηρίζουμε ότι αγαπάμε τις οικογένειές μας, αλλά πενήντα τοις εκατό από τους γάμους μας διαλύονται με διαζύγιο. Ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε τα παιδιά μας, όμως το ένα τρίτο των παιδιών της Αμερικής εξοντώνονται με τις εκτρώσεις (1,6 εκατομμύρια κάθε χρόνο). Αλλά και πολλά εκατομμύρια των παιδιών που γεννιούνται εγκαταλείπονται στο αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα και στο φιλανθρωπικό έλεος των δικαστηρίων για τα διαζύγια, στους κοινωνικούς λειτουργούς και στην «ημερήσια φροντίδα» των ορφανοτροφείων.

Ἡ ψυχὴ δὲν πρέπει νὰ συγχίζεται γιὰ τοὺς ἐσωτερικοὺς πειρασμοὺς καὶ λογισμούς. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

Ἡ ψυχὴ δὲν πρέπει νὰ συγχίζεται γιὰ τοὺς ἐσωτερικοὺς πειρασμοὺς καὶ λογισμούς

Ἂν καὶ εἴπαμε προηγουμένως, στὸ ζ´ κεφάλαιο, γιὰ τὴν πικρότητα καὶ τὴν ἐσωτερικὴ ξηρασία τῆς εὐλαβείας, ἀλλὰ καὶ τώρα θὰ ποῦμε ὅσα παραλείψαμε ἐκεῖ, δηλαδὴ ὅτι εἶναι πολλὰ τὰ καλὰ ποὺ προξενεῖ στὴν ψυχὴ ἡ πικρότητα καὶ αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ξηρασία, δηλαδὴ ἡ στέρησις τῆς πνευματικῆς χαρᾶς καὶ γλυκύτητος, ἂν τὰ δεχθοῦμε μὲ ταπείνωσι καὶ ὑπομονή, πράγματα ποὺ ἂν τὰ καταλάβαινε ὁ ἄνθρωπος, χωρὶς ἀμφιβολία δὲν θὰ τὸν ἐνοχλοῦσε αὐτὸ τόσο πολὺ καὶ δὲν θὰ λυπόταν τόσο ὅταν τοῦ συνέβαιναν γιατὶ θὰ δεχόταν τὴν πικρότητα καὶ τὴν στέρησι αὐτή, ὄχι ὡς σημεῖο μίσους ποὺ τοῦ δείχνει ὁ Θεός, ἀλλὰ ὡς σημεῖο μεγάλης καὶ ἐξαιρετικῆς ἀγάπης, καὶ θὰ τὴν δεχόταν ὡς ἐξαίρετη χάρι ποὺ τοῦ κάνει ὁ Θεός.
 Διότι οἱ παρόμοιες καταστάσεις δὲ συμβαίνουν σὲ ὅλους, παρὰ σὲ ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ δοθοῦν ὁλοκληρωτικὰ στὴν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ μποροῦν νὰ τοὺς ζημιώσουν.
 Καὶ γενικὰ δὲ συμβαίνουν στὴν ἀρχὴ τῆς ἐπιστροφῆς τους, ἀλλὰ ἀφοῦ ὑπηρετήσουν τὸν Θεὸ γιὰ κάποιο χρονικὸ διάστημα καὶ ἀφοῦ καθαρίσουν μέτρια τὴν καρδιά τους μὲ τὴν ἱερὴ προσευχὴ καὶ κατάνυξι καὶ αἰσθανθοῦν ἐν μέρει στὴν καρδιά τους κάποια γλυκύτητα πνευματική, θέρμη καὶ χαρά, καὶ ἀποφασίσουν νὰ ἀφιερωθοῦν ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεὸ καὶ νὰ τὸν ὑπηρετήσουν μὲ περισσότερη τελειότητα καὶ ὅταν ἤδη ἔχουν ἀρχίσει τὸ ἔργο. 

Γιατὶ ποτὲ δὲν βλέπουμε τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἐκείνους, ποὺ εἶναι δοσμένοι στὰ πράγματα τοῦ κόσμου, νὰ παραπονοῦνται γιὰ παρόμοιους πειρασμούς.

Πολύκαρπος Καλλίκαρπος!

 Η πρωτοχριστιανική Εκκλησία ανέδειξε πολλές προσωπικότητες Αγίων. Ο Άγιος Πολύκαρπος κατέχει εξέχουσα θέση ανάμεσά τους, καθώς αφενός υπήρξεν Επίσκοπος Σμύρνης, αφετέρου δε διότι με τον Άγιον Ιγνάτιο τον Θεοφόρον (20/12) απετέλεσαν τον ισχυρό πυρήνα εκφράσεως της αποστολικής παραδόσεως της εποχής, αφού υπήρξαν μαθηταί του Ευαγγελιστού Ιωάννου και χαρακτηρίσθησαν ως Αποστολικοί Πατέρες.

 Ο Λουγδούνων Ειρηναίος -μαθητής και συνεχιστής του έργου του Αγίου Πολυκάρπου- αποτελεί με τις επιστολές του την κυριωτέρα πηγή πληροφοριών για τον βίο του μαρτυρικού Επισκόπου. 

Τα ιστορικά στοιχεία δεν αναφέρουν επακριβώς τον χρόνο και τον τόπο γεννήσεως του Αγίου Πολυκάρπου. Υπολογίζεται ότι γεννήθηκε περί το 80 από ευσεβεστάτους γονείς, τον Παγκράτιο και την Θεοδώραν (οι οποίοι εφυλακίσθησαν για την πίστη τους) και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαράν ηλικίαν.
Ο Άγιος Βουκόλος Επίσκοπος Σμύρνης (6/2) λίγο πριν την κοίμησή του χειροτόνησε, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο.

Το έργο του χαρακτηρίζεται ως σπουδαίο, διότι επετελέσθη κατά την εποχήν οπότε στους κόλπους της Εκκλησίας δρούσαν διδάσκαλοι, των οποίων η διδασκαλία εξέφραζε αμφίβολες απόψεις που απείχαν από την γνησίαν αποστολική Παράδοσιν.

 Η σημασία του αγώνος του -όπως αναφέρει ο Άγιος Ειρηναίος- έγκειται στην αποτελεσματικήν αντιαιρετική δράση του ενάντια στον Γνωστικισμό και στις αιρέσεις του Μαρκιανού και του Βαλεντίνου. Η στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκιανού καταγράφεται σε περιστατικόν κατά το οποίον όταν ο αιρεσιάρχης απηύθυνε προς τον Επίσκοπο την παράκλησιν: «Επιγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απήντησεν: «Επιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σε τον πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ»!..

Στεῖλε, Κύριε, τή βοήθειά σου

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ο Θεός ο σωτήρας μου, η ανέκφραστη ηδονή, το σωτήριο όνομα, δώρισε σ’ εμένα τον ανάξιο δούλο σου κατάνυξη και φωτισμό της καρδιάς, ώστε με φωτισμένη την καρδιά να αναβλύζω με γλυκύτητα δάκρυα, προσευχόμενος με καθαρή προσευχή, για να εξαλείψεις το κατάστιχο των αμαρτιών μου με λίγα δάκρυα, και να σβήσεις για χάρη μου με λίγο κλάμα τη φωτιά που καίει· διότι, αν δώσεις εδώ να κλάψω, Δέσποτα, θα με απαλλάξεις εκεί από την άσβεστη φωτιά.

Και ξέρω βέβαια, ξέρω, μακρόθυμε, φιλάνθρωπε Κύριε, ότι κάθε μέρα και κάθε ώρα σε παροξύνω και σε παροργίζω αμέτρητες φορές, αλλά η καλοσύνη της μακροθυμίας σου θα νικήσει τη δική μου κακία και σκληρότητα. Διότι, αν μια μητέρα που προσβάλλεται από το παιδί της, δεν υποφέρει να δείξει αδιαφορία γι’ αυτό, επειδή νικιέται από την ευσπλαχνία της, πόσο περισσότερο η χάρη σου και η καλοσύνη σου, εύσπλαχνε και μακρόθυμε Κύριε, κινούμενη από την άπειρη ευσπλαχνία σου, μπορεί να νικήσει την κακία μου και να με ελεήσει;

ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. Εἶναι νά ἀπορεῖ κανείς...

Είναι να απορεί κανείς με τις παραδοξότητες του ανθρώπου, λέγει κάποιος Γέροντας. Προσεύχεται, νοιώθοντας πως ο Θεός είναι παρών και ακούει την προσευχή του και συγχρόνως αμαρτάνει με τόση αφροντισιά, σαν να απουσιάζει ο Θεός και να μην βλέπει τις ανομίες του.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/01/blog-post_703.html

Ηχητικό Αγιολόγιο 7 Μαρτίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 7 Μαρτίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

7 Μαρτίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἀγαθοδώρου, Αἰθερίου, Βασιλέως, Ἐλπιδίου, Εὐγενίου, Ἐφραὶμ καὶ Καπίτωνος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Αἰμιλιανοῦ, Ἰακώβου καὶ Μαριανού, Ἀρκαδίου καὶ Νέστορος Ἐπισκόπων, Παύλου τοῦ Ἁπλοῦ, Ἐφραὶμ Πατριάρχου, Λαυρεντίου ἐκ Μεγάρων, Ἰωάννου Ἐπισκόπου, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου «τῆς τῶν Ἁμαρτωλῶν Ἐγγυήσεως».

Οἱ Ἅγιοι Ἀγαθόδωρος, Αἰθέριος, Βασιλέας, Ἐλπίδιος, Εὐγένιος, Ἐφραὶμ καὶ Καπίτων οἱ Ἱερομάρτυρες

Ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.) ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Ἔρμων (300-314 μ.Χ.) ἀπέστειλε στὴ Σκυθία τὸν Ἐπίσκοπο Ἅγιο Ἐφραὶμ καὶ στὴ Χερσώνα τὸν Ἐπίσκοπο Ἅγιο Βασιλέα, μὲ σκοπὸ τὴν διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὁ Ἅγιος Βασιλέας ἐπειδὴ κήρυττε τὸν Χριστό, ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες.

Ὅμως καὶ πάλι προσκλήθηκε ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα τοῦ τόπου καὶ ἀνέστησε, κατὰ τὸν Συναξαριστή, τὸν υἱό του. Ἀπὸ τὸ γενόμενο θαῦμα καὶ ὁ ἄρχοντας καὶ πλῆθος λαοῦ πίστεψαν στὸν Χριστὸ καὶ βαπτίσθηκαν. Οἱ εἰδωλολάτρες ὅμως ἐξεμάνησαν καὶ τὸν συνέλαβαν. Τὸν ἔδεσαν καὶ τὸν ἔσυραν ἀπὸ τὰ πόδια, καὶ συρόμενος πέθανε.

Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ, ἐνῷ δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιο, συνελήφθη ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ ἀποκεφαλίσθηκε.